Morgunblaðið - 24.12.1966, Blaðsíða 3

-izu©? zo njæz t XI5
necí n’ejji jac[ boj dd'a
J
BJ3A gB BJ.II8CX TUiCS BXJIJ
BpuBq ndBjjgoi Bsjnfui
go BfXjq jAcf jn fi; ofq
TIBUOJJ BJUCBg ua ’giuuiqs
uinuoq jb igBjj go uui
-jjn igBjoj ‘uuTgunjoqs
JI9JC| UUIjngBUI JJlUBfJ
..iJHaA SB uui
-jjn bbjS Buiutijg gigga'q
ÍUI3A gB uuijjn giggapj"
rigBdpjq go suisjfn
BgBUi jri jn luinj, dpfiq
‘uioq gBgUBcf jBge<j
•JBguipoq go s,[JBq
Biiioq ijoq ge gidjoq
í Jngiu juiaq BdnB[q
gB U9 ‘BfjOA gB gBUUB
uin iqqo ij;b uujjnjjjj
‘luinjj JSEJbas
„bjbj ga [eqs eq go ‘uiioq
jsjXj eq jaui ngB[iqs“
‘„joui b uin
-UBgBui jri ;n ngjE£“
qsuinq Buinj, geq
1?jg uubh ’iJgunq jb uui
-uioquiBjjgB jba uuijnjfn
zun nguo[ b gia[ iqqa
'BUnB'I gB Jpfj
umjoj uuijnjfn ijjb ‘jos
Biæq j ipuBsjo[g BUBpuríq
go]/\I ‘uinunpunq uueq b
jgBgis go uinuis umujBjs
gðui uuijjn igjBq ‘jnjæj
e [neq ‘ipuniq uinjæA jb
fCj IgBUqBA UUI[BUIS
•„luuigjpfq jn puiq
B3fB; ge JB[;æ go euioq
ge js uuijnjifi jngB
—uqeA ‘t[buis ‘i[buis“
:;Bg uueq go j[Bq sura
JIBuinq lutnj, JgBneq eq
‘puiq buio Bdijg gB ijæj
wog go IUJ3AS BJSBJ J JBA
uui[buis uios jbcJ ‘Jiaq b
dpqjBfj BS uueq go uuis
ÍJOAq I -Igijj j B[JI[ Bcunj,
Bfs gB jæu JBUIíUIBqS
giJOA igjaq uinuijin ug
‘glUBUIBg BUJBq ge glJBJ
bjoa nu t;;pq 30 suisjjn
egeui j uujuioq Jngiu
iiunj, jba eujuq S-O
*bj;i[ euinj, uueq
T;dAo[g pq, ‘;;iou iqqo uo
jnppq go uinuigOA ji;jo
dpfiq jnjin jngBjgunn
•tgBujosuio;s go uui
-gOA gtA xp Uios ‘lUipiq
jipun gis uueq ipiej
'? II?J JnqjjCui zun
jppg go nu qqog uubh
qjnq
jsrgsuinBi go geq uin
ugsg j ;n giæiqs ‘uinuB
-sba j gJJgpj b ;eg ;i0q
Iieuinq ji;ji juinx ua
•uiioq
Xp go uuis bsba j uinuoq
yp[B;s ‘uuiguojp qp; ‘egut
-uódjnjjis punsnq iubjj
ipiB'; uuipuegiopuBH
‘„B Jt
-;j5us uueq nfjoAq buibs
go jngo[gnp J3 uueq
uo ‘uuixbabuis as uuijn
guojp ge ‘bjoa Bjq ’jnjjBfs
Bgeiqji geq gjps ruj“
„iSiqiwi OAg“
•„uueq qoiCj jeui egjoq
ge nq jngjoA Bgutuad
-jnjijs punsnq ua 'uueq
bj eq qeqs nq ‘efæ[>“
•„uuiui
T[uieg ‘uuiqeijs jaui
np[as ‘giq gjq;Bjg gg“
•ujui go JBUutui rqjaq
‘Tuuiqa i Bfgæue go ig9[S
jeqqo [[p ja [[Biunq i[;t[
tumx iiqqo ge;iAgnv“
„iuuBq
jsui Bfias n;[ijv“
‘„Bfgæ[d
ge ja uutui jnuos ge
iqqa ngjas“ ‘uueq igSes
„sneiupfs uuigjo n;ig;“
‘uuepuegiapuBi
p ;ia[ uuijngeui iuibo
jnjjefs luungui
-gæ;d JBUjpf;s uias ‘jn
-;saH“ 'uueq igges ‘„;qi[
-jAq go ;qj[s gas ga ijaq
tuuiur TA38 B lajpiV'
•jnga[ue
-Bfs {jæA jngBuiBguigæjd
jnqqou ssaq ue ‘iggæid
uutjngpid go uuigp[d ojp
uuian;saH 'ieq qjkj uias
geq b uu;;so[ ngjnj igie;s
go JBgBJS UIBU UUBH ’Bfq
uibjj eujBq gia; nu i;;b
jnqqou jpuegiapuBq
•„jn;je unaq uuiuioq ga
gjaA ‘jtiba ua jjiCj go ui
-nq e;;æq utgua ja jpiM
Efjas ;snB[qiq nq, ;[Bq9
eq ‘giui edneq ge Ji;ja
;sb[bj go Ujq [i; euioq
ip[Aqs jaAquxa ja“
:uuis jngoj giA
uueq igges ‘efgæ[d ge ipj
uueq ua Jngy ‘jijAj [&a
jeq jas uioq go iunui;saq
B gBJcCa J UUt TgBJJI[3J
[[Bumq T[;t[ luinj,
‘uuis ;jqje ippæus go
jngiu gis i;;as uueq go
e;;aq BuAaq ge uuiuubui
B[uiBg ippe[3 ge<[
•„nguissajq go p[JAq jpq
ngBj go iqqed Jngiu giq
n;;ag -jaq Bd[Bfq ge uui
uioq jo g^ 'uutq jnuo<j“
„igiui giA b[b; ge JBA
joah ';gæ[eu jaq uuiau
gas igjaAq ;ag ua ‘sjaAq
-uia [i; ixiCaq gg;“ uas
gaui uuBq igBSgnq'‘„B;;aq
ja gBAH“ 'gis um guijq
j ;ia[ uuijngBui t[uib£)
•uuBq igeqeq
•„iqqEd ‘i[æs go maH“
•uuijnqe e ;p
uegis jpj [[Bumq lumj,
UB
-uoq B[Uieg igges ‘„uuiui
[gog ‘geq ngjao“
•„umuoq Bd[efq
ge bjíbj ge B[;æ ga“
•sueq
J’.gpUI IgBJBAS ‘efgæ[d
ge ;n jpj uiíbh“
„iiqqed ja jbah“
:uueq
,[[i; gnqui nq gg; -gtq e egne ppia iuio3[ ja tiuiJn^uæA [t; gBFUBq
‘;js nq uias Jeq ‘jxcCq
ef;js ge jngaaA n<j“
„***«* SB sggBjq
[:; nu giA umgia geAq“
•BuiuiBuiieAjods tga
uiaAq ‘„;ga[
-igæjq jiba
e;;a<j“
jnuutj ‘BuiuieuiEAJpds
sgu:[Bsajv ‘uegaui b
uinungun epueq ge ;ðui
Bgeip ge tun efs [eqs
uuijn;;oq ge oas ‘giq
ucn ;gæq eqsjBfj Bjeq ge
jngiaA nq ua“ qqqed
-BAJods igges ‘„uuiojg.
•jbui um
ngeq go
nuijgiauq
1 Ji;ja nge[
JIUJBgUH
■umuguæA
umigo
9 g[s e;ofjq
-gU*A
go e;;ap
ge utddaqp
oas unq
jba nui
jgiajq jn ;n
Egi;s gB JBA
B'UIUIBUJ
-EAJOdS
JBgaq
UJnqqou
ungjopí
uinun/uods jedjelq isfiueg
•B,iæ[ gB Bixa[
jjpq ;seu<Cai umgjpui
ipunui geuuB ua ‘;iag sue
-iueg [i; suiage la ;ums
•jnstA jeugaAq.qeq oq la
Biia[j ua jges ngjpui bjj
ja luuaq j •iqsi'a nfiaAq
go gini; giq ngos iiBssaq
jb nfiaAq ‘egej ge giq
gigjaA gejiAgnv 'gpg'
uiujoq ‘gnqqou mqspC
Bígas ga [Bqs nu gQ
„ipfus go si gaui
uiiaq uiuroq ja ;pn Bpqq
ipg-B-ggBg-B-ggB[>“
:e[Bg ge qo; go uuigjeg
-esnq b ddn gnej uutueq
61
VNJÆVNHVa HQHSa'I
VNNVNHVH
H
30
LESBÓK BARNANNA
LESBÓK BARNANNA
S
tessa sex herra vantar hve. n um sig hiuti, sem þeir þuria nauðsyn-
lega að fá, Hlutirnir eru fyrir neðan þá á myndínni. Getur þú séð hver
á hvað?
>5
4
.58
jN .18
1Ó n
1Z .13
**n
15 h
s4 55
sr.' . *53 1«
56 5¥
. ^ W 38
yUh 5r
lUh HS Hi
livað skyldi Arnór sjá?
XI
ZZ
.J3
Hl.
HO
&
36
35
.34
33
.2.4
30.
*31
16
18-\
X9
•xs
•XI
•3X.
ir þú vera farin að halda
þér til kelli mín! Satt er
það einatt er munur að
sjá það, sem hreint er!“
Nokkru fyrir jólin eru
jólakertin steypt. Á
f'orláksmessu er soðið
hangiket til jólanna. Það
er gamall og góður sið-
ur í sveitinni að gera
ósköpin öll af lummum
fyrir jólin. I>að er gam-
all siður að skera kind
á aðfangadaginn, til þess
að fólkið skuli fá nýtt
ket á jólanóttina. Er
venjulega valin til þess
feit og fönguleg ær, og
kölluð jólaærin.
Einkum eru allir mjög
önnum kafnir á aðfanga-
daginn. Allt þarf að vera
undirþúið áður en hátíð-
in kermur. Fyrir dagset-
ur verða allir að hafa
þveigið sér og kembt bár
sitt. í>á verða og allir að
hafa klæðzt sínum bezta
búningL Þegar rökkva
tekur, fara klukkurnar
að hljóma við hverja
kirkju og kalla til aftan-
söngs, — kalla, að allir
komi í hús drottins til
þess að heyra hinn himn
eska jólaboðskap um
„frið á jörðu og velþókn-
un yfir mönnunum".
Hafa þá allir ærinn að
starfa, því nú er þess
skammt að bíða, að dag-
urinn renni undir og hin
helga nótt birtist í allri
sinni dýrð.
Við þessa síðustu und
irbúningssbund á hin
forna vísa:
Hátíðin fer að höndum
ein,
hana vér allir prýðum.
Lýðurinn tendri ljósin
hrein,
iíður að tíðum,
líður að helgum tíðum.
Og svo koma jólin.
„Gleðileg jól! gleðilega
hátíð!“ hljómsir þá á
hvers manns vörum. Og
þá er fagurt um að litast
í híbýlum mannanna.
Allt er sópað og prýtt,
allir eru prúðbúnir. Allt
er bjart, því allsstaðar
loga hátíðaljósin. Það
var siður í gamla daga,
að allstaðar voru sett
ljós í hvern afkima um
allan bæinn, svo hvergi
skyldi bera skugtga á.
Þessi ijós voru látin
brenna alla nóttina.
Það hefur tíðkazt til
skamms tíma að láta
ljós lifa í baðstoíunni
alla jólanóttina, og það
er jafnvel siður enn í
sumum sveitum.
Eftir að ljósin eru
kveikt og allt hefur
fengið þann hátíðasvip,
sem kostur er á, þá er
lesinn húslestur. Eftir
f þessu mál-
verki Kjar-
vals er ís-
lenzki torf-
bærinn
sveipaður
töfrum og
dul, —
aldrei voru
þau áhrif
sterkari en
um jóliu.