Morgunblaðið - 01.02.1967, Blaðsíða 14

- 14
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 1. FEBRÚAR 1967,
Útgefandi:
Framkvæmdastjóri:
Ritstjórar:
Ritstjórnarfulltrúi:
Auglýsingar:
Ritstjórn:
Auglýsingar_ og afgreiðsla:
í lausasölu kr.
Áskriftargjald kr. 105.00
Hf. Árvakur, Reykjavík.
Sigfús Jónsson.
Sigui'ður Bjarnason frá Vigur,
Matthías Johannessen.
Eyjólfur Konráð Jónsson.
Þorbjörn Guðmundsson.
Árni Garðar Kristinsson.
Aðalstræti 6.
Aðalstræti 6. Sími 22480.
7.00 eintakið.
á mánuði innanlands.
STOR VERKEFNI VIÐ
HRAÐBRA UTARGERÐ
Tlifeð gerð Reykjanesbrautar
háfst nýtt tímabil í vega-
gerð og saimgönigumálu'm á ís
landi. Sú framikvæmd kostaði
270 milllj. kr. og hefur hún
síkapað ailveg ný viShorf
hinni fjölförnu samgönguleið
milli höfuðborgarsvæðiisins
ag útgerðarstaðanna á
Reykjanesskaganum. Þessi
mikla vegalagning hefur
éinnig leitt í l’jós, að við höf-
um nú yfir tæknilegri þekk-
ingu og vélakosti að ráða til
þess að byggja fuilfcomnair
- hraðijrautir. Stærstu verk-
efnirv á sviði vegamála eru nú
þau að fylgja eftir þeim á-
fanga, sem náðst hefur með
lagningu Reykjanesbrautar-
innar og halda áfram svo ris-
mi'klum framkvæmdum við
hraðbrau-targerð á íslandi.
Augljóst er, að hfaðbraut-
argerð á borð við Reyfcjanes-
brautina krefst meira fjár-
magns en íslendingar hafa
fram til þessa getað af eigin
rammleifc lagt til vegamála.
í útvarpsþætti fyrir skömmu
skýrði Ingólfur Jónsson, sam-
göngumálaráðherra, frá því,
að Alþjóðabankinn iánaði fé
til slíkrar vegagerðar og að
hann hefði skipað nefnd fjög
urra manna ti'l þess að vinna
að undirbúningi og kanna
skilyrði til erlendrar lántöku
til sllikra framikvæmda. En
væntanlega er öllum ljóst að
hraðbrautarmálin verða ekki
tekin föstum töknm nema er-
lent lánsfjármagn komi þar
til.
Gerð Reykjanesbrautarinn
ar er að sjálfsögðu mesta af-
rekið í samgöngumá'lum í tíð
núverandi ríkisstjórnar en
jafnframt hefur verið unnið
ötulllega að vegagerð víða
um land, sérstaklega í þeim
landshlutum, þar sem enn
skortir nofckuð á að vegasam-
band sé nægilega gott. Má
þar nefna víðtæfcar vega-fram
kvæmdir á Vestfjörðum sam
kvæmt Vesitsfjarðaráætlun-
inni og vegagerð á Auslur-
landi. Ennfremur má minna
á tímamót í samgöngumálum
Norðurlandis á borð við Múla-
veginn til Ólafsfjarðar og
hina mifclu vegagerð til
Siglufjarðar.
Ríkisstjórnin og þá sérstafc
lega samgöngumálaráðherra
hafa lagt svo rífca áherzlu á
umbætur í vegamálum, að
það fé, sem varið hefur verið
tiil vegamála hefur aufcizt
jafnt og þétt hlutfalllsliega og
er nú mun meira en var á
síðasta ári vinstri stjórnar-
innar 1958, en á því ári var
varið tiá vegamálla 4,8% af
heildarútgjöldum fjárlaga að
meðtöldum útfLutningssjóði,
en á árinu 1966 var varið tiil
vegamála 7,5% af heildarút-
gjöldum fjárlaga.
Með auknum bifreiðafcosti
landsmanna er ljóst að vega-
málin verða efcki eyst á við-
unandi hátt nema með lagn-
ingu hraðbrauta með varan-
legu slitl-agi á fjölförnustu
samgönguleiðum. Þau mál
hefur samgöngumálaráð-
herra tekið föstum tökurn og
ebki er ástæða til annars en
að ætla að jákvæður árangur
verði af því undirbúnings-
starfi, sem hefir verið hafið
að tilblutan samgöngumália-
ráðherra.
MIKILSVERÐUR
ÁFANGI
17'ins og M-orgunblaðið
skýrði frá fyrir nokkr-
um dögum hef-ur hlufall op-
inberra lána af byggingar-
kiostnaði í Reykjavífc aufciat
jafnf og þétt á undanförnum
árum og var komið upp í
28,4% árið 1964 en til sam-
anburðar má benda á, að það
var ein-ungis 8,6% á árinu
1958, síðasta ári vinstri stjórn
arinnar. Útreikningur þessi
er byggöur á sambærillegum
grundvel'li fy-rir bæði tíma-
bilin, það er verðmæti bygg-
ingarmagnsins er miðað við
meðalvísitölu by’ggingarkostn
aðar á hverju ári. Það er því
algjörlega út í hött þegar
kommúnistablaðið talar um
„prósentufalsanir“ í þessu
sambandi.
Þessar tölur sýna glögglega
þann árangur, sem náðst hef-
ur í lánamálum húsbyggj-
enda í tíð núverandi rífcis-
stjórnar en í þeim efnum hef
ur raunar orðið gjörbylting
frá því á tíma vinstri stjórn-
arinnar. Að undanförnu hef-
ur húsnæðismálastjórn getað
annað öilum umsóknum um
lán að undanskildri síðustu
úthlutun en þá reyndust um-
sóknir margfalt fleiri en ætla
mátti miðað við eðlilega bygg
ingarþörf.
Þeir sem í húsbygginguim
stóðu í tíð vinstri stjórnar-
innar muna vafálaust það
pólitísfca baktjaldamafck sem
fyrir hendi var við hverja út-
hlutun húsnæðismálastjórn-
ar þegar pólitískir gæðingar
stjórnarva-ldanna sátu í fyrir-
rúmi fyrir lánum og lánsupp-
hæðum var skipt svo mjög
niður að ti'l lítils gagns var
fyrir húsbyggjendur. í tíð
núverandi rífcisstjórnar hefur
annar háttur verið upp tek-
in. Með þeirn mikilisverða
áfanga, sem náðst hefur í
Tveir Vietnamar, —
fórnarlömb stríðsins,
læra að nota gervi-
limi í Endurhæfing-
arstöðinni í Saigon,
sem byg-gð var og
kostuð er af banda-
rísku fjármagni. —
(AP-mynd).
ORKUMLAMONNUM I
VIETNAM GEFIN NV VON
AP-grein eftir
Alton Blakeslee
FLESTA sunnudagsmorgna
safnar John Wells saman hóp
hamingjusamra barna og full-
orðinna, og flýgur með þau
til flugvallanna í innhéruðum
Vietnam. Börnin eru ham-
ingjusöm sökum þess, að þau
eru á leiðinni heim til sín og
hafa notið alls þess, sem nú-
tíma læknavísindi geta fyrir
þau gert. Fyrir 10—14 dög-
um kómu þau til Saigon og
þá vantaði á þau handlegg
eða fótlegg eða jafnvel báða
handleggi eða fótleggi. Þau
voru fórnarlömb sprengju-
árása hins hryllilega striðs í
Vietnam, sem staðið hefur í
20 ár.
Þau fara heim til sín með
nýja plastlimi, sem stofnun,
reist fyrir bandarískt fé, lét
gera fyrir þau. Wells er for-
stöðumaður þessarar stofnun-
ar, en hinn snilligáfaði Spán-
verji Juan Monro kom stofn-
uninni á fót og jók fram-
leiðslugetu hennar upp I 500
gervilimi á mánuði á ör-
skömmum tíma. Fyrir einung-
is ári framleiddi lítil verzlun
hér í Saigon 40 gervilimi úr
tré á mánuði.
í S-Vietnam álíta sérfræð-
ingar og læknar, að 10.000—
3-5.000 borgarar og hermenn
hafi hlotið örkurnl af völdum
stríðsins og fjöldi þeirra fer
vaxandi. Wells fer með um
100 manns á mánuði á ný til
heimila sinna, — menn sem
komið var með til stofnunar-
innar í von um að geta gert
þá færa til að lifa og starfa
eins og heilbrigðir nágrannar
þeirra. Ættingjar og vinir
bíða eftir bandarísku herflug-
vélinni á flugvellinum og
fagna þeim með bros á vör.
Þetta fólk, sem gefin hefur
verið ný von, er áhugasamt
og ekki vitund fei-mið eða
vandræðalegt.
Dag nokkurn var Wells að
hjálpa 20 ára gamalli stúlku
úr flugvélinni er gervifótlegg
ur ihennar, sem festur var
yfir hnéið, féll af. Stúlkan
spennti á sig fótlegginn á ný
hin rólegasta, brosti, og gekk
af stað til að heilsa fjölskyldu
sinni. Hún var í sjöunda
himni, eins og svo margt þessa
fólks. Það hafði aldrei hvarfl-
að að henni, að hún gæti feng
ið nýjan fótlegg, sem væri
næstum eins góður eins og
sá, sem hún missti.
Wells segir: „Þetta er nokk
urs konar kraftaverk. Fyrir
fólk eins og mig og þig gæti
þetta kostað mjög langan að-
lögunartíma og vonbrigði. En
þau eru hreykin af því hversu
vel þau geta gengið eða notað
nýjan handlegg“.
Á stofnuninni teikna tækni
fræðingarnir þessa fisléttu
gervilimi og hver finnur sitt
ákveðna starf. Þetta minnir
á framleiðslu bifreiða í verk-
smiðju í Detriot. Meira en
Framhald á bls. 16
.1
þe9SU'm efnum, befur rífcis-
stjórnin lagt trauistan grund-
voll að enn stær-ri átökum á
þessu sviðL
BREYTINGAR I
EVROPU
l/’estur-þýzka rífcisstjórnin
" hefu-r að undanförnu
unnið að því að kom-a á stjórn
m-álasambandi við Austur-
Evrópuríkin en fra-m til þess
hef-ur hún ékfci haft stjórn-
málasamband við þær rífcis-
stjórn-ir, sem v'ðurkennt hafa
stjórnina í Austur-Þýzka-
landi að Sovétríkjun-um und-
anskildum.
Þesisi viðleitni vestur-
þýzk-u stjórnarinnar hefur
þegar borið umtalsverðan
árangur og má nú bú-ast við,
að stjórn'málasambandi verði
bomið á mil'li Vestur-Þýzfca-
lands og Rúmení-u og í und-
irbúningi er stjórnmálasam-
band við önn-ur Austur-Ev-
rópurífci.
Athy-glisvert er, að þessi
viðleitni vestur-þýzku ríkis-
stj-órnarinnar h-ef-ur valdið
verulegum deiilum í Austur-
Evrópulöndunum og sér-
stafclega heifur stjórn Ul-
briohts í Austur-Þýzkálandi
þun-gar á/hyggjur af þessarí
þróun mála. Ennfremur hafa
Pólverjar verið tregir ti'l
nema með áfcveðnum ski-1-
yrðum.
En þrátt fyrir andstöðu
austur-iþýzkra stjórnarvalda
benda allar líkur til að Vest-
ur-Þýzfcaland muni tafca upp
stjórnmálasam-band við flest
Austur-Evrópurífcin og að
Sovétríkin séu því ekki mót-
fallin.
Þetta er enn ein vísbend-
ing um þá breytinigu, sem
er að verða í málefnuim Bv-
rópu, breytingu sem miðar að
bættri samtoúð Evrópuríkj-
anna vestan og austan járn-
tjalds.