Morgunblaðið - 06.04.1967, Síða 18

18
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 6. APRÍL 1967.
Benedikt Jakobsson
t. 19 apríl 1905, d 29. marz 1967.
ÁRIÐ 1934 kom til starfa hjá
Knattspyrnufélag Reykjavíkur
ungur fþróttaþjálfari, einn af
fáum sem á þe;m árum hafði
gerzt svo bjartsýnn að gera
íþróttakernslu að aðalstarfi sínu
og fara utan til sérstakrar
menntur.ar á þv sviði.
Þessi maður var Benedikt
Jakobsson sem ' dag er kvaddur
hinztu kveðju og til moldar bor
inn
Benedikt réðs1 tíl félagstns
einkum sem fimleikakennari og
frjáísiþróttaþjálfarL en kenndí
auk þess einnig fleiri greinai
Það varð orátt lióst að það hafð;
verið félaginu Hin mesta gsefs
að ráða oer.nan unga mann til
starfa þvi að hann reyndist af-
burða góður þjálfarL sem bezr
sér á því að tCR hefur unlir
nandleiðslu hans jafnan átt á
að skipa harðsnúnu liði frjáls-
fþróttafólks sem oftast hefim
farið í fylkingarbrjósti íslenzkra
t
Móðir okkar,
Valgerður Guðmundsdóttir
frá Ásgarði, Grindavík,
lézt þriðjudaginn 4. apríl.
Börnin.
frjálsiþróttamanna og kvenna
hér á landi. >á eru ótaldir allir
þeir sýningarflokkar í fimleik-
um, sem undir hans stjórn hafa
bor.ð hróður félagsins og stjórn-
anda síns bæði innanlands og
erlendis.
Auk þess að vera aðalþjálfari
frjálsíþróttadeildaT félagsins allt
til dánardags og aðalfimleiko-
kennari félagsins til skamms
tíma. gerðist Benedikt þjálfari
körfuknattleiksmanna KR
fyrstu og erfiðustu ár þeirrar
deildar félagsins og hann sá
einnig um sameiginlega þrek-
þjálfun allra deilda á vegum að-
alstjórnar KR.
Fyrir alla þessa miklu þjálfur.
og kennslu. sem alltaf var unn-
in aí ósérhlífni og oft fyrir lítil
og stundum engin laun. vildum
við færa Benedikt þakkir Knatt-
spyrnufélags Reykjavíkur, — en
KR á honum meira að þakka.
því að hann reyndist ekki aðems
traustur kennari. heldur V3r
hann eigi síður góður félagi
beirra fþróttamanna. sem hann
kenndL hjálpfús þegar hann
vissi þá ungu hjálparþurfi, og
trölltryggur þeim eldrL
Knattspyrnufélag Reykjavík-
ur hefur átt þvi láni að fagna
að eignast margan góðan félags-
mann. Benedikt Jakobsson var
í hópi þeirra beztu.
Aðalstjórn KR.
t
þegar hann var að stjórna af-
mælishátíð stúdenta. Þá var
hann kvikur f hreyfingum sem
ungur maður í beztu þjálfun.
Undarlegir eru vegir almætt-
isins.
Og þó —
Ef betur var að gáð. mátti ég
þá ekki gerst vita, að Benedikt,
vinur roinn. átti að baki upp und
ir 100 árs starfsævL miðað við
venjulega menn? Hafði ég ekki
sjálfur vikunni áður skammað
hann fyrir að gera alla hluti
sjálfur? — hann kynni ekki að
koma vinnu yfir á aðra. Jú,
reyndar.
Fyrir rúmum 60 árum, nánar
tiltekið 19. aprD 1905, fæddist
sveinbam á örreitiskoti. Fossseli
I Reykjadal norður en það kot
er nú löngu í eyðL
Sveinbarn þetta var vatni aus
t
Móðir okkar,
Ingibjörg Einarsdóttir,
Laugarnesveg 44,
andaðist 4. þ.m. að Elli- og
hjúkrunarheimilinu Grund.
Jarðarförin ákveðin síðar.
Pálína Þorkelsdóttir,
Sigríður Sigurðardóttir.
t
Eiginkona mín, móðir, tengda-
móðir og amma,
Katrín Markúsdóttir,
verður jarðsungin frá >jóð-
kirkjunni í Hafnarfirði föstu-
daginn 7. apríl kl. 2.
Þorgeir Sigurðsson,
böm, tengdaböra
og barnabörn.
t
Þökkum þeim er vottuðu
hluttekningu og vinsemd við
andlát og útför föður okkar,
Pálma S. Sveinssonar,
Reykjavöllum, Skagafirði,
sem lézt 6. marz sl. og í því
sambandi þökkum við sér-
staklega læknum og öðru
starfsfólki sjúkrahúss Sauðár
króks fyrir frábæra góðvild
og hjálpsemL
Herdís Pálmadóttir,
Hólmfríður Pálmadóttir
Rósa Pálmadóttir,
Pétur Pálmason,
Sveinn Pálmason.
HANN Benni Jakk er dáinn. —
Oft hefur mér brugðið og oft
átt erfitt með að trúa staðreynd
um, en sjaldan eins og þá, er
mér barst þessi fregn.
Hvernig gat þessi hrausti
maður verið dáinn? Þessi sí-
ungi maður. sem ég hafði nokkr
um dögum áður séð hlaupa létti
lega um gólfið í íþróttahölliniH,
t
Faðir okkar,
Sigurgeir Arnbjarnarson,
verður jarðsunginn frá Sel-
fosskirkju laugard. 8. apríl
kl. 14. Athöfnin hefst með
húskveðju að heimili hans á
Selfossi kL 13,30. Blóm og
kransar vinsamlegast afþakk-
að.
Börnin.
t
Þökkum innilega auðsýnda
samúð og vinarhug við jarð-
arför
Guðrúnar Jónsdóttur,
frá Bolungarvík.
Fyrir hönd aðstandendsu
Jón Leví Friðriksson.
t
Innilega þökkum við þá
samúð og vinarhug sem okk-
ur var sýnd við fráfall og
jarðarför hjartkærs eigin-
manns míns, föður, tengda-
föður, bróður og afa,
Janusar Guðmundssonar
verkstjóra, Rauðarárstíg 24.
Jóhanna Ásgeirsdóttir,
Guðrún Janusdóttir,
Jensína Janusdóttir,
Óli Sigurðsson,
Jóhannes Guðmundsson,
Janus Ólason.
ið að kristinna manna sið og
hlsut I skírninni nafnið Bene-
dikt í höfuð afa síns í móðurætt.
Halldór Laxness hefur frægt
kotbóndann íslenzka í sögu sinni
af Bjarti * Sumarhúsum, og víst
er það, öfundsvert hlutskip+i
þætti það ekki nú á dögum að
fæðast ti! þess lífs sem á smá-
kotnnum var lifsð.
Enda fór það brátt svo, að
foreldrar Benedikts. Jakob Pét-
ur Hallgrhnsson (d 1943) og
Helga lónína Benediktsdóttir
(d 1919' flosnuðu upp af kotinu
vegna veikinda húsfreyju og
fjölskyldar tvístraðist.
Drengurinn taerði að vinna,
stra> og hann gat höndum til
tekið eins og títt var um sve' a
dréngi ekki sízt þá. sem um-
komulausir voru og fátæktar
vegr.a á flækingi Aldrei heyð’
ég þé Benedikt mæla, að hanr.
væri beiniínis kvalinn í bernsku.
og alla tíð var hann stoltur áf
sínum þíngeyska uppruna.
t
Þökkum innilega auðsýnda
samúð og vináttu við andlát
og jarðarför
Jóns Oddssonar,
skipstjóra.
Ethel Oddsson,
Magnús Oddsson.
t
Þökkum innilega auðsýnda
samúð við andlát og jarðarför
Guðfinnu Jónu
Jóhannsdóttur,
Langholtsveg 57.
Einar Ermenreksson,
Sigríður Einarsdóttir,
Ingunn Erna Einarsdóttir,
Gústav Guðmundsson,
Sóley Hermannsdóttir,
Erlingur Helgi Einarsson.
Aldrei varð hann þó hár I loft
ið, drengurinn, mun lægri vexti
en bræður hans, hefur sjálfsagt
verið pasturslítill framan af en
hann var kartinn og fylginn '-ér
og barðnaði af erfiðinu, svo að
vaxinn varð hann þéttur á ve-li
og þykkur undir hönd og þegar
bættist við kappið og harðfylg-
ið, þýddi fáum við hann að etja
um kraftatök.
Et af því fræg saga, að eitt
sinn á vertíð í Keflavík, tók
þessi lágvaxni norðanstrákur
fullt oiíufat á löggunum og snar
aði upp á vegg nokkuð háan.
Og nær fimmtugan sá ég
hann fara f lárétta handstöðu f
rimlum og standa þannig góða
stund, þegar honum blöskraði
getuleysi okkar, þeirra yngri.
Hugur Benedikts stóð snemma
til mennta. Einn vetur komst
hann á héraðsskóla á Breiðu-
mýri þá á sextánda ári. Þrem
vetrum síðar er hann á Bænda-
skólanum á HvanneyrL en þá
var talsvert lögð stund á fþrótta
iðkun. En þrem vetrum síðar er
hann vetrarpart á kennaranám-
skeiði fsf og UMFÍ. og þá er
braut hans ráðin Hann vill og
hann skal vera íþróttakennarL
hvað sem það kostar og hvað vit
laust sem það er talið af öðrum
Hann eyðir vetri til undirbún-
ings sem óreglulegur nemandi
Kennaraskólans, en síðan fer
hann til Svíþjóðar á þann skól-
ann. sem þá var, og enn er, tal-
inn beztur íþróttakennaraskóli
á Norðurlöndum, Kungl. Gymna
stiska Centralinstiutet 1 Stokk-
hólmi Þar var hann 2 vetur og
lauk prófi vorið 1931 sem fþrótta
kennari og sjúkraþjálfari.
Fátæki drengurinn úr Þing-
eyjarsýslu hafði brotizt til
mennta og gat nú hafið ævistarf
ið 26 ára gamall á þeim velli,
sem hann hafði haslað sér.
En námi Benedikts var ekki
þar með lokið Hann var alltaf
að nema allt fram til síðasta
dags Hann las og las, og hann
sótti námskeið til þess að aúka
þekkingu sína og fylgiast með
nýjungum Hann safnaði að sér
bókum og tímaritum úr flestum
heimsihomunum. liggur mér við
að segja. og hann átti án efa
bezta safr bóka um íþróttamá'
og íþró'takennslu sem til er hér
lenctis.
Þegar Benedikt kom heim frá
námL tók hann til við íþrótta-
kennslu • skólum og íþróttafélög
um Hanr, varð fastakennari við
Gagnfræðaskóla Vesturbæjar ár
ið 1933 og það var hann, uns
hann var ráðin stundakennari
við Háskóla fslands 1942. en á
árabilinu 1942-1948 var hann
íþróttafulltrúi Reykjavíkurbæj-
ar. Ár:ð 1948. með tilkomu
íþróttahúss f eigu Háskóla fs-
lands. vaí fastráðinn fþróttakenn
ari að skólanum, og hlaut Bene-
dikt að sjálfsögðu þá stöðu og
gegndi henni til dauðadags.
Ekkd vai það tilviljun ein. sem
réði því, er Benedikt var ráðinn
til háskólans 1942 hann hafði þfi
kennt stúdentum íþróttir um 10
ára bil, hóf kennslu hjá fþrótta-
félagi stúdenta pegar 1932.
Um s^örf Benedikts f Háskól-
anum er það að segja. að þar var
við ramman reip að draga — og
t
Innilegar þakkir fyrir auð-
sýnda samúð og vinarhug við
fráfall og jarðarfor eiginkonu
minnar og móður okkar,
Þórdísar Magnúsdóttur.
Ari Jónsson og synir.
dróst þó um sfðir. Stúdentar
voru almennt, þá er ég var 1
skólanum lötustu kvikindi und-
ir sólinnL hvað snerti líkamlega
áreynslu, og börðust fyrir þvf
hnúum og hnefum, að flá aflétt
íþróttaskyldu, sem þó var næsta
lítilfjörleg
Nú í vetur var hins vegar sókn
stúdenta í íþróttahúsið orðin
með ágætum. og áðurnefnd af-
mælishátíð fþróttafélags stúd-
enta var stúdentum og kennara
þeirra til sóma og sýndi ljósast,
hvaða nugarfarsbreyting var
þarna á jrðin.
Og ber þá að geta þeirra starfa
Benedikts heitins, sem ég þekkti
lengst, starfa hans fyrir íþrótta-
hrivfinguna.
Hann kenndi ÍR-ingum leik-
fim’ fyrstu þrjú árin eftir heim-
komuna frá námL en 1934 réðst
hann til KR og vann því félagi
upp frá því. Nokkuð kenndi
hann öðrum íþróttafélögum, en
aldiei mjög lengi hverju og allt-
af án þess hann hætti störfum
hjá KR þess vegna. Voru það
einkum tvær deildir félagsins,
sem urðu b /m sá verkur fyrir
brjóstinu að hann fékk ei við
losast Voru það fimleikadeild og
frjálsíþróttadeild, en aðrar
íþróttagreinar kenndi hann KR*
ingum þó einnig.
Margan góðan fimleikaflokk-
inn þjálfaði Benedikt til sýninga
hérlendis og fjórum sinnum fór
hann utan með flokka, með
kvennaflokk til Danmerkur
1939 með karlaflokk til sama
lands 194S með karlaflokk til
Noregs 1954 og enn með karla-
flokk til Danmerkur 1959. Þótti
Dönum mikið til um, er sami
maður kom briðja sinni til stór-
afmælismóts danska fimleika-
sambandsins og alltaf með
flokka, sem stóðu i fremstu röð.
Var það Benedikt mikið hjart-
ans mál að fimleikar lognuðust
ekki alveg út af hjá fslendingum,
og oft sveið honum sárt niður-
læging þessarar fögru íþróttar
hérlendis.
Frjálsiþróttadeild KR hefur
notið starfskrafta Benedikts
meira en nokkur annar aðili að
stúdentuir fráskildum, og verða
hans mörgu og miklu störf fyrir
deildina og einstaka félaga henn
ar angan veg talin og hafa aldrei
verið goldin að verðleikum.
Er það huggun mín. sem lengi
hef átt þai hlut að málL að ég
vissi að Benedikt naut oft
ánægju al velgengni deildarinn-
ar. hún var stolt hans og aðal, en
iafnframi kvöl hans á stundum.
Og ekki verður því móti mælt,
að ’pað hefur oft og tíðum verið
ánægjuefni að sjá unga stráka,
sem hófu hjá honum æfingar af
áhuga, taka stakkaskiptum lík-
amlega oe smábreytast i afreks-
menr> á tiltölulega skömmum
líma.
Það var líka margur strákur-
inn, sem Benni mátti vera stolt-
ur af uir. dagana Ég man eftir
17 júní-mótinu 1944, þegar
skyndilegí spruttu undan handar
jaðr’ hans tveii íþróttamenn á
heimsmælikvarða að afreksgetu,
þeir Gunnar og Skúli. Hann
mátti vera stoltur 1950, sennilega
eini félagsþjálfarinn, sem skil-
aði tveimur Evrópumeisturum,
Gunnari og Torfa, og Gunnar þá
reyndar annað sinn. auk þeirra
hinna, sem í Briissel kepptu og
hann hafði þjálfað í landsliði og
suma einnig i félaginu. Hann
mátti fagna þann fræga lands-
keppnisdag í Osló 1951, þegar ts-
lendingar sigruðu bæði Dani og
Norðmenn 1 einni og sömu
keppnL Hann var stoltur af
strákum eins og Ásmundi, Svav-
arL KristleifL Jóni og Ólafi og
sjálfsagt gleymi ég einihverjum
félögum mínum sem telja bæri,
og hann hefði glaðzt með Guð-
Framhald á bls. 20.
Lokað í dag
vegna jarðarfarar.
HÍBÝLAPRÝÐI Hallarmúla.