Morgunblaðið - 21.05.1967, Blaðsíða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 21. MAÍ 1967.
Séð yfir hluta af prjónadeild salarins á Akranesi. Prjónavél-
arnar standa þarna í röðum, e n Vi hluti þeirra sést ekki.
Á þessari mynd sést frá vinstri, tékkneskur sérfræðingur, sem er að yfirfara eina prjónavélina
og síðan er Ingi Þorsteinsson fr amkvæmdastjóri Sokkaverksmið junnar Evu.
„Konur ættu ekki að þuría
að ganga berfættar á íslandi",
— segir Ingi Þorsteinsson, framkvæmda- " "
stjóri sokkaverksmiðjunnar Evu, sem s.L
3 ár hefur framleitt yfir milljón sokka
„Á þeim iiðiega þremur árum,
sem Sokkaverksmiðjan Eva á
Akranesi hefur starfað og hóf
að framleiða kvensokka úr gerfi-
efnum, hafa verið framleidd lið-
lega 1 milljón pör. þar af hefur
verið flutt út um 130 000 pör, en
tæplega milljón fyrir innanlands-
markað, — Þær ættu ekki að
þurfa að ganga berfættar. kon-
urnar á fslandi." sagði Ingi Þor-
steinsson, framkvæmdastjóri
Sokkaverksmiðiunnar Evu. þeg-
ar hann boðaði blaðamenn á sinn
fund upp á Akranes á miðviku-
daginn til að kynna þeim ýmsar
nýungar í verksmiðjurekstrinum.
„Við höfum nýlega samþykkt
að auka hlutafé verksmiðjunnar
úr 4 milljónum í 7 milljónir. og
hefur þegar safnazt mest af því
fé, en í ráði er að bjóða út 2
milljónir á almennum markaði.
Við vinnum hérna með vakta-
vinnufyrirkomulagi. og er unnið
af starfsstúlkum á 4 tíma vökt-
um. Höfum við þetta svo. til
þess að geta veitt húsmæðrum
tækifæri til vinnu utan heimil-
isins, sem ekki gengur of nærri
öðrum heimilisstörfum.
Oft hefur verksmiðjan átt við
skilningsleysi lánastofnana að
etja, og stafaði það fyrst af því,
að því er talið var, að starfsemi
hennar myndi taka vinnuafl frá
frystihúsunum á Akranesi, en
með minnkandi afla þar, hefur
svo farið að sívaxandi eftirspurn
er eftir vinnu hjá verksmiðj-
unni.
Hér á Akranesi eru nú starf-
ræktar 25 prjónavélar. og er tala
starfsfólks þar núna 11.
Telja ber til algerrar nýungar,
að í apríl 1966 var keypt til
landsins litunarverksmiðja, sem
vegna húsnæðisskorts á Akranesi
varð að setja niður í Reykjavík.
Höfum við verið beppnir með
vélár þessar, og skila þær góð-
um árangri. Við litun. pökkun og
dreifingu starfa nú 6 manns.
Fyrirtækið hefur jafnan átt
við ástand meiri eftirspurnar en
framboðs að búa. Er þá einungis
innanlandsmarkaðurinn tekinn
með í reikninginn, þannig að öll
framleiðslan er fyrirfram seld.
Enda þótt fyrirtækið starfræki
prjónavélarnar í 19% klst. á sól-
arhring, höfum við átt við marg-
víslega erfiðleika að etja, og
eru þeir aðallega þrennskonar:
í fyrsta lagi rekstursfjárskort-
ur. og fjárskortur til fjármagns-
myndunar.
í öðru lagi var hér um algert
brautryðjendastarf að ræða í ís-
lenzkum iðnaði, og krefst það
mikillar tækniþjálfunar. Arlega
koma a. m. k. tveir erlendir
tæknifræðingar til eftirlits véla
og þjálfunar starfsfólks. Hver
innlendur starfsmaður við
prjónavélar þarf minnst 3—6
mánaða þjálfun áður en hann
gengur sjálfstæðar vaktir.
Á slíku byrjunartímabili koma
fyrir slys, sem kostað geta stór-
fé í viðgerðir. að ekki sé minnst
á rekstrarstöðvun.
„Og okkur dettur ekki í hug,“
sagði Ingi Þorsteinsson. ..að draga
dul á þá staðreynd, að í byrjun
urðu miklir erfiðleikar á starf-
seminni, sem sköpuðust vegna
tæknigalla í framleiðslunni, sem
jafnvel hinir erlendu sérfræð-
ingar sáu ekki fyrir. Má þar helzt
til nefna lítið rakastig, þannig
að efnið i sokkunum þoldi það
ekki. Úr öllum þessum göllum
höfum við bætt, og nú framleið-
um við fyrsta flokks vöru sam-
keppnisfæra hvar sem er enda
hefur hún líkað vel.
Einnig má bæta því við. að
mikið óhagræði var að því að
þurfa að senda alla sokka til lit-
unar til Belgíu. Miklar vanefnd
ir og dráttur varð að hálfu hinna
erlendu verktaka með iitun. og
jafnvel nú. einu ári eftir að
litun og fullnaðarfrágangur
framleiðslunnar hefst hérlendis,
þá eigum við talsvert magn af-
urða óendurheimt frá hinum er-
lendu verktökum.
Við höfum jafnan átt sæti í ai-
þjóðlegum samtökum framleið-
enda kvensokka, en þau samtök
ákveða tízku og tízkuliti ár fram
í tímann. Fundir eru haldnir
tvisvar á ári. f júnl 1966 var lit-
urinn MELON valinn fyrir sum-
arið 1967, en það er frekar ljós
litur. Nú hefur orðið hér alger
kúvending, því að tízkuliturinn
fyrir vetrarmánuðina 1967—1968
er frekar dökkur og mun senni-
lega bera annaðhvort nafnið
Derby eða Ascot.
Þetta gildir fyrir öll lönd álf-
unnar. Og með þessari þátttöku
okkar í þessum samtökum vitum
við alltaf fyrirfram, hvernig lit-
irnir breytast, og þess vegna get-
um við haft það í hendi okkar. að
viðskiptavinir okkar hrúgi ekki

Skozku hjónin i litunarverk-
smiðjunni, og þar er nú nóg að
gera.
upp úreltum litum. Auk þess
framleiðum við táningasokka í
miklu úrvali, og glitsokkarnir
hafa orðið vinsælir.
Hingað til höfum við notað
hið venjulega dreifingarkerfi
innanlands, látið heildsala dreifa
vörunni til smásala, og hefur
framleiðsla okkar verið seld með
20 mismunandi, en lögvernduð-
um, vörumerkjum m. a.
Ballerína og Stiles. Stjórn
verksmiðjunnar hefur nú ný-
verið ákveðið að hefja dreif-
ingu til smásöluverzlana á sokk
um með framleiðslumerkinu
,,Ballerína“. og munu þeir kosta
frá 27—34 krónum út úr búð, og
eru þó í sérstökum gæðaflokki."
„Eins og ég sagði áðan,“ bætti
Ingi við, „hefur verið um tals-
verðan útflutning að ræða, en
hann gæti verið miklu meiri. A
árunum 1965 og 1966 fluttum
við 130 000 pör út, og 1966 feng-
um við pöntun á 1.8 milljónum
para frá Finnlandi, sem myndu
hafa gefið um 13 milljónir króna
í gjaldeyristekjur þá. En vegna
rekstrarfjárskorts var ekki hægt
að taka þessari pöntun. Við-
skiptalega séð og þjóðfélagslega
er mjög bagalegt að geta ekki
staðfest slíka sölu.
Samt munum við senda um
30 000 pör til Finnlands í þess-
um mánuði, og fór fyrsta send-
ingin utan með síðustu ferð
Krónprins Frederik.
Auk þess höfum við fengið
pantanir frá Bandarikjunum og
jafnvel frá Ástralíu, svo að eitt-
hvað sé nefnt.
Stjórnarformaður fyrirtækis-
ins er núna Þorsteinn Þórarins-
son. Við kappkostum að auka
framleiðni verksmiðjunnar, og
m. a. í því skyni er hér nú
staddur tékkneskur sérfræðing-
ur, og mun hann starfa hér í
4—6 vikur til að yfirfara vélar
og þjálfa starfsmenn við prjóna-
vélar."
Þegar hér var komið sögu í
samtali blaðamanna við Inga
sýndi hann okkur verksmiðjuna,
og kynnti okkur starfsemi henn-
ar. Þetta er mikið völundarhús,
og lítt skiljanlegt leikmönnum,
og þeir tala með virðingu þar
efra um vélina, sem búin er að
framleiða 38 000 pör af nylon-
sokkum, svo að eitthvað hefur sú
á samvizkunni. Við sáum, hvern-
ig stúlkurnar prófuðu stærð
sokkanna, leituðu að göllum
þeirra, en það er regla hjá þeim,
að ertginn sokkur fari frá þeim
öðruvísi en 1. flokks. Allt ann-
að er sett á verksmiðjuútsölu
og selt fyrir minna en hálfvirði.
Þeir eru vandir að virðingu sinni
í Evusokkafyrirtækinu.
Iútunarverksmiðjan nýja
Eftir nokkurra tíma stanz á
Akranesi var aftur haldið til
höfuðborgarinnar með Akraborg,
og þá haldið inn í Skúlatún 4,
en þar er til húsa hin nýja lit-
unarverksmiðja fyrirtækisins.
Þar var nú aldeilis vérið að
vinna. Hittum við þar fyrir Þor»
stein Þórarinsson stjórnarfor-
manri Evu. Sagði hann okkur frá
skozku hjónunum, sem þarna
vinna.
„Þau eru mjög dugleg. Þegar
þau byrjuðu hér, voru þau at-
vinnulaus, og við hittum þau
hjá Brian Holt uppi í sendiráði.
Höfðu áður stundað fiskvinnu
suður með sjó, og þar gengu
þau í hið héilaga hjá séra Birni
Jónssyni sóknarpresti í Kefla-
vík, en þá unnu þau í fiskinum
í Njarðvíkum.
Konan er hjúkrunarkona að
mennt, en hann er hálfgildings
verkfræðingur og hinn mesti
list imaður.“
„Hvað heitið þið?“ spyr blaða-
maður.
„Ég heitd Mike Malcolm
Sutherland og þetta er konan
min, Agnes Sutherland, fædd
Milne. Og okkur fellur hér mjög
vel og þénum mikla peninga, en
samt erum við innan tíðar á för-
um út aftur. Okkur hefur samt
liðið hér ágætlega.“
í þessari litlunarverksmiðju
fer einnig fram öll pökkun á
sokkunum, og þegar þeir mæta
augum kaupandans eru þeir i
fallegum umbúðum, sem ekki
gefa eftir hinum fegurstu frá
„úttlandinu", og það sem meira
er, eru jafnir að gæðum. Hinu
má ekki heldur gleyma að geta
um, að fyrirtækið framleiðir
einnig sokkabuxur og venjuleg-
ar kvenbuxur.
Og með það kveðjum við Inga
Þorsteinsson, sem af mikilli al-
úð og gestrisni hefur leitt okk-
ur um sali þessarar einu kven-
sokkaverksmiðju á landinu, og
það er gaman að kynnast þeirri
bjartsýni, sem einkennir allt
starf þessarar verksmiðju og for-
ráðarnanna hennar. — Fr.S.
Vörubifreið til sölu
Til sölu er vörubifreið af gerðinni MAN,
árgerð 1963. Bifreiðin er í góðu ásigkomu-
lagi og með nýrri dieselvél. Góðir greiðslu-
skilmálar. Upplýsingar gefur undirritað-
ur, mánudag og þriðjudag í Samvinnu-
tryggingum, Ármúla 3. Upplýsingar ekki
veittar 1 síma.
Friðjón Guðröðarson.
Erum fluttir frá Frakkastíg 9
að Suðurlandsbraut 10. ATH: Sími okkar er nú 35277.
Georg Ámundason & Co.
Er traustasta merkið í sjónvarpstækjum.