Morgunblaðið - 05.12.1967, Blaðsíða 4

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 5. DES. 1967
IVIAOIMOSAR
skiphoiti21 símar 21190
eftir lokun simi 40381 "
SIM'1-44-44
mniF/oiR
Hverfisgötu 103.
Simi eftir lokun 31160.
LITLA
BÍLALEIGAN
Ingólfsstræti 11.
Hagstætt leigugjald
Sími 14970
Eftir lokun 14970 e»a 81748
Sigurður Jónsson
BÍLALEIGAiM
- VAKUR -
Sundlaugavegi 12. Sími 35135.
Eftir lokun 34936 og 36217.
Vegamálastjóri
svarar
í dálkum Velvakanda
hinn 3. þ. m., birtuð þér bréf
frá Guðmundi Einarssyni á
Blönduósi undir yfirskriftinni:
„Af umhyggju fyrir brúnum“.
Bréf þetta átti aS vera svar til
annars bréfritara í dálkum yð-
ar. Án þess að ég vilji blanda
mér beint í bréfaviðskipti þess-
ara heiðursmanna og þó að mér
þyki ótrúlegt, að Guðmundur
Einarsson tali þar fyrir munn
langferðabifreiðastjóra almennt
þá vil ég leyfa mér að gera ör-
litla athugasemd við bréf hans.
Sú fullyrðing Guðmundar
Einarssonar, áð langferðabílar
vegagerðarinnar hlíti ekki sett-
um reglum um öxulþunga og
séu ekki vigtaðir af vegalög-
reglu eins og aðrir, hefur ekki
við nein rök að styðjast og er
mjög ómakleg ásökun.
Sú kenning Guðmundar Ein-
arssonar að ástæðulaust sé að
nota ekki dýrmæt flutninga-
tæki til fulls, þegar vegir eru
harðfrosnir, er byggð á mein-
legum misskilningi. Þó að burð
arþol sjálfra veganna aukist
verulega, þegar þeir eru frosn-
ir, þá gildir það ekki um ræsi
og brýr, nema síður sé.
Að lögreglan hafi stcJðvað
Austfirðingana hjá Kirkjubæj-
arklaustri eingöngu af um-
hyggju fyrir brúnum, er heldur
ekki rétt. Hún var þar sem
annars staðar til þess að halda
uppi lögum og reglum í land-
inu og hindra það, að brýrnar
væru vitandi vits eyðilagðar
fyrir löghlýðnum bílstjórum,
sem halda uppi samgöngum við
sveitirnar austan við Kirkjubæj
arklaustur, en þær hafa enga
aðra samgönguleið en veginn.
Virðingarfyllst,
Sigurður óhannsson,
vegamálast j óri.
* Verði hlíft við því
framvegis
Frá Akureyri hefur borizt
eftirfarandi bréf:
Kæri Velvakandi!
Þú sem kemur flestra kvabbi
á framfæri, viltu taka hér við
mínu.
Það er eindregin bón mín og
margra annarra, sem ég hef
taláð við, að okkur útvarps-
hlustendum verði framvegis
hlíft við að hlusta á klám og
annan óþverra, eins og það sem
Þorsteinn Ö. Stephensen lét sér
sæma að lesa upp í útvarpið
nú fyrir skemmstu. Þar á ég
við kafla úr nýútkominni bók
eftir einhvern Guðberg Bergs-
son, sem einnig mun hafa skrif-
að Tómas Jónsson metsölubók,
sem út kom í fyrra fyrir jólin
og var méð samskonar orð-
bragði og af sama toga spunnin.
Útvarpskona las einnig upp úr
sömu bók skömmu seinna, og
virtist ekki feimin.
Þó kastaði fyrst tólfunum
þegar tveir, eða voru þeir þrír,
bókmenntafræðingar voru kall-
aðir síðastliðinn sunnudags-
morgun til viðræðna um þetta
ritverk og virtust varla hafa
nógu sterk orð, til þess að lýsa
ánægju sinni með verkið og
höfundinn.
Að vísu voru þeir lítt skilj-
anlegir vegna útlendra orða,
sem þeir slettu óspart, ef til vill
til þess að við alþýðufólk gæt-
um heyrt, hversu hámenntaðir
þeir væru.
Þessir miklu „fræðingar1*
sögðu berum orðum, áð í bók-
inni væri að finna guðlast og,
virtust þeir undrandi yfir, að
enginn prestur skyldi hafa and
mælt því, það var beinlínis ögr-
un til presta og annarra krist-
inna manna, en ekki var að
heyra, að þeir teldu það nein
lýti á verkinu.
Islenzkir karlar og konur,
tökum höndum saman og for-
dæmum slíkar bókmenntir og
ljáum þeim ekki rúm í bóka-
hiUum okkar.
Er þetta það sem koma skal
í íslenzkum bókmenntum, eru
hér öfl að verki sem viljandi
brjóta niður, það sem foreldrar
og leiðbeinendur hafa verið að
innræta börnum og unglingum
sem siðgæði og menningu, eða
hvað er meiningin?
Akureyri, í n óvember 1967,
Jón Rafnsson.
I Velvakanda á sunnudag féU
niður, að bréfið „Ástin er tíma-
þjófur** var skrifað af manni,
sem kallaðist „Fróðleiksfús".
Dagblöðin
K. J. skrifar:
Kæri Velvakandi!
Stundum hafa blaðaunenn
verið atyrtir í dálkum yðar og
ekki alltaf af mikilli sanngirni,
sem mun stafa að einhverju
leyti af ókunnugleika á starfi
þeirra, það er, af hvað miklum
hraða þeir þurfa að vinna verk
sín. Því skal sízt mótmælt, að
blöðin eru í dag einn áhrifa-
mesti íslenzkukennarinn, þar
sem þau eru lesin daglega af
öllum þorra landsmanna, sem
læsir eru orðnir.
Það er satt, að oft eru mein-
legar málvillur í blöðunum og
T ækif ær iskaup
Af sérstökum ástæðum er tU
sölu sem nýtt alfræðiorðasafn
„Encyclopædia Britannica"
ásamt tilheyrandi bókaskáp,
Sélst ódýrt. Ennfremur sér-
lega fallegur síður brúðarkjóll
með slöri. St. 36. Verð kr.
5000.00.
Uppl. í síma 30547.
SAMKOMUR
K.F.U.M.
Aðalfundur í kvöld kl. 8,30.
Jólaföndur. Sigurbjörn Guð-
mundsscMi, verkfræðingur flyt
ur hugleiðingu. — Stjómin.
því miður þenda þær til van-
kunnáttu þeirra sem textann
skrifa, éða þá á vítavert kæru-
leysi, sama má segja um léleg-
an prófarkalestur.
Þetta er þó mjög misjafnt og
fer það ekki eftir stærð blað-
anna. A3 mínum dómi hefur
málfar og öll vinnubrögð við
dagblöðin stórlega batnað nú
síðustu árin. Mætti þar nefna:
Þjóðviljann, Tímann og Morg-
unblaðið. Þessu ber að fagna,
en er þó ekki annað en skylda
blaðanna, þar sem þau hafa svo
stóru og þýðingarmiklu hlut-
verki að gegna, sem ég hef
minnzt á hér áð framan.
í þeirri trú, að öll dagblöðin
verði í framtíðinni vörður ís-
lenzkrar tungu, kveð ég eg
þakka fyrir birtingu þessara
lína.
K. J.
Sannir stangaveiði-
menn kvelja ekki
fiska
Frá Vestmannaeyjum er
skrifað:
Herra Velvakandi!
Það virðist vera ástriða hjá
sumy fólki að hneykslast yfir
öllum sköpuðum hlutum, bæði
mögulegum og ómögulegum.
Kemur þetta fram í mörgum
bréfum, sem birtast í dálkum
þínum. Ekki á ég þar við ýmis
málefni, sem ofarlega eru á
baugi hverju sinni og ekki er
nema gott og gagnlegt að ræða
og rita um, heldur, svo ég taki
dæmi, bréf sem birtist ekki
alls fyrir löngu í dálkum þín-
um um bókina Vatnanið eftir
Björn Blöndal, sem höfundur
las í útvarpinu nú í haust. Þa'ð
ótrúlega skeði að fram á rit-
völlinn geisist maður sem er
svo hneykslaður að hann á vart
til orð að lýsa því, að umrædd
bók skuli hafa verið lesin upp
í útvami, og liggur við að hann
líki henni við verstu glæpasög-
ur.
Höfund sögunnar, svo og alla
stangveiðimenn, virðist hann
vilja stimpla sem „sadista", og
kemur með hinar fáránlegustu
samlíkingar í því sambandi.
Enginn sannur stangveiðimað
ur leikur sér áð því að kvelja
þá fiska sem hann veiðir, enda
kemur það glöggt fram í bók-
inni. Eg vil ráðleggja þessum
manni að lesa bækur Björns
Blöndals, sem eru að mínu áliti
úrvalsbækur, og kemur þar
skýrt fram hvað höfundur er
mikill fugla- og dýravinur, og
sannur náttúruunnandi. Þeir,
sem fara með sína veiðistöng
út í náttúruna til að veiða og
njóta kyrrðar, fegurðar og
heilbrigðs útilífs, ættu að fá að
vera í friði fyrir þeim sem ekk-
ert virðast vilja skilja. Ég ætla
áð koma með jafn fáránlega
athugasemd og þessi maður
gerði. Ef þessi maður er á
gangi úti í náttúrunni ætti
hann að gæta þess að ganga að-
eins þar sem sandur, möl og
mold er, því annars gæti hann
stigið ofaná skordýr og jurtir
og kramið í sundur, eða hvern-
ig 'inndist honum ef risastór
fótur stigi ofan á hann og
kremdi til dauða eða jafnvel
verra en það?
Þetta er svipað dæmi og með
tvíkrækjuna í Austurstræti.
Allir sjá hve fáránlegt það
væri ef hvergi mætti stíga nið-
ur fæti og jafn fáránlegt er ef
hvergi mætti veiða í ám og
vötnum landsins. ar áð auki er
þetta allt nytjafiskur og allur
borðaður með góðri lyst.
Sævar Sæmundsson.
9