Morgunblaðið - 25.09.1968, Blaðsíða 3

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 25. SEPT. 1968,
3
eftir var væri allt frá sama
bæ, og þarna væri verið að
flýta fyrir.
Nei, kvað hann. „Það eru
ekki allir komnir, og við
erum svo til búnir að draga
okkar fé úr þessum hóp“,
sagði hann og benti á almerm
Það var napurt í gærmorg-
un þegar við lögðum af srtað
í Hafravatmsrétt. Eru um 4—5
þús fjár dregin þar sunduor.
Menn höfðu beðið svona
milli vonar og ótta eftir rétt-
unum, því að ýmsar sagnir
höfðu gengið manna meðal
um afdrif fénaðar Reykvík-
inga, sumir sögðu meira að
aegja, að leiða ætti allt fé
þeirra til slátrunar. Menn
höfðu búizt við tíðindum, en
til þeirra dró þó ekki. Borgar
yfirvöld sömidu enn við fjár-
eigendur og nú er vopnahlé
til fyrsta október.
Hann er vænn þessi dilkur og tekur hressilega í,

Þegar við komum var
klukkan farin að ganga níu,
en menn voru byrjaðir að
draga fyrir nokkru. Ta'lsvert
var af fólki og það kepptist
við að ljúka sem mestu áður
en mannfjöldinn yrði fleiri
kindunum.
Réttarstjórinn kallaði og
sagði mönnum að reka allt féð
úr almenningnum. Við urðum
hálfundrandi og spurðum
bónda þarna, hvort féð sem'
Krökkt var af fólki í almenningnum og menn kepptust við að draga.
i
inginn. „Við ætlum að geyma
þetta fé þangað til seinna,
þegar mannskapurinn mætir“,
Réttarmenn ráku síðan féð
úr almenningnum í sérgirð-
ingu, en síðan var farið í
safngirðinguna og rekið það-
an í almenninginn. Safngirð-
ingin er í brekku fyrir ofan
réttina og er grýtt þar. Það
gekk ekki allt of vel að reka
inn, hjálpsamt aðkomufólk
þvældist fyrir og að lokum
mistókst innreksturinn. Það
var komin mikil styggð að
fénu, og ekki bætti úr skák,
þegar einhver sigaði hundi í
safnið.
Við mættum börnum, sem
komu úr girðingunni með
fótbrotið lamb.
Smátt og smátt tók a’ð fjölga
í réttunum, og um hádegi var
mest állt féð dregið, og flutn-
ingabílar komu og fluttu féð
úr réttunum heim til eigend-
anna
Íííííí:?

Það er alltaf nóg að spjalla um í réttum, og þessir þarna voru að ræða síðustu atburðina úr
sauðastriðinu.
Togarokirkju-
gorður
Myndin er tekin fyrir
skömmu í isafjarðarhöfn, og
sýnir tangann, sem nú virðist
vera orðlnn togarakirkjugarð
ur. Þarna liggja þrír togarar,
einn innlendur og tveir
brezkir.
Lengst til vinstri er Guðm-
undur Júni, en honum átti að
sökkva við slippinn og nota
fyrir bryggju. En togarinn
setti bara afturendann níður
í stað þess að sökkva alluir.
í miðið er svo Boston Well-
vate, sem strandaði við Arnar
nes fyrir rúmu ári. Guðmund-
ur Marzellíusarson bjargaði
togaranum af strandstað og
flutti til ísafjarðar. Hugðist
hann gera skipið upp og selja
það, en togarinn sökk í höfn-
inní áður en úr því varð.
Guðmundur er þó bjart-
sýnn á að bjarga togaranum
aftur og að honum muni tak-
ast að selja hann eftir að
hafa endurbætt hann. Þriðji
togarinn er svo Notts County,
sem strandaði í mikla veðr-
inu í vetur undir Snæfjalla-
strönd. Danskur dráttarbátur
bjargaði togaranum af strand
stað, en leizt ekki betur á
hann en það, að togaranum
var komið fyrir við hlið landa
síns.
(Ljósm. Helgi Hallvarðsson)
STAKSTFIWIÍ
Einangrun
kommúnista
Hið versta, sem komið getur
fyrir kommúnista, er að þ eirra
dómi, að þeir einangrist. Óttinn
við einangrun er ástæðan fyrir
stöðugum samfylkingarhugmynd
um kommúnista. Ilm þessar
mundir standa kommúnistar
frammi fyrir því, að þeir eru
enn á ný að einangrast. Hópur-
inn, sem fylgdi Hannibal Valdem
arssyni til samstarfs við komm-
únista í Alþýðubandalaginu, hef-
ur nú gefizt upp á þeirri sam-
vinnu og leitar á ný mið. Fyrir-
sjáanlegt er því, að Alþýðu-
bandalagið verður hvorki annað
né meira en Sósíalistaflokkur-
inn. Innan þess verða engin öfl,
sem staðið hafa utan Sósíalista-
flokksins. Alþýðubandalagið
verður í grundvallaratriðum
bandalag fjögurra klíkna úr
Sósíalistaflokknum. Þessar klík-
ur eru: 1. Klíkan sem ræður
Sósíalistafélagi Reykjavíkur 2.
Klíka Brynjólfs Bjarnasonar og
Páls Bergþórssonar 3. Klíka Ein
ars Olgeirssonar og Magnúsar
Kjartanssonar 4. Lúðvík Jóseps-
son og nokkurt lið í kringum
hann. Óvíst er svo, hvað verður
um þann hóp, sem safnast hefur
kringum Frjálsa þjóð. Eins og af
þessu má sjá eru þetta gamal-
kunnar klíkur . úr Sósialista-
flokknum, sem munu byggja upp
Alþýðubandalagið, og er því
engin furða þótt kommínistar ótt
ist nú mjög þá einangrun, sem
við þeim blasir.
En það er ekki einungis komm-
únistahópurinn sem heild, sem
óttast einangrun. Innan þess
hóps eru menn, sem óttast eln-
angrun sína, og þar er fremstur
í flokki Lúðvík Jósepsson. Hann
stendur nú frammi fyrir því, að
Hannibal og Birni brotthlaupn-
um, að takast á við hinar klíkurn
ar þrjár um völdin í kommún-
istaflokknum. Hann veit af gam-
alli reynslu, að klíka Einars
Olgeirssonar semur við hinar
klikurnar tvær um völd og áhrif
og það er einmitt sá samningur,
sem á að innsigla á landsfundi
Alþýðubandalagsins í nóvember
byrjun. Klíkurnar þrjár ætla
þar að einangra Lúðvík og kjósa
nýjan formann Alþýðubanda-
lagsins úr eigin hópi og hefur
áður verið skýrt frá því hver
það á að verða. Lúðvík stendur
uppi fáliðaður. Þess vegna gerir
hann nú örvæntingarfullar til-
raunir til að fá til samstarfs við
sig innan Alþýðubandalagsins
hópinn kringum Frjálsa Þjóð og
vill jafnvel opna dymar aftur
fyrir þá, sem hlaupizt hafa á
brott.
Ný samfylking
Ýmislegt bendir til þess, að
Hannibal Valdimarsson og fé-
lagar hans hyggist koma ein-
hverju skipulagi á samtök sín í
náinni framtíð svo sem marka
má af forustugrein í síðasta tölu-
blaði „Verkamannsins“. Einnig
er ástæða til að ætla, að þeir
hafi hug á frekari samstarfi allra
lýðræðissinnaðra jafnaðarmanna
En það eru fleiri í slíkum hug-
leiðingum. Kommúnistar standa
frammi fyrir einangrun og þá
grípa þeir enn til hins gamal-
kunna ráðs, samfylking við Al-
þýðuflokkinn, verkalýðsflokk-
arnir eiga að standa saman.
Þetta er nýjasti boðskapur
kommúnista, og er þeim, sem
vilja kynna sér hann frekar,
bent á ræðu Guðmundar Vig-
fússonar, sem birt var í Þjóð-
viljanum í gær. í samræmi við
þessi nýju samfylkingaráform
ber að skilja skrif kommúnista-
blaðsins um sænsku kosningarn-
ar. Það bendir því margt til þess,
að skrýtnir fuglar berji að dyr-
um Alþýðuflokksins á næstunni
og meðal þeirra verða gamal-
kunn andlit frá 1938 og 1954.
— En ætla mætti, að Alþýðu-
flokksmenn þekktu af reynsl-
unni „samfylkingu" við kommún-
ista.