Morgunblaðið - 03.01.1969, Blaðsíða 3

MOBGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 3. JANÚAR 1969.
3

Brynja Kristín Lárusdóttir m eð son sinn.
Helga Hafdis Magnúsdóttir með frumburð sinn. — Ljósm.:
Bjarnleifur.
Atti að verða jólabarn — varð nýársbarn
TÁKNMYNDIR gamla ársins
og nýársins hafa jafnan verið
gamalmenni og hvítvoðungur.
Gamalmennið er að hveðja,
en bamið nýborið á lífið fyr-
ir sér og við það eru bundnar
glæstar vonir.
Árið 1968 gerði það ekki
endaisleppt fyrir foreldna lít-
ils hnokka, Helgu Hafdísi
Magnúsdóttur og Hinriks Ein
arssoniar, en hann fæddist á
Fæðingardeild Landsspítalans
fimm mínútum áður en árið
1969 gekk í garð, tæpar 16
merkur og 54 om að lengd.
Móðirim, sem er tvítug og
einikar hamingjusöm með
frumburð sinn, sagðist ekki
hafa verið að reyna að fæða
nýársbarn, en gait þess þó að
ekki væri verra, að bamið
fæddist fyrir áramót — þvi
fylgjia sem sé þau fríðindi að
ska'ttfrádráttur fæst fyrir
bamið. Að auki græðir barn-
ið heilt ár hvað skólagöngu
varðar.
Á Fæðingarheimili Reykja-
víkurborgar fæddist svo ný-
ársbamið, stór og myndarleg-
ur snáðí, rúmar 17 merkur og
54 cm að lengd. Hann var í
heiminn borinn kl. 01.10, For
eldramir, Brynja Kristín Lár-
usdóttir, 31 árs og Júlíus Ein-
arsson eiga 3 böm fyrir, 2
stráka og eina telpu.
— Þetta átti þá kannski að
verða stúlka?
— Alveg eins — svarar móð
irin. Ég er ósköp ánægð með
dreng. Síðast fengum við
Stúlku og við erum ósköp á-
nægð. Fyrir öllu er að bamið
er heilbrigt og rétt skapað.
Hann var raunar væntanlegur
fyrir jólin, svo að ekki veæður
sagt að neimar bollaleggingar
hafi verið um að hann yrði
nýársbarn. En hvað sem öllu
liður, þá er ég fjiarska lukku-
leg.
Litlu snáðamir báðir vom
myndaðir í krók og kring. Aug
sýnilega var þeim ekkert gef
ið um blossana af myndatök-
unni. Núna er þeim metst í
mun að lúm, safma kröftum
og verðia stórir og stæltir
mietnn.
Styrkjum úthlutað úr Rit
höfundarsjóði Útvarpsins
A GAMLÁRSDAG var úthlutað
styrkjum úr Rithöfundasjóði
Ríkisútvarpsins í þrettánda
sinn. Að þessu sinni hlutu verð
launin Kristján frá Djúpalæk,
Indriði G. Þorsteinsson og Thor
Vilhjálmsson. Styrkirnir til
hvers verðlaunahafa um sig eru
35 þús. kr.
Athöfnin fór að vanda fram í
Þjóðminjasafninu og afhenti
Andrés Bjömsson útvarpsstjóri
verðlaunin í fjarveru formanns
sjóðsstjómar, Steingríms J. Þor-
steinssonar. Forseti Islands, dr.
Kristján Eldjárn, menntamála-
ráðherra og fleiri gestir voru
viðstaddir verðlaunaafhending-
una. Alls hafa 24 fengið verð-
laun úr Rithöfundasjóði Ríkis-
útvarpsins.
Sjóðsstjóm Rithöfundasjóðs
Ríkisútvarpsins skipa: Stein-
grímur J. Þorsteinsson, prófess-
or, sem er formaður sjóðsstjóm-
ar, Andrés Bjömsson, Helgi
Sæmundsson, Jón úr Vör og
Andrés Bjömsson útvarpsstjóri, lengst til vinstri, afhendir Indriða G. Þorsteinssyni og Thor
Vilhjálmssyni verðlaunin úr Rithöfundasjóði Ríkisútvarpsins. Á myndina vantar einn styrk-
hafann í ár Kristján frá Djúpalæk, sem var fjarverandi.
Kristján Gunnarsson.
Um áramótin 1967—’68 voru
þeim Birni J. Blöndal og Helga
Haifdánarsyni veitt verðlaun úr
Rithöfundasjóði Ríkisútvarpsins,
en Helgi baðst undan því að
þiggja verðlaunin og voru þau
ekki veitt öðrum.
FRAMTALS-
NEFND KJÖRIN í
RORGARSTJÓRN
Á FIJNDI borgarstjómar í gær
var kjörinn framtalsnefnd fyrir
þetta ár.
Þessir vora kjörnir í nefndina:
Björn Þórhallsson, Björa Snæ-
björnsson, Jón Guðmundsson,
Guðmundur Hjartarson og Ragn
ar Ólafsson.
Til vara: Þorvarður J. Júlíus-
son, Jón G. Tómasson, Sverrir
Guðvarðsson, Sigurður Guðgeirs
son og Jón Snæbjömsson.
- LEYNISKJÖL
Framhald af hls. 1
land í stað þess að taka þátt í
köldu stríði gegn Hitler og
Mussolini, með Bandaríkja-
mönnum. Þar er einnig fjall-
að um tvo fundi sem utanrík-
ismálanefnd brezku stjórnar-
innar hélt, til að ræða tilboð
Roosevelts forseta, um aðstoð
við brezkar friðartilraunir í
Evrópu. Skjöl þessi hafa ver-
ið lokuð niðri í 30 ár í sam-
ræmi við brezk lög, en nú um
áramótin átti að leyfa aðgang
að þeim. Umfangsmikil leit er
nú hafin.
STAKSTEINAR
„Sósíalismans
vegna“
í áramótagrein, sem breiðir sig
yfir 16 dálka í kommúnistablað-
'inu þóknast Einari Olgeirssyni
að ræða um glæpaverk komm-
únista í Tékkóslóvakíu í 22 lín-
um. Það er mikil rausn eða hitt
þó heldur. í þessum fáu línum
lætur þessi erkipáfi kommúnista
á fslandi í Ijós þá ósk, að her-
námi Tékkóslóvakíu ljúki á ár-
inu 1969 „sósíalismans vegna".
I þessum orðum birtist sama
hugsun og gengið hefur sem rauð
ur þráður í gegnum skrlf og tal
kommúnista hérlendis um innrás
kommúnistaríkjanna í Tékkósló-
vakíu. Þeim er fyrirmunað að
skoða innrásina í Tékkóslóvak-
íu í sumar i ljósi þeirra illu ör-
laga og þess hlutskiptis, ófrels-
is og kúgunar, sem hún hefur
leitt yfir Tékka og Slóvaka,
þeír sjá hana einungis, sem ó-
þægilegan Þránd í Götu i bar-
áttu þeirra fyrir því að leiða
sama ófrelsi og sömu kúgun yf-
ir aðrar þjóðir, þ.á.m. yfir þeirra
eigin þjóð. í útvarpsþætti í haust
var einn menntaðasti Marxisti
þessa lands spurður að því,
hvers vegna kommúnistar hefðu
brugðið við skjótt og mótmælt
innrásinni í Tékkóslóvakíu í
sumar. Hann svaraði á þá ieið,
að það hefði verið vegna þess,
að það hefði legið svo ljóst fyr-
ir, að þarna var um „árás á sós-
falismann“ að ræða. Þessum
Marxista var ekki efst í huga á
þeirri stund, að þama var um
árás á sjálfstæða þjóð að ræða,
að fólk, sem einungis bað um
frelsi til orða og athafna, en
sagðist vilja búa við sósíalískt
þjóðfélagsskipulag var kúgað og
múlbundið af hervaldi hins so-
vézka stórveldis. Hann hugsaði
um það eitt, að þetta glæpa-
verk mundi verða óþægilegt fyr
ir „sósíalismann“. Með sama
hætti verður Einari Olgeirssyni
ekki hugsað tii þess nú um ára-
mótin, að Vonandi ljúki hemámi
Tékkóslóvakíu á hinu nýja ári,
svo að Tékkar og Slóvakar fái
að búa í friði í sínu landi og
ráða málum sínum sjálfir. Hans
eina hugsun er sú, að „sósíal-
ismans vegna“ verði þessu her-
námi að ljúka. Svo þykjast þess-
ir nvenn vera málsvarar fólks-
ins.
Akvörðun
„þúsundanna"
Eftirlætisröksemd kommúnftrta
blaðsins í skrifum þess um mál-
efni Kommúnistaflokksins end-
urfædda og árásum á fyrri sam-
starfsmenn hefur jafnan verið
sú, að ákvarðanir í málefnum
Komraúnistaflokksins ættu hinir
óbreyttu flokksmenn víðs vegar
um land að taka á lýðræðisleg-
an hátt í stað þess að slíkar á-
kvarðanir hafi fram til hinnar
eftirminnilegu skírnarveizlu í
Sigtúni verið teknar með samn-
ingamakki að tjaldabaki. 1 for-
ustugrein kommúnistablaðsins
um áramótin segir enn að „gengi
Alþýðubandalagsins (þ.e. Komm
únistaflokksins) er háð ákvörð-
unum þúsunda alþýðumanna um
land allt.“ Sjaldan hafa slík öf-
ugmæli verið sett á þrykk. A-
kvarðan'ir í málefnum Kommún-
istaflokksins eru aldrei teknar
nema að undangengnu langvar-
andi samningamakki hinna ýmsu
I klíkna innan Kommúnistaflokks-
ins. „Þúsundir alþýðumanna“
koma þar hvergi nærri og hafa
aldrei gert. Samningabrallið, sem
var undanfari skírnarveizlunnar
í Sigtúni, var ekki á ábyrgð
hinna „þúsunda alþýðumanna“
heldur var það algjört einkamál
þeirra þriggja klikna, sem nú
stjórna Kommúnistaflokknum.