Morgunblaðið - 19.01.1969, Blaðsíða 12

Morgunblaðið - 19.01.1969, Blaðsíða 12
12 MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 19. JANÚAR 1969 Umdeildur forseti kveður Þegar Johnson heimsótti ísl and í september 1963. JOHNSON forseti lætur af embætti sannfærður um að fá veglegan sess 1 sögunni. En deilurnar um hann hljóðna ekki þegar hann hverfur af sjónar- sviðinu. Fyrst í stað verður dómur sögunnar að öllum lik- Glasshoro-fundurinn 1967 Kosygin og Johnson. indum harður. Þegar frá líður getur hann mildazt. Afleiðing- ar styrjaldarinnar í Vietnam liggja ekki ljósar fyrir fyrr en að nokkrum árum liðnum. Nokkur þeirra umbótamála sem hann hefur beitt sér fyrir, geta valdið tímamótum. Persónuleg- ir gallar hans verða ekki tald- ir eins mikilvægir og nú að nokkrum áratugum liðnum. 'Þrátt fyrir mikil vonbrigðv sem Johnson hefur orðið fyrir á fimm ára embættisferli, kveð ur hann Washington með sökn uði. Þótt honum hafi ekki orð ið að þeirri ósk sinni að öðlast traust þjóðarinnar, er hann sannfærður um að sagnfræðing ar framtíðarinnar minnist hans með virðingu. Þrátt fyrir marga ósigra minnist hann margra sigra, sem hann hefur unnið á Þjóðþinginu, bæði í forsetaem- bættinu og á löngum þingmanns ferli. A því leikur enginn vafi, að hann hefði helzt kosið að gegna forsetaembættinu í fjög- ur ár til viðbótar, og hann er sannfærður um, að á þeim tíma hefði honum tekizt að leysa Vietnam-deiluna. Johnsons verður fyrst og fremst minnst vegna Vietnam- deilunnar, og þess vegnahalda deiliurnar um hann áíram. Styrj öldin hefur eytt kröftum þjóð- arinnar og dreift athygli leið- toganna. Vegna hennar hefur hann sætt harðari gagnrýni en flestir aðrir forsetar Bandaríkj anna, jafnvel af hálfu þeirra sem voru að öðru leyti sammála stefnu hans. En ekki sízt hefur hann sætt gagnrýni unga fólká ins, blökkumanna, mennta- uianna og hinna vaxandi milli- stétta, fólks sem hlotið hefur góða menntun, og býr við góð lífskjör. Hann var slitinn úr tengslum við nýja kynslóð, nýj ar stéttir og nýjan tíma. TEXASBÚI Forsetinn var upprunninn úr allt öðrum jarðvegi. Hann er Texasbúi í húð og hár og mót- aðist af ástandi kreppuáranna. Þjóðfélagslegar breytingar í Bandaríkjunum hafa verið svo örar, að þær eru mörgum ó- skiljanlegar. Margir vita ekki hvernig þeir eiga að bregðast við þeim, og Johnson var einn þeirra. Stundum skildi hann tíð arandann, eins og þegar hann ávarpaði Þjóðþingið eftir at- burðina í Selma og gerði ein- kunnarorð blökkumanna að sín um. Sú ræða hafði mikil áhrif, og mörg þeirra lagafrumvarpa, sem hann beitti sér fyrir, báru vott um, að hann leitaði að nýj- um svörum. En oft voru svör- in þrjátíu árum á eftir tíman- um, mótuð af gömlum viðhorf- um og ekki vænleg til aðvekja traust. Johnson minnti þjóðina á kennara og prédikara, og töl ur voru einn helzti mælikvarði hans á það sem áunnizt hafði. Slíkt var ekki nóg, og honum tókst aldrei að vekja hrifningu. Þegar andstaðan gegn honum magnaðist, komst hann æ meir í varnarstöðu. Störf hans mótuð ust af pukri og tortryggni, og hann var tortryggður á móti. Johnson reyndi að tryggja sem víðtækasta samstöðu um stefnumál sín, en svo fór að lokum að hann gat ekki einu sinni tryggt samstöðu á sínum eigin flokki. Hann reyndi með góðum árangri að binda enda- hnútinn á nýskiptingarstefnu Franklin Roosevelts, en í lok embættistíma hans var þjóðin sundruð. Stétt stendur á móti stétt, og spennan í sambúð kyn þáttanna hefur magnazt. John- son sigraði í forsetakosningun um 1964 með mesta meirihlu'ta í sögu Bandaríkjanna en að lokum varð hann að játa, að hann yrði að afsal sér völd- um í þágu friðar og þjóðarein- ingar. LAGABÁLKAR Algengasti mæli'kvarði á störf forseta eru setning mikil- vægra laga, og á því sviði varð stjórn Johnsons mikið ágengt. Eftir langa og erfiða baráttu tókst að knýja í gegnum Þjóð- þingið lög um sjúkrasamlög, al mannatryggingar og framlög til menntamála. Samþykkt voru þrjú mannréttindalög sem gengu lengra en allt sem gert 'hafði verið í þágu blökku- rnanna .frá því í þrælastríðinu. Nokkur lög um endurnýjun fá- tækrahverfa og vernd neytenda voru stórt skref í framfaraátt. Ýmsar ráðstafanir til baráttu gegn fátækt mörkuðu tímamót, þótt um framkvæmd þeirra megi deila. í utanríkismálum skyggði hin átakanlega styrj- öld í Vietnam á mikilvæg af- rek. Þeirra markverðust voru samningar við Rússa og upp- haf þróunar, er gæti leitt til raunhæfs eftirlits með vopna- búnaði. Fundurinn með Alexei Kosygin í Glassbore ýtti undir þessa þróun. En þótt mndarlegt megi virð- ast, eru störf stjórnarinnar bæði í innanríkismálum og utanríkis málum einhvern veginn ófull- nægjandi og villandi, þrátt fyr ir ótal lagafrumvörp og millj- arða dollara sem veitt hefur verið til framgangs góðum mark miðum. Johnson átti tvívegi3 snurðulaust samstarf við Þjóð- þingið: fyrst eftir morðið á John F. Kennedy og síðan eftir hinn mikla sigur í forsetakosn- ingunum 1964. En vegna tíðar- andans er slíkur mælikvarði ekki einhlítur. Nútímastjórnmál 'krefjast þess af stjórnmála- 'mönnum, að þeir njóti stöðugr 'ar almenningshylli, ef störf þeirra eiga að hafa nokkurt 'gildi, hvort sem um kosninga- fer er að ræða eða ekki. John- ison fékk það orð, sem fer af 'honum, og lærði starf sitt í Tex ?as. Þár ræður einn flokkur lög 'um og lofum og klíkur berjast 'um völd og áhrif. Hann mótað- Ist á tíma, sem er löngu liðinn, fog innan þröngra veggja Þjóð- fþingsins. Hann var illa búinn 'undir það að stíga fram á hinn Stóra og glundroðakennda vett fvang landsmála og heimsmála. f „HIÐ MIKLA ÞJÓÐFÉLAG" f Á fyrstu árum forsetatíðar fhans skipti þessi vöntun litlu fmáli. Eftir morð Kennedya ^þurfti þjóðin á sameiningar- 'tákni að halda. Síðan þurfti ’hún ábyrgan leiðtoga til þess 'að vega upp á móti Goldwat- 'er. Johnson misskildi þetta ’þannig, að hann nyti víðtæks 'stuðnings og jafnvel þeirrar 'ástúðar sem hann þráði. Hann 'gerði sér grein fyrir því, að ’hann þurfti að blása þjóðina 'andagift og hvetja hana til 'dáða, en tókst það ekki. Nokkr 'um mánuðum eftir að hann sett ist í forsetastól fór hann leið- ina til „hins mikla þjóðfé- lags“ og brýndi fyrir henni að nota „auðlegð sína til þess að auðga og götfga þjóðlíf okkar og auka kosti bandarískrar sið menningar.“ Nokkrum árum síð ar var Mikla þjóðfélagið horf- ið úr orðaforða forsetans, og Riehard Goodwin, sem samið hafði ræðuna, var horfinn úr Hvíta húsinu. Margir aðrir gáf aðir menntamenn fóru sömu leið. Johnson tók alltaf opin- ber mál persónulega, og hann átti sífellt erfiðara með að þola gagnrýni. Æ fleiri menntamenn gagnrýndu hann óvægilega og af miklu offorsi og jafnvel ör- yggisleysi og minnimáttarkennd er eiga rót sína að rekja til Johnson-hjónin og Ásgeir Ásgeirsson fyrrum forseti. Johnson er hann flutti síðustu ræðu sína til Þjóðþingsins um ástand og horfur í mál- um rikisins fyrir nokkrum dög- um.

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.