Morgunblaðið - 23.05.1969, Blaðsíða 3

MORJGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 23. MAÍ 19®9
3
— segir W. H. Auden í formála að
endurútgáfu „Bréfa frá íslandi"
HJÁ brezka útgáfutfyrirbæk-
iinu Fafber & Falber er ný-
Jöomin endurútgáfa af bók
brezka skáldsins W. H. Auiden,
„Lebters from Icelarwi." Að
útgáfúnini ritar Auiéen for-
miála, sem ifer hér á eftir í
lauslegni þýðingu:
„í aipríimánuði 1964 heiim-
sóttii óg ísland öðru sinni. Að
SjáMsögðu ibjóst ég ivið ibreyt-
ingum, en þær breytingair fónu
fram úr ölluim mínuim wonuim.
ísland var ihemumið í heiims-
styrjöldiinni síðari, fyrst af
Bretuim og síðan Bandaríkja-
mörmuim. Hemám er aldirei
eeskilegt ástand fyrdr þjóðina,
sem við það iverður að Ibúa,
en íslandii færði það haignað.
Þegar ég hitti einn mdnna
fornu fylgdanmanna, sem er
nú skólastjóri, spurði ég
hann, hvernig mannlífið hefði
verið í sbríðinu. „Við græidd-
um fé,“ sagðd hann. Og sú
veLmegun sem hófst á þess-
um árum hefur haldið áfram
og vaxið, síðan ísland varð
lýðveldi.
Reykj aivík er nú mjög ólík
þeiiri igömdu Reykjavík, sem
ég hafði geymt í Ihuga miér.
í mörgium bongum hefur nú-
ar fyrir erlenda ferðamenn og
bestiamennska er, að því er ég
tel, orðinn munaður.
Mér var það stök gleði að
finrna að þrátt fyrir allt sem
gerzt hafði á íslandi, og með
sjá'lfum mér, síðan ég heirn-
sótti það fyrst, vakti landið
Ihjá mér sömu fcilfinmingar og
fyrr. í (bernstoudraumum mín-
um var ísland mér heilög
jörð; þegar ég leit það augum
í fyrsta sinn, tuttugu og níu
ára gaimall, sanmaði rauin-
veruleikinn drauma mína;
fimmtíiu og sjö ára að a'ldri
var það miér enn heiilög jörð.
Ekki nóg með það; miútímiinn
virðiist ekki hafa breytt skap-
höfn íbúanna. ísland er eina
stéttlausa þjóðfélagið sem ég
hef komizt í kynnii við og það
er ekki — ekfci ennþá — orð-
ið að skríl.“
(Það er athyglisverð reynsla
að lesa að mýjiu bók, sem er
skxifuð fyrir nær hlá'lfum
tíma húsagerðarlist þau áhrif
að maðuir hugsar með angur-
værð til liðins tírna, en með
Reykjavík er því ekiki svo
farið. Steinsteyipa, stál og
gler eru ekki eftirlœtislbiygg-
ingarefni min en taka þó
ibáruijárninu fram.
Þá sem lamgar til að fara
í ferðalög um fjöl'l og firn-
dindi geta iátið iþað eftir sér,
en eiga nii einnig um þægi-
legri kosti að velja. Vegir eru
hvarvetna góðiir, en efcki of
igóðir — og engar hraðbraiutir,
guði sé lof — og flugþjónust-
an er svo góð, að ferðalang-
urinn kemst 'leiðar sinnar
skjótt og fyrirhafnariífcið á
hina aifskekktustu staði.
(Eing hlýtur ferðalangurinn
þó að sákna. Þegar ég fór
flugleiðis ,tH Vestfjarða í því
Auden
þrauzt út meðan við dvöld-
um á íslandi.
Louis MaoNeiee, sem var
, yy \ ’Sf&fv.

Auden i veizlu í ráðherrabúst aðnum, er hann kom hér árið 1964. Með honum á myndinni
eru Gunnar Gunnansson, Sig urður Nordai og Tómas Guðmu nds&on.
hinn höfundiurisnn, og faðir
minn, sem bókin er tileinkuð,
eru látnir, skóladrengiimir,
sem fóru með okkur á
Langajökui og margir fleiri
sem bréfin voru send til eru
nú afckvæðamenn í þjóðfélag-
inu — ráðherra, sjónvarps-
stjarna, og svo mætti lengi
telja.
mannsaidri, og ég get ekkd
gert mér í hugarlunid, hvem-
ig lesendur muni taka henni.
Þó að 'bókin sé rifcuð í léttum
tón, vorum vdð höfundarnir
allan tímann okkur meðvit-
andi um ógnanimar, sem
grúfðu yfir — heimskrepipan,
vaxandi veldi Hitlers, borg-
arastyrjöidin á Spáni, en hún
skyni að dveija í þrjá daga á
bóndaibæ, sem ég hatfði verið
árið 1936, hafði ég áfonmað
að faTa í útreJðar á síðkvöld-
um. En ibóndinn hafði látið
hestana sína og fengið Land-
rover jeppa í staðirnn. Skyn-
samlegt arf honum, en von-
Ibrigði fyrir mig. Hestar eru
nú eimkum til d'ægrastytting-
Spassky hætt kominn
í 14. skákinni
- sem varð jafntefli eftir 56 leiki
FJÓRTÁNDA sklákin í ein-víginu
wn hekmismieistaraititilin'n varð
jaifntofli etftir 66 leifci. Áskor-
aindinn Boris Spaissfcy var ann-
ere þætt komiinn í þessari sfcáfc
gegn heimsmeistaramum Tigran
Petrosj an, en Ibáðir keppendur
vdirtust fremiuir tauigaósty nkir
wndir iok þe.s®anar skálkar. Bið-
leifcur Spasskys 43. — Ke4 er
elæmiur, en ( skákimni eru þó
allskemimtdiiegar sviptmgar. Stór
meistaramir eru enn jafndr að
vimningum, hivor uim sig hlotið
7 vinmdnga, 3 vinnin-ga og 6 jafn-
*efli. Petrosjan þarf 5 vinninga
úr þeim 10 sfcátoum sem eftir eru
til að Ihalda taltlinum á jöfnu en
Spaseky 5% til að si-gra.
Hér hirtist 14. stkákifn.
Hvítt: Petrosjan. Svttrt: Spassky.
Dnotningarbragð.
1. c4, e6 2. d4, d(5 3. R£3, Rf6
4. B|g5, Be7 5. e3, 0-0 6. cxdð,
exdE 7. Rc3, RlbdT7 8. BdG, b6
©. 0-0 Blb7 10. Hcl, e5 11. Btf5,
H!e>8 12. Hel, Rf8 13. dxc5, bxc5
14. Ra4, Re4 15. Bxe7, Dxe7
16. Rdi2, Rd6 17. Bgi4, c4 18. Rf3,
f5 19. Bhi3, Rdl7 20. g3, Rf6
21. Rd4, g6 2i2. Ro3, Btíie4 23. Bfl,
Hac8 24. Hc2, Db4 25. Rxe4, Rxe4
26. De2, Rc5 27. Dtífi, a5 8. bð,
Dxd2 29. Hxdl2, Ba6 30. Hedl,
Hled® 31. Hbl, Klf7 02. Be2, Rd3
33. Hddl, Ke7 34. Kfl, Rb4
315. a3 Rai2 36. bxc4! Rc3 37. H!b6,
Hld6 38. Hxd6, Kxd6 39. Hcl,
Rxe2 40. Kx-e2, dixc4 41. Kd2,
HIb8 42. Kc3, Kdö 43. Hdl, Ke4?
('B iðleilk'uir inn) 44. f3t!, KxeS
45. HM2, (Hvítur hótar máti með
He2, nú enu igóð ráð dýr!)
45. —, Hb3t 46. Rxsbö, cxfbð
47. Hdl7? (f4 vinnur skáfcina)
47. —, h6 48. Ha7, Bfl 49. f4, h4
60. gxh4, Kxf4 51. Hxaö, Ke4
52. Kx(b3? (Ha®!) 52. —, f4
58. Hg6, f3, 54. Hxg6, Bh3!
56. Hgl, f2 56. Hcl, og samið
jafwtefli.
Áskorandinn Boris Spassky situr þungt hugsandi yfir 12. ein-
vígisskákinni, en heimsmeistar inn Tigran Petrosjan gengur um
gólf, einnig þungt hugsandi. Skákinni lauk með jafntefli eft
ir 48 leikL
STAKSTEIMAR
Einkennileg
vinnubrögð
S.l. mánudagskvöld efndl
Verkamannafélagið Dagsbrún tll
almcnns félagsfundar til þess að
ræða samkomulag það um kjara
mál, sem gert hafði verið
skömmu áður. Mbl. sneri sér til
skrifstofu Dagsbrúnar og ósk-
aði eftir að fá heimild til þess
að senda blaðamann á fundinn
til að fylgjast með því sem þar
gerðist. Sú ósk var sett fram ein-
faldlega vegna þess, að blaðið
taldi það eðlilega skyldu við les
•endur sína að láta þá fylgjast
með viðbrögðum þýðingarmesta
verkalýðsfélags landsins við hin
um nýju samningum, sem svo erf
iðlega hafði gengið að ná. Á
skrifstofu Dagsbrúnar fékk
blaðið þau svör, að ekki værl
heimilt að senda hlaðamann á
fundinn, en hins vegar mætti
senda ljósmyndara til þess að
taka mynd af fundinum. Var
það gert og myndin birt f blað-
inu daginn eftir. Nú hefur MbL
áreiðanlegar heimildir fyrir þvf
að blaðamenn frá Tímanum og
Þjóðviljanum hafi fengið að-
gang að þessum fundi. Þetta era
auðvitað óhæf vinnubrögð af
hálfu forráðamanna Dagsbrúnar.
Út af fyrir sig er það í þeirra
valdi að ákveða, hvort blaða-
nuenn fái aðgang að fundi sem
þessum, þótt það verði að telj-
ast úrelt afstaða að meina blöð-
um eða öðrum fjölmiðlunartækj-
um aðgang að slíkum fundum.
En það nær engri átt að mis-
muna blöðumi í þessum efnum.
Er þess að vænta að framvegis
verði tekin upp önnur vinnu-
brögð af hálfu forráðamanna
Dagsbrúnar í tilvikum sem þess
um.
Að eigna sér mál
Sumir stjórnmálaflokkar hafa
einkennilega tilhneigingu til þess
að eigna sér ákveðna málaflokka,
berja sér á brjóst frammd fyrir
almenningi og telja að framfar-
lr á ákveðnum sviðum séu þeim
einum að þakka og eiginlega hafl
þeim verið komið fram i and-
stöðu við aðra. Þetta eru afar
ógeðfelld vinnubrögð. Út yflr
tekur þó, þegar það á að vera
orðinn einkaréttur ákveðinna
manna og blaða að f jalla um á-
kveðin málefni. Þannig nær
kommúnistablaðið ekki upp á nef
sér fyrir reiði vegna þess, að
m.a. í Mbl. hafa birzt viðtöl við
fulltrúa í 16-manna nefndinni,
þar sem fagnað er þeim þætti
samkomulags um kjaramál, sem
fjallar um lífeyrissjóði fyrir
verkafólk. Það eru einkenniiega
innirættir menn, sem ekki geta
glaðst af einlægni, þegar menn,
sem unnið hafa erfiðisvinnu alla
ævi fyrir lág laun fá réttarbót,
sem tryggir afkomu þeirra í ell
inni. 'En bersýnilegt er, að slík-
ir menn eru til.
„Ömurleg
skammsýiii"?
Kommúnistablaðið kemst að
þeirri niðurstöðu í gær, að það
sé til marks um „ömur-
lega skammsýni“ launafólks, að
Kommúnistaflokkurinn fái að-
eins 17% atkvæða í kosning-
um þótt launamenn séu 70%
þjóðarinnar. Þetta er ofmat á
eigin verðleikum. Launamenn
hafa um 40 ára reynslu af störf-
um kommúnista. Sú reynsla bef-
ur bersýnilega ekki orðið til þess
að auka traust þeirra á komm-
únistum.