Morgunblaðið - 21.06.1969, Síða 18

18
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 21. JÚNÍ 1069
Eðvarð Bjarnason
bakarameist.-Minning
HINN 15. þ.m. amdaðist á Borgar
sjúkrahúsinu í Reykjavík EðvarS
Bjarnason, bakarameistari, Kjart
ansbraut 1, og lauk þar með
margra ára baráttu hans við erf-
iða sjúkdóma.
Okkar kynni hófust árið 1940,
er Eðvarð hóf storf í Alþýðu-
brauðgerðinni, þar unnum við
eaiman að kökuigerð ogko'mfljótt
í ljós að þarna var góður fag-
maður, svo að af bar, og einhver
mesti snyrtimaður, sem ég hefi
unnið með. Ekki aðeins að hann
færi vel með allt efni, sem hann
fór höndum um, heldur var hann
og með afbrigðum þrifinn og
hreinlegur. En kynni okkar
Ebba, eins og hann var kallaður
í okkar hópi, voru rétt að hefj-
ast 29. nóv. 1942 hófum við sam-
starf okkar við brauðgerð, sett-
um á fót bakarí að Samtúni 28,
sem við gáfum nafnið Höfða-
bakarí, þetta var á þeim tíma
þegar styrjöldin stóð sem hæst,
og ekkert fékkst, sem þuriti af
áhöldum eða öðru. Ofninn var
það eina, sem við eignuðumst
strax, en hann tók aðeins tvær
plötur. I>á sýnidi ság emn hvað í
Ebba bjó og fyrir aiUa þesisa
samvinnu þykir mér hlýða að
skrifa fáein kveðjuorð, þó að
mér sé vel ljóst að það var ekki
að skapi míns góða félaga, að um
hamjr væri rita'ð, hamm var mjög
mótfallinn því að um hann væri
Kveðja frá sonarsyni.
Orðs er mér vant. Þakkir vildi ég bera
en vanmegna kveðja mín er;
þótt meitluð o g örfá mruín orð ákyldu vera
í anda þess manns, sem nú fer.
Orðalaust veitti hann osts veganesti,
sem verðmætast reynast oss kann.
Gekk einarður mót sínum örlagagesti.
Það var eins og hann segði við hann;
Stríð mitt við dauðann slkal enginn sjá á mér,
hið ógnlanga, vonlausa tafl.
Engu það breytir þótt búi hann hjá mér
unz burtu mig hrífur hans afl.
Eins og ég lifði, eins skal ég deyja
í einfaldleik, jafnvægi og ró
Eins og ég þáði, eims skal ég þreyja
þá aflraun, sem drottinn mér bjó.
Svefninn og vökuna, vegginn og gluggann
víxltengja lögmálsins bönd:
lifið og dauðann, ljósið og Skuggann,
sem leiðast hönd í hönd.
Líf hans var kristall; hann kom og hann gladdi
í kyrrþey, svo hlýlega og milt.
Dauði hans fegurð; 'hanin fór og hann kvaddi
í fullkomnun, hljóðlega og stillt.
Ómar Þ. Ragnarsson.
Móðir okkar,
María Hjaltadóttir,
Öldugötu 4,
amdaðist 19. þ.m.
Erla Karlsdóttir,
Karl Jóh. Karlsson.
t
Systir mín,
Hulda Ásbjörnsdóttir
Eduwaere,
lézt í Bruxelies þriðjudaginn
17. júmí.
Sigríður Ásbjörnsdóttir
og ættingjar.
t
Hjairtkæri bróðir minm,
Guðmundur Hrafnfjörð,
amidaðá®t 15. juná sL
Bjarney Guðmundsdóttir.
Móðir okkar, temgidjamóðir og
amma,
Agústa Sigríður
Magnúsdóttir,
Kirkjubraut 48, Akranesi,
amdaðist í sjúkraihúsi Akra-
niess 18. þ.m.
Jarðairförim ákveðin síðar.
Aðstandendur.
t
Jair'ðairför koniummar mimmiar,
Jónínu G. Jónsdóttur,
Brekkum í Hvolshreppi,
fer fram frá Fossrvogsk iirkj u
mániudaginin 23. júná kl .1.30
eftir hádegi.
Fyrir mínia hönd og anmiarra
vamdamammia,
Guðni Guðjónsson.
t
Þökbum auðsýnida samúð við
fráfall og útför móður okkar,
Ingibjargar Hjartardóttur
Líndal.
Hjötur Halldórsson,
Birgir Halldórsson.
eftir að samstarf okkar hófst að
hann var það sjúkur maður, að
hann þurfti að jafna sig í 10
mínútur eða svo, áður en hann
hóf starf, en síðan gekk hann
að sínu verki. Þetta er allt í
lagi Siggi minn, sagði hann, að
gefast upp var ekkí á hans dag-
skrá.
Sjúkdómurinn var sár í skeifu
görn, og með stakri reglusemi á
öllum sviðum komst hann yfir
þennan sjúkdóm, og má þá ekki
gleyma þeirri góðu aðstoð, sem
hans góða kona, Sigurlaug, veitti
honum. Hún stóð ávallt traust
við hlið hans, jafnt þá sem síðar,
þegar nýr sjúkdómur kom til,
sem að lokum eyddi lífsþreki
hans.
Ekki kvartaði Ebbi, í hvert
sinn er ég spurði hann um líðan
hans svaraði hann jafnan, að sér
liði vel. Við rábum braiuðgerð í
félagi í 20 ár, síðast Hlíðarbakarí
en fyrir rúmum 10 árum varð
Ebbi að hætta vegna sjúkdóms
síns, aldrei bar neinn skugga á
okkar samstarf. Ebbi var mjög
trúaður maður og heilsteyptur í
sininá trú sem öðru. Hamin var
söngmaður góður, hafði fallega
tenórrödd, söng hann um mörg
ár í kirkjukór Fríkirkjunnar, og
með Fósitbræðrum söng
hamm eimmiig um mamgra ára
skeið, ennfremur var hann í Tón
listakór Páls ísólfssonar. Ebbi
var söngelskur og unni tónlist,
hann var aldneii svo þireytitur að
hann ekki mætti á söngæfingu.
Síðustu ár ævi sinnar vann Ebbi
sem mjeðhjáIpari við HalLgríms-
kÍTkju, en um það stamf miun
annar kunnugri maður fjalla.
Ebbi var ekki í vafa um fram-
haldslíf, og ég er þess fullviss
að heimkoma hans hefur verið
góð. Tvaar nætur í röð befir hann ,
vitjað mín í draumi, og leit vel
út, mætti og gjarnan skipta um
líðan frá því sem verið hefir síð-
ustu ævidagana.
Ég sendi þér kæri vinur mína
hinztu kveðju og hjartans þakk-
læti fyrir alla okkar samveru og
samskipti.
Fjölakylda mín vottar eftirlif
andi konu þinni, tveimur böm-
um þínum og öðrum vandamönn
um innileguis'tu saimúð. Við segj-
um a)ð lokurn: Hjartanis þakkir
fyrir al'lt og allLt.
Sigurður Ó. Jónsson.
„í rósemi og trausti skal sityrk
ur yðar vera“.
Þegar ég kveð Edvaird Bjarnia-
son hinztu kveðjunni er mikill
t
Okkar innrlegiujstu hjartans
þakkir til al’lma nær og fjaer,
sem auðsýnidiu samúð og hlý-
huig við andláit og jarðarför
eiginmiannis mínis,
Jóns Sigfússonar
á Ærlæk,
með nærveru siirmi og samúð-
amgkeytum. Einniig ógleymian-
legar þakkir til lækna og
hjúkrurrarliðs Akureýrarspít-
ala.
Svo að siðuisitu þakkir til
Rpigmars Helgasonar Kópa-
skeri og kiirkjiukóms Núpasveilt
ar fyrir ágætan sdmg. Sömu-
leiðis Kvenfélagi öxfihðimiga
fyrir umsjón veiitimga.
Halldóra Gunnlaugsdóttir.
söknuður og hlýja í sólu minni.
Margar bjartar myndir geymi ég
af honum í huga mínum, af kynn
um okkar og samstarfi þann
stutta tíma, sem leiðir okkar lágu
saman.
Ég man vel hvenær fundum
okkaæ bar fynsit samiain, það var í
Hallgrímskirkju , er ég var á
ferðalagi hér í borginni. Ég festi
þegar traust á hinum drengilega
og prúða meðhjálpara, og mér
er minnisstætt hve virðuleg og
fáguð framganga hans var, og
hve allt fór vel úr hendi og virðu
lega, sem hann átti að gera.Mér
datt þá naumast í hug að innan
fárra mánaða værum við orðnir
starfsmenn við sömu kirkju.
Ég hugsaði því gott til sam-
starfsins við hann, er ég hafði
verið skipaður prestur við Hall-
kirikjiu. Og við námiari
kynni hlaut álit mitt enn að vaxa
á honum. Hann var viðmótsþýð-
ur, ljúfur í framgöngu, áreiðan-
legur svo að af bar, minnugur
og nákvæmur í starfi að fágætt
mun vera. Þó einkenndi hann
ekkert fremur en hógværðin, ró
semin, hann hlaut að vekja
traust hjá öllum, sem kynntust
honium. Á honum sönmiuiðust arðin
Bjorni
Sveinbjörnsson
Stykkishólmi
Fæddur 14. apríl 1965
Dáinn 10. júní 1969
Syrgir svetfnivamia móðir
sveiininm er hieáfbaisit ummi.
Faðirinm- hofuð hinieigdr,
huigar sem fyrr að stairifi.
Áfnam, álfram skail haildið,
aldirei frá skyldu að víkja.
Vomóttim vefur önmium
viðkvæma sál er græitur.
Miinininigin ljúfust lifir,
Mtill dmemigur ed gleymist.
Kær vair hamm afa og ammu,
einmig systruin'um smáiu.
Þemrið nú fcregiatárim,
takið á, neyniið knafta.
Dæfcuim/ar eigið þSð eftir
elskuilegar og góðar.
Bjiaimd er i frelsamams faðmi,
fjamri hæfcfcum og gramdi.
Fyrirheirt gofct er gefið
— gleymið því aldmei vimir.
Hanm hefux sagt það sjálfur,
sagt til vor jarðarbaima,
þebfca: „þér miumiuð lifa“,
það er huiggum og styTkiur.
öristuttur aðskiinað'ur,
ekkert er frá oss tekið.
Síðar á sóLarlamidá
somgin verður að glieðd.
Ásfcvimr hittast atffcur,
aldregi framar skilja.
Þ.S.
forn: „f rósemi og trausti skal
styrkur yðar vera“.
Edvard var fæddiur 2.
júmi. — Hamm var son-
ur hjónanna Bjarna Gíslasonar
sjómanns og Guðrúnar Magnús-
dóttur . Hann varð fyrir þeirri
sáru reynslu á bernskuskeiði að
missa föður sinn og elzta bróður
í sjóslysi. Skömmu eftir ferming
araldur tók hann að nema bak-
araiðn, lauk því námi og gerði
þessa iðnigrtein að Líflsistarfi siniu
um langt árabil. Hann rak brauð
gerð í Höfðabakaríi og síðar í
Hlíðarbakaríi.
Árið 1921 kvæntist hann Sig-
urlaugu Guðnadóttur og eignuð
ust þau saman tvö börn Guð-
rúiniu Ásiaiuigiu og Ragmiar, sem
bæði em búseifct bér í bang.
Sdðúsbu áitta árin befir bamm
verið meðhjálpari í Hallgríms-
kirkju.
í fljótu bragði kann ýmsum að
finnast að meðhjálparastarfið út-
heimti ekki mikla vinnu, en slíkt
er ekki rétt. Starfið er að mörgu
leyti mjög erilssamt. Meðhjálp-
arinn þarf að mæta við sérhvert
prestsverk, sem unnið er í kirkj
ummi, hamn þamf allifcaf að vema
viðstaddur, þegar börn eru spurð
hann þarf að sjá um rætsingu
kirkju og safnaðarheimilis og síð
ast íiðið sumar bættist það við
starfið að taka á móti öllum
þeiim, sem sjá vildiu yfir borg og
land úr hæðum Hallgrímsturns.
AEt þebfca var ærið stairf og ef
til vill of erfitt, þegar heilsan
er fcekin að bil®. Ein alflit fcill þess
tíma, að kraftarnir voru á þrot-
um stóð hann á verðinum, og
síðasta athöfnin sem hann var
við í kirfejiuemi var fyrsta ferm
ingin í vor. Á eftir henni fór
fram skírnarathöfn. Með titr-
andi hönduim lélk hann dkírnar
sálminn, eins og venja hans var
við sMkar athafniir. Barmfð var
borið í helgidóminn, og orðin
fornu rættust: „Nú lætur þú,
heirra, þjón þinm í friðd fara“.
Hann hafði lokið þjónustunni,
dyggri og trúrri þjónustu í kirkju
Krists. Mætti kirkjan eiga marga
slíka!
Ég þakka elskulegum vini
ágæt kynni og samstarf og bið
eiginkonu hans, börnum og öðr-
um ástvinum blessunar Guðs.
Ragnar Fjalar Lárusson.
Hjarfanlega þalklkia ég öl’lium
sem glöddiu mig á sexbuigsaf-
mæli mímu 23. maí.
Níels Finsen.
Aiúðiatr(þaikkiir fyrir hlýhuig,
gjafir og kveðjur, er mér bár-
ust á níræðisafmæiMniu hinm
17. þ.m.
Flías Bjarnason.
Lous sfuðu viðskiptustjóru
Hjá Orkustofnun er starf viðskiptastjóra jarðborunardeildar
laust til urnsóknar. Viðskiptafræði- rekstrarfræði- eða rekstrar-
hagfræðimenntun er æskileg.
Skriflegar umsóknir með uppiýsingum um aldur, menntun
og fyrri störf sendist Orkustofnun, Laugavegi 116 fyrir 27 þm.
Fyrirspurnum ekki svarað í síma.
orkumAlastjóri.