Morgunblaðið - 02.11.1969, Qupperneq 3

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 2. NOVEMíBER 3
Séra Ólafur Skúlason;
Gangan
VIÐ göogtuim uim götuir otg tong, og
þeir «nu svo tmianigiir, aeim fyrir aiugu
ber. Komuir og kanliar, uinigir og gaiml-
iir, sjúlkiir og íhieálltLr, songibitruiir og kát-
iir. ARt fóilík, sem tineiguir þær sióð-ir, eir
ég gemig, stefiniir í sömiu áittir og ég
ihieflid, niæirdisit ai£ hiniu sainua, og sumit
ieitair jiaifiniviel hinis saimia og ég. En veit
ég, hv'er iþaiu enu? Hver vetit, hvað býr
aið balki amidiláitiiniu? Hvetr er siú reymsila,
er toaOlliað hieflur finam þairun svip, er
sjaflldiam hveinfiur? Hvar er aið ieita svans
við spumniiiniguinini um þaið, hvar rætur
séu þeisis storms, er iinmina fyrir toamn
að geiisia? Hvarn segjium við flóilkiS
veina, sem við miætium á flöim/um vegi?
Þaið genigur og þaið etour, það iifir, það
glerir diaiga sána að ánum og iotos eru
diaigamir aflilir, og við segjium ævi
þeinna varð svo og svo miöng ár, og
séu ánin eittihvað fænri en 50—70, etft-
ir þvi hvað viíð anum sjéfllf niæmri þeárri
töfliu, er samdáma áiát oktoar og viin-
anma, að sargllega filjótt hatfi punkltiur-
inm verið settur. En hver var hamm,
sem þar er tovaididiur? Ég taflia viið fiófllk-
ið og spyr spumimigia, Fæ uippgetfið
þetta ártalið og þetta matfmið, þeminiam
skiófliamn og þetita startfið. Bfliaðið fyll-
ist bnátt atf niöánum og töfliuim, og svo
er spurt: Er ekki toannski toornið ruóig?
En í ihiuiga mér er hinni ásætonu spunm-
inigu enin ósvanað: Er þetta aflflít, er
þetta það, siem gerðd liflf hanis afllt, er
það þetta, sem hann vatoniaði tii á
hverjum miorgni, er það þetta, sem
gerði hamm aíð því, sem hamn var, hivar
var hið miðsæfkma atfl, sem gerði hom-
um það mjögullegt diag eifitir diag og ár
efitir ár að sætoja á sömu sióðdr og við
vitou- eða mámaðiariok að fiá umisfliag-
ið sitt tái þess að geta séð sér og sín-
um fiarharða, hver var hamm?
NafinSð er til staðar, fæðimgardaigur,
hjústoapairdiaigiur, matoamis ruaifin og barm-
aminia fj'öflid, viininustaðir og ammað sfllítot.
En er iþað þá aflllt. Þú genigur um garð-
iinm, þar sem ævi mainimsinis er slkráð
svo fiáium stötfúm, að fláitt edtt er sagt,
vamla noklkiuð, og í iinnihvertfini spum
ómiar í ihiuiga, hver er þá ég, þegar
matfnið mitt er þar Mlka kiomdð? Og
séu Skýin dökk oig regmmiettaðúr stig-
uriinn, þar sem fióflíkdð slkifliur eifitár síkó-
fiör sín, og hatfi vonibrágði eimlhveirts
sett Skuiglga á staaphöfn, verður svar-
ið við sipuæningiunmi áiliíka situtt og
éfliitoa vomiiaiuisit: Ektaemt. Og þú gemigiur
nálðiurfliúitur, því hvar er þá fliaiusmiima að
fimima, ef aflilis staðar Mjómiar í móti,
elkikiert, eikltoert. Og þó, á spjöidum
þeiinrta, sem það hatfa að stoylidu sánni
að iáita 'emigan verða eiktaert, þá miun
þó matfmið varðveiitast.
En Ihvað segár matfmið eitt, og það
þó nloikltorir tölluisitafir fyillgi á eifitir?
Seigir það mofldtorum moíkikuð, hvoort
hatfirðu heitað Pétur eða Páili og
þammfig í heálliaiga ritmáimgu sótt tiíl fym-
irmyndiar um matfragitft? Mumdirðu
nafnsims vegma vera mær amidia Báibfllí-
umimar, ef iitirðu upp, þegar toaílllað er
Jófhammieis, heflidiur en etf n/atfnið væri
sótt táfl. heiðins áitnúmaðar o@ Þóæ hinn
steriki till mefimdiur? Eragimm getur sa/gt:
Seg mér mafin þiitit, og ég skial segja
þér, hvað þú ert. Þvi maifinið sjáfltft seg-
ir svo unidiuæ Mtið og hanla sdoammt
nær fliítoimjg þess til þess að xmóita staap-
höfin og leiðir.
Hver erfcu þá? Hvent bar mér að
flieita svams við spunminiguinind, og verð-
ur svarið molkikiuð aiuðtfumdmiana, þó
svo ég breytd um pensómu í spumar-
setniniguirand og segi: Hver er ég þá?
Andflát þiltt sé ég og anidiit mitt, þeigiaæ
það emdurvaæpaist, en ihivað eæ að
baiki því? Hver er sú satga, sem aug-
un spegia, gætum við lesdð; hvar eru
þau arfllög, sem enn enu fjarri, ef þau
eru einihvers staðar slknáð í það, siem
við teljum oktour sjáfltf. Hvað segir
andlitið eitt oig sóflariniraar spegiflfl.?
Þó spuint sé um eimstaíklllimg og
finegna atf hornium ieitað, þó er þó svar-
ið emtgu að síður að finna í þeánri heáild,
sem hver og eflmn er hfluti atf. Ræt-
uinraar getfa vísibandiirag, því þær bjóða
styrk rnieð mærimgu. Rót þjóðermis og
ættjianðiar segir sáma sögiu, en fflleiri eru
■þær enigu að síður. Kiríkjan hetfúr ætíð
veitt þassaini þjóð þann stuðlniimg, sem
beztur hetfur tneymzt. Tízflautfyrinbnigði
var það að vísu um simm, að finna
bamni ftest til fioráttu, en þeir voru
otftaist nær gfllámsíkyggnir, sem þamnig
töíuðu og sáu sjaldan staóginn fyriir
trjámium. Kirflcjan heflur verið þjóðdnnii
sá lífsmiedður, siem ætdð hafiur sfcaðið
aif sór hret eifitir hret, atf því að hún
hetfur nœr eims.taikíliimgiijmn og gefiið hon-
um fiæri á því að ieita á vit þess, sem
eitt lyfitir mjammáimum svo, að sér hann
filieira en ryfldð við sflcóvarpáð. Só er
miaður, sem tl íieiina telkiuæ tiflliit hefld-
ur en þeisis einis^ stem tnoðið er á, þegar
áfiram er genigið, og um flbeina er Ihugs-
að en það eiitit, siem ber fytriæ aiuga ó
hnaðflerð. Maðiuirdimn er mieáina en sbað-
neyndiapumlktar, hamn er eiimnág rneira
en amflur og erflðir seigja tái um, hann
á þá flnamltíð, sem variir, ef hann villfl,á
þvi hamim er bainn Guðls. Homium heflur
venið femgiin sál tál þess að gena hamn
þess umtoomdinn að komiast í smertimgiu
við hið (háileitaista, götfúigaista, bezta:
Guð sjéfltfan. Maðurinn er mieiira en
maifin, mieira en támataflíið, sem áæitöddirk
fæddiur og dóimm spamima. Maimninium
hetfur verið það íenigið, sem ódauðfliegt
er kaflliað, sé því litfað í samtfédagimu
við hann, sem þá næriragu gietfur, að
ekíki er um stöðinium að næðia.
Ég gleng um göfcur og mœti fóflki,
spyr mi:g og það spuinmimgia, sem afllla
vainðá. Og svairið er mieiina en maÆnið,
atvimmam, síkióliiran, áirbödin, ofiar öflflu og
í öllu slkai þetta vairðved'tast: Ég er
bam Guðls, atf horaum skapað, honium
ætillað, gflleymi ég honum sýnár spegillfl
sáJiarimmar aiuðninia eirna, va/mrœiki ég
hamn gieri ég máitt til þess, að ógtniar-
skýin svörtu hnanniist ætíð á hugar-
himnii og ský dnagi tfyrir sófliu, þegar
hún ærtti þó hvað faglurst að síkána.
Emgimn þanf að óttaist vití. hann sig í
stojófli fliamis, ékiki einu simini í máfliægð
diauðams. Hvem segja rmeimn þig vena?
Eitt flátið peð? Smáitaminihjói? Lítillila
sæva og sanda? Á tifllgamgsfliauisu nöflti
um ammairtna heim? Nei, fiimimdu sjófltfan
þig, gaflckitu með Guði, og þó öðlliast líf
þitt þá fylflimigu, sem gæðir það meira
em fcöflur og upptaflmiimg, gerir þig að
söranum manini. Bami Guiðis. Það ertu,
og hairan getfur lítfi þírnu fylflinigu og
sáliirani ódauðfleilka.
Skiphóll opnar
með vínveitingum
VEITING AHÚ SIÐ SkiphóU í
Hafnarfirði opnaði í gærkvöldi
fyrsta sinni eftir að það fékk
vínveitingaleyfi. Forstjóri Skip-
hóls Rafn Sigurðsson tjáði Mbl.
í gær að fyrirhugað yrði að hús-
ið yrði opið frá kl. 19 á föstu-
dögum, laugardögum og sunnu-
dögum til kl. 01, netmp laugar-
daga til kl. 02.
Á fimmtudögum verður hús-
ið notað til fundarhalda fyrir
Lioms-iklúbb Hafmarfjarðar, Rot
ary-’klúbb og nýstotfmaðan Kiw-
■aniis-klúbb. Óráðið er til hvers
húsið verður notað mánudaga og
þriðgudaga, en á miðlvitoudögum
er ráðgert af förstöðumönnum
hússims að hafa æstoulýðisstarf-
semi í húsinu. Það mál er þó
í biigerð enn og verður fram-
tovæmt í samvinnu við forráða-
mieuin æsflaullýðissiaimtalkia í bæn-
um.
Húsið verður ekki opið með
vínveitingum í hádegimu. Hljóm
sveit Elvairs Berg hefiur verið
ráðin til þeiss að leitoa undir
damsi og söngkona með hljóm-
sveitinni er Mjölfl. Hólm.
Heybruni á Héraði
GUNNAR S. Maguússon opnar
málverkasýnimgu í GaHerí 6 að
Bankastræti kl. 4 í dag. Á sýn-
ingunni eru alls 55 myndir, en
á sama tíma er sýning á 30
myndum Gunnars í Bogasalnum,
sem opnuð var fyrir fáeinum
döguim.
Gumimar teflur ság sarnit elktoi
vera otf sitóirtiætoain rnieð því að
bjóðia mjymdlliisitiainuinimeimdlum 'upp
á sivo miarigar mymdlir. „íflg Ihieí
efldtai Ihaflidiið sjáfllfsitæðia sýmiinigu
í þnjú ár, og á síðlusbu sýinlimlgu
miiimná giatf ég föfllki maiumiar floosit
á þreimiur sýnlinguim uiradir eiinu
þtatoii. Nú eru þetta efldki mema
tvær sýnmigar — að yíisiu uindiir
tveimiur þöfloum..“
ÞesHi sýnimig í Gallflieiní 6 er
Ein mynda Gunnars: Draumur bamsins.
Gunnar S. Magnúss.
opnar aðra sýningu sína
Egilsstöðum, 30. október.
UM MIÐiNÆTTI sl. nótt varð
elds vart á Flúðum í Turagu-
hreppi. Var slökkvifliðið á Egils-
stöðum kallað á etaðimn og var
taomið þar um 00,30. VaT þá eld-
uir laus í súrheysgryfju sem fyllt
hafði verið með þurrlheyi, en súr
heysgryfjan var inni í hlöðu, sem
í voru á ainnað þúsumd hestar
af heyL
Tótost að bjarga öllu heyinu,
sem í hlöðunni var, en meiri-
— I>orsklifur
Framhald af bls. 32
Gott verð hetfur fengizt fyrir
niðursoðna lifiur, eða um 80 tor.
é niðunsoðið klíiló.
Miagnús tovaðet vera mjög
bjiartisýnn á útiitið, en sagði að
hielzta vandamájlið væri hversu
QtíbisS Ihaimn gæti sáminit
Bjálfum reðostri fyrirtækisins,
vegna umstangs í krinigum um-
húðir á vöruna. Þá kvaðst hann
einnig þurfa að atfla sér relkstnar
ifjiár til að nýta vertosmiðjuna
eðlilaga á kiomiandi venbíð.
Hanm kvað Alfa h.f. eiga við
BÖmu vandamél að etja og aðr-
ar áþektoar vertosmiðjur hérlend
is, en það væri að umbúðatoostm
aðurinm er otf hár — afllt upp í
30% af framilieiðis'lutaastniaðinum,
Hingað til hetfur miðuTSuðúverto-
smiðjian, AMa motazt við umibúð-
ir frá Nonegi.
hluti heyisins í gryfjunni er
ónýtuæ.
Heyinu var mökað út úr gryfj-
unni og dælt vatni í um lieið og
ikomið var í glóð. Alls munu
hafa skemmzt um 60-70 hestar af
heyi. Slö'klkvistarfið tók um 3
kluikkutiima Frekari slkeimmdir
urðu eklki af völdum eldsins.
— Hákon.
naiuiraar nlolklkiurs toomiar ytfiriliits-
sýnimig á fierfli Guimnlars siem mlál-
aina. Þainma er aið Æiimnia mymidtr
lailfllt fná V9<Í2 og finam ttífl. þlessa
dialgis, og sjáfllflur tefllur Guinmiar
sýmiiingiuinia getfia igoitlt yifiirfliilt um
þnóuin slíma siem miáfliari. „Siegja
má, oið ifleniflll mdmm ákáptist í þirjú
tímiafbiil: Fígúa atívt tímialbill, sem
■mær finaim tifl árisiiinis 1952, geo-
matníslkt timiaibáfl, sem mær firá
11952—li956, og lolkis ljióðlræmar
albsitnalkitsjióinir. ‘ ‘
Þetlta er tfiimmta öjlálllflsltæða
sýmimg Giuimraains, verður fluúm op-
irn daigflielga ifiná 2.—10 tifl. 8. miæsita
mlámaiðiar.
KAUPID VANDAD
- KAUPIÐ
Dómus Dana
Tegund „Dómus Dana“ er danskt teikn-
að sófassett. í púðum er dralon og diolon
ull, sem gefur settinu hinn sérstæða og
mjúka svip. Fætur og sökkul getið þér
fengið úr tekki eða eik, eða með palis-
anderlit. 4 sæta sófar eru að sjálfsögðu
einnig til.
%
TT

k i
'Tt'
■f'
in -ii1
Simi-22900 Laugaveg 26