Morgunblaðið - 13.01.1970, Síða 21

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAOUR. 113. JANÚAR 1070
21
Bifreiðin ;t slysstað við ohuborna kaflann a þjóðveginum í Svínahrauni. — (Ljósm.: Sv. Þorm.).
— Banaslys
Framhald af bls. 28
í vegimuim, þar sem slysið varð,
er a'llmikil hoda, seim þó er eikki
niema 2 til 5 om á dýpt. Brúnir
Ihaluninar eru bvassair, en nainn-
sókniaailöigregll'an tdkur ólílkliegt,
að þessi hala halfi getað hrotið
hjólið umdan bíkuum. í ljós heifur
komið að ástaind bílsins var að
aMu leyti gott, mema hrvað gömul
Skemimd var á felgu og hjólnafi
eftir þungrt höigg, sem komið
hafði á hjólið, áður en slysið
varð. Hefur öxuillinm síðam verið
að jagast sumidiur og er svo að
sjá sem bainm hafði eins getiað
hroklkið sunidur á malbikuðum,
'góðum vegi. Engin vissa er fyrir
því að bíllinm haifi farið ofan í
holiumia í veginum. Bifreiðin var
með mýlega laigfæðia hemla og
stýrisútbúnað. Henmi hafði verið
elkið 33 þúsumd kílómetia sam-
kvæmt mæli.
- Körfubolti
Framhald af hls. 26
yifir cmilklum braíðia með góðum
leiftursóknum, sem gerir það
hættulegt hvaða liði sem er.
Barry, Kjartan, Hiimar, Guðjón,
Jón og Guðni enu beztu menn
liðsins og mynda góðan og sterik
am kjarma. Stigahæstir í þessum
leilk voru: Barry inieð 28 stig,
Hilmar 16 stig, Guðjón 14 og
Kjarbam 12.
K.F.R. Á það hefur verið bent,
að allllt siniúiist um Þóri, hamn
eigi að skora en hinir baæa með
Svona sem aðstoðarmienn. Svo
þegar Þórir er illa upplagður og
hittir illa, þá fer eins og í þess-
um leik. Á þemman galíla hefur
verið bent áður, en eklkert virð-
ist vera reynt til að laga hamn
og því fer sem fer. Stigahæstir
K.F.R.-inga voru Stetfán með
16 stig, Þórir „aðeins“ 13 stig,
Rafn 8 og Kári 7.
Kristinn Stefánsson og Hilmar
Ingólfsson dæmdu allvel þenman
leilk.
G. K.
— Landsleikur
Framhald af Ws. 26
mieira markaregn og liðsmenn
æstiuist og ieilkiurimm varð hraður
darraðardamis, mlinmti mest á
miautaat, þar sem nautabaninm
hefur miáð allgerum töfcum á
fórniardýrimiu.
ic LIÐIN
Um Ikleppná í þeim venjulega
skilminigi var etoki að ræða 1
þessum leik. Til þess var getu-
miuruur lliðaininia alllt of mikiiL
Þess veignia verður beldur eíkki
dregimm af homim lærdómur um
‘getu liðsinis, annar em sá, að eiklki
verður anmiað séð en sam'stiiHmig
aulkist jafnt og þétt í íslanizkia
liðiniu og það sé sífeiilt a@ né
betri töikuim á hamdkmattleikmum.
En það má líka mikið ef duiga
skal.
Margir ieilkm'ammia komu
slkemm#ilega frá þessuim ieik.
Nýliðimn Ágúst Svaivarssom var
einrn þeirra. í homum búa þeir
Ikraftar, sem síkort bafur í lainds-
'iiðið — vimiStri hamdar skot, og
þvílikar þrumiur. Hamm er að-
eins of stifuæ eninþá, en er að
verða einm af himum vel sam-
stillta hópi. Hjalti, Viðar og Geir
sýndu simn mátt, en faerri tó’ku
eftir þætti Fra'miarammia Sigurð-
ar, Björgvinis og Sigurbergs, en
ham/n var efcki 'Mtill í öiki límu-
spil'iniu. En það ber mfrma á
slíku en þrumuiSkotum, eimleik
og góðri mainbvörziu. Þá er Ól-
afur Jónisson mjög vaxamdi mað-
ur roeð fjölbreytta hæfileika til
l'e/ilksims.
Luxembargarmenm létu aldrei
hu'gfallaist. En þeiir eiga iamgt
upp á toppinin. Það eru áratu'gir
síðam íslemdimigax stóðu í þeirira
sporum.
Mörk íslenidiniga skoruðu: Geir
9, Viðar 6, Imgólfur og Sigurður
4 hvor, Stetfán og Ágúst 3 hvor,
Ólaifur, Sigurbergur og Björgvim
2 hver.
Karil JóharninisBom og Reymir
Ólaflssom dsemdu vel og gátu
gestirnir hverigi að fumidið.
Helzt Skorti á meirii ákiveðmi.
— A. St.
— Biafra
Framhald af bls. 11
um að færa sveiítandi Biafrabú-
um miatvaeli og lyf, og nægja
þeir fiutniinigax enigan veginm til
að halda í horfiniu.
Humigurdauðinn hélt inmreið
sína á ný í Biafra og snemmia
í vefcur var talið að um 1.500
manns létust daiglega úr hungri,
aiðai'l'eiga börn eins og fyrr. Fyr-
ir jólin tókst Nígeríuiher að
kljúfa Biaifra í þrenrnt og ein-
anigra stór landssvæði, og má
geta niærri hvernig íbúumum þar
hefur liðið efltir að síðaista von
urn matvæl'i frá UM var brost-
in.
★
Hersveitir Nígeríu hafa nú svo
til allt landsvæði Biafra á sínu
valdi, en inni í fru'mskóginum
víða um lamdið eru ótaldar þús
unidir fbóa í felum. S'tjórnin í
Lagos hefur heitið þvi að ekki
verði framið þjóðarmorð í Bi-
afra. Fyrir styrjöldina voru íbó-
ar alls tæpar níiu mill'jómr og í
Biafra voru alls um 14 milljón-
ir íbúa eiinis og fyrr seigir. Verð-
ur fróðlegt að fylgjast með nœsta
maminifcali þar í landi. Hætt er
við að þær tölur verði óhugnam
legar.
Rain'nísóknarlögreglan biður þá,
sem fyrst kornu á stysstað, um
að hafa samband við s".g þegar
í stað í síma 21108.
Jónína Þorvaldisdóttir sauma-
kona, Rauðarárstíg 22 í Reykja-
vík, lézt þann 4. janúar sJL.
Nú, þeigar Jóinia föðursystlir
mín hefiur lokið gönigu sinni hér
heimi, kloma m.aingar minmingar
upp í buigamm; hún, sem var svo
stór og sterik, befur niú tapað
fyrir manninum með ljáinn.
Jónína Þorvaldsdóttir var
fædd 4. júlí 1903 í Garðhúsum
Hraiu'nshverfd á Eyraribaklka.
Foreidrar hennar voru Ragn-
hildur Sveinisdóttir, ættuð und-
an EyjafjöIIum, og Þorvaldur
Maignússoni, ættaðúT úr Fljóts-
hMð. Þau hjón áttu heimili á
Eyrarbakka til ánsins 1931, en
þá fluitfcuist þau til Rejrtkjavíkiur
og bjiuiggtu þar til diauðadiagis
lézit Þorvaldur árið 1937, en
Ragnhildur 1947.
Jónína var þeim stoð og stytta
í ellinni, en hún var yngst af
sex systkinium og komiuist fimm
>eirra til fuillorðinisára, Jóna
frænika ólst upp við mikla fá-
tæfcit, en hún var dugleg og
kjarikmikil, og með það vega-
nesti brauzt hún áfram. Hún flór
ung til Reykjiavílkur og vanm
þar fyrir sér sem bairnfóstra,
enda barngóð og hafði alltaf
yndi af börnum. Árið 1928 sigldi
hún til Kauipmannahafnar og
vanm þar í fyrstu fyrir sér sem
stoflustúlka á góðú heimili.
Seinna lærði húm kjóla- og
káipusaum og lauk í þeirri iðm
meistaraprófi. Heim kom Jóniíma
árið 1931, leigði húsnæði í mið-
Lögreglan með hjólið, sem brotn
aði af.
— Haukar - KR
Framhald af bls. 27
barátta átti um það er lauk eftir
að gera tvo Hauka óvíga.
KR hafði undirtökin framan
af hvað mörk snerti og fprystu
í hléi 7:6.
í síðari hálfleik tðk verulega
að hitna í ieiknuim. KR-ingar
komust í 3ja marika florislkot eftir
8 mín. en á næstu 8 mín. jöfm
uðu Haulkar hann og náðu for
ystu sem reyndist nægja þrátt
fyrir allar tilraunir dómara í
öfuga átt.
Dómarnir í þessum leik voru
oft á tíðuim furðulegir. Uppi
leiksviði hallardrunar stóðu ýms
ir af forystumönnuim handknatt
lei'bsdeildar KR um árabil og
tóku 'hreinlega að sér stjórn í
húsinu. Vafalauist hefur þetta
haft milkil áhriif á dómarana —
ýmsar gerðir þeirra verða ekki
á aninan hátt slkýriðar. Við bæt
ist að þjálfari KR-inga stjórnaði
sendingum manna sinna á köfl
um og viðhafði háð og flkn um
leibmenin mótherjanna. Sllíkt at
haefi þjál'fara er mjög skýrlega
bannað í lögum — en það virtist
láta vel í eyrum dómara. Og mér
er spurn. Eiga ekki allir aðrir en
keppendur og starfismenn að vera
á áhorfendapöllum? Það er ólífct
viðktmmanlegra að heyra köll
sem þarna heyrðust úr þeirri átt
en í átt frá tímavariðaborði —
enda stungu þeir upp í flesta
áhonfendur sem í húsinu voru,
— A. St
Jónína Þorvalds-
dóttir — Minning

bænjum, feorn sér upp sauma-
stoflu og hafði oft margar stúlk-
ur í vin'nu. Árið 1943 feeypti
hún libúð sina við Riaulðaráirsltilg
22 og rak saum'astofu'na þar,
þamgað til heilsan brásit á sið-
ast liðnu ári. Jóna var afbragðis
góð saumakona og lagði oft hart
að sér við vinruu.
Jónína var ógiift aHa ævi, en .
son eigmaðist hún, Þorvaild
Marw'by, radíósímrviiikja, sem
kvaenitur er Aðallhieiði Kiairbana-
dóbbur, og eiga þaiu eima dlótbur,
SúiSaniniu, sem var auigasteinin
öiromu sinniar.
Jóna bafði yndi af ferðalögum
og hafði víða farið erlend-
is, fyrr á árurn; og main ég, hve
eftirvæntinigin var mikil hjá
oklkiur frændsystkiinum henmar,
þegar von var á hen-ni heiim. Þá
hafði -hún gaman af smáferða-
lagum hér heima í góðra vina
hópi, enda var hún glaðlynd að
eðltsfari og því eftirsóttur ferða
félagi. Hjá frændfólfcinu var
hún sjálfkjörin aila tyllidaiga
‘f j ötókyld narmia — ag miun það
skarð verða vamfyllt. Við þöfck
um henni allfc það, sem hún var
ókkur öllum, það var gott að
eiga haima að. Og nú, þeigar hún
hefur verið leyist frá erfiðiu
sjúkdómisstríði, biðjium við algóð
atn Guð að styðljia hania og
Styrikja á göngunni miklu fyrir
handan. Sjálf trúði hún á mátt
bænarinimar.
Magnpa Karlsdóttir.
Jón Kjartansson
Viðarholti, Akureyri
Fæddur 8. maí 1952. — Dáinn 14. des. 1969
Gleymist ekki ástvinum brosið þitt bjairt
blikar fögur minning gegnum vetrarmyrkrið svart.
Bnamin þér í æðum ætbfeðranna glóð
sömg þar hið vestfirzik'a sjómaimmablóð.
Ekíkert getur hindirað ath'alfnaidreng.
Hafaldan seiðir, og hjairitanis sniertir strenig.
Ekki leyniduist kostir ungmienni hjá.
Margir þóttuist í þér mamnsseflnii sjá.
Fyrirbænir ástvina fylgdu þér á leiö
fólu þig guði á fljótaimdi skeið.
Ei var reyn'sHan mikil, né a'ldurirun hár
eftirvæmtimg ljómaðti um æákumamns briár.
Hver er sú stjarna er stýrir feigs mamins för
ótal spurnir vaka, en eragin gefur svör.
Miðs\-etrarhairmur hjöritun sárau sker
en eklkert hjá drotbni aflaga fer.
Vindur upp hel.fáraa vetrairinóttin hljóð
eiraum ertu fátæ'kari íslenztoa þjóði.
Þ. S.
Frænka.