Morgunblaðið - 19.02.1970, Blaðsíða 14

14
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 10. FEBRÚAR 1070
— Ofriöarhætta
Fraznhald af Ms. 13
beita þeim, mundu komast að
raun um það að „þeir kölluðu
yfir sig hættu á því að herafla
þeirra yrði útrýmt."
Því var enn fremur haldið
fram, að milljónir ungra Kín-
verja hefðu verið neyddir til
þess að hætta námi og her-
þjónustu og að þeir „hefðu því
ekki nútímalega tækniþekk-
ingu á valdi sínu.“ Að því var
spurt f annarri útvarpssend-
ingu, hvort kínverski herafl-
inn hefði tök á því að halda
uppi flóknu loftvarnakerfi eða
manna hljóðfráar þotur. Hins
vegar var því haldið fram, að
Rússar hefðu fleygt „gamal-
dags fallbyssum og hestvagna-
vélbyssum" og í þess stað
„vopnazt síðustu afrekum vís-
indanna." Eins og Zorza bend-
ir á telja haukamir að þessi
afrek geri sovézka heraflanum
kleift að greiða Kínverjum
„snöggt og lamandi högg“, eins
og það er orðað, en þó með því
fororði að þeim takist að fá
dúfumar á sitt band eins og
þeim tókst að fá þær til að
samþykkja innrásina í Tékkó-
slóvakíu.
1 þessu sambandi er vert að
hafa í huga, að Rússar óttast
ekkert eins mikið og það að
þurfa að berjast á tveimur víg-
stöðvum samtímis. Þetta kom
fram f bardögunum á Dam-
ansky-eyju í fyrra, þegar Rúss
ar áttu samtímis f útistöðum
við Vesturveldin út af Berlín.
Þá kölluðu Rússar yfirgang
þann, sem þeir sökuðu Kín-
verja um, „rýtingsstungu í
bakið.“ Þá var á það minnt, að
t
Konan min
Anna Bjarnadóttir
Vitastíg 17,
andaðist á heánaili sínu þriðju
dagiran 17. febrúar.
Jörgen Björnsson.
t
Haraldur Hjálmarsson
frá Kambi,
andaðist að heimili sínu Há-
túini 4, Reykjavík, laugardag-
inn 14. febrúar.
Vandamenn.
t
Móðir mín
Ragnheiður Magnúsdóttir
aindaðist 17. febrúar á Elli-
heknilinu Grund. Jarðarförin
auglýst síðar.
Fyrir hönd aðstandienda.
Magnea Bjarnadóttir.
t
Faðir okkar
Valdimar Bjamason
fiskimatsmaður,
Kaplaskjólsvegi 9,
andaðist 17. fébrúar í Borg-
arsjúkrahúsinu.
Sigríður Valdimarsdóttir
Gíslína Valdimarsdóttir.
I Kúbu-deilunni hefðu Kínverj
ar notað tækifærið til þess að
ráðast inn í Indland. Nú hafa
Rússar tekið að nýju upp við-
ræður við Bonn-stjómina, og
þeir hafa brugðizt þannig við
þeirri ákvörðun Kínverja að
taka upp viðræður við Banda-
ríkin að saka vestræna „heims
valdasinna" um að notfæra sér
kínversku hættuna til þess að
hleypa „nýju blóði í herferð-
ina gegn kommúnistum.“ Þetta
sýnir, að ótti Rússa við „rýt-
ingsstunguna í bakið“ er enn-
þá mjög ríkur, og í einni af
greinum sínum segir Zorza að
Rússar telji að ein leiðin til
þess að forðast slíka rýtings-
stungu sé sú að verða fyrri til,
að gera árás áður en þeir
verða fyrir árás. Rússar telji,
að það sem vaki jafnt fyrir
Kínverjum sem Bandaríkja-
mönnum í viðræðunum í Varsjá
sé að tryggja gagnkvæmt hlut-
leysi, ef til styrjaldar dregur
milli Kínverja og Rússa.
HÆTTAN EYKST
Sovézka herráðið verður að
gera ráð fyrir þeim möguleika
að Kínverjar hóti Rússum með
kjarnorkustyrjöld. Bandaríkja-
menn telja sig ekki þurfa að
óttast kjarnorkumátt Kinverja
næstu fimm árin eða svo, en
Rússar standa andspænis miklu
nærtækari og alvarlegri ógnun.
Þeim er meðal annars ógnað
með eldflaugum, sem draga
miklu skemur en þær eldflaug-
ar er Bandaríkjamönnum mun
stafa hætta frá á næstu árum,
og með miklu frumstæðari
kjarnorkuvopnum, sem ef til
vill verður hægt að flytja með
flugvélum. Zorza segir: „Að
sumu leyti er ástæða til að
ætla að þessi hætta sé nú þeg-
ar fyrir hendi. Rússar gætu að
sjálfsögðu svarað kínverskri
kjarnorkuárás, hversu lítil sem
hún yrði, með öflugri gagnárás,
sem mundi leggja allt landið í
auðn. En jafnvel lftil kínversk
kjamorkuárás er augljóslega
t
Jarðarför niaranisáns míns
Sveins Bjamasonar
frá Heykollsstöðum,
fer fraam frá Fossvogskirkju
föstudaginn 20. þ.m. kL 3 e.h.
Ingibjörg Halldórsdóttir.
t
Eiginmaður minn og fa'ðir
trftkar
Alexander Ámason
frá Kjós í Ameshreppi
verður jarðsettur frá Foss-
vogskirkju í dag, fimmtudag-
inn 19. þ. m. kl. 13.30.
Sveinsina Agústsdóttir
og böra.
t
Kveðjuathöfn um
Sigurjón Kjartansson,
fyrrv. kaupfélagsstjóra,
Vik í Mýrdal,
fer fram í Dómkirkjunni í
Reykjavík föstudaginn 20.
febrúar kl. 10.30. Útförin
verður gerð frá Víkurkirkju
laugardaginn 21. febrúar kl.
14.
Blóm vinsamlega afþökku'ð,
en þeim, sem vildu minriast
hins látna, er bent á minning-
arsjóð Kjartans Sigurjónsson-
ar.
Guðbjörg Sigurjónsdottir
Færch.
meira en Rússar eru reiðubún-
ir að sætta sig við, og stefna
þeirra miðast við það að koma
í veg fyrir slíka árás en ekki
við það að svara með hefndar-
árás . . . Ef ekki tekst að
mynda sama óttajafnvægi og
ríkir milli Bandaríkjamanna og
Rússa gagnvart Kínverjum, þá
verða valdhafarnir í Kreml að
finna aðra leið til þess að
tryggja öryggi. Haukarnir
munu halda því fram, að heilla
vænlegra sé að koma í veg
fyrir kjarnorkuárás en að
hræða Kínverja frá beitingu
kjarnorkuvopna." Haukamir
telja með öðrum orðum ráð-
legast að eyðileggja kjarnorku
ver Kínverja.
í Peking er litið svo á, að
viðræður Rússa og Bandaríkja
manna um takmörkun kjarn-
orkuvígbúnaðar þjóni þeim til
gangi að beita Kínverja „kjarn
orkukúgun" eins og það er orð-
að, það er að hóta þeim með
kjarnorkuárás ef þeir hafi sig
ekki hæga. Sú ákvörðun Kin-
verja að hefja að nýju viðræð-
ur við Bandaríkjamenn er lið-
ur í viðleitni til þess að bægja
frá þessari hættu að einhverju
leyti. Þótt fjarstæðukennt
hljóti að þykja líta Rússar
sennilega svo á að Kínverjar
rói að því að Vesturveldin
sölsi Austur-Þýzkaland undir
sig á sama tíma og Kínverjar
binda fjölmennt sovézkt herlið
í Austur-Asíu, því að Rússar
fá ekki séð hvað Kínverjar
geta boðið Vesturveldunum,
sem þau sjái sér hag í. Þetta
segir Zorza koma heim við
skrif sovézkra blaða um „rýt-
ingsstunguna í bakið". Eina
leið Rússa til þess að bægja
frá þessari hættu virðist vera
sú að tryggja ró á landamær-
unum í Evrópu, en forsenda
þess er lausn Þýzkalandsmálo-
ins, og samningar við Banda-
ríkin um takmörkun kjam-
orkuvígbúnaðar mundi draga
úr hættunni á kjaraorkustyrj-
öld við þá. Hugsanlegt er að
slíkur samningur verði gerð-
ur, þar sem báðir aðilar sjá sér
hag í honum.
Engin trygging er hins veg-
ar fyrír því, að viðræður
Rússa og Kínverja geti tryggt
varanlegt öryggi, jafnvel þótt
viðræðurnar beri árangur.
„Kína er einfaldlega of fjöl-
t
Útför mannsms mins
Sverris Þorbjörnssonar
verður gerð frá Fossvogs-
kirkju föstudaginn 20. febrú-
ar kl. 13.30.
Ragnheiður Ásgeirs.
t
Innilegar þakkir fyrir aiuð-
sýnda samúð ag vináttu við
andlát föðoir okkar
Hreiðars E. Geirdal.
Guðný Hreiðarsdóttir
Karen og Matthías
Hreiðarsson
og fjölskyldur.
t
Þökkum hjartanlega auð-
sýnda hlutbekmámigu og vimar-
hug vegna dóttur oifckar
Maju Weatherlake,
sem lézt 9. þ.m.
Fyrir hönd fjarstadds eigin-
mamns, barna þeirra og ann-
arra ættimigja.
Clara og Kjartan Örvar.
mennit ríki, of nálægt og getur
orðið of voldugt, bæði í hern-
aðarlegu og efnahagslegu til-
liti, til þess að Sovétríkin geti
talið sig óhult,“ segir Zorza. Ef
Kínverjar ná valdi á nútíma-
tækni geta Rússar horfið í
skugga þeirra. Ef þeir ná jafn
framt pólitískum þroska, sem
er ekki óhugsandi, gæti sambúð
in orðið þolanleg, en valdhaf-
arnir í Kreml geta ekki grund
vallað stefnu sína á slíkum
möguleika, sem virðist fjarlæg-
ur. „Þeir vilja hefjast handa
áður en það verður um sein-
an.“
Minnugur þess að hafa
spáð innráisinni í Tékkósló-
vakíu fyrir daufum eyrum, seg
ir Zorza að valdamenn í Was-
hington neiti ennþá einu sinni
að trúa því að Rússar láti til
skarar skríða gegn Kínverjum
á sama hátt og gegn Tékkum
og Slóvökum, og hann vitmar í
þessu sambandi í ummæli
Lairds varnarmálaráðherra
þess efnis, að meðan á landa-
mæraviðræðunum standi séu
meiriháttar átök milli Kínverja
og Rússa fjarlægur möguleikL
Zorza segir á hinn bóginn:
„En það er nú deginum ljósara
að því fer víðs fjarri að áfram
hafi miðað í samkomulagsátt í
landamæraviðræðunum og að
þær hafa þvert á móti orðið til
þess að auka viðsjár landanna
enn á ný og þannig gert hætt-
una á styrjöld raunverulegri."
Alda
Valdimars-
dóttir -
Kveðja
F. 1/7. 1911. D. 2/2. 1978.
Kveðja frá mágkonu.
Þéir kæra vinia klökk í hug eg kveðju mínia sendi,
lánið vont og lifið allt, liiggur í Drottinis hendL
Hanm einn ræður stumd og stað, hvað við stöðvumst len'gi hér
þegar hairun kailQiar komið nú, kvíðiaiauet hlýðum vér.
Þú árttir góða glaða kmd og gott var þér að kynmast,
ljúft er hér á hljóðri stund hlýrra fuind.a aið minmiaist.
Móðir varst þú mild og hlý og mafcame tramsti armur,
aldrei brást lifsine önnum í þimm ylríki kærleilks bairmiur.
Svo að leiðarloktnn hér, þér líkmi Drottims hemdi,
til hams, sem ölluim blesgum ber og bæmir míniar sendi,
hamm Mfsims méðaríjósið bjart, þér láti um eiMfð sdrína,
þitt bölið jarðar bæti a®t, og blessa mimmimig þíraa.
Sigurunn Konráðsdóttir.
SVAR MITT (3)
EFTIR BILLY GRAHAM i 1

HVERNIG er unnt að Iifa sem kristinn maður í samkeppnis
þjóðfélagi, án þess að sökkva? Ég er þakklátur fyrir, að við
eigum Krist að og fyrirgefningu syndanna.
KRISTINDÖMURINN hefur alltaf þrifizt í „samkeppn-
is-þjóðfélagi“. Samkeppni var engu minni en nú í þjóð-
félaginu, þegar lærisveinamir dreifðust á hvítasunnunni
út um heim þann, er þá þekktist. Grikkir, Rómverjar
og semitískir þjóðflokkar tókust á um yfirráðin — rétt
eins og nú á dögum. En lærisveinamir, sem voru fylltir
anda Guðs, sýndu fram á, hvemig Kristur mætti vanda-
málum þeirra tíma. „Vegur krossins“ er í algerri and-
stöðu við hinn eigingjama samkeppnis-anda heimsins,
og því hefur hann reynzt fullnægjandi svar öllum þeim,
sem hafa reynt hann í rás aldanna. Siðfræði hans felur
í sér sjálfs-afneitun í stað sjálfs-hyggju hinnar náttúr-
legu siðfræði og hefur hjálpað mönnum til þess að beina
huga þeirra frá þeim sjálfum og sýna öðrum kærleika
og umhyggju.
Heimur nútímans þarfnast óeigingjarnrar, kristinnar
umhyggjusemi. I stað hugsjónarinnar, „hver maður
sjálfum sér“, kenndi Kristur, að okkur bæri að „elska
náungann eins og okkur sjálf“. Margir álíta, að svo hátt
mark sé ofar seilingarhæð og óraunverulegt. Samt hafa
margir komizt að raun um, að hann gerir það mögulegt,
sem náttúrlegum manni er ómögulegt, nefnilega þegar
Kristur lifir í okkur fyrir trúna: Hann gefur okkur ein-
lægan kærleika til Guðs og náungans, óháð kynflokki,
lit eða trú. I mínum augum er aðeins eitt æskilegt svar
við hinum ógnarlegu vandamálum heimsins: Kristur í
okkur. Við þörfnumst ekki meiri „kristindóms“. Við
þörfnumst persónu Jesú Krists. Hann einn er vegurinn
sannleikurinn og lífið.
i8
3