Morgunblaðið - 30.05.1970, Síða 5

5
MORiGUNB'LAÐIÐ, LAUGABDAOUR 30. MAl 1970
ar — þar þyrftbi a<5 la'ga svolíltið í krkiig
tiá að haagt væri a'ð neimia staðlar irueð
úitl©nd!iinig.a án þess að stöðva uimferð-
inia. — Swomia var þetta. Koiniunruar
kiœmiu nieðan úr bæ mieð þvottimn siinin á
ihiandvagni, kainrastká hiastvtagrai, eðia báru
(hanin á bakiimu. Og hiér þvoðu þaer
(þvotitkun siinin úr sjóðiheátw vaitnimiu. Nú
er þeissi þvottaliauig komáin í formi ný-
tizikiu tæikjia imn á hvert hieiimili í borg-
inmii.
— SieinmiilagB vekur tæra loítið út-
leradinigium metstrar furðu, segir Gísli.
— Þeir bl'átt áifriam stamidia og þeinija’ út
brjóstkassianm oig teyiga að sér ioftið, líkt
og þagar við teygum Gvanidiarbruminia-
vatnið okkair þagar við eruim 'þyrsitir.
Bnin heldiur lei'ðsógumaðuriimin éifram:
eikfki brj'óta það nið'ur. Svo hölduim við
gtogniuim miðiborgiiina og vestur á Ægds-
götu og segjuim frá því, sam fyrir aiug-
um ber. Upp að Laradialkoti, þeasiu rnierka
kirtaj'Uisetri kaþó'llstara, þar sem lamids-
memm eru 99% lúithienskir. Þassu tákmi,
þass að trúiareikioðanár og mnsimíuinaindi
kirkj'U'deild iir sknipta litlu méli. Og
hinigað kom eimiu simmi kard'imáli að
vígja bústoup oig 'homum var teikilð edms og
þjóðtaöfðiiragjia.
Héðan höldiuim við svo veistur á
Graradagarð oig sjáum frystiihúis, Frysti-
húsiin fraimlieiðia verömætustiu útfiutn-
inigsvöru okikar. Þau eiigum við að sýrna
útieiniddraguim. Það er miifcil auiglýsiing.
Hvað heldiuirð'U a'ð Damdr séu búnir að
vræðia mikið á að sýna útleradljnigum
Keykjavikurtjon, „andríkasta“ borgarprýði veraldar
Carlsberg oig Tuborg-vertasimiðjuriniar
símar?
Og hér er Slysava'rriafélagið, anin eitt
ta'kmið uim frjáisia fómarstarfsami þ'eiirra,
sam viljia ótilkvad,diir leggjia öðruim lið.
Eran höldium við srvo gagmiuim gamla mið-
bæiinin og fieird menkilsistaiðd er að sjá.
Síðan krinigum Tjörniiraa og að Norraana
húsiruu, sem befði gjarnian mátt sitamda
á hæð freimiuir ein í mýri. Háskólinin, sean
reiisitur var 1-ainigt of stór, srvo starfsem-
in skrö'itd inman í homuim fyrist í stað,
em sem nú er allt of lítill. Og eftir
hrimgfierð uan Vesiturbæiinin mieð útsýn til
Bessaistaða er haldið austuir á bóginm á
ný, upp að hitaveifcugeymiuim, sem ættu
að bjóða upp á hrimgkeyrslu og útsýn-
ispall, oig inin i raýju imð>borigiinia.
Við getum eradiað mi:ð því a'ð líta á
álaigablettiinm, álfahóliran iinmi í Soga-
mýri og v:ð getum eagt úitlendimiguinum
frá buldiufólkimi, sem þar býr, og látið
er í friðí í vélvædidri nýtízfcuborg. Hvaða
lamd aminað býður upp á það, að þar búi
tvær þjóðir, báðar kristmar og hjálpi
hvor anmiarri, sú sjiáanlaga léti það í
friði, siem hinni óisýiiilegu er helagt?
Vi'ð fcveðj'uim Gísla Guðm'Undssom,
keraniara og leiðsöguimann útlendimiga,
um leið og hanm segir:
— Það er emgin furðia þótt eittihvað
varati. Bn það er ævintýri likast h vað
hér hiefir veríð giert í þessar. borg okk-
ar og það er stórkostlegt að hafa femig-
ið tækifæri til að s;a borgii. ia sína vaxa
og aiafnia, eins og húm hefir giert. Og
mieð saimia stórhug, sömiu b artsýni og
samia óttaleysiniu við að vimmia og tak-
asit á vi’ð það, sam gera þarf, til að borg-
in magi halda áfram að vera sama ævin-
týraborgin, sem hún er nú þetgar orðim,
óska ég heninii farsældiar og genigis.

Blómarósir í þjóðbún ingum við Arbæ
— Og eftir að hafia sikoðiað íþrótta-
m'amravirtaitn, séð hina iglæálagu sumd-
laug, aem er arftaki þed-rriar, eða þeirra,
sem hér hafa verið í 80 ár, höldiuim við
til Ágmiuindar Sveinsisioiniar, sveitakiarls-
ins, sem er listamiaður á hedimsmæli-
kvarða, og sem á listaverta út um allan
'beim. Rétt við er svo gróðurhús, eitt
uinidrið erun fyr’.r útlieuidiniga. Þar stoaimmt
frá ar einmiifct ain af borlhiolumiuim hér í
höfuðfborgiminii. Ska/mimt vesfcar önmiur, ég
held sú stærsta, 2500 m á dýpt rrueð
145 stiga heitu vafcm. Hún niægir til að
hita upp 10.000 mantnia bæ. Og þetiba
hiafa j'arffifræiöiinga rnir akfcar fundið,
hvernig átti að laifca uppi og virkja, án
allrar hjálpar útlem,ciiniga.
Og við höldiuim ipp Nóatúrið.
— Hér er roerki om sBmmviinmiubyglg-
iragair ag hér er sjómaininiaskólkiin oikikar,
rnisnintaisrtur sjómanmiastéttariininiar, allt
á einium stað. Við gleymium heldiur ekiki
að sagjia frá Dvalairhiedimili aidiraðra
sjómiamina um leáð og vlð förum yfir
Lauigarásnmm.
Við oklkuir blasir Miiklatú'nið, verðamidi
mi'ðlsitöð lisfca.
Og Gísli bætir við þegar vi'ð fcomium
í Noróurmýriinia.
— Þeigar ég koim hieirn frá Kainiada
103I8,. eftir 10 ána dlvöl erliemidds var ver-
ið að byrjia á að bygigja hér. Þetta var
þá útjiaðiar bortgaróniniar, eninlþá siveit þar
ssm niú er mið borgim. Og nú höldium
við yfir Skólavörðulholtið með skólum
sínium og hdnmi sitóru HalLgrímiakinkju,
aem á eftiir að setja mdlkimn svip á borg-
inia, hvað seim uim fagjuirðargildi hanraar
verðiiur aaigt. Svo koimumi vi'ð ndðiur í
gamla bae’inin. Þarna eru gömlu búsim,
edinis og þau voru meðiam timibrið var eiran
ag hét í byglgkngarli'Sitinmá. Oig gamla
tiuigtlhúsið. Það verð'ur eimmiig að fá að
stamda, gera það aið miinijasafiná t.d., em
Það er stundum rysjótt við höfnina, en alltaf fallegt.