Morgunblaðið - 01.10.1970, Blaðsíða 20

20
MORGUNBLAÐIB, FIMMTUDAGUR 1. OKTÓBER 1970
Einbýlishús í Beykjavíb
GLÆSILEGT ÚTSÝNI — HITAVEITA.
Húsið er til sölu uppsteypt með fullfrágengu þaki og ein-
angrað, tvöfaldur bílskúr, stórar sólarsvatír.
TILBOÐ ÓSKAST. Lysthafendur leggi nöfn sín inn á afgr.
blaðsins merkt: „XX — 4443".
Héroðslæknisembætti
auglýst til nmsdknar
Héraðslæknisembættið í Ölafsvík er laust til umsóknar.
Laun samkvæmt launakerfi starfsmanna rikisins og önnur
kjör samkvæmt 6. grein læknaskipunartaga.
Veitist frá 1. nóvember 1970.
Umsóknarfrestur til 25. október 1970.
Heilbrigðis- og tryggingamálaráðuneytið,
28. september 1970.
1007° NYLQN GÓLFTEPPI
H0YAL70 OG STEP
70 fallegir litir
Verð og greiðsluskil -
málar mjög hagsfœðir
'P-
T. Hannesson og Co. hl.
'Ármúla 7 — Sími 75935
Innheimtumaður
Stór stofnun óskar að ráða duglegan innheimtumann, sem
hefir bifreið til umráða.
Umsóknum sé skilað á afgreiðslu Morgunblaðsins eigi síðar
en 5. október merktar: „Stofnun — 4442".
JárniðnaBarmenn
Óskum eftir járniðnaðarmönnum
og vönum aðstoðarmönnum.
Vélsmiðja Njarðvíkur h.f.
Sími 92-1750.
Skyrtublússukiólar
nýkomnir
Lækjargötu.
Fró og með 1. október
1970 verður viðtalstími minn í Domus Medica 3. hæð, sem
hér seigir:
Mánudaga og fimmtudaga kl. 16 — 16,30
Þriðjudaga og miðvikudaga kl. 15 — 15,30
Föstudaga ld. 17 — 17,30
Laugardaga kl. 11,30— 12.00
Vitjanabeiðnir og aðrar upplýsingar í síma 18535.
ÞÓR HALLDÓRSSON, læknir.
Auglýsing
Heilbrigðis- og tryggingamálaráðuneytið og sjávarútvegsráðu-
neytið vilja ráða nú þegar pilt eða stúlku til sendistarfa hálfan
eða allan daginn.
Upplýsingar veittar í ráðuneytunum.
Sjávarútvegsráðuneytið.
Heilbrigðis- og tryggingamálaráðuneytið.
SLADBÍÍRÐARFOLK
A
OSKAST í eftirtalin hverfi
Freyjugötu 1-27 — Laufásveg 2-57
Laufásveg 58-79 — Lindargötu — Hátún
Skólavörðustíg — Hverfisgötu 1-64
Hverfisgötu 63-/25 — Laugaveg 114-171
Suðurlandsbraut — Barónstígur
Stórholt — Lynghagi — Túngata
TALIÐ VIÐ AFGREIÐSLUNA í SÍMA 10100
eMHMMUHMIMM
— Hreint land -
fagurt land
Framhald af bls. 19
kona var, en hún var dóttir eins
mér hver þessi unga geðfellda
okkar fremstu manna í þjóðmál-
um.
Ekki þarf að orðlengja það,
þessi háttur var á hafður í þess-
ari ferð, bíllinn stanzaði á
næstu brú, ef á þurfti að halda,
og poki fór í ána.
Ég hafði nægan tíma til að hug
leiða, að hér var vandamál á
ferðinni sem þurfti að ráða bót
á. Enginn gat gert að því þótt
hann yrði bílveikur og ældi, nú
heidur gátu farþegar ekki setið
með þessa ælupoka í höndunum
alla leiðina, hvorki sín eða ann-
arra vegna. Hvað gat þá bílstjór
inn gert, þar sem hann hafði
enga aðstöðu til að taka á móti
þessum pokum, annað en hjálpa
farþegum til að henda þeim út.
í>að skiptir ekki miklu máli
hvort þeim er hent í árnar, á
veginn eða út fyrir hann, því ég
trúi, að allir séu sammála um að
þetta sé ekki í rauninni hægt,
og ekki sæmandi okkar siðmenn
ingu, þótt þar kunni að vera
viða pottur brotinn.
Ég hafði líka nægan tíma til
að hugleiða hvað hér þarf að
gera til úrbóta, og leyfi mér að
setja það hér fram sem tillögu,
en það er eftirfarandi:
Komið verði íyrir ilátum I
þessa stóru vagna, það þarf ekki
að rúma meira en 20—25 lítra,
það þarf að vera með vel þéttu
loki, og svo lítið op á þvi loki,
sjálflokandi, þar sem þessir pok
ar væru látnir niður um. llát
þetta gæti verið úr plasti, en
til að vera í stíl við þessi glæsi
legu farartæki, þá ættu þau að
vera úr ryðfríu stáli, skemmti-
lega hönnuð.
Þetta ílát gæti verið frammi í
bílnum, fyrir aftan vélina, þar
væri til þess gerð festing í gólf
ið, sem ílát þessi pössuðu i. Þeg
ar bíllinn kæmi svo á leiðar-
enda, gæti bílstjórinn skipt um
ilát, og þyrfti ekki annan um
það að hugsa, aðrir sæju um að
tæma þau.
Sérstaka plastpoka þyrfti að
hafa í þessu sambandi, hæfilega
stóra og alls ekki gegnsæja.
Með hverjum poka ætti að af-
henda eitt af þessum plastpoka
fyrirböndum, sem snúið er fyrir
þá með einu handtaki, þannig
lokaðir færu þeir í þetta ílát
eftir notkun.
Samfara þessu er ekki mjög
mikill tilkostnaður, eða ekki mið
að við það mikla fé sem eigend-
ur þessara bíla hafa lagt í þá,
til þess að þeir gætu verið sem
bezt farartæki, þar sem farþeg-
unum liði vel.
Ég er sannfærður um það, að
allir aðilar sem hér eiga hlut
að máli, farþegar, bílstjórar, og
bilaeigendur, mundu verða
ánægðir með að fá þessi þörfu
ílát í bilana, þess vegna leyfi
ég mér hér með, að fara vinsam-
legast fram á það við eigendur
langferðabíla, að þeir kippi
þessu í lag, þar sem það er ekki
í lagi, og stuðli þannig að betri
þjónustu við farþegana, og
„Hreint land fagurt land“.
Þá vil ég einnig vinsamlegast
beina því til ferðamálaráðs,
hvort það álíti ekki, að hér sé
einn þátturinn í því sem ógert
er í okkar ferðamálum, og sem
það gæti stuðlað að að lagfæra.
Og í þriðja lagi, hvað segja
heilbrigðisyfirvöldin um þetta?
Sumir þessara poka lenda á veg
inum, og springa undir hjólum
bílanna, aðrir lenda fyrir utan
veg, og liggja þar lengur eða
skemur með gerjandi innihaldi,
þar til rottur eða hundar rífa þá
i sundur, eða frost sprengir þá
og innihald þeirra blandast leys
ingarvatni sem rennur?
Nei, þetta er of slæmt, og allir
þurfa að taka höndum saman um
að lagfæra þetta, og þá tekst
það.
Látrum 9.9. 1970.
Þórður -Jónsson.