Morgunblaðið - 01.10.1970, Page 30

30
MORGUNELAÐIÐ, FIMMTTJDAGUR 1. OKTÓBBR 1970
r
Góð frammistaða IBK gegn
Everton
Ensku meistararnir sigruðu
3:0 en slæmur völlur setti
Grétar Magnússon og ensknr leikmaúur í skallaeinvígi.
Ljósm. Mbl. Sv. Þorm.
IR-ingar kepptu
fimm sinnum ytra
— unnu einn leik töpuðu f jórum
MEISTARAFLOKKUR ÍR í
handbolta fór í keppnisferð um
Norðurlönd 5.—14. sept., þar sem
þeir léku fimm teiki, tvo í Dan-
mörku, þrjá í Svíþjóð. Þar léku
þeir meðal annars við sænsku
meistarana, Drott, sem hingað
koma í næstu viku.
ÍR-inigar uniniu einn leilk, en
töpuðu fjórum og var saimanllögð
markaitala 131:101.
Fyrst léku ÍR-ingair við dansíka
liðið Æfterslægten í Kaupmanma-
höfn, en það er eiitt alsterkasta
lið Daina. Þeim tókst að haida
ágætri stöðu fram u.ndir lókiin,
og er 12 mínútur voru etftir var
staðan 24:22 Dönum í viil. Bn uind
ir lokin náðu Danir yfirlhöndiinnd
og sigruðu 35:26.
Næsti leikur var daginn eftir
í Svíþjóð, og léku þá ÍR-inigar
við Svfþj ó ðairmeiistar ana Drott.
Svíunuim vedttiist auðveilit að
halda yfirburðum allain leikimn
út. Eftir 10 mím. var staiðan 9:2
þeimn í vil, og leifcnum lauk með
siigrd Drott, 31:21.
Þriðji leikuriinn Var svo næsta
daig, 8. sept., í Helsing’borig, þar
léku ÍR-imgar við Vílkimgaina. Þá
var ledkþneytu nokkuð fardð að
gaeta og Finmiarmir unnu með 30
mörkum gegn 21.
Fnam til 12. sept. tóku ÍR-dmg-
ar aér hvíld, em þá fcepptu þeir
við Holte, sem er giott 2. deildar
iáð í Kaupmainjnahöfn, og þanin
leik umnu ÍR-in@ar, 18:14, Dag-
inm etftir héldu þedr til Gauta-
borgatr þair sem þedir létou við
VastraHFrölumida, sem er mjög
gott 1. deildarlið. Þair stóðu ÍR-
imgar sig aillbaerilega, héldu nokk
uð jatfnri stöðu lengi framam atf,
Svíaimir utnnu leikimin með 21
marfcá gegn 15.
mjög svlp á leikinn
KEFLVÍKINGAR eiga heiður
skilinn fyrir frammistöðu sina
gegn Englandsmeisturunum Ev-
erton — bæði á heima- og úti-
velli. Ensku meisturunum tókst
aðeins að skora þrjú mörk hjá
Keflvíkingum á Laugardalsvell-
inum í gærkvöldi, og verður það
að teljast frábær árangur hjá
heimamönnum, þegar tekið er
tillit til þess, að þama lét eitt
sterkasta félagslið veraldar,
skipað þrautþjálfuðum atvinnu-
mönnum gegn áhugamönnum,
sem búsettir eru „á yztu mörk-
um hins byggilega heims“, og að-
stæður allar hinar erfiðustu tíl
knattspymuiðkana. Er þessi
frammistaða ÍBK mikil sárabót
fyrir íslenzka knattspymu eftir
þá útreið, sem hin íslenzku fé-
lagsliðin Akureyringar og Akur-
nesingar fengu á erlendri grund
fyrir skemmstu.
Hiins vegar verður ekki á móti
því mælt, að frammistaða Ever-
ton olli íslenzkum áhorfendum
(9.500 manns voru á Laugardals-
vellinum í gærkvöldi) sárum
vonibrigðum, og leikurinn í heild
nániast drepleiðinlegur, einkum
þegar á leið. Virtust atvinnu-
mienmimir ensku næsfca áhuga-
lausir og ekki leggja ýkja hairt
að sér. Aldrei brá fyrtr þeim
samleik, sem áhorfendur hijóta
að gera kxöfur til hjá atvinmu-
mannialiðL Vafalaust hefur
ásigkomulag Laugardalsvaliarins
gert sitt til að setja þetta leið-
inda yfirbragð á leikinn, en
hann var nánast forarsvað, sem
gerði leikmöinnum mjög erfitt
fyrir. Eðlilega beindust augu
allra, að enska landsliðsimannin-
um og fyrirliða Everton, Alan
Ball. Hann olli mönnum ekki síð
ur vonbrigðum en liðið í heild.
Að vísu byrjaði hann bærilega,
og mátti þá glöggt sjá, að hann
er mikill „heili“, svo notað sé
knattspymumál; byggði skemmti
lega upp sóknir liðs síns með út-
hugsuðum sendingum. Em er á
leið kom hann minna og minna
við sögu, og var loks kippt út
af um miðjan síðari hálfleik.
Sjálfur gaf hann þá skýringu á
eftir, að hann hefði ekki gengið
heill til skógar og aðlstæður á
vellinum verið of erfiðar fyrir
sig. Raunar virtust aðeins tveir
leikmenn í liði Everton uppfylla
fyrirheitin — þeir Alan Wittle
og Kedth Newton. Átti hinn fynr-
nefndi marga góða spretti, seim
sköpuðu mikla hættu við mark
Keflavíkur, auk þess sem hann
skoraði fyrsta mark leiksins.
FYRRI HÁLFLEIKUR
Ensku leikmönnunum gekk
mjög erfiðlega í byrjun að finna
leiðina að mairki ÍBK og skapa
sér marktækifæri. Yfirburðir
þeirra voru þó algjörir, og knött
urinn fór sárasjaldan af vallar-
helmingi Keflvíkiniga. Það var
ekki fyrr en á 20. mínútu að
fyrsta marktækitfærið kom.
Morrissey vinstri útherji, fékk
góða sendingu inn í vítateig ÍBK
og skaut á markið. Þorsteinn
Ólafsson varði, en hélt ekki
knettinum, sem Skoppaði eftir
marklínu þar til Guðna Kjartams
syni tókst að afstýra hættunni.
Síðasta stundarfjórðung hálf-
leiksims tókst Everton-mönnum
betur að opna keflvíisku vörn-
ina, og gerðu þá oft harða hríð
að markiinu. Á 30. mín. bjargaði
Vilhjálmur á marklínu og að-
eins tveimur mínútum síðar
kom fyrsta markið. Colin Har-
vey, miðjuleikmaður Everton átti
Fast sótt að marki ÍBK. Þorsteinn bjargar með fráslætti.
góða sendingu fyrir keflvíska
markið, og Þorsteinn markmað-
ur og Wittle stukku upp samtim
is eftir kmettinum. Forin við
markið olli því, að Þorsteinn
fékk ekki næga spymu i upp-
stökkið, og náði ekki til knatt-
manns og írski dómarinn dæmdi
samstundis vítaspyrnu. Hana
tók miðherji Everton, Joe Royle,
og spymti þrumuskoti í hægra
markhornið. Þorsteinn varð á
undan knettinum í homið og
varði snilldarlega. Hann hélt

a'riins áður en hann lenti á enni
Wittle og þaðan rakleiðis í mark
ið. Nokkrum mínútum fyrir
leikslok skoraði Everton svo ann
að mark sitt, og var það öllu
grátlegra en hið fynra. Dæmd
var aukaspyrma á Keflvíkinga,
rétt utan vítateigs þeirria, og
spyrnti Ball á marfrið. Knöttur-
inn hrökk í hönd keflvíisks leik-
knettinum hins vegar ekki,
Royle náði honum aftur og í
þetta skipti fór hann í mark.
SÍÐARI HÁLFLEIKUR
Þriðja og siðasta mark leiks-
ins kom strax á fyrstu mínútu
síðari hálfleiksins. Wittle renndi
sér upp hægri vallarvæng Kefi-
víkinga og út að endamörkum,
þar sem hann gaf góða send-
Enski landsliðsmaðurinn og fyrirliði Everton, Allan Ball, naut
sína illa á vatnssósa Laug ardalsvellinum í gær.
ingu fyrir markið. Tveir kefl-
vískir varnarleikmenn runnu í
forinni er þeir ætluðu að
„hreinsa" frá marki sínu, og
knötturinn lenti hjá Joe Royle,
sem sendi knöttinn óverjandi í
markið.
Eftir þetta mark tóku Eng-
lendingarnir að slaka mjög á,
enda orðnir sæmilega tryggir
um áframhald í Evrópukeppn-
inni með samanlagða markatölu
9:2. Tók nú við leiðinlegasti kafli
leiksins, og áttu menn stundum
fullt í fangi með að halda at-
hyglinni vakandi um það, sem
fram fór á vellinum. Keflvík-
ingar áttu i þessum hálfleik
fjögur eða fimm sæmileg upp-
hlaup, og voru nærri því að
skora í eitt skiptið, en þá varð
forin enn til þess að framherji
iBK missti jafnvægið og náði
ekki til knattarins. Urðu mörk-
in ekki fleiri fyrir bragðið, en
óneitanlega hefðu áhorfendur
farið glaðari heim, hefði Kefl-
víkingum tekizt að skora mark
hjá ensku meisturunum.
Að sjálfsögðu mæddi lang
mest á keflvísku vörninni í þess-
um leik, og stóð hún sig með
miklum sóma. Einar og Guðni
voru traustir að vánda, svo og
Þorsteinn, en beztan ledk átti
samt Vilhjálmur Ketilsson, sem
hélt Morrissey furðu vel niðri.
Framherjum ÍBK gafst hins veg
ar sárasjaldan nokkurt færi á
því að leika sig lausa, og oft
fannst manni þeir bera full
mikla virðingu fyrir ensku varn
armönnunum, sem auðvitað eru
engir aukvisar.