Morgunblaðið - 01.10.1970, Page 28

28
MOKÖUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 1; ÖKTÓBBR 1970
— Reyndu að láta ekki á því
bera þó að það komi þér á
óvart.
— Sally Evans hló.
— Ég var einu sinni atvinnu-
dansari, sagði Mark.
— Atvinnu. . . ? Hún leit á
hann tortryggin.
— Enn verðurðu hissa. Það er
nú ekkert hrós í minn garð.
— Ég sé ekki, hvort þú ert
að segja satt.
— Það gerir pókersvipurinn
á mér. Ég var líka atvinnuspil-
ari.
— Nei, nú trúi ég þér að
minnsta kosti ekki. Andlitið á
Mark, sem var annars svo vant
því að sýna ekki á sér nein
svipbrigði, varð nú allt að einu
brosi, næstum glotti.
29.
mann í öllu Bretlandi. Hann leit
eftir fleiri nöfnum og fann þau.
„Rannsókninni stjórna Harry
Beldon lögreglustjóri og Jack
Werner fulltrúi. . . .“ Raeburn
braut blaðið saman og stakk því
undir handlegginn. Nú fengi
Werner nóg að gera.
XIII.
— Þú dansar vel.
— Það er nú samt satt. Þegar
ég var liðþjálfi í rannsóknarlög
reglunni, var ég vanur að fara
í næturklúbba, til þess að hafa
eftirlit með áfengissölu. Og
ýmsu fleiru. Ég var þar í emb-
ættiserindum. Ég spilaði við
herramenn, sem ráku ólöglegar
spilakrár. Ég var meira að
segja einu sinni borðstjóri fyrir
VIÐ EICUM
9 gerðir af PAXIMAT skuggamyndasýningavélum.
Þaer hafa allar 2 ára ábyrgð.
Verð frá krónum 4.100.—
§>P0RTVAL
I HLEMMTORGI.
WUIAkvtCkwv
VIÐ LÆKJARTORG Æ
Hrúturinn, 21. marz — 19. apríl.
í dag getnr þú gert það sem þér sýnist. Gríptu tækiíærið og
innheimtu skuldir.
Nautið. 20. apríl — 20. maí.
Þegar vinnu lýkur i dag, skaltu skemmta þér sem bczt þú getur
og taktu uppáhaldsfélagann með.
Tvíburarnir, 21. maí — 20. júní.
í dag skaltu leggja áherzlu á skipuiagningu.
Krabbinn, 21. júní — 22. júlí.
Þú mátt búast við alls konar ónæði og töfum i dag.
Ljónið, 23. júlí — 22. ágúst.
Kimnigáfa þín getur valdið þér óþægindum, ef þú gætir ekki
aingu þinnar.
Meyjan, 23. ágúst — 22. september.
í dag skaltu reyna að njóta meiri hvíldar en venjulega.
Vogin, 23. september — 22. október.
Þú færð óvæntar þakkir — fyrir eitthvað, sem þú áttir lítinn
eða engan þátt í.
Sporðdrekinn, 23. október — 21. nóvember.
Vertu kurteis i umgengni við aðra — sérstaklega áhrifamikla ein
staklinga, sem vilja ekki vekja athygli á sér.
Bogmaðurinn, 22. nóvember — 21. desember.
Góður dagur, þrátt fyrir flóknar tilfæringar.
Steingeitin, 22. desember — 19. janúar.
Neyttu réttar þins, en vertu jafnframt viðbúinn að standa fyrir
máli þínu.
Vatnsberinn, 20. janúar — 18. febrúar.
Reyndu að greiða úr flækjunni.
Fiskamir, 19. febrúar — 20. marz.
Nú átt þú að geta komið skipulagi á óreiðuna, ef þú veizt hvað
er þitt og hvað er annarra. Gott kvöld.
mann, sem rak ólöglega rúllettu
stofu.
— Þú hefur átt tilbreytinga-
rika ævi. Sally hló aftur.
— Já, það var ýmislegt og sitt
af hverju.
— Við hverja dansaðirðu í næt
urklúbbnum?
— Glæsilegar lögreglukonur í
skrautlegum samkvæmiskjólum.
— Voru þær virkilega glæsi-
legar?
— Já, heldur betur. Ein þeirra
hafði verið fegurðardrottning
Suðurhéraðanna, 1949. Hún var
dásamleg — svört — villt!
— En gaman.
— Við vorum nú samt ekkert
ánægð hvort með annað. Hún
átti sér ekki nema eitt umtals-
efni og það var, hvers vegna
maðurinn hennar hækkaði ekki
í metorðum sem sölumaður. Nei,
ég sakna þessara glæsidaga ekk
ert sérstaklega. Mark brosti aft
ur og þau Sally dönsuðu stund-
arkom þegjandi. Nú hafði aftur
verið heitt i veðri. London var
steikt í hita og bensíngufu, og
þegar hann hafði tekið Sally
með sér í Wimbledon, höfðu
þau farið upp með ánni. Nú
voru þau að dansa á svölunum
í veitingahúsi í Maidenhead, og
inni lék þriggja manna hljóm-
sveit lágt, en hinum megin mátti
heyra niðinn í ánni. Dansinum
I lauk og þau settust aftur, en
um leið og Sally settist, velti
hún saltkeri.
— Þú verður að kasta svo-
litlu salti yfir vinstri öxlina á
þér, sagði Mark.
— En sá bjánaskapur, Mark.
— Jú, gerðu það, Sally.
— Þú ert þá hjátrúarfullur
i alvöru?
— Ég er Hálendingur í aðra
ættina. Snögglega mundi Sally,
hvernig Edith Desmond hafði lát
ið hanzka falla og þakkað Mark
fyrir að taka hann upp. Það var
ólánsmerki að þakka nokkrum
manni fyrir að taka upp hanzka.
.... Hún fleygði nokkrum salt-
kornum aftur yfir vinstri öxl-
ina á sér.
Gestgjafinn kom að borðinu.
Hann var feitlaginn maður með
mjög sleikt hár.
— Ég vona, að þið séuð ánægð
með veitingarnar? Hann hafði
þegar boðið Mark velkominn,
þegar þau voru að koma.
— Já, prýðilega, Cecchi. Kjúkl
ingurinn var ágætur.
— Það gleður mig, að yður
finnst það.
— Gengur ekki vei hjá yður
hérna?
— Jú, sæmilega. Ég vildi bara,
að ég sæi yður oftar.
— Þvi miður er ég svo önn-
um kafinn. Cecchi brosti. — Allt
af er pappírinn að hækka.
Mark kinkaði kolli.
— Það er gott. Jæja, ég verð
að fara að hugsa um bókhaldið
mitt.
— Góða nótt, Cecchi.
-— Góða nótt, hr. Wilson. Kom
ið þér bráðum aftur. Hljómsveit
in tók að leika aftur, mjög lágt.
— Hvers vegna kallar hann
þig Wilson? spurði Sally.
— Hann heldur að ég heiti
þvi nafni.
— Er ég of forvitin?
— Ég er alltaf að spyrja sjálf-
ur.
— Þá ætla ég að koma með
eina spurningu enn. Hann var
eitthvað að tala um pappírsverð.
Hvers vegna?
— Hann heldur, að ég sé papp
irssali.
— Mark, sagði Sally. — Lífið
hjá þér er ekki allt sem sýnist.
Þetta var spurning í alvöru og
þannig svaraði hann henni líka.
— Jú, líklega er það svo,
Sally.
— Þú vilt sjálfsagt ekki tala
um Desmondmálið?
— Jú, mér væri alveg sama,
sagði Mark. Hann hafði unnið að
þvi allt kvöldið að fá Sally til
að gleyma áhyggjum sínum og
fannst sér hafa tekizt það, því
að áhyggjusvipurinn, sem ný-
lega hafði verið á henni, var
horfinn og hún hafði talað og
hlegið og verið hin kátasta yfir
máltíðinni. En hann þurfti að
spyrja hana nokkurra spurn-
inga og lét þess getið við hana.
— Auðvitað skal ég svara
spurningum þínum, ef ég get.
— Gott og vel, Sally. Þá er
sú fyrsta: Sagðirðu nokkrum
frá því, að ég ætlaði að hitta
Rick?
Jú, ég sagði Clayton foursta
það. Mátti ég það ekki?
— Jú, því ekki það. Ég vildi
bara vita það.
Clayton ofursti bauð mér í te.
Ég hitti hann og sagði honum,
að Michael væri að heiman. Ég
held. . . Ég held hann hafi hald-
ið, að ég væri einmana. Hann
er ágætis karl. En hvað um það
— ég fór í te til hans og við
vorum bara eitthvað að skrafa
saman, þegar ég lét þess getið,
fyrir tilviljun, að þú færir til
Ricks.
— Ég skil. Sagðirðu það
nokkrum öðrum?
— Nei, áreiðanlega ekki.
— Gott. Önnur spurning:
Hversu lengi hefur Michael ver
ið hjá Assec?
—Eitthvað um sex ár. Rae-
burn kinkaði kolli.
— Hann veit væntanlega ekki
mikið um æðstu ráðagerðir i fyr
irtækinu ennþá?
— Ekki um það, sem nú er að
gerast, en hann vissi talsvert um
hitt, sem liðið er.
— Hvernig það?
— Sögu fyrirtækisins.
— Hvaða sögu ?
— Vissirðu það ekki? Sally
varð undrandi á svipinn.
— Þú sagðir mér bara, að þeg
ar Michael var fluttur flugleið-
is frá Brasilíu, þá hefði Her-
brand lávarður falið honum eitt
hvert sérstakt verk meðan hon-
um var að batna í fætinum. En
þú talaðir ekki neitt um neina
sögu.
— Nei, en Herbrand lávarð-
ur hafði árum saman verið að
hugsa um að rita sögu fyrir-
tækisins. Þetta er afskaplega
gamalt fyrirtæki að stofninum
til, og hefur haft ýmsar merki-
legar framkvæmdir með hönd-
um. Gamli maðurinn ætlar að
skrifa söguna, þegar hann hætt-
ir störfum. Hann fól því Micha-
el undirbúningsrannsóknirnar
— fékk honum í hendur allar
gamlar bækur og skýrslur, skil-
urðu. Þetta var alveg sérstakt
verk.
— Var það? Talaði Michael
nokkurn tíma við þig um þetta?
— Jú, hann minntist eitthvað
á það. Það hafði vakið áhuga
hans.
— Segðu mér, Sally: Rakst
hann þar á nokkur saknæm
leyndarmál? Sally leit upp, stein
hissa á alvörunni í spurningu
Marks.
— Nei, sagði hún, — ég er hér
— Nei, það held ég ekki.
Kermsla hefst
8. þessa mánaðar
Upplýsingar DACLECA
í síma 7-53-92
frá klukkan 5-7 eftir hádegi
alleítskólí
Katrínar Guójónsdóttur
LINDARBÆ
DANSKENNARASAMBAND ÍSLANDS