Morgunblaðið - 22.10.1970, Blaðsíða 22

i 22
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 22. OKTÓBER 1970
Tryggvi Jóhannsson
bóndi — Minning
Þann 13. október síðastliðinn
andaðist í Fjórðungssjúkrahús-
inu á Akureyri Tryggvi Jóhanns
son, bóndi á Ytri-Varðgjá, í Öng-
ulstaðahreppi í Eyjafirði. Hann
var 85 ára að aldri. Verður hann
jarðsettur frá Kaupangskirkju í
dag, miðvikudaginn 21. október.
Tryggvi fæddist 7. marz, árið
1885 í Kálfsskinni á Árskógs-
strönd. Foreldrar hans voru þau
Þóra Vigfúsdóttir frá Hellu og
Jóhann Franklin frá Látrum á
Látraströnd. Ólst Tryggvi upp
hjá foreldrum sínum og langt inn
an við fermingu fór hann að
stunda sjóinn með föður sínum.
Var sjómennskan honum einkar
huglæg. Faðir hans reri á eigin
bát frá Látrum á sumrin og hef-
ur Tryggvi lýst þessum sumrum
sem ógleymanlegum stundum.
Öðlaðist hann þá strax á ungl-
ingsárunum þann dugnað, þrek
og hugprýði, sem hver góður sjó
maður þurfti að hafa, við veiðar
á opnum og vélarlausum árabát-
um. En sjórinn hafði aðdráttar-
afl, auk þess sem veiðarnar gáfu
ágætan skilding í aðra hönd. Þá

■
Somiuir minm,
Sigurður Brúni,
verðiur j'adðisuiniginin frá Hall-
grímisiki'rikju fösituidiaginin 23.
þ.<m. kl. 10.30 f.h.
Brynjólfur B. Ólafsson.
Utför
Sigursteins Steinþórssonar,
Sandvík, Eyrarbakka,
fer fram laiuigardagiinn 24.
októ'bar frá Eyrarbakikakirkju
kl. 2 e.h.
Vandanaenn.
var Tryggvi ágætur skotmaður
og stundaði hann m.a. seiaveiði
á vorin.
Það átti þó ekki eftir að liggja
fyrir Tryggva að verða sjómað-
ur. Árið 1906, gekk hann að eiga
unnustu sína, Svövu Hermanns-
dóttur frá Ytri-Varðgjá, mestu
myndar- og dugnaðarstúlku. Voru
þau jafnaldra, bæði 21 árs göm-
ul. Var þetta báðum mikið heilla
spor og til hinnar mestu gætfu,
sem entist þeim ævilangt. Svava
lézt fyrir nokkrum árum.
Skömmu eftir brúðkaupið,
festu þau kaup á jörðinni Ytri-
Reistará í Arnarneshreppi.
Bjuggu þau þar í nokkur ár og
búnaðist vel. Siðan fluttust þau
að Ytri-Varðgjá, æskuheimili
Svövu, og bjuggu þar til ævi-
loka. Undir handleiðslu Tryggva
varð jörðin að hinni beztu jörð,
ágætlega ræktuð og vel húsuð.
Vann hann þrotlaust starf við
ræktunina og uppbyggingu hús-
anna og eftir að gamli bærinn
brann áfið 1929, byggði Tryggvi
nýtt og glæsilegt íbúðarhús á
rústum þess gamla.
Áður fyrr, áður en Eyjaf jarðar
áin var brúuð, var Ytri-Varðgjá
oft viðkomustaður ferðamanna,
sem voru á leið til Akureyrar úr
Þingeyjarsýslu. Var Tryggvi ár
um saman ferjumaður og ferjaði
menn og farangur yfir Pollinn,
til Akureyrar. Var þar oft um
að ræða erfitt starf og vanda-
samt. Aldrei brást þó Tryggva
bogalistin, enda maðurinn var-
kár og öruggur. Á þessum tima
Kveðjuathöfn um
RANNVEIGU VILHÁLMSDÓTTUR
frá Vestmannaeyjum,
fer fram frá Dómkirkjunni í Reykjavík, föstudaginn, 23. þ.m.
kl. 3 e.h.
Fyrir hönd vandamanna
Gísli Gíslason.
Móðir okkar, tengdamóðir og systir
MÁLFRlÐUR friðriksdóttir
sem lézt hinn 17. þ.m. verður jarðsungin frá Dómkirkjunni
föstudaginn 23. þ.m. kl. 13,30.
Þeim, sem vildu minnast hinnar látnu er vinsamlegast bent
á líknarstofnanir.
Kolbrún Kristjánsdóttir, Bragi Jónsson,
Friðrik Kristjánsson, Bergljót Ingólfsdóttir,
Kristján Kristjánson, Affa Friðriksdóttir.
Jarðarför mannsins míns og föður,
KJARTANS ÞORSTEINSSONAR
bifreiðastjóra, Miklubraut 56,
er andaðist 18. þ.m., fer fram frá Háteigskirkju föstudaginn
23. þ.m. kl. 1,30.
Blóm eru vinsamlegast afþökkuð, en þeim sem vildu minnast
hans er vinsamlega bent á líknarstofnanir.
Kristín Þorsteinsdóttir,
Gréta Kjartansdóttir.
var oft mikill gestagangur á
heimili þeirra hjóna. Komu þar
oft hópar ferðafólks og kom það
sér vel, að hjónin voru bæði
gestrisin og geiðvikin og höfðu
yndi að því að láta gott æf sér
leiða.
Þau hjónin eignuðust átta
böm, sjö drengi og eina stúlku.
Voru þau þessi: Hermann, fyrr-
um bóndi á Kamibsstöðum í Ljósa
vatnsskarði; Kristján, lagermað-
ur í Skipasmdðastöð Njarðvlkur
og fyrrum bóndi í Austurhlíð,
nýbýli frá Varðgjá; Jón, yfir-
þjónn í Reykjavik; Þór, bifreiða-
stjóri í Reykjavík; Hörður, bóndi
á Ytri-Varðgjá; Magnús, bifreiða
stjóri á Akureyri; Bjarni, bif
reiðastjóri í Reykjavík og Mar-
grét, búsett í Reykjavík, móðir
mín.
Elzti sonur þeirra, Hermann,
lézt 27. ágúst síðastliðinn. Þau
hjónin urðu þeirrar gæfu aðnjót
andi að vita öll börnin sin nýt,
dugandi og gæfusöm.
Fljótlega eftir lát Svövu, eig-
inkonu Tryggva, hætti hann bú-
skap og tók Hörður sonur hans
við jörðinni. Áhugi hans og vilji
var þó samur og áður, og kom
vel í Ijós, þar sem hann í ellinni
rak hænsnabú og seldi egg til
Akureyrar. Einnig fylgdist hann
vel með öllu sem gerðist, bæði
í landsmálum og búnaðarmálum,
og undraðist ég það hversu
greinagóður og glöggur hann var
þótt lasburða væri, þegar ég
hitti hann síðast fyrir tveim mán
uðum.
Nú er æviskeiði hans lokið.
Hann hefur fyrirfundið konu
sína aftur, eftir nokkurn aðskiln
að og fengið þá hvild, sem hann
þráði, eftir 85 ströng ár. Dó hann
í fullri sátt við Guð og menn og
ánægður með ævistarfið.
Ég vil í lok þessa stutta þátt-
ar, tjá þakkarhug minn til afa
míns, Tryggva Jóhannssonar,
fyrir þá miklu umhyggju og hlý-
hug, sem hann ávalit sýndi mér.
Blessuð sé minning hans.
Tryggvi P. Friðriksison.
Grein þessi átti að birtast í
blaðinu í gær á útfarardegi
hins látna. Mistök ollu því,
að svo varð ekki og er beðið
velvirðingar þar á.
Guðrún
dóttir —
Guðmunds-
Minning
f DAG er til moldar borin Guið-
rún Guðmiuindsdóttir Vitastig 12
Hafmiairfirði, en hún amdaðist á
ibeiimiili símu 14. ofctóber síðast-
liðiinin. Með þesguim fátæklegu
línium viljuim við hjónin þafcfca
hemmi alla þá góðgemi og hjarta-
hlýju, sem hún ávaiit sýndi okk-
uir og börmum ofckar. Guiðxún
'heitin vair sérstölk myndairkoma
bæði í útliti og öllium vetrlkium
sínium, enida sýmdi hún það, því
ekfki er mér kummuigt <um að (hiúm
hatfi nakkurn tíma fengið hjálp
við sín srtörf. Áirið 1949 settu þau
saman heimiili Sveinn Guðmunds-
son og Guðrún eftir að bæði
höfðu miisst mafcia siíma og batfia
þau því búið samam í 21 ár, og
veit ég að sambúð þeirra var
aliia tíð svo ámægjuleg og fairsæl
sem bezt vair á kosið. Við viljum
því þakka henni það sem hún
var hanuim alla tíð. Dóttnrr,
tengdasyni og ættin'gjum hennar
vorttum við oklkar dýpstu samúð
og biðjurn Guð að varðveiita þau.
Blessuð sé 'mimninig henniar.
Alda og Villi.

Þorleifur Magnússon
Fæddur 5. júlí 1910.
Dáinn 7. apríl 1970.
Kveðja frá Þórunnl, börnum
hennar og barnabörnum.
Við nutum yls og ástarþels
í yndislegum rann.
Þú varst mér bróðir bezti I raun
slik bróðurást mun hljóta laun
þess guðs, er öllu ann.
Er steðjaði að mér þrautin þung
hjá þér var skjól að fá.
þú réttir hönd á raunastund
þín ráðin góðu mýktu lund
þess lengi ég minnast má.
Þú áttir glaða og létta lund
með lagni prýddir reit.
Þú sagðir ávallt satt og rétt
að sýnast, var þér ekki létt
né ganga á gefin heit.
Við söknum þín og erum enn
svo undarlega klökk.
Og þó að bráð sé barnsins lund
þig blessar „nafni“ hverja stund
með kærri kveðju og þökk.
X. VI.
Rut Gíslína Gunn-
laugsdóttir - Minning
Fædd 21. septennber 1928.
Dáin 28. september 1970.
Kveðja frá föðursystur.
Því hvarfst þú okkur frá svo
fljótt
nú falla tár af brá.
Á miðjum degi dimmdi af nótt
H'Uigihedlar þalkkir sendium við
ölluim þedim, siem sýindiu oklkiur
sairmúð oig vimiarhiug við amd-
lát o'g jarðartör
Kristínar Jónsdóttur.
Fih. alðetanidenda,
Guðveig Stefánsdóttir.
en dapurt varð og eyðihljótt
því hér fór dauðinn hjá.
Ég man þig barn með létta lund
þú löngum varst mér kær.
Að hugsa um gengna gleðistund
það græðir djúpa sorgarund
og bjarma á bölið slær.
Við hugsum nú um hópinn þinn
sem hefur misst sitt skjól.
Þau minnast þess, hve
móðurkinn
og mildi góði faðmurinn
var skjöldur þeirra og skjól.
En miskunn guðs ei börnum
brást
sem báðu til hans heitt.
Við böli þungu bætur fást
því blessun veitir móðurást
það huggar hjörtun þreytt.
X. VI.
Kveðja frá eiginmanni,
dóttur og tengdasyni.
í DAG fer fram útföir Guðrúnar
Guðmiundsdótltiur, Vitastíig 12,
Hatfnairfirði, sem andaðist é
heimili siniu 14. október síðast-
iiðimn.
GuðiTÚin. var fædd 16. 10. 1889
og vanta'ði því aðeirns tvo daga
ti'l að verða 81 árs. Húm var fædd
að Sönduim í Meðallandi, em það-
an fliutti hún aðeints fjögiurra ára
gömiul að Strönd í sömu svedt,
mieð móður sinmi, sem þá hafði
misst mamm simm, en var þá orð-
im 'heirtbunidin seinmd ma-nmi sín-
um, Einari Einairssyni.
Snemma varð Guðrún að fara
aö vinmia að heimilimiu, eins og
þá var algenlglt, því móðir henm-
ar gerð’ist ljósmóðir þar í sveit
og gegndi því starfi til daiuða-
dags.
Guðrún var mjög fríð stúlfca
og mynidarieg og mjög vel verki
farin, eins og hún sýndi alia tíð.
Guðrún giftist fyrri manmi
sínum, Magnúsi Bem'ediktssyni
frá Króki, Meðallamdi, árið 1910
og tóbu þau við búi af stjúpa
Guðrúnar. Þau Guðrún og
Magnús eigruuðuist þrjú börtn,
tvær dærtur og eimm som. Sonimin
misstu þau mjög ungan og aðna
dótturina á tvítuigs al'dri.
Magnnis og Guðrúm bru'gðu
bruigðu búi og fluttuist til Hatfn-
arfjarðar árið 1933, þar sem þau
bjuiggu síðan. Móðir og dótftir
haifa alla tíð búið í sambýli,
emida mjög kærrt á milli þeirra
og þær mjög samirýndar. Dóttir
Guðrúnar, Guðlaug, er gitft Helga
Arndiail og eiga þau fjögur upp-
kiomin börm. Fyrri mamn sinm
missti Guðrún 1945.
EJftfir það fojó Guðrún sem
eklkja, eða þar til hún stotfm'aði
heimili með Sveini Guðmuinds-
syni, sem þá hafði verið ekkju-
maður í 13 ár. Sveinm og Guð-
rún höifðu búið saman í 21 ár er
hún lézt.
Saimlbúð þeirra var með mikl-
um mynidairbrag og heknili
þeirra hrein tfyrirmiynd. Þau
voru mjög samrýnd og diugleig
og nú síðastliðið haust lét Guð-
rún sig oklki varnita þegar kom
að því að takia upp úr garðinum
þeirra og á þesisiu sést bezt hver
dugmaðiurinn og viljimm hetfur
verið.
Bairmabömuim sánurn reymdist
hún alllt atf sem bezta amma og
eimis liamigömirou'börnium sínum.
Börmum Sveins frá íyrra hjónia-
bandi var hún mjög góð og tók
a'llt atf á móti þeim eins og bezt
vairð á kosið.
Ég vil að lokum geta þess, að
hjúkrumarfconian sem gerði hemmi
til góða eir öBu var lokið, h'alfði
orð á því við son Sveins hviað
álit væri snyrtilegt og fallegt á
þessu heimili og dáðisrt hún miik-
ið að.
Guðirúnar er sárt salkiniað a(f
eigimmianmi símium og dótitur og
temlgdasyni ásamt öllum ættingj-
um, venzl'aifóliki og viraum og
biðjum við góðan guð að blessa
minminigu henmiar.