Morgunblaðið - 03.12.1970, Síða 4

4
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUÐAGUR 3. ÖESEMBER 1*70
BILALEIGA
HVERFISGÖTU 103
VW SwHaíjWíeiJ-YW
VW 9««HM-UiWfmer 7au«a
LITLA
BÍLALEIGAN
Bergstaðastræti 13
Sími 14970
Eftir lokun 81748 eða 14970.
■3
Er þdta
ydar sííll?
Dýrmætasta eign
hverrar konu er úttit hennar.
Þýðingarmesti hluti útlitsins
er hárið.
Hafið þér efnl á því að
leita ekki til hárgreiðslustofu?
Látið okkur ráðleggja yður um
meðferð hársins og greiðslu.
HÁRGREIÐSLUSTOFAN
SÓLEY
REYNIMEL 86
SÍMI 18615
0 Ketíir í Kópavogi
„Kæri Veivakandi!
Það hefir oft verið leitað til
þín með góðum árangri, er
menn hafa viljað vekja athygli
á ýmsu sem betur mætti fara.
Það eru smælingjar á meðal
okkar sem heyja harða baráttu
fyrir lífi sinu og afkvæmum,
þetta eru villikettirnir oftast
illa haldnir af nungri og kulda
i vondum veðrum og vetrar-
veðráttu. Leita þeir oft til okk-
ar mannanna með misjöfnum ár
angri og viðast hvar illa séðir.
Flest börn hafa ánægju af dýr-
um og hafa á vissan hátt gott
af að umgangast dýr og mörg
þeirra fá litla kettlinga sem
leikdýr, sem síðan stækka og
virðast þá ekki þjóna þessu
hlutverki lengur og eru þá út-
rækir frá eigendum sínum og
fara þá á flæking og fjölga sér
unz leiðindi og vandræði hljót-
ast af. Hvað er hægt að gera í
þessum málum? Það er að vísu
skipaðir menn í flestum bæjar-
félögum til umsjónar þessum
málum og útrýmingar á villi-
köttum en að mínu áliti hefir
þeim heldur fjölgað én fækk-
að og sýnir það bezt fram
kvæmd þessara mála eða öllu
heldur sofandahátt fyrir því
sem er bæði nauðsynja- og
mannúðarmál.
Tillaga mín er sú að þeir sem
eíga ketti og vilja eiga þá
áfram merki þá með hálsbandi
sem á er merkt heimilsfang við-
komandi dýrs og að þeir geri
tilraun til að finna þá ef þeir
tapast. Von mín er sú, að þeir,
sem þessurn málum eiga að
sinna, vakni nú til dáða og fjar
lægi hin heimilislausu dýr á
mannúðlegan og eðlilegan hátt,
svo að þetta leiðindaástand sé
þar með úr sögunni.
Með fyrirfram þökk fyrir birt
inguna.
Kópavogsbúi“.
0 Hundar í Reykjavík
„18. nóvember 1970.
Kæri Velvakandi!
Ég vil gjarnan svara Reyk-
víkingi út af hundahaldi í
Reykjavík og umhverfi.
Ég á sjálf hvolp, 2 börn og
vinn úti. Ég hefi aldrei áður
haft dýr á mínu heimili. En
yndislegri leikfélaga fyrir börn
in get ég varla hugsað mér og
trygglyndari og blíðari skepnu
ekki heldur. Eins og börnin
þarf að ala þetta strangt upp
og eins og með börnin er þetta
misjafnlega vel upp alið. Á
minu heimili er mjög vel hugs
að um hundinn, hann er einn
af fjölskyldunni og „litla barn
ið“ á heimilinu. Oft á dag er
farið út með hann og skiptumst
við á um það. Stundum fær
hann innan girðingarinnar að
leika lausum hala, annars er
hann alltaf í bandi. Sjaldan
hefi ég fengið betri gjöf en þeg
ar hann kom á heimilið. Þó hef
ir það lent á mér að kenna hon
um hreinlæti og þrifa hann þeg
ar hann var minni ag kunni
ekki að vera hreinlegur frekar
en smábörnin sem eru með
bleiu.
Eins og Reykvíkingur segir,
er ófært að láta hunda standa
út á svölum og gelta, af því
enginn á heimilinu gefur sér
tíma til að fara út með hann.
Eins að láta hunda mætast þeg
ar húsbændurnir eru að viðra
þá á kvöldin. Það er nú einu
sinni svo, að borgarbúinn kær-
ir sig ekki um hundsgelt, þó á
daginn sé.
En eitt og eitt „bobs" ættu
þeir þó að fá að reka upp þótt
þeir séu raddmiklir.
Það fólk, sem getur ekki far
ið eftir reglum í sambandi við
hundahald, ætti ekki að fá leyfi
til að hafa þá. En leyfi höfum
við ekki. Lögunum þarf því að
breyta. Við erum ein Norður-
landaþjóðanna, þar sem hunda
hald er leyft. Hér er dýra-
verndunarfélag og við njótum
almennra mannréttinda. Það
hafa oft íslendingar sýnt, að
þeír bregðast fljótt við ef aðrir
eiga bágt; eins eiga þeir að bregð
ast við nú. Það er verið að beita
þessa trygglyndu og góðu
skepnu óréttlæti. Nú eru breytt
ir tímar og gamlir fordómar
eiga að hverfa. Hundahald verð
ur hér aldrei mikið, því sá sem
tekur hund að sér, þarf að sinna
honum mikið og það er mikið
verk, og ekki margir munu
leggja það á sig. En frá mínum
bæjardyrum séð er það marg-
falt þess virði.
Margrét Pétursd. Jónsson".
0 Aðalfæða nytjafiska
upprætt?
Jón Ingi Jónsson skrifar;
„Sigurður Pétursson, gerla
fræðingur, hefur skrifað með
stuttu millibili tvær merkar
greinar í Morgunblaðið, síðari
greinin heitir „Bræðslufiskur
og brotajárn". í þessari grein
er sýnt fram á með ljósum rök-
um, að með því að veiða loðnu,
sandsíli, spærling og kolmunna
í stórum stíl til bræðslu er ver
ið að uppræta þá fiska, sem er
aðalfæða þeirra nytjafiska, sem
þjóðin raunverulega lifir á.
Satt að segja furðar mig á,
að sjómenn og útvegsmenn og
þó allra helzt fiskifræðingar
skuli ekki vera búnir að benda
á þessa hættu fyrir löngu, því
að undanfarin ár hefur verið
leitað að loðnunni um allan sjó,
svo bátarnir geti farið á móti
göngunni og elt hana uppi og
upprætt áður en hún kemur á
aðal fiskimiðin sunnan og suð-
vestan við landið. Þetta virðist
svo Ijóst sem verða má að ef
aðalfæða þorsksins og ýsunnar
og annarra nytjafiska er tekiri
burtu og eftir skilinn auður og
dauður sjór, þá vöknum viS
einn dag við að allur fiskur ec
horfinn, eins og síldin, engin«
fiskur lengur. Þegar sva við
þetta bætist, að þorsk- og ýau
seiði eru drepin í milljóna tali,
svona næstum því til gamans,
þá getur ekki vel farið.
Ég held að ailir heilskyggn-
ir menn sjái að hér er voði á
íerðinni, og að hér er hvorki
þörf á neinum rannsóknum,
bollaleggingum né vangaveltum.
Því áað banna tafarlaust aHa
loðnuveiði og þá líka veiði á
öllum þeim fiski, sem til greina
kemur að veiða í bræðslu.
0 Góð fæða fiskur
ÖU veiði innan tólf mílna
landhelginnar með dragnót,
botnvörpu og önnur slík veið-
arfæri er í raun réttri mesta
glapræði, svo að ekki sé stérk-
ara að orði komizt, netaveiðin
er það ltka. Á þessum svæðum
ætti aldrei að veiða með öðrum
veiðarfærum en línu og hand-
færum. Þá mundi verða hér nóg
Ur fiskur úm langa framtíð: Og
ef unnið væri úr fiskinum bet
ur en nú er gert mætti auka til
mikilla muna verðmæti fram-
leiðslunnar. Ég held að það sé
einróma álit allra, sem við mat-
vælarannsóknir fást og þeirra.
vísindamanna, sem rannsaka
sjúkdóma og manneldi, að fisk
ur sé ein hollasta og béztá fæðá
sem til sé. T.d. má geta þess,
að nýkomin er á íslenzku meric
bók, Hjartað óg gæzla þéss, eft
ir amerískan v'isindamann.
Þar er fiskur talinn efst á
blaðx sem fæða handa þeim sem
forðast vilja hjarta óg æðasjúk
dóma eða eru vangæfir gagh-
vart þeiiri. En æðakölkun legg-
ur nú fleiri í gröfina í Evrópu
og Ameriku en allir aðrir sjúk-
dómar til samans og þó styrj-
áldir og slys séu meðtalin. Aii-
ir Islendingar vita raunar af
langri reynslu, að fiskur ér
einn beztur matur, sem völ er á.
En nú þegar eru fiskar far.u
ir að drepast í ám og vötnurrs
og við strendur margra landa,
einfaldlega af eiturdrafia úr
skolpræsum borganna. Þvi
mun okkar góði fiskur úr kaldá
og hreina sjónum hér norður
undir heimskauti verða þeim
mun eftirsóttari og verðmeiri
sem lengra líður.
0 Verndun fiskistofna
Islendingar þurfa engu að
kvíða um fjárhagslega afkomu
í framtíðinni ef þeir aðeihs hafa
vit og vilja til að vernda fiski-
stofnana í hafinu kringum land
ið.
Aukin friðun og verndun
sjávarins er brýnasta verkefni
næstu ára, og er eitt að vernda
sjóinn fyrir olíu og öðrum ð-
þverra og allri mengun. Það er
líka brýn þörf á aukinni land-
helgisgæzlu og auknum viður-
lögum við landhelgisbrotum.
J.JJ.“
LOKAÐ
í nokkra daga vegna breytinga.
BRAUÐHÚSIÐ, Laugavegi 126.
JOLA-GJAFIR
SPEGLAR
Komið og veljið
gjöfina.
Fjölbreytt úrval.
Verð og gæði við
allra hæfi.
Sendum út á land
SPEGLABÚDIN
Laugavegi 15.
Simi: 1 -96-35.
KAUPMAN NASAMTÖK
ÍSLANDS
HLUTABREF
í Verzlunarbanka íslands h.f. eru til sölu.
Þeir íelagsménn Kaupmannasamtakanna
sem óska eftir að neyta forkaupsréttar til-
kynni það skrifstofu samtakanna fyrir
7. desember.

Bílstjóri
Stórt verzlunarfyrirtæki óskar að ráða traustan og gætinn
mann til útkeyrslustarfa eftir áramótin.
Umsóknir sem greini frá aldri, fyrri störfum og meðmælum
leggist á afgr. Mbl. fyrir 14/12 merkt: „Framtíðarstaf — 6243".