Morgunblaðið - 03.12.1970, Blaðsíða 21

/■> <**>
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 3. DESEMBER 1970
21
Nei, nokkrir merktir og skráð
ir hundar munu ekki gera illt af
sér í okkar ágætu borg. Hér er
ýmislegt sem ekki skyldi. Það
hefði t.d. þótt saga til næsta bæj
ar fyrir nokkrum árum að sjá
stórhýsin í Reykjavík skreytt
uppljómuðum risaauglýsingum
um ágæti sígarettureykinga. Ef
aftur á móti unglingur sést ganga
úti með hundinn sinn í bandi, þá
er hann orðinn lögbrjótur, hon-
um settir úrslitakostir, annað-
hvort komi hann dýrinu frá sér,
eða það verði skotið. Og hvernig
er með vínveitingahúsin. Það
vita allir, sem vilja vita, að þar
komast unglingar innan lögald-
urs inn. Þá fær enginn refsingu
því þá er engum hundi hægt að
bana.
Maður hefur einnig heyrt um
allar þær voðalegu bakteríur,
sem hundum og reyndar öllum
dýrum eiga að fylgja. Ef svo er,
hvað þá um sveitadvöl reyk-
vískra barna? Hvað segja lækn
ar og aðrir sérfróðir menn um
það mál? Er hægt að láta það
viðgangast öllu lengur að hund
ar séu á þeim bæjum, þar sem
reykvísk börn eru í sumardvöl?
Akureyrarbörnin, sem eru í hætt
unni hvort sem er, (þar er leyft
takmarkað hundahald) gætu ver
ið á þeim bæjum. Reykvísku
börnin gætu svo verið á hreinu
bæjunum. Hvort reykvískir for-
eldrar væru svo hrifnir af þess-
um ráðstöfunum, já um það yrði
vafalaust ekki spurt.
Um jákvætt uppeldisgildí þess
að fá að umgangast dýr í upp-
vextinum, held ég að allir séu
sammála. Fyrir allmörgum árum
var ég lengi starfandi á stóru
barnaheimili. Eitt af því mikil-
vægasta þarna var hundurinn.
Börnin léku sér daginn út og dag
inn inn við hundinn. Þetta heim-
ili var undir ströngu lækniseftir
liti og heyrði ég aldrei að neitt
væri athugavert við að hafa
hundinn með börnunum. Ég held
að það hafi einmitt þótt gott fyr
ir barnssálina. Dauðhreinsun á
öllum hlutum getur verið góð,
en hún er áreiðanlega ekki góð
fyrir sálarlífið.
í bók sinni: „Talað við dýrin“
(isl. þýðing 1953) segir hinn
frægi austurríski dýrasálfræðing
ur Konrad Z. Lorenz: „í flug-
hraða nútímalífsins þarf maður
inn eitthvað til að minna sig á
það við og við, að hann er enn
hann sjálfur, og ekkert getur
veitt honum þægilegri fullvissu
um þetta en trúr og tryggur
hundur“. Og ennfremur segir
hann: „Þér skuluð ekki halda að
ómannúðlegt sé að hafa hunda í
borgum. Hamingja hundsins er
framar öllu undir því komin, hve
mikið þér getið verið samvistum
við hann, og hve oft hann getur
fylgt yður í gönguferðum".
Þessi höfundur er heimsfræg-
ur fyrir atferlisrannsóknir sínar
á dýrum. í þessum ummælum
hans, sem hér er vitnað í felast
kannski betur tilfinningar okk-
ar hundavina, en í löngu máli og
endurspegla kannski betur mann-
réttindakröfur okkar, að fá að
velja sér hund að vini, og fá
frjáls og óttalaust að njóta göngu
ferða með þessum vini sínum.
Guðmundur Ilannesson.
HUNDAHALD hefur sennilega
fýlgt íbúum Reykjavíkur óslitið
allt frá dögum Ingólfs Arnarson
ar og til dagsins í dag. Fyrir
hálfri öld var sullaveikin orðin
það vandamál, að gripið var til
þess óyndisúrræðis að setja lög
um bann við hundahaldi. Vanda
málið í sambandi við sóðaskap-
inn var leyst með hundabanni.
Forsendan fyrir öllu þessu er nú
löngu brostin, sem betur fer, en
samt er haldið í hin úreltu lög.
Sennilega hefur Reykvíkingum
þó alltaf tekizt að halda lífinu í
nokkrum hundum og sennilega
mun aldrei takast, hversu hart
sem að verður gengið, að útrýma
öllum hundum úr Reykjavík.
Mér þykir ekki ótrúlegt að áður
en það gerist muinii eiga sér
stað atburðir, sem yfirvöldin
ættu ekki að kalla yfir sig. Hvað
um fólk sem stendur höllum fæti
heiilsufarsl'ega. Hvað gerist ef
brotið er á því hús? Og hvað
úm börn og unglinga, hvernig
bregðast þau við lögregluaðgerð
um á heimili sínu? Hvernig verð
ur afstaða þeirra til löggjafans
síðar, eftir að vinur þeirra hefur
verið tekinn af þeim og líflátinn
án þess að hafa nokkuð af sér
gert, en verið öllum til gleði og
ánægju. Nei, góðu yfirvöld, látið
ekki til neins slíks koma.
Hundavinafélagið hefur lagt
fram mjög ítarlegar og strangar
tillögur að lögum um hundahald
og fer íram á nokkurra ára
reynslutíma. Borgaryfirvöldin,
sem eiga eftir að fjalla um þetta
viðkvæma mál bera vonandi
gæfu til að taka á þessum málum
með raunsæi. í tillögunum felst
nefnilega það, að hver einasti
hundur kemur undir eftirlit,
verður hreinsaður löglega og
reglulega, merktur, skrásettur og
greiddir af honum skattar. Allt
pukur með óleyfilega hunda
hverfur og hver einasti hunda-
eigandi skuldbindur sig til að
sæta þessum reglum, að viðlagðri
þeirri refsingu að missa dýrið
sitt ella, og það gerir enginn
sannur hundavinur.
Raunverulegir hundavinir eru
ekki og verða ekki ýkjamargir.
Þetta er fyrst og fremst fólk, sem
hefur í sér ríka hneigð til að
hafa hjá sér og umgangast dýr,
lítiil minnihlutahópur Reykvík-
inga, sem vill undirgangast
ströngustu reglur og kvaðir í
sambandi við þetta og hjálpa lög
gjafanum til að kom-a reglu á
þessi mál.
Fordómar fólks gagnvart hund
um eru mest hjá því fólki, sem
aldrei hefur kynnzt hundum, séð
þá aðeins gelta að bílum uppi í
sveit, en aldrei átt þá fyrir vini.
Alliir vita að hundsbit er ekki
gott. Ef lög verða sett um það
að hundur megi aldrei vera utan
búss nema í bandi, þá ætti sú
hætta að verða hverfandi lítil.
En lífið er nú einu sinni ekki á-
hættulaust fyrir þann, sem á ann
að borð viil lifa því. Það er ekki
áhættulaust að eiga heat, það
hefur valdið dauða og slysum,
eða flugið, eða bílarnir, já því
eru bílarnir ekki bannaðir, mesti
dauða- og mengunarvaldur lands
ins, já allrar veraldarinnar.
Aðstoðarlœknir
Staða aðstoðarlæknis við geðdeild Borgarspítalans er laus
til umsóknar.
Upplýsingar varðandi stöðuna veitir yfirlæknir deildarinnar.
Laun samkvæmt samningi Læknafélags Reykjavíkur við
Reykjavíkurborg
Staðan veitist frá 1. janúar 1971, til 6 eða 12 mánaða.
Umsóknir, ásamt upplýsingum um nám og fyrri störf sendist
Heilbrigðismálaráði Reykjavíkurborgar fyrir 20, desember n.k.
Reykjavík, 1. 12. 1970.
Heilbrigðismálaráð Reykjavíkurborgar.
Með vísun til 5. gr. almennra reglna um tiibúning og dreif-
ingu á matvælum og öðrum neyzlu- og nauðsynjavörum,
nr. 49, frá 15. júlí 1936, bendir Heilbrigðismálaráð Reykja-
vikurborgar á, að óheimilt er að nota til manneldis sykur,
hveiti eða aðra mjölvöru úr pokum, sem eru rifnir eða með
götum.
Samkvæmt ákvæðum í 3. gr. sömu reglna má ekki hafa
v.örur í umbúðum, sem þannig eru skaddaðar í húsakynn-
um fyrirtækja, þar sem neyzluvara er framleidd.
Reykjavík, 25. nóvember 1970.
Heilbrigðismálaráð Reykjjvíkurborgar.
Um hundahald