Morgunblaðið - 10.01.1971, Side 20

20
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 10. JANÚAR 1971
Gjaldkeri
Peningastofnun óskar eftir að ráða ungan mann til gjald-
kerastarfa nú þegar eða sem fyrst. Hér er um að ræða
framtíðarstarf, fyrir ungan, áhugasaman og efnilegan reglumann.
Upplýsingar um aldur, menntun og fyrri störf ásamt öðru er
máli kann að skipta sendist Mbl. fyrir 16. þ.m. merkt:
„Gjaldkeri — 171 — 4350".
Enskuskóli fyrir börn
Kennsla í hinum vinsæla Enskuskóla barn-
anna hefst á fimmtudaginn kemur. í skól-
ann eru tekin börn og unglingar á aldrin-
um 9—16 ára. Kenna enskir kennarar við
skólann og tala aldrei annað mál en ENSKU
í tímunum. Venjast bömin þannig ensku
TALMÁLI frá upphafi. Hefur kennsla þessi
gefið með afbrigðum góða raun. Innritað
verður til miðvikudags í síma
10004 og 11109
Málaskólinn MÍMIR
Brautarholti
Dömur athugið !
Eigandaskipti hafa orðið á hárgreiðslustofunni FRÍMU,
Hraunteig 23.
GUÐBJÖRN SÆVAR
(Dúddi áður Lótus) Sími 83055.
Diesilvél á hálfvirði
Til sölu vegna sérstakra ástæðna nýyfirfarinn 6 cyl. Penta M. D. 96 bátavél 130 hestöfl, 2000 sn., gírar að framan og aftan.
Nánari upplýsingar veita Heildverzlun P. O. NiKULÁS
Símar 20110 — 22650.
T eiknari
Óskum eftir að ráða teiknara til starfa á teiknistofu vorri
í Straumsvík.
Reynsla í gerð vélteikninga og þekking á sviði vélfræði er
áskilin, ennfremur nokkur enskukunnátta.
Ráðning nú þegar eða eftir samkomulagi.
Umsóknareyðublöð liggja frammi í Bókaverzlun Sigfúsar Ey-
mundssonar og í Bókabúð Olivers Steins í Hafnarfirði og berizt
umsóknir eigi síðar en 15. janúar 1971 í pósthólf 244,
Hafnarfirði.
ISLENZKA ALFÉLAGIÐ H.F.
STRAUMSVlK.
AFHENDING SKÍRTEINA
/
Skírteini verða afhent í dag —
í Brautarholti 4 — kl. 1-7
í Félagsheimili Kópavogs,
(neðri sal) kl. 4-7
— Reykjavíkur-
bréf
Framh. af bls. 17
hann kemst að orði. En engum
heilvita manni hefur dottið í hug
að gera ekki neitt. Ríkisstjórnin
og sérfræðingar hennar hafa unn
ið hörðum höndum að þvi að
undirbúa málið, eins vel og unnt
er. Næsta skrefið, sem stigið
verður, miðar auðvitað að því að
fá á alþjóða vettvangi viðurkennd
an rétt Islendinga til landgrunns
miðanna, einnig þeirra, sem enn
eru utan fiskveiðitakmarkanna.
Á það verður að líta án fordóma
og einkum án þess að hengja sig
í ákveðnar formúlur, sem hvergi
megi hvika frá. Hér má t.a.m.
benda á, að landgrunnslínumar
fara á nokkrum stöðum langt
inn fyrir þau fiskveiðitakmörk,
sem nú eru ríkjandi, ekki sízt
undan Suðurlandi, þar sem
helztu fiskimið og uppeldisstöðv
ar eru austan Vestmannaeyja
og einnig við Snæfellsnes.
Þess vegna verður ekki unnt að
miða við landgrunnslínuna eina
og þá dýptarlínu, sem 200 metr-
arnir marka. Við verðum að
stefna að þvi, að við fáum sem
svarar landgrunnsmiðunum öll-
um.
1 sjálfstæðisbaráttunni reynd-
ist örugg þróun farsælust. Svo
mun einnig verða í þessu máli,
enda má sjá það af þeim merku
áföngum, sem þegar hafa náðst.
Og þó að við fáum ekki öllum
óskum okkar fullnægt á næstu
árum, eigum við að fagna hverju
spori, sem stigið verður fram á
leið.
Gömlu nýlenduveldin, með
Breta og Frakka í broddi fylk-
ingar, hafa undanfarin tvö ár
reynt að koma í veg fyrir, að
landhelgismálið verði tekið upp
á alþjóðavettvangi, og viljað
staðnæmast við 12 mílumar. Is-
lendingar hafa haft forystu um
að koma í veg fyrir þetta ráða-
brugg og náð svo miklum og
góðum árangri, að í at-
kvæðagreiðslu um hafsbotns- og
landhelgistillögumar á síðasta
þingi S.Þ. nú fyrir skemmstu,
voru óskir okkar um þetta efni
uppfylltar, og sú leið farin, sem
við vildum, þ.e., að efnt verði
til alþjóðaráðstefnu á breiðum
grundvelli um málið, þar sem
m.a. séu rædd öll atriði þess, þ.
á.m. réttur strandríkja til fisk-
veiði- og fiskverndaraðgerða, og
nýtingar hafsbotnsins. Af stór-
þjóðunum lögðust Sovétríkin ein
gegn tillögunni og fylgdu þeim
auðvitað sex fylgiríki þeirra, en
gömlu nýlenduveldin lögðust í
lokin ekki gegn því að ráðstefn-
an verði haldin. Tillagan var
samþykkt með 108 atkvæðum.
Það, sem vakti mesta athygli,
var sú staðreynd, að við getum
ekki treyst á kommúnistaríkin i
þessu máli, en þó höfðu menn
verið þeirrar skoðunar, að þau
mundu sýna frjálslyndi og
standa vörð um rétt strandríkja.
Sannleikurinn er sá. að kommún-
istaríkin öll, nema Júgóslavía,
vilja óbreytt ástand. Þau eru
þvi miður ekki einasta ófrjáls-
lynd í þessum efnum, heldur
jafnvel íhaldssamari en gömlu
nýlenduríkin. Islendingar fagna
því, að stefna þeirra varð ofan á
á þingi S.Þ. og boöað verður til al
þjóðaráðstefnu á breiðum grund
velli um landhelgis- og hafbotns-
málin í Genf 1973. Ef við höldum
rétt á málstað okkar og berum
gæfu til að standa saman við
hlið annarra ríkja, sem hafa
sömu hagsmuna að gæta og við,
ætti að vera óþarfi að óttast um
málalok. Með góðan málstað að
bakhjalli er ástæða til að gera
sér vonir um, að landhelgisstefna
okkar verði ofan á, áður en
langt um líður, hvað sem gömlu,
nýlenduveldin og arftakar þeirra,
kommúnistarikin, segja. En þó
er nauðsynlegt að fara að öllu
með gát, taka erfiðleikum af
æðruleysi og þolgæði, láta ekki
bjartsýni hlaupa með sig í gön-
ur. Takmark íslenzku þjóðarinn-
ar er eitt og vonandi verður leið
in að því einnig ein. En hvað
sem því líður, þarf ekki að
stappa stálinu í þjóðina í þessu
máli. Þar er ekki deigan að
brýna.