Morgunblaðið - 07.11.1971, Blaðsíða 7

MORGUNBLAÐID, SUNNUDAGUR 7. NÓVEMBER 1971
39
um eininig rneð nokSaiar gnafflisik-
ar rriyndiir og það varr áJberandl,
að fódik, sieim Uitla þekkdngiu hafði
ó lj'ósmyndiun, h.re%fait aif þedm
3xj;yndiuim, enda ekiki neana von,
þar sem það htefiur áii'tið þetta
einlhvierja sénstalka Hst. Þá má
n«fna mynd af fíliug'u, sem vakti
miíMa aitíhygQi, fyrsit og fremst
vegna þesis að það er óvenjuiegt
að sjá póniuliitila fHiuign á stórum
hivítJum fleti. En þessi fliuga var
reyndar alflmerkiQeig, því að
þetta var fyrsta vespan, sem
fannst í Surísey. Einn okkar
vann þar og hann svæfðá fliug-
•una og tók af henni þessa
mynd."
LÍTIL GAGNHÝNI
— Þið buðuð Mka upp á liit-
myndasýningu á kvöldin,
„Já, það var nú fyrst og
firemsrt hiugsað til að iaða fóik að
sýninigunni og að bjóða upp á
fjölbreytni. Þessi myndasýning
hilaiut mjög misjafnar undirrtekit-
ir. En það var eilt í sambandi
við gaignrýnina sem s’Mka, sem
okkur þótti miður, og það var
að fæstir vildiu segja nokkuð
aadi-ei vel út í Mit, og önnur
koma ekfki vel út x svart-hvítu."
— Þú minníisit áður á mynd-
skurð. Er hanin ejrfirtrt váðfangs-
eifni?
„Já, hann eir eiMfða.rvanda-
mál. Þertla er sama spui-ningin
alílitaf: Hvað á að vera á mynd-
innd? Ef maðiur tekur mynd af
hópi fólks, þar sem eiitrthvað er
að gerast, þá eru afflitaf ein
hverjir, sem standa álen.gdar og
horfa á það sem er að ganasrt, án
þesis að vera beinir þáttrtakend-
ur. Og á maður þá að láita þessa
áhorfendur sjásit eða ekki? Seigj
um, að maður tæki mynd af
manni, sem væri að skiprta um
diekk undiir bílnum sínum í Aus.t
lurstrætd. Ætti maður að birta
mynd af mannimum eimum að
sikipta uim dekk? Þá er hætit viö
að þama yrði um sviplausa
mynd að ræða. Það myndi gefa
henni mei-ra gildi, ef hún sýndi
lilka fólkið gamga framhjá alger
lega áhuigalaiust um þertrta vanda
mál mannsins. Eða æíti maðiur
kannski bara að sýna dekkið
sprungið? Þá yrði myndin
kannski ennþá daufari en áður.
Jón Ólafsson: Myndin er tekin í febr. 1971. Hún er tekin í asist
ur yfir Tjörnina með 135 mm aðdráttarlinsu. Ég tók eftir manni
og korni, sem leiddust og hálfhlupu yfir Tjörnina. Mér fannst
þetta skemmtilegt myndefni, srn að ég smellti af nokkrum mynd
nm. Fannst mér „Kossinn“ þeirra bezt. Myndin er skorin að
ofan, til þess að losna við húsin fyrir austan Tjörnina. Annar
skurður er einfaldiega sá, sem mér finnst beztur og skemmtiieg-
astur. <Á sýningunni).
við okkur um myndirnar, gagn-
rýna þær. en hins vegar frértit-
•um við það úti í bæ, að þetta og
hltt á sýnin.gunni hefði verið
isvona og hinsegin. Við vorum
sjáifir umsjónanmenn sýningar-
innar, þamndig að ef einhver vildi
segja si.it áli.t, þá hefði hanm auð
vieldlega getað sagit það við
okkiur, því að við vildum fá að
heyra hvað fóliki íyndisrt. En
það var eins og menn veeru eitt
hvað tnegiir við að seigja sitt álirt,
jafnvei. þót! þeir kæmiu sumir
hverjir ofrt á sýnin.guna."
— Voru litskiUg.gamyndirnar
i.íka m>esrtmieign,is „siysaskot ?“
„Nei, það má segja, að vdð
vöndum okkur meira, þegar um
Htmyndir er að ræða, því að þær
éru mun dýrari en hinar svart-
hvirtu. LitfiJmuxmar eru það dýr
a.r, að við verðum að halda i við
ofkfcur. Hver mynd kostar 20—
30 krónur og þess vegna getumi
við ekki spreðað þeim á hvað
s«m er. Svo ber láka að haía það
í huga, að sum myndefni koma
Við tökum þessi vandamál hverr
ar myndar fyrir og ræðum þau.
Einni.g ræðum við, hvernig eigi
a ðvinna myndina, hvort eigi
að herða hana eða ekki, hvað
marga tóna ei.gi að hafa í henni
o.s.frv."
HÁR KOSTNAfH R — LÍTIÐ
IJRVAL
— Hver eru helzíu vandamál
in, s.em áhugalijósmyndarar ci.ga
við að igilíma hér á landi?
,,Það má segja að það sé eink
um itvennt: Hár kostnaður og lit
ið vöruúrval. Hér eru allar vör
ur tili ljósmynda.gerðar m.un
nærra tollaðar en í nágranna-
löndum okkar og þvi mun dýr-
ari. Svo er hitt, að þar sem
markaðurinn er lítiffl, þá treysta
sumir inmflytjendur ljósmynda-
vara sér ekki til að flytja inn
nema þær vörur, sem seljast ör-
uggleiga, en lárta afflar nýjungar
og séngerðir eiiga sig að mestu.
Þannig getur það tefeið mörg ár
Kjartan Kristjánsson: Þessa mynd tók ég s.l. vor við Sundhöll Reykjavíkur. Ég skar að-
eins vinstra megin af myndinni til að fá myndefnið fyrir miðju. Þessi glaðlegi krakkahópur
vakti athygli niina, er ég fór þarna framhjá, svo að ég smeilti af (Var á sýningunni).
fyrir olkkur að nál.gasrt nýjung-
ar, sem að okkar dómi eru at-
hyglisverðar. En það ber hins
vegar að taka fram, að það eru
siumir innflytjeindur Ijósmynda-
vara, sem geta boðið upp á mik-
ið vöruúrval, svo að þertita virð-
is.t ekki vera ómögulegt, ef menn
bara vilja og reyina."
— En vegur það þó ekki eitrt-
hvað upp á móti, að Island er
igott land fyrir ljósmyndara að
mynda?
„Ég held, að öll lönd séu jafn
auðug aí myndaeíni, en það er
ekki það sama alls staðar. Sumt
er sérstætt hér á landi, anmað
sérsrtætt í öðrum lömdum, en þó
má segja, að Island sé mjög gott
land fyrir litiljósimyndun."
— Hver eru viðhorf almenn-
ings itil Ijósmyndunar?
„Ég gert nefmit það, sem einm
maður sagði við mi.g, em hamm
haiði reymdar svipað vit á ljós-
myndun og þorri fólfes. Þegar
ég spurði hann, hverniig honum
liitiisrt á sýninguna, sagði hamn:
„Mér lízt bara nokkuð vel á
þertita hjá ykkur, þið hafið svo
góð tæfei.“ Það er nefnilega 'út-
breidd sfeoðun, að ef maður hafi
bara nógu fima og dýra Ijós-
myndavél, þá verði afflar mymd
5r góðar. En þetita er mesrti mis-
skilmimgur. Auðvitað hjálpar
það manmi eitthvað að hafa góða
myndavél, en fyrst og fremst er
það þó maðurinn bafe við vél’na.
sem ræður gæðum myndartnnar.
Ég myndi segja, að 90—95% af
igóðri ljósmynd væru hluti !jós-
myndarans, af.gamgurinn íer eft
ir teekjunum. Það er gaman í
þessiu sambandi að minnast á
Sviann, sem vildi sýna fóiki
fram á, að vélSn sjálf sikipti iirtki
máli, og þess vegna keypti hann
sér tvær I n stam atic-véiar og tók
á þær fjööda mynda, sem hann
síðan sertti upp sýningu á og
þóttu þær góðar. Hins vegar eru
mymdir úr dýrum véllum betri i
vimmsiu, þær þöla meiri .si'ækk-
um, eru skírari, meiri dýpt í
iþeim og skarpari Mmur, því að
linsiumar í dýru vé'lumum eru að
sj&lfsögðu betri en þær í ódýr-
ari véiunum og það eru linsurn-
ar sem sfeipta höfuðmáli í þessu
saimbamdi.“
ÖRYGGI
— En hvers vegna eruð þið
þá að kaupa ykkur dýr tæki,
fyrsit sivona er?
„Þegar maður ikaupir sér
mymdavél fyrir 40—50 þúsumd
krómiur, kaupir maður sér visst
öryigigi. Maður gertur treysit þess
ari vél, maður vedf, að hún þol
ir, að á hama séu teknar mymdir
við affls konar aðstæður, og ef
maður tekur 4—5 filmur á viku
(150—200 mymdir) og ætiar sér
að stumda iljósmyndiun i 30- 40
ár, þá er viiturlegra að kaupa
sér dýra og góða vél. Auk þess
gefa þessar dýru vélar meiri
möguleika. Það má segja, að þær
séu kamnski eins konar lykiffl að
stóru kerfi sérsviða og þenman
lykil er gortit að eiga, þó að mað-
ur noti hanm kamnski ekki til að
opna afflar mögulegar dyr.“
— Hvað enuð þið með dýr
rtæki?
„Að meðaltali erum við með
tæki fyrdr 80—90 þúsund krón-
ur, sumir meira, aðrir minna.“
— Og hverjar eru svo fram-
tíðarráðagerðir ykkar féiaga
hvað snertir ljósmyndunáma?
Ætlið þið að haida fleiri sýning
ar?
„Við höfum áhuga á að haida
þessu samstarfi áfram. Þe.tta er
‘líitiffl hópur, en af góðri srtærð.
Hann gefur möguleika til góðr-
ar, stighækikamdi samvinnu. Em
stór félög, eins og t.d. Félag
áhugaljósmyndara, eru bundin
af félagsmönnunium og igeta ffltið
annað gert en að byrja stöðugt
upp á nýtit, þegar einhverjir ný-
ir bæíast við. Þegar það gerisf,
hætta eldri og reyndari féfla.g®-
menn, vegna þess að þeir eru
búnir að læra þetta afflit samam
áður. Að okkar dómi á FéBag
áhugaljósmyndara f.yrst og
fremst að vera srtórt neytenda-
félag, þvi að það kernur félags-
.mönnum síraum að mjög rtakmörk
uðu gagni á öðrum sviðum. Það
hiafa margir sýnrt áhuga á að
gamiga í þemnan klúbb okkar, em
hamm er lokaður og þess vegna
er rétt fyrir þá að stofna nýja
klúbba sjálfir.
Hvað sýnimgar smertir, er afflit
óráðið enm.þá, þvi að við vitum
ekikert hvað framtíðin ber í
sikauiti sér fyrir okfcur námsmenm
ina. Við fórum úit í það að haida
þessa sýnin.gu af hálfgerðum ó-
viitaskap og átiturn við margs
kom.ar örðuglieifea að striða. Em
Gunmar Hannesson, ljósmyndari,
reyndisrt okikur mjög vel í sa.m-
bamdi við þetta og var okkar
srtoð oig srtyrtta í hvívetna. En
þetrta var óhemjudýrt verkefni
og við megum teljast heppnir, að
Framhald á bls. 51
Ölafur M. Hákansson: Myndin var tekin i Snrtsey í ágúst sl. Og sýnir hvernig ágangur sjávar
grefur nndan stórgrýti og eyðir ölln iifandi á svæðinu. Myndin er óskorin, þ\ í að myndefnið
nýtur sín bezt þannig (Ekki á sýningunni).