Morgunblaðið - 27.11.1971, Síða 28

28
MORGUNBLAÐH), LAUGARDAGUR 27. NÓVEMBER 1971
væri of latt til þess að þvo upp
eftir sjálft sig, gekk ég að henni,
einbeitt á svipinn.
— Hugsaðu ekki um þetta,
sagði ég. — Eftir dagin í í dag
þarfnast ég þín ekki lengur.
Hún rétti úr sér með kústinn í
annarri hendi en sóprekuna í
hinni.
— Eruð þér að reka mig?
sagði hún og augun leiftruðu.
— Ég er að láta þig fara, í
spamaðarskyni.
— Það getið þér ekki. Ég verð
að hafa upsagnarfrest.
—• Þú skalit ekki vera að segja
mér fyrir um, hvað ég geti gert
eða ekki gert. í staðinn fyrir
uppsagnarfrest geturðu fengið
það sem þú ert búin að brjóta.
Það hlýtur að nema talsverðri
upphæð. Hérna er kaupið fyrir
dagimn í dag. Flýttu þér svo og
komdu þér í burt.
Hún haMaði kústinum upp að
kæliskápnum og setti fægi-
skúffuna á borðið.
— Ég hreyfi mig ekki fyrr
en ég fæ tveggja vikna kaup.
— Þú tekur bara það, sem að
þér er rétt og hypjar þig svo,
eða ég skal svei mér fleygja þ4r
út. Ég setti upp allan þami
grimmdarsvip, sem ég átti til og
greip kústinn. Hún ruddist fram
hjá mér tautandi, greip svo káp
una sína og tróð sér í hana —
Ég skal lögsækja yður! sagði
Þér fáið
úrvals
matvörur
hjá
kaupmanni
hún og velti vöngum framan i
mig.
— Já, gerðu það baia, svarað'
ég snöggt og hafði gaman af
þessu. — En reyndu bara að
sýna á þér smettið hé.na fram-
ar og þá skal ég skjóta þig ful'a
af götum, þó ég svo verði að
fara i fangelsi fyrir það.
— Nú, svo að þér ætiið að
skjóta mig? Ég segi bara ekki
annað en það, að hann vinur yð
ar átti erindið með að treysta
yður. Þér eruð bölvuð óhemja
og hann á eftir að bölva þeim
degi, sem hann gekk að eiga yð-
ur. Enda þótt ég eigi nú bágt
með að skilja, hvers vegna hanm
giftist yður.
— Haltu þér saman! hvæsti ég
en ég fór nú samt að skjálfa. —
Hvað ætli þú svo sem þekkir hr.
Breamer?
— Jú, ætli ég þekki hann ekki.
Hann treysti yður svo vel, að
hann borgaði mér fyrir að hafa
auga með yður. Fylgjast með
bréfum yðar og simahrmgingum
og heimsóknum.
Svo það hafði Hue gert. Jæja
þá. . .
Ég reyndi að stilia mig en
neyddist samit til að svara
Draugsa í sama Ég brosti ofur
lítið.
— Ef það er satt, þá hefurðu
líklega orðið vonsvik'n og Lítið
haft í aðra hör.d, var það ekki?
— Kannski hef ég ekki fund
ið neitt sjálf - ekki neitt mik
ið — en ég var nú ekki ein um
það að hafa auga með yður og
hinn hefur ekki fundið neitt smá
ræði. Hún gioiti sigri hrósandi
og stakk hat/tprjóninum i haus-
kúpuna á sér. — Pilturmn þinn
borgaði líka honum Reuben,
iyftumanninum. Og þar var
hann sniðugur. Það er ekki
lengra síðan en á laugardaginn
var, að hann sá yður fara út í
leigubíl uppfunsaða eins og höfð
ingjafrú, og fara í samkvæmið
þar sem morðið var framið. Þér
voruð ekki meira en svo komn-
ar fyrir hornið, þegar Reuben
hringdi í vin yðar.
— Nú veit ég að minnsta kosti
að þú ert að Ijúga. Vinur minn
sem þú kallar svo, var alls ekki
í borginni á laugardagskvöldið.
— Já, þér haldið það, kurraði
hún. — hann var nú ekki ein-
asta í borginni, heldur kom
hann líka hingað í húsið. Kom
hingað undir eins og Reuben
var búinn að hringja i hann,
sagði Reuben mér, og spurði
hann spjörumum úr. Hvort nokk-
ur hefði verið með yður og hve-
nær þér hefðuð farið og hvert.
Hann gaf Reuben fimm dali
fyrir ómakið.
Þegar ég varð alveg orðlaus
og hugsaði um aila möguieik
ana, sem þetta gæti haff í för
með sér, gerðis: Daugsi enn
ósvífnari.
— Mér er ekki grunlaust um,
að lögreglan gæti fengið eit.t-
hvað meira að vita, ef hún
héldi áfram að hafa auga með
yður. Hún segir alltaf, að sá
sem fann likið haíi framið morð
Payne? Þér gætuð hæglega ver-
ið morðingi. . . Nei, snertið mig
ekki! Ég er að faia. . . en gieym
ið ekki. . .
Ég hrinti henni fram i garg-
inn og skellti aftur hurðinni,
lafmóð og miður mín.
— Ég þaut í símann og hringdi
til Hue.
— Það er nokkuð komið á
daginn, sagði ég, þegar settleg
rödd hans svaraðt. — Ég verð
að hitta þig. Gætum við ekki
borðað hádegisverð saman?
— Ég er hræddur um ekki,
sagði hann kuidalega og snöggt.
— Við höfum ekkert um að tala.
Vertu sæl, greip hann fram
í þegar ég ætlaði eitthvað að
segja.
— Það er nú sama, hr. Bream-
er, sagði ég í dauðan simann, —
þú skalt nú samt hiitta mig. Og
þegar ég hef lokið máli minu,
skalfcu skríða á vömibinni eins og
padda.
Um hádegið og með skuggann
minn á hælunum, beið ég fyrir
utan skrifstofubyggingu Hues,
og bað þess heitast, að hann
yrði einn síns liðs þegar hann
kæmi út.
Það var hann. Ég snerti hand
legginn á honum.
Louise, sagði hann önugur. —
— Þetta er þýðingarlaust.
Allir vilia PIZZA PIE
NÝJAR GERÐIR DAGLEGA.
M.A, Spaghetti PIZZA Hamborgara PIZZA
Ananas PIZZA Kabarett PIZZA
með 4 teg.
ALLTAF NÝBAKAÐ OG HEITT
LYSTUGT — LJÚFFENGT og FALLEGT
(til framleíðsíu).
SMÁRAKAFFI
Laugavegi 178, simi 34780.
LITAVER
Ævintýraland
VEGGFÓÐUR
Á TVEIMUR HÆÐUM
- 1001 LITUR -
Lítið við í UTAVERI
ÞAÐ BORGAR SIG.
Tvíburarnir, 21. maí — 20. júní.
I»ú skalt timfram allt reyna að vimta einföld verk, og viima að
niálum, sem þú getur sjálfur haft fulla umsjón með. I»ú fetur valið á
milli einhverra kosta.
Krabbinn, 21. júní — 22. júlí.
I»að skaðar ekki að hafa augun lijá sér núna, þejfar eiiihver
er að reyna að snúa á þiff.
Ljónið, 23. júlí — 22. ágúst.
I*ú dregrur athycrM fólks að þér, og skaft vera við öllu húinn.
Mærin, 23. ágúst — 22. september.
Heyndu að sýna lietri hiiðina á þér, því að einhver styður þip
af alefli. Þú skalt ekki vantreysta sjálfum þér.
Vogfin, 23. september — 22. október.
Framtíðarfyrirætlanir eru timafrekar.
Sporðdrekinn, 23. október — 21. nóvember.
AHir aðrir reyna að segja sínar farir ekki sléttar. I»ú sætir lært
talsvert af óförum annarra.
Boftmaðnrinn, 22. nóvember — 21. desember.
Heyndu að fyrirbyfigja allan misskilning:, meðan þú mátt, ok láttii
rómantlkina hafa þau áhrif, sem þú veizt að ffóðu liófi kpkiuí.
Steingeitin, 22. desember — 19. janúar.
Fólk græðir á því að liðsinna nýliðum fordómalaust. Áviiiiiiiigur
er mjög uppörvandi.
Vatnsberinn, 20. janúar — 18. febrúar.
Reyndu að geia þér ekki neinar gyllivonir, og taka lífinu eins
og það er.
Fiskarnir, 19. febrúar — 20. marz.
Gamlar venjur gera það að verkum, sem þú óskaðir eftir að sjá
liggja eftir daersins erfiði.
Hrúturinn, 21. marz — 19. apríl.
Ctkoman af erfiðinu fer algerlega eftir því hvað þú hefur á þig
lagt.
Nautið, 20. apríl — 20. mai.
Er ekki rét.tast að reyna að ná einhverju samhandi við með-
hræður sína.
Þetta í gær var síðasta orðið.
—• Nú er dálítið annaö á
seyði, hvæsti ég í vonzku. — Ég
kom til þess að vita, hvaða er-
indi þú áttir til Lintons á laug-
ardagskvöldið var.
Þetta var tilgáta hjá mér, en
raunar engin fjarstæða. Eftir að
hann hafði mútað þjónust ufólk-
inu til að njósna um mig og lái-
izt fara burt úr borginni, tii
þess að gefa mér tækifæri til að
slá mér út, eins og hann mundi
orða það, þá hefði hann aidrei
neitað sér um að komast eftir
því, hvort ég hefði farið í þetta
forboðna samkvæmi. Ekki aldeil
is. Hann hefði áreiðanlega far-
ið sjálfur og reynt að sjá ólifn-
aðinn með eigin augum. Það, að
hann hafði ekki siitið trúiofun-
inni strax, sannaði bara, að
hann hafði ekki þorað það.
Hann yrði að bíða þangað til
hann hefði einhverjar sannanir
gegn mér. Og Grace hafði út-
vegað honum það sem hann
þarfnaðist í þvi efni.
Mér hafði ekki skjátlazt.
Hann var grár í framan og
munnurinn varð slappur og
hann horfði órólegur kring um
SÍig.
— Komdu hérna inn, sagði
hann og við forðuðum okkur úr
storminum og inn i hlýjuna í
veitingahúsi.
Við settumst við tveggja
manna borð og hann bað um
tvo kokteila, enda þótt Hue
drykki annars aldrei um miðjan
daginn.
— Jæja, Louise, hvað var það
sem þú ætlaðir að segja um
Lintonsamkvæmið? Hann
reyndi að tala rólega en rödd-
in skalf nú samt. Og ha.nn var
í vandræðum með hendurnar á
sér.
Ég hallaði mér aftur á tak og
mældi hann með augunum.
— Ég var að spyrja, hvað þú
hefðir verið að gera þar um
kvöldið þegar morðið var fram-
ið, kvöldið þegar þú lézt vera
langt í burtu, norður í Conn-
eoticut. Það verður hægast að
sanna, að þar varstu akk’.
Vitieysa. Hver ge‘ur gefið
þér svona bjánaiegar hu.gdett-
ur?
Hættu þessu, Hue, Þú
veizt, að þú varst hjá Linton.
Og ég vil vita, hvaða erindi þú
áttir þangað. Ef þú v:It ekki
segja mér það kymnirðu samt að
viija segja lögregiunni það.
Ég hafði enga sérstaka
ástæðu til að segja þetta, nema
þá eina að sjá hann kveimka sér.
Það var hvort sem var engin
von um að hann væri morðing-
inn. Hefði ég haidið það, hefði
ég ekki setið hérna.
Honum svelgdist á drykkmum.
— Nei, nei, þú mátt ekki segja
lögreglunni frá því. Ég skal
gera þér grein fyrir þvi og þá er
engin ástæða til að segja iög-
regiunni neitt. Þú getur það
ekki. Það mundi alveg eyði-
leggja mig ef það fréttist, að ég
hefði verið þar.
Hann var meiri lyddan. Ég
------- HELLfl
------- STOKKSEYRI
------- GRINDAVÍK
Viljum kaupa lítið Ibúðarhús (einbýli), í einhverju af þessum
bæjarfélögum. — Má vera timburhús.
Þeir, sem hefðu áhuga á að selja slíka eign, leggi nöfn og
heimilisföng inn á afgreiðslu Morgunblaðsins, merkt: ..Einbýli
— 738' .