Morgunblaðið - 08.03.1972, Side 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 8. MARZ 1972
Pálína Þórðardóttir
Minningarorð
„Þröng er lífsgata
þungar klyfjar
btnda örlögin
ótal mörgum.
Veikur styðji veikan
varist allir
að hrinda magnlitlum í haila"
Mér segir svo bugur, að hefði
Pálina Þórðardóttir, tengdamóðir
mín, staðið við hlið mér nú, þá
mundi hún hafa beðið mig að
Skrifa um sig fáeinar hljóðlátar
linur og yfirlætislausar stað-
t
Ástkær móðir okkar,
Sigrún Finnsdóttir
frá Vestmannaeyjum,
lézt i Borgarspítalanum
þriðjudaginn 7. marz.
Börn, tengdabörn
og barnabörn.
t
Faðir minn,
Svei.in Sveinsson,
andaðist miðvikudaginn 1.
marz. Jarðsett verður að
Stórholtshvoli laugardaginn
11. marz kl. 2 síðdegis.
Fyrir hönd vandamanna,
Hermann Sveinsson.
t
Bróðir mirrn,
Pétur Jónsson,
Jaðri v. Sundlaugaveg,
sem lézt 2. marz sl. verður
jarðsunginn fimmtudaginn 9.
marz kl. 1,30 frá Fossvogs-
kirkju.
Blóm vinsamlega afþökkuð.
Guðjón Jónsson.
t
Útför eiginmanns míns, fóst-
urföður, tengdaföður og afa,
Þorláks Benediktssonar,
kaupmanns,
frá Akurhúsum í Garði,
fer fram frá Otskálakirkju
fðstudaginn 10. marz kl. 3.
Þeir sem vildu minnast hans
er vinsamlegast bent á orgel-
sjóð Útskálakirkju.
Herdís Benediktsson,
Ingibjörg og Einar
Gíslason,
Gyða Eyjólfsdóttir
og barnabörn.
reyndir, ekki annað, margbrotið
skraf og hástemmd lýsinigarorð
voru henni fjarlæg og ekki að
skapi.
Sumt fól'k er þannig gert, að
það bara er, það segir fátt, það
fer um og reynir að láta gott aí
sér leiða, slíkit fólk er oftast barn
gott, þannig var Pálína.
Börnumjm mínum þótti senni-
lega ekki vænna um neina aðra
manneskju, hún ól næstum þvi
upp fyrir mig eldri dóttur mina
og gerði sér að auðveldum lei'k
að láita hin tvö bömin min þykja
vænt um sig og þegar slík kona
fer úr þessari veröld yfir í aðra,
þá lái manni enginn þótt maður
fái kökk í háisinn.
Sannfærður er ég um, að öll
fimrn bamaböm Páliniu hafa
fengið kökk í sína litlu hálsa,
þegar arnma þeirra dó, skyldi
það ekki vera nokkur fróun fyrir
Ingólf, tengdaföður minn, að
þessi fimm liithu böm beggja
dætra hans, urðu feimtri slegin
við andlát ömmu sinnar. Það er
um bömin eins og dýrin, þeim
þykir einungis vænt um gott
fólk.
Pálína Þórðardóttir var fædd
23. april 1917 að Geirbjamarsitöð-
um í Köldukinn í Þingeyjarsýslu
og lézt hinn 1. marz sl. — Hún
var dóttir hjónanna Guðrúnar
Pálsdóttur, sem lézt á árinu
1965 og Þórðar Stefánssonar,
sem lifir dóttur sína. Hún á einn
bróður, Stefán Þórðarson, banka-
starfsmann. Á árinu 1939 gifitist
hún eftiriifiamdi manni sínum,
Ingólfi Sigurðssyni, og eiga þau
þrjú böm, Margréti, Elínu og
Sigurð. Með systrabrúðkaupi á
Jónsmessu 1961 gáfu þau hjónin
t
Útför mannsins míns,
fvars Alexanders
Jónssonar,
fer fram frá Isafjarðarkirkju
fimmtudaginn 9. marz kl. 2.
Hallgerður Hailgrímsdóttir,
Sigríður ívarsdóttir,
Elías ívarsson,
Jón ívarsson,
tengdabörn, barnabörn og
barnabarnabörn.
t
Jarðarför móður okkar,
tengdamóður og ömmu,
Jóhönnu Jónsdóttur,
Brekkugötu 37,
sem andaðist 2. marz, íer
fram frá Akureyrarkirkju
fimmtudaginn 9. marz kl. 1.30
e.h.
Jón H. Haraldsson,
Kristín Haraldsdóttir,
Bjami Arason,
Guðrún Haraldsdóttir
Gjesvold,
Nils Gjesvold,
Giiðmiindur H.
Haraldsson.
Hólmfríður
Ásgeirsdóttir,
Kjartan V. Haraidsson,
Anna Árnadóttir
og barnaböra.
t
Móðir okkar, tengdamóðir og amma,
GUÐRÚN AGÚSTA JÓHANNSDÓTTIR,
Hallveigarstíg 8 A,
verður jarðsungin frá Dómkirkjunni á morgun fimmtudaginn
9. marz kf. 1\ eftir hádegi.
Blóm vinsamlegast afþökkuð. Þeim er vildu minnast hinnar
látnu, er bent á líknarstofnanir.
Anna Clara Sigurðardóttir, Erlendur Sigurðsson,
Olgeir Sigurðsson, Ragnhildur Gísladóttir,
Einar A. Jónsson, Herdis W. Hinriksdóttir,
og barnaböm.
Jónas Þorleifsson frá
Bitru — Minning
undirrituðum og Aðalsteim Júl-
íussyni dætur siuiar og rúmlega
10 árum síðar eða 4. sept. sl.
sáifcu þau brúðkaup sonar síns og
Þorbjargar Bjömsdófcfcur. Þann-
ig voru öll bömin úr föðurgaröi,
en bamabömin tíðir gestir ömmu
sinmar og afa.
í lifilu haminigjusömu þjóðfé-
lagi, eine og þvi, sem við búum
í, geyma kynslóðimar marga
góða skánandi perdu handa þeirri
nasstu til þess að tafka við, slíka
perlu geymdi PáMna handa mér,
þökk sé henni fyrir það.
Gamall heiðursmaður, Þórður
Stefánsson, kveður dóttur sína.
Kynlegt hlýtur það ahtaf að vera
fyrir eldri kynslóð að horfa i
humátt á eftir þeirri ymgri út úr
þessari veröld, al'lavega er það
andstætt hiarum venjulegu lög-
málum.
Ég kveð Pálániu, temgdamóður
mína og vinikonu með söknuði og
hlýjum huga, því auk þess, að
ég eignaðist tenigdaforeldra, þeg-
ar ég kvæntist Margréti dótfcur
þeirra, eignaðist ég líka tvo góða
vini.
Verfcu sæl Pálina, við kveðjum
þig, temgdabörn þín, og kveðjan
tiii þin firá Ingólfi og bömunum
þínum verður þessi:
„Visnið sóleyjar
vinir minir
eiignizt göfiuga gröf.
Berið þá hinztu
hjartans kveðju
manns og bama
blessaðri móður."
Knútur Bruun.
t
Þökkum inmilega öllum þeim
er vottuðu okkur samúð og
vináttu við andiát og útför
föður okkar,
Péturs Sigurðssonar,
og heiðruðu minningu hans.
María Pétursdóttir,
Esra Pétursson.
t
Þökkum auðsýnda samúð og
vinarhug við andlát og útför
móður okkar,
Kristrúnar Jóhönnu
Gísladóttur
frá Eskifirði.
Fyrir hönd okkar systkin-
anna og annarra vandamanna.
Ingóifur Fr. Hallgrímsson.
Jónas Þorleifsson, fyrrum
bóndi í Bitru, Glæsibæjarhreppi,
andaðist á Elliheimiili Akureyr-
ar þann 21. fehrúar síðastliðinn.
Jónas var fæddiur á Grýtu í
Eyjafirði 16. apríl árið 1897, son
ur hjónanna, Þorleifs Jónsson-
ar og Júliu Flóventsdóttur, sem
þar bjuggu um langan aldur.
Systkinahópurinn á Grýtu var
stór, börnin 14 að tölu, en öli
nema eitt komust á fullorðinsald
ur. Geta má nærri, að oft hafi
verið þröngt í búi á jafn mann-
mörgu heimili, þar sem jörðin
var lítil og bústofninn því ekki
stór. Húsráðendur þurftu því,
eins og raunar allt alþýðufólk á
þeim tíma, að leggja mjög hart
að sér við að afla brýnustu lífs
nauðsynja og börnin fóru flest
ung að heiman til vandalausra.
Jónas Þorjeifsson var ekki gam-
all er hann fór að vinna fyrir
sér. Hann var í nokkur ár á Rif-
kelsstöðum og síðar hjá Stefáni
Jónssyni, bónda á Munkaþverá,
sem allir eldri Eyfirðingar kann
ast við. Það var mikil gæfa fyrir
Jónas að eiga góða húsbændur
og dvelja á menningarheimilum.
Skólagangan náði yifir einar átta
vikur. Alla menntun og fróðlei'k
varð því að sækja til heimilis-
fðlksins og þeirra bóka, sem tii
náðist, en á Munkaþverá var
bókakostur mjög góður. Jónas
mun hafa notfært sér það eftir
föngum, enda fróðleiksfús.
Á Munkaþverá kynnist Jónas
Ha’ildóru Hannesdóttur, ættaðri
frá Blikastöðum í Mosfellssveit,
sem þar var þé kaupakona. Þau
gengu í hjónaband árið 1923.
Fyrst voru þau á Munkaþverá
og Espiholi, en festu kaup á
Bitru í Kræklingahlíð árið 1926
ög hófu þar búskap. Bitra var
litið býli, er Jónas og Halldóra
fluttust þangað, og húsakostur
lélegur. Með stökum dugnaði og
fyrirhyggju tókst þeim á fyrstu
búskaparárunuim að koma upp
góðu íbúðarhúsi og réðust sam-
tímis í töJuverðar jarðarbætur.
Búið í Bitru var aldrei stórt en
t
Hjartanlegar þakkir þeim
fjölmörgu er auðsýndu okk-
ur samúð og vinarhug við
andlát og jarðarför konunnar
minnar,
Jóhönnu Hjartardóttur.
Júlíus Kristjánsson
og börn.
nytjagott, og eftir kreppuárin
má segja, að efnahagur þeirra
hjóna hafi verið góður.
Jónas í Bitru fór aldrei dult
■með það, að gæfusporið hefði
hann stigið, er hann kvæntist
Hallidóru. Hún var mjög vel gef
in kona og samhent manni sin-
um í einu og öllu. Þau eignuð-
ust eina dóttur, Júlíu, sem bú-
sett er á Selfassi. Hjá þeim ólst
upp að mestu leyti frændkona
Jónasar, sem nú er húsfreyja á
Akureyri.
Konu sina missti Jónas árið
1968 og hætti hann skömmu síð-
ar búskap. Hann gerðist vistmað
ur á BUiheiimili Akureyrar i jan.
1970 og átti þar náðuga daga til
æviloka.
Um Jónas í Bitru stóð aldrei
styrr og hann sinnti ekki fjöl-
breyttum störfum um ævina. En
hann var gæfumaður, virtur af
öllum, sem til þekktu fyrir
grandvarleika og velvilja. Ung-
ur að árum hóf hann störf hjá
vandalausum, vann sirvum hús-
bændum vel og hlaut þakkir og
liðsinni þeirra í staðinn. Á einu
miesta myndarheimili Eyjafjarð-
ar mætast leiðir harcs og góðrar
konu. Af litlum efnum koma þau
upp góðu búi og þegar timi
vinnst til frá önn dagsins, sinna
þau bæði saman aðalhugðarefn-
inu, sem var lestur góðra bóka.
Jónas gegndi í fjöldamörg ár
störfum meðlhjiáipara í Lögmanns
hlíðarkinkju með hinni mestu
prýði, enda fylgdi hugur máli.
Hann var ein jægur trúmaður.
Skömmu áður en Jónas dó,
heimsótti ég hann á eliiheiimil-
inu, og bar margt á góma frá
liðnum árum. Hann fagnaði vista
skiptunum, sem hann taldi fram-
undan, því þá myndi hann hitta
konuna, sem hann unni mest. Hjó
henni var jafnan hugurinn eftir
að leiðir skildiu.
Jónas var jarðsettur i Löig-
mannshlíð 29. fehrúar.
Jónas G. Rafnar.
Guðmund-
ur góði
FYRIR nokkrum dögum var birt
viðtal við Guðmund Jónsson
garðyrkjumianm, sem mest og
bezt hefur barizt fyrir því að
reisa Guðmundi góða mininis-
merki að Hólum í Hjaltcidal. Var
Guðmumdur spurður að því,
hvemær Guðmundur góði væri
væntamlegur heim og hve mikið
fé vantaði í ferðakostnaðinm.
Guðmundur gat etoki fullyrt
nieitt um það, hvenær hans væri
vom, því mikið vamtaði enmþá í
fargjaldið, en hanm var þó von-
góður um að úr rættist.
Við Islendingar ættum að
rmunia Guðmund góða, þenrnan
sérkenmilega Hólaibisíkup, serm
helgaði sig kærleiksrilku og göf-
ugu starfi, og svo var homim
mikil alvara að lamidar hans litu
á hanm sem svo miiikimm Guðls-
mamm að hamn fékk viðurmefinið
góði og var talinm helgur maður.
— Menrn trúðu á hanm. — Það
voru ekki eimumgis Skagfirðimg-
ar, sem nutu verka hanis, heldur
allur landslýður. Eru ekki Gvernd-
arbrunmar um allt land? Minnizt
þess niú, góðir Reykvíkingar, að
í hvert sin'n, er þið síkrúfið firá
kalda kramanum í húsum ykkar,
þá sfireymir til ykkar Gvendar-
brunmavatn, hreimt, tært og
órnengað, svo líkiega á engim
höfuðborg í heimi einis hollan
og hreinam svaladirykk eins og
höfuðborgin okkar.
Hvað vitum við nerma meiri
blessun fylgi Gvemdarbrunma-
vatnimu okkar fyrir það, að hkm
heilagi miaður bað því Guða
blessunar.
Eigum við ekki að skrúfa frá'
og fá okkur svalamdi teyg; minn
ast Guðmundar góða með þakk-
læti og flýta fyrir för hans heim
tU Hóla? — H.Á.S.
t
Þökkum innilega sýnda samúð og vinarhug við andlát móður
okkar, tengdamóður og ömmu
KOLFINNU MAGNÚSDÓTTUR
Sérstakar þakkir til lækna, hjúkrunarfólks og starfsfólks
Hrafnistu
Börn, tengdabörn og bamabörn.