Alþýðublaðið - 18.07.1958, Blaðsíða 6

AlþýðublaðiS
Föstudagur 18. júlí 1958
( Ulan úr heimi )
MEÐ útnefningu Jacques
Soustelle í embætti upplýsinga
málaráðherra hefur uppre:sn-
arhreyfingin loksins náð fót-
festu í ríkisstjórn De Gaulles.
Soustelle var einn beirra, er
skipulögðu uppreisnina í Aisír
nokkrum mánuðum áður en
hún brauzt út. Hann var og
helztur leiðtogi árásanna á
tvær síðustu rikisstjórnir
fjórða franska lýðveldisins.
Hann stóð og fyrir múghreyf-
ingunni og fjöldafundunum í
Alsír frá 13. maí til 7. júní, eða
.þangað til De Gau'lle gerðj sína
fyrstu för þangað suður.
Það var nefnilega Jacques
Soustelle, sem tók upp siagorð-
ið að Alsi'r skyidi gersáínlega
jnnlimað í Frakkland. og rnynd
aði þannig sameiginlegan
grundvöll fvrir evrópsku land-
nemana og herinn til uppreisn- |
ar gegn París. Soustelle- tók j
ekkj neinn þátt í veiíerðar- |
nefndinni, en var útnefndur j
pólitískur ráðunautur Salans (
herforingja dagana, sem aJlt
var í uppnámi. Þegar velferð-
arnefndin hafði tilkynnt þá
kröfu sína að allir stjórnmála-
flokkar skyldu uppleystir á
Frakklandí, kallaði De Gaulle
hershöfðingi hann aftur heim
til Parísar.
Það var fyrst og fremst Guy
Mollet og alþýðuflokkurinn
K v e ð j a
Jacqucs Sousí-He.
fransk , sem stóð gegn því að
Soustella j'r jj tekinn i rikis- :
stjcrn De Gaulles. Sagt er að
Guy Moilet hafi þó tokió aftur ,
andmæli sín eftir að hann kom i
úr Alsírför sinn: með De 1
Gaulle, þar sem hann hefðj þá |
sannfærzt um að Suostelle
hefði sí5ur en svo hvatt til of-
beldisverka á meðan rnest öng-
þveiti var rikjandi. Soustille
rædd sjálíur við blaðamenn í
París, þar sem athygþ vakti
hve lítt gætti þess pólitíska of-
síækis hans, sem mest gsetti á
styrjaldarárunum, Og þar sem
hann lagði megináherzlu á að
með innl.mun ætti hann aðein?
við algeran skilnað. Kvaðst
hann og mundu aðhyllast þá
lausn, sem De Gaulle hefði
stungið upp á varðandi Alsír-
málin.
Eftir þetta blaðaviðtal þótt-
ust stjórnmálamenn í París
þess fullvissir, að De Gaulle
mundi skipa Soustelie upplýs-
ingamálaráðherra, Og hefði
blaðaviðtalið átt að sanna að
hann færj sér hægara en orð
værj á gert.
Evrópsk r landnemar í Alsír !
oru hinir ánægðustu með skip-'
un Soustelle, enda ekki við j
öðru að búast. Sagt er að þeir í
velferðarnefndinní hafj ekki ’
verið í sem beztu skapi eftir að
De Gaulle hershöfðingi neitaði
qð veita henni viðtsi síðast þeg
ar hann heimsótti A'sí". Þeir
nefndarmenn. sem róttækast:r
'roru og ekki fulitrúar hersins,
eru sagðir hafa ákveðið að slíta
öllu samstarf; við herfulltrú-
ana í nefndinni, sem fastráðrúr
voru í að fylgja De Gaulle, og
aðra þá nefndarfulltrúa, sem
fylgdu De Gaulle að málum. En
eftir að Soustelle var skipaður
í hið mikilvæga embættj upp-
F. 27. 7. 1870. — D. 8. 7. 1958.
FÖGUR er hlíðin,
foss í hamragili,
fellur að ósj
berglind, silfurtær.
Laufviði smáa
ljúfast móðir elur,
leikur í skógi
þýður sumarblær.
Fellur að ósi
fljót með þungum niði,
fiirðbláar öldur
hvísla unclurhljótt.
Hausílaufið bleika
að brúnum sverði hnígur
með bjarkanna ilm
í vökulausa nótt.
Himinninn tendrast., —
hafdjúp stjörnuljósa,
heilög er stundin —
vörðuð baen og þökk.
Minningin varir —
merluð aftanskini
máttu.g og hlý
í cljúpi hvítra rósa.
Jón Bjarnason.
lýslngamálaráðherra kváðu
þeir gerast rólegri.
Hins vegar varð skipunin
Parísarbúum yfirleitt mik 1
vonbrigði, en þe:r skoða hana
sem mikla undanlátssemi v.ð
róttækustu öflin í Aisír. Ráð-
herraembætti Soustelle er og
hið mikilvægasta nú, þegar
ekki er um neitt þing að ræða
á Frakklandi. Upplýsingamáia-
ráðherrann er æðsti maður út--
varpsins og ræður fyrir öllum
opinberum áróðri, auk þess
sém honum er ætlað, að því er
tllkynnt hefur verið, að undir-
búa þjóðaratkvæðagreiðsluna
um stjórnlögin nýju, sem fram
á að fai’a í októbermánuði bæði
í Frakklandi og Alsir.
í París reyna menn þó yfir-
leitt að túlka þessa skipun sem
nauðsynlegt skref að þjóðar-
einingu um De Gaulle, og þær
úrbætur, sem hann vill koma á.
Hershöfðinginn kvað og sjálf-
ur sannfærður um að án siíkr-
ar einingar verði ekki úr neinu
bætt hvorkj á'Frakklandi né í
Alsír. Á það er bent í því sam-
bandi, að De Gaulle hafi þegar
stigið þrjú skref. Fyrsta skref-
ið var það að sameina frönsku
þjóð'ina að baki sér með því að
mynda stjórn með þátttöku
ýmyissa helztu stjórnmólaleið-
toga fjórða lýðveldisins, heim-
sækja Alsír og binda e.udi á
uppreisnina þar. Annað skref-
ið að sameina uppreisnarherinn
til stuðnings við löglega stjórn
landsins, en það gerðist í ann-
arri för hershöfðingjans tU AI-
sír, þegar hann fól bað land á-
byrgð hersins og náði stuðníngi
að minnsta kostj 90% hans.
Þriðja skrefið sé að sameina
evrópsku landnemana í Alsír
um hina löglegu stjórn Frakk-
Framhald á 8. síðu.
58
B A R N A G A M A N
VI. Lögreglan kemur
íil sögunnar.
Maðurinn við stýrið
Var gríðar stór. Valdi
var eins og dvergur við
hlíðina á trölli. Honum
:þótti þetta í aðra rönd-
ina hálfgaman, en var
samt kvíðandi út af
:því hvernig það endaði.
Maðurinn við hl.ð hans
yrti ekki á hann, en
Valdi leit út undan sér
á gylltu hnappana og
gljáandi beltlð.
— Þetta er víst lög-
reglan, hugsaði hann
rneð sér. Hann hafði séö
nayndir í bókum af her-
mönnum. og lögregiu-
þjónum. Þeir voru í
svona fötum og rneð
svona húfu. Ekki þorði
hann að yrða á mann-
inn og svo steinþögðu
báðir, unz bíllinn stað-
næmdist fyrir utan
stórt steinhús. Maður-
inn steig út úr bílnum
og sagð.:
— Jæja, drengur
minn. Nú. kemurou með
mér inn og þar verður
athugað, hvað hægt er
að gera.
Þeir komu inn í gang
og fóru inn um dyr til
hægri handar. Herberg.
_ð, sem þeir komu inn í,
var aliStórt, en háif
skuggalegt. — Nokkrir
menn voru þar.ia inni
og eins búnlr og sá,
sem kom m;ð Valda.
Og allt vo’u þetta
mestu beljakar.
Valdi hafð'l m'kinn
hjartslátt, þegar hann
I stóð þarna mitt á með-
al þessara jötna, sem
| skrýddir voru gullnum
hnöppum og gljáandi
j beltum. LsiðS'ögumaður
hans sneri sér að einum
I þeirra, sem sat við- stórt
skriíborð og var að
, grúska í þeirri bók.
I — Ég, er kominn
með drang nn, þsnnan,
sem var í óskilum
þarna í skóbúðinni í
miðbænum.
Maðurinn við borðið
rr sér að Valda, og
að lá nærri, að snáð-
'nn kiknaði undan
mgnaráði þessa mikla
raons.
— Já, einmltt, svo að
rú ert vil'tur, drengur
eim, sagði hann og
'Þva fannst röddin af
ar hörð og ströng.
— N-i, — fyrir alla
| mun , farðu nú ekki að
1 brynra irúsum, bætti
hénn v:ð. begar hann
-á •'h.vað Valda leið.
— Vertu alveg óhrædd.
,Tr v:ð okkur hérna. Við
" im. envar mannætur
iTa vo’amenn, og við
Kö'um cft hjáipað
="ona li'.lum labbakút-
um. — S”o dró maður-
— úí skú:ffu, tók bar
i“hv?Á réttj Valda.
— Rjáðu betta og
vittu hvcrt bér brágð-
a't þo? ekkj vel Vertu
’ *o duelepur að svara
v"í, s_m ég' spyr þig
um.
Meðurinh vr.r nú orð
i m þýr r í máli og leit
brðsandi framarí í
drenginn til að hug-
h''?ysta hann.
Valdi tók við því.
s :m að honum var rétt.
Þetta VEr hnöttótt og
grænt á lit nn, ekki ó-
s'ríiovö litlum bolta.
Fl-ViJn í hálfgerðum
vandræðum rneð þeiía
o? ve'ti því fyrir sér í
ráialeysi.
Getur bú Ieiðrétt allar skekkjurnar í þessarj mynd ?
Maðurinn sá það og
fór að hlæja.
— Þú hefur líklega
ekk; oft séð epli, sagði
hann, — en bíttu bara
í það óhræddur °l~
vittu • hvernig bragðið
er.
Valdi lét ekki segja
sér það tvisvar. réðist á
epl.ð og komst fljótt
upp á lagið. Og gott
þótti honum bragðið,
víst var um það. Harm
sá að stóru mennirnir
yoru farnir að líta hálf
hlæjandi tii hans. Hon-
um fannst þeir ekki
nándar nærri eins
hræðilegir og hann
bjóst vlð.
En nú byrjaði risinn
við borðið að spyrja
Valda spjörunum úr.
Ilann spurði um nafn
og heimili, hvað pabbi
hans os mamma héti,
um ferðina til Reykja-
vkur og þar fram eftir
götunum. Valdi svaraði
þessu öllu nokkurn veg
inn viðstöðulaust. Svo
komu spurningar um
Björn og húsið hans.