Morgunblaðið - 01.07.1972, Síða 14

14
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARÐAGUR 1. JÚLÍ 1972
Spjallað við fulltrúa
á kvenréttindaþingi
Ragnhildur Helgadóttir frá Isa firði og Hildur Einarsdóttir frá
Bolung arvík.
f síðustu viku var hald-
ið þingr Kvenréttindafélagrs Is-
lands í Hailveigrarstöðum. Við
það tækifæri áttu blaðamenn
Morgrunblaðsins viðtöl við
nokkra fulltrúa á þingrinu, sem
hér fara á eftir.
Sigrurbjörgr Aðalsteinsdóttir,
bankastarfsmaður, var fulltrúi
á þingri Kvenréttindafélagrs fs-
lands. Sigrurbjörgr hefur tekið
þátt í starfsemi ungrra kvenna,
sem nefna sigr Úur ogr því var
ekki úr vegri, að hef ja samtalið
á að spyrja um þá starfsemi.
Sig'urbjörg sagði, að úur
væru hópur ungra kvenna, sem
starfa sjálfstætt innan kvenrétt
indafélagsins. Starfsemm væri
hliðstæð starísemi rauðsokka,
en hefði hafizt fyrr. Hún siagð-
ist telja að úur gætu náð sama
árangri og rauðsokkur með siín-
um aðferðum, en annars væru
markmiðin hin sömu og starf-
semin áþekk. Um 10—15 kon-
ur taka þátt í starfsemi hóps-
ins að jafnaði, en þó stundum
fieiri og er það undir verkefn-
unum komið.
Á þinginu flutti Sigurbjörg
erindi um konuna og atvinnu-
lifið. Blaðamaður spurði um
helztu niðurstöður erindisins.
Sigurbjörg kvað það leitt í ljós
með launakönnunum, að kon-
ur byggju við launamisrétti,
sem í sumum tillvikum væri
verulegt. Væri mjög tímabært,
að farið væri að gefa því máli
fullan gaum. Þá byggju konur
enn við vandamál, sem skapað-
ist vegna þess, að aðeins ein-
stæðar mæður gætu komið böm
um sínum á dagheimili, og því
væri erfitt um vik fyrir margar
konur að vinna úti, sem til þess
langaði. Alþingi ætti að full-
gilda samþykkt alþjóðavinnu-
málastofnunarinnar frá 1958
um jöfn laun fyrir jafnverð-
mæta vinnu. Möguleiki væri
fyrir atvinnurekendur að fara
í kringuim lögin um sömu laun
Slgriður Árnadóttir frá Arn-
arbæli í Grímsnesi.
fyrir sömu vinnu frá 1961. Þá
sagðist Sigurbjörg vera því
fylgjandi, að bannað 'yrði með
lögum, að auglýsa sérstaklega
eftir vinnukrafti af öðru hvoru
kyninu, heldur skyldu þar
bæði kynin hafa jafnan rétt í
ðHum tilvikum.
Aðspurð um, hvort þessi
munur á aðstöðu kvenna staf-
aði ekki fyrst og fremst af
áhugaleysi kvenna sjálfra,
svaraði Sigurbjörg þvi til, að
vissulega væri þetta báð-
um kynjum að kenna, en ails
ekki karlmönnum eingöngu.
Á þessu þingi var samþykkt,
að veita karlmönnum, sem þess
kunna að óska, aðild að Kven-
réttindafélagi Islands. Við
spurðum Sigurbjörgu um álit
hennar á því. Hún kvaðst vera
þessari ákvörðun hjartan-
lega sammála og fagna því, að
þetta mál, sem fellt var á þingi
félagsins fyrir fjórum árum,
hefði nú náð fram að ganga.
Konur og karlar ættu að starfa
saman að þessum málum, eins
og raunar I öllum félögum.
Fulltrúi Kvenfélags Gríms-
neshrepps á þinginu var Sig-
ríður Árnadóttir, Arnarbæli í
Grímsnesi. Hún hefur ekki set
ið kvenréttindafélagsþingin síð
ustu árin, en sat á þingum áð-
ur fyrr.
Sigriður kvað Kvenfélag
Grímsneshrepps, sem stofn-
að var 1919 standa á gömlum
og góðum merg og vera traust-
an félagsskap. Að vísu væri
alltaf erfitt að ná konum sam-
an í strjálbýlinu, en samt væri
starfsemi félagsins alltaf tals-
verð. Félagið leggur mesta
áherzlu á líknar- og mannúð-
armál. Til dæmis hefur félagið
stutt uppeldisheimilið á
Stokkseyri ásamt öðrum kven-
félögum í Sambandi sunn-
lenzkra kvenna og einnig hef
ur félagið styrkt hæli fyrir van
gefna á Sólheimum. Þá stend-
ur félagið á hverju ári fyrir
ýmsu námskeiðahaldi, t.d. mat-
reiðslu-, handavinnu-, uliar-
vinnunámskeiðum o.s.frv.
Aðspurð um hinar nýju
hreyfingar ungra kvenna,
kvaðst hún ekki vilja skrifa
undir ailt, sem þær létu frá sér
fara, en hins vegar hefðu þær
margt til síns máls á sumum
sviðum.
Sigriður sagði um þinghald-
ið, að nú væri meira starfað í
starfshópum, en ekki eingöngu
fámjennum nefndum og væri það
til bóta. Mörg eldri mál kven-
réttindahreyfingarinnar væru
nú komin í höfn, en við blöstu
engu að síður ýmis verkefni fyr
ir kvenréttindafélagið. Þvi
sagðist Sigríður vilja hvetja
kvenfélögin i landinu til að
koma upp kvenréttindanefnd-
um og ganga í Kvenréttindafé-
lag íslands.
Að lokum kvaðst Sigríður
vera mjög ánægð með að hafa
sótt þetta þing. Þama fengju
utanbæjarkonur tækifæri til að
kynnast konum úr ýmsum
landshlutum og hitta kynsyst-
ur sínar úr Reykjavík.
ANNAR fulltrúi Isfirðinga var
Ragnhildur Helgadóttir, sem
sótti þingið fyrir Kvenfélagið
Hlíf. Þetta er þriðja kvenrétt-
ingaþingið, sem Ragnhildur
sækir. Kvenfélagið telur 126
félagskonur og á síðasta ári
gengu i félagið 30 ungar kon-
ur. Er starfsemi félagsins nijög
blómleg.
Raginhildur sagði, að félagið
einbeitti sér að málefnum aldr-
aðra og menningarmálum, og
hefðu umgu konurnar verið sér-
staklega starfsamar.
Um starfsemi rauðsokka
sagðist Ragnhiidur hafa margt
gott að segja að ftestu leyti.
Aftur á móti bæri á ýmsum
öfgum hjá þeim, sem erfitt
væri að melta á svipstundu.
Ek'ki sagði Ragnhildur að rauð
sokkur hefðu starfsemi á ísa-
firði.
Tilkoma Menntaskólans á Isa
firði sagði Ragnihildur að væri
mikið gleðáiefni og mumdu nem-
endur og kennarar við skólann
vafalaust taka þátt í menming-
ariífi bæjarins.
Á þinginu var nokkuð rætt
um málefni dreifbýlisins og
hváð gera mætti til að auka
tengsl íbúa í þéttbýli og dreif-
býii. Ragnhilldur kvað þetta
hið þýðingarmesta mál, enda
hafði það verið mikið rætt og
þáttur kyenfél. í þvi. Sagði
RagmhiMur að augljóst væri,
að kvenfélögin mættu alls ekki
hverfa, því þau gerðu svo mik-
ið gagn og leiddi mikið gott
af starfi þeirra.
Aðspurð sagðiist Ragnhildur
vera því fylgjandi, að karimenn
gengju í kvenréttimdafélagið,
hefðu þeir áhuga á að starfa
að mátefnum þess. Hins vegar
kvaðst hún ekki fylgjandi því,
að þeim væri veitt innganga í
kvenfélögin, enda langaði víst
fáa karkmenn til þess.
FULLTRtrl frá Kvenfélagi
Njarðvíkur var Arndís Lára
Tóinasdóttir, Höskuldarkoti,
sem sagði svo frá:
Kvenfélagið í Njarðvik, sem
er aðili að Kvenréttindiafélag-
inu, kýs mig sem fulitrúa á
þetta þing. I Njarðvik eru 126
konur í fél. Það hefur unnið að
byggingu dagheimilis, sem nú
hefur verið tekið í notkum, og
rúmar það 50 böm. Þessu
hrintum við i framkvæmd á
þremur árum. Hóf það starf-
rækslu sl. oktöber.
Við gerum ráð fyrir helm-
ings stækkun í náinni framtíð
og byggðum það til helminga
við hreppinn. Þetta var stærsta
Sigurbjörg Aðalsteinsdóttlr og Edda Svavarsdóttir, úur.
Arndis Lára Tómasdóttir
Sigurlaug Arnadóttir,
LónL
verkefnið okkair á undaníöm-
um fjórum árum.
Við höfum undir höndum
fjóra kirkjusjóði og vinnum
að þeim ásarnt fjölmörgum
menningar- og mannúðarmál-
um, sem við önnumst fyrir
Njarðvíikursókn, en sóknar-
skipting átti sér stað eigi alls
fyrir löngu.
Við erum búnar að láta af
hendi rakna liðlega hálfa millj-
ón ’tii sóknarnefndar til kirkju-
byggingar, og höMum áfram
þeirri söfnun árlega fyrsta
vetrardag. Ennfremur sjáum
við um allar barnamessur, sem
nú eru haldnar í Stapa.
Við látum öl'l mál til okkar
taka innan byggðarlagsins og
skiptum okkur í vaxandi mælí
af öllum framfaramálum. Ný-
lega héldum við fund með
hreppsnefnd viðvikjandi skóla-
mál'um, sem við ætlum að fara
að skipta okkur meira af á
næstunni.
Persónulega hef ég mikinn
áhuga á því að konur taki virk-
ari þátt í opinberum málum
og stjórnmálum, því að mér
finnst konunni ekkert óviðkom
andi.
FJÓRÐUNGSFULLTRtH
KRFl frá Austurlandi var Sig*
urlaug Árnadóttir í Lóni, sem
sagðist vera úr fulltrúaráði
Austfirðingafjórðungs, nánar
tiltekið fulltrúi fyrir kvenfé-
lagasamband austur-skaft-
fellskra kvenna. Hún sagði
m.a.:
— 1 Sambandi austur-ska ft-
fellskra kvenna eru félögin
sex. Við höfum komið á stofn
fæðingarhéimiili á Höfn, það
var árið 1970. Þróunin var sú,
að ung ljósmóðir var þar stað-
sett, en önnur eldri í Suður-
sveit var að hætfca og fæðingar-
hjálp vantaði illitega. Konurn-
ar urðu að fá inni hjá vinum
og kunningjum og þetta var
erfitt í alla staði. Við leigðum
þá húsnæði og getur það tekið
mest þrjár konur. Við höfum
síðan rekið heimilið með að-
stoð hrepps og sýslu og dag-
gjöld borga konumar, en þeim
hefur verið stiilt í hóf eftir
megni, þannig að þær fara
heim með einhvern afgang af
fæðingarstyrknum.
Konur í sambandinu, s.s.
gjaidkerinn og fleiri, gefa
vinnu sína til heimilisins og
léttir það mjög á útgjöldum.
Eins höfum við keypt sjúkra-
rúm, vöggur og sængunfatnað.
Framhald á bls. 2ð