Morgunblaðið - 03.09.1972, Qupperneq 7

MORG'UNBLAÐIÐ, SUNÍNUIDAGUR 3. SEPTEMBER 1972
7
— Úr verinu
Framh. af bls. 3
ha,gslb‘amdalagisins xieyina að
brygtgja sér vieiðíréitt í lamdlhellgi
hirntna mýj'U aðiílidarlamida og við
Ííáainid er stofnað til óhriðar til
jþesis að iknésetja Isllenidiniga.
í>að er imjög mikilv'ægt, að á
mniálum þessuim sé hailidið mað
íesitiu em saamit ekki ocfstopa.
Ðretar og Þjððverjar ætfla að slá
h'rimg urm togarafflioita simn rneð
eítiriitsskipum. >að vemðuir eiklki
stórt svæði, seim togarar þessara
þjóða gieta veaið á, etf þeir eiga
á hættiu að verða tekmir. Isílemd-
imgar hatfa ailtaf hafldið því fram,
a® etkiki væri hægt að fiska
mindiir vermri. Bn það er miíkiivægt
fyirir Isflemdinga, að þessir þýzku
oig biezíku tiogarair talki sem
mimmstan fislk af Isfiamdsmiðum.
Isflemzku vaiðsikipim veirða þvú að
haflda þeim i skáik eáns og þau
geta, hniaippsetja 'þá, eims og sagt
vair uim moiflurmar í gamlla daga.
Hieyja við þá taugastrið, það
þmeytir þá fýinr eða sáðair. Fisík
ifiá þeir eíkki mikimin.
I>að veirður að voma að veáði-
sikip anmarra þjóða fari elkki iirin
fyrir 50 miQuirtnar, em það hefðu
þau igert, eí samið hefði verið
um umdan.þáigu fyrir Bneta og
Þjöðverja. Þá heföá áilagið á mið-
unaim ekki mimmikað um 50%,
eims og fisfltifiræðingarmir teflja
að þuinfi að eiga sér stað, heldur
aiuikizt sfcórum með tifllkomiu mýju
togaranma og báitamna.
AFKOMAN
Erfiðasti hluti ársins fer mú í
hörad, haiustið. Þá er oát um-
Ihflieypimigasöm tið og flfitið um sjó-
veður og aflli ekíki gengimn á mið-
im. Kauptryggimg er orðim svo há,
40.000 tifl 50.000 kiómiur fyrir yfir-
menm og rúmar 30.000 'krómur
fyirir háisefca, að ógemdmigur er
að gera út á flfimu, sem hellzt hef-
uir verið gripið till á haustin. Tog-
veiðar eru jafin stopuflar á haust-
5n og ófii'kilegar tifl áraargurs nema
fyrár sérstök aifflasfldp. Ekki er
söíldim tifl að hvemfa að.
Fiskvinnslau ber siig iflfla. Það
hefur verið áæitflað, að hama
vamti 15% ofan á tobverðið eða
um 900 miflljómir fltróna. Eflcki fer
hiúrn hefldur varhiuta af kyirr-
stöðu og ertfiðfleilkum haustsins.
Bátarnir hafa emm elkiki bært
á sér, en það er ifitillll vaffl á, að
þeirra hfluifcur er ekki hvað bezt-
ur. Það er váðunkenmt, að affla-
magn þeirra hetfur mimmflcað um
20% rniðað við sókn — þ. e. þeg-
ar tefldð er tiflflit tifl sikipa, sem
bætzt hafa i fflotann —, 20% í
fyrrna 20% í ár, hvar emdar þetta-
Sumar veiðar hatfa 'getfið upp í
40% imiinni atfia í ár eims og
handtfæraveiðannar.
Ekki er hægt að hugsa sér, að
toátunum dugi mimDia em. 15%
fiskverðshæikfkuin etftir afllar þœr
hækkamir, sem á þeim haía dun-
ið og minmi affla. Það emu eif til
vffltt 400—500 miflflj. króma.
Togaramir hafa afldrei verið
verr settir en mú. Hjáflpasit þar að
sttörauikimm útgeirðarkostmaður og
mimmd atffli, sem hefur jatfnvel
toitmað enm harðar á þeiim em bát-
unum. Efiniaíhagsdeiild Frarn-
Ikvæmdastoifmumarinmar hetfur
reilkmað út, hvert tap togaramna
mumi verða á þessu ári, og k«m -
izit að þeinri niðursltöðu, að það
verði 180 miflfljómir króna. Það
emu að meðafltafli um 10 miflfljómir
Jcróna á skip. Reikmað er með 30
miffllj. króna 3 fyrmimigar, um
1% miCOj. ‘kmóna á skip, eða að
tfymt sé atf 15 miflflj. króma að
meðaflitaði hvent skip. Það var
eflctfcj dýr togari.
lftiikiss,j<»ður. Það er hatft fýrir
satt, að rifcissjðður sé fcomim'n
li 2.600 miflöj. 'króna yfirdrátt og
■vfixiaflám hjá Seðttaibamfcamum.
Fjáriögim hafa verið hæfckuð um
50%, skattar hafa sjéfltfsaigt
hætkfkað amnað eims. Aflflt er þuor-
ausið. Ef rildssjóður á mú að
bærta á sig 1.500 milfljónum króna
tjfl sjávairútvegsims,, hvar á þá að
taika þær?
En hver verður tifl þess að
ieysa vamda sjávárútvegsims, ef
rikissjóðufr teflur sér það ekki
fleartt Bamkarnir eru ótfúsir að
fláma í tapretfcstur, og hjé útigerð-
ammönnum og fisfkveitkemdum er
•efkári mei.ra blóð í fcúmmi. Hjól
atvimmiuJlítfsins hljðta að stöðvast.
11
DAGBÓK
BAKWWV..
DÚFURNAR
Saga eftir Ingibjörgu Jónsdóttur
ur og sendi einn strákinn
í viðbót, ætluðu þeir að
skamma mömmu. Hún
hefði getað bfeðið þangað
til að guð mátti missa litla
stelpu.
Þegar drengimir komu
heim, opnaði pabbi fyrir
þeim og það var kynlegt.
Hvað var pabbi að gera
heim úr vinnunni um
miðjan dag?
— Þið verðið að vera
ósköp stilltir og ganga
hljóðlega um, sagði pabbi.
— Litla systir þolir engan
hávaða svona fyrst um
sinn.
Og þá vissu þeir Gísli,
Eiríkur og Helgi, að þeir
höfðu eignazt litla systur!
Þeir ráku upp tryllingslegt
húrrahróp og ætluðu að
rjúka beint inn í svefn-
herbergi til að sjá hana.
En pabbi tók í þá áður en
þeir komust þangað og
sendi þá inn á bað til að
þvo sér.
Þegar þeir voru búnir
að því, skipaði pabbi þeim
að læðast á tánum inn til
mömmu. Þeir máttu held-
ur ekki hafa hátt þar
ihni.
Mamma lá í rúminu,
þegar þeir komu inn og
við hliðina á henni, í litlu
vöggunni með blárósótta
klæðinu, 3á agnarlítið
barn. Aldrei höfðu strák-
amir séð svona lítið bam
fyrr.
— Hún er alltof lítil,
sagði Helgi litli með von-
brigðasvip. — Hún er
svo agnarlítil, að hún er
ekki neitt.
— Hún stækkar, sagði
mamma rólega. — Þú
varst svona lítill einu
sinni.
— Þú líka? spurði Helgi.
— Já, pabbi líka, svar-
aði mamma.
Því trúði Helgi nú alls
ekki. Pabbi var svo stór,
að það var óhugsandi, að
hainn hefði nokkru sinni
verið lítilL Algjörlega
óhugsandi.
En mamma reyndist
nú hafa rétt fyrir sér samt.
Litla systir óx ótrúlega
hratt. Næstum áður en
þau vissu af, var hún far-
in að hjala og hlæja há-
stöfum. Henni þótti mjög
gaman, þegar drengirnir
komu til hennar og hún
skríkti hástöfum, þegar
hún sá þá. Litla systir var
alltaf glaðvær og í góðu
skapi. Hún svaf í vöggunni
sinni allar nætur og meiri
hluta dagsins svaf hún úti
á svölunum. Það var nú
meira, hvað svona litlar
systur þurftu að sofa!
Pabbi hafði keypt nýjan
vagn handa Ltlu systur.
Honum fannst ekkert nógu
gott handa dóttur sinni.
Þetta var stór fallegur
rauður vagn og hann stóð
úti á svölunum. Mamma
breiddi kápu yfir hann til
að hlífa honum fyrir sól-
skininu, en hún tók hann
inn á kvöldin.
Einu sinui kom pabbi
ánægður og glaður heim.
Hann hafði íengið kaup-
hækkun og nú vildi hann
halda það hátíðlegt með
því að bjóða mömmu með
sér út að borða.
Mamma fór í fallegasta
kjólinn sinn, snyrti sig alla
til og greiddi.
— Yið skulum koma á
Hótel Sögu og dansa, sagði
mamma. — Það er langt
síðar ég hef damsað.
— Já, það skulum við
gera, sagði pabbi. — Ég
bað hana Möggu um að
FRflMHflbÐS
Sfl&fl
BflRNflNNfl
DRÁTTHAGI BLÝANTURINN
FTT'
SMAFOLK
PEANUTS
IA5 L0N6 A5 ‘i'OU R£
/AUJAVð HAVlNS THESE
PI5CU55IÖN5 ON THE
IMOttNR CHARLIE CKflliJN,
\WU ðHOULP SERVE
60METHIN6.. .
T

5ERVE 1 5JRE, ðOME KlNP
50METHIN6? j Of A LI6HT $NACK..
MILK ANP C00KIE5
QR 60METHIN6..
X
íi
A NlCE 6ALAP WOULP 60 600D
ON (OARM m$..MES, A NIC£
FRUIT 5ALAP WlTH MA'i'BE
50ME ICE0TEA...

50ME COLD MEAT) AND IF I
WOULP PKOBABLV f EVER MAK6
dE NICE,TðO,ANpJ THEMAJOR
^ LEA6UE5, l‘LL
PKoBAgLA PLM
. ON ANEXPAN5I0N
CLU6„
'V
Fyirst þú ert alJtaí með
nieð þessa fundi héirna á
þúfumni, Kaili, þá ættirðu að
gefa eitthvað.
— Gefa eitthvað? — tfá,
eitthvert léttmeti . . . mjðJk
og smákökur eða eitthvað. . . .
Gott salat væri fínt. á sól-
ardögum, já, gott ávaxtasaJat,
kannski með istei. . . .
KaJt Ikjöt yrði semmiJega
ágætt Jíka og . . . — Ef ég
kemst eimhvern tima i 1.
deild, splla ég semmilega með
nýliðimum í deildinni!
F'FRDTNAM)