Morgunblaðið - 09.09.1972, Side 3

MORGU'NBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 9. SEPTEMRER 1972
3
Fyrstu skóladagarnir;
Dagar
eftirvæntingarinnar
Svipmyndir úr Langholtsskóla
NÚ em Siðustu sumardag-
aimir að öMuim adkintLuim búnir
að íkveðja og haustið 'komið;
þegar árrisullir menn koma út
íyrir dyr á mongnana, er
þurant skæmi á poilum eftir
neeiturfrostið. Sumarið er
horfið og með þvi hverfa lit-
tfiögur sumarbliómin, flarfu'g!-
amir kveðja og bömin hvertfa
aif gangstéttunum, grastflötun-
um og atf leikvölílunum. Þeirra
frlii er lokið og skóJiatojöllurn-
ar kaiia þau frá leiik til startfa.
Fyrstu skóiadaigarnir ein-
kieinnast atf etfitirvæntingu;
nýjar námsbæteur, nýir kenn-
arar, nýir félagar og nýtt
bekkjanstig, einu ári hærra en
hið gamia, sem kvatt var í vor.
Enida þótft aiimanakið sýni, að
nú sé að hefjiast nlíundi mán-
uðúr ársins, þá er í Ihngum
skölabarnanína að hetfjast nýtt
ár. í íyrra voru sum þeirra
i 7 ára bekk og þar atf ieiðamdi
þau yngstu í skóianium, að
foömunuim í försköladeildun-
um undamskildum, en nú eru
þau altet í einu komin i 8 ára
bekk og aiis ekki yngst eða
í hópi byrjemda lemgur. Nú eru
þau orðin „hagvön" i sköian-
um; þau vita hvemig þau eiga
að haga sér í skólanum, kuhna
að tfara í röð, þekkja öll húsa-
kynni skölans og vita hvemig
þau eiga að umigangast kenm-
arana. í fyrra eimkenmdust
íyrstu skrefin af feimmi og
dáiiMum skorti á öryiggistii-
fininánigu, nú er ailt silítot hortf-
ið. Önnur skólaböm eru nú
koanin í 12 ára bekk og þar
með orðin elztu bömin i sköi-
amum; það er mikil breyting
og þiaiu finna glöiggt hvað
ynigri bömin lfita upp tii
þeirra.
Ljösmyndurum tekst stund-
um að tfesta þessar sérstöku
tlillfinmingair fyrstu skó'ladag-
anna á mynd; í andiiti skói’.a-
barms speglast stundum eftlr-
væmtinig, feiimni, gieði, stoit;
vonandi sýna myndimar. sem
Ijósmyndari Morguntoiaðsins,
Brymijölifur Helgason, tók i
fyrradag í Langholtssköla,
eitttovað slikt. Brymjöltfúr ætti
raunar að hatfa sérstakt lag á
sfllikrl myndatöku, þvi hann
hefur að baki 14 ára skóla-
göngu!
-J Íll
Hótanirnar hafa ekki haft áhrif
— en morðin eru flestum enn efst í huga
Frá BIRNI YIGNI,
fréttanianni Mbl. á
Olynipíuleikuniun.
Múnchen 8. sept.
ÞRÍR dagar eru liðnir frá
morðumum á ísraeisku íþrótta
mönmunum ellefu, em það er
síður en svo að þau séu
gleymd íhér í Múnchem og á
Olympiusvæðinu, enda þótt
aJlt sé kyrrt á yfirborðimu og
fólk streymi léttkiliætt í næst-
um endaiaaisum röðum miHi
hinna ýmsu iþróttamanm-
virkja i Olympiuhverfinu. Það
má fljötlega heyra að örlö-g
israeisku iiþróttamanmamma
eru enn á altera vörum, hvort
heldur þar fara Þjóðverji,
enskur, bandariskur eða jap-
anskur ferðamaður.
Fyrir framan hliðin sex inn
S Olympíuþorpið er jatfinan
talsverður hópur ferðamamma
@ð skoða húsið Við Conohy-
stræti, þar sem hindr öhugnan
iegu attourðir gerðust. Keppni
er að vísu hatfin í öMum grein-
um á Olympiuleitounum, en
eimhvern vegirrn fimmst mamni
stemndn-gin breytt. Enn-þá
tfara fram mitolar umræður i
öUium fjötoniðlum um morðön,
aðdraganda þeinra og atfieið-
in-gar, og yfirvöldin eru með
opimibera rcunmsókn í gan-gi á
máiirnu í heild. Fjöimiðiarnir
leita að miklu-m toraftd að ein-
hverjum tii að varpa aliri
skuldinni á, en ráðamennim-
ir bera blak hver af öðrum.
Helzt hatfa augun beinzt að
Genscher immamrikisráðherra
hér og Schreiber lögre-glu-
stjóra, em báðir fuMyrða að
ráðagerð þeirra á fhugveMim-
u-m, sem kostaði 9 gísia iífið,
hafi verið hin eina færa, en
bjóðast bins vegar báðir til
að segja atf sér, verði annað
sannað.
HÓTANIR SKÆRI UÐA
Hins vegar virðast hótanir
arabiskra skæruMða um frek-
ari hetfndáraðgerðir og óJjós-
ar fregmir um að þeir hyggis-t
spremgja í lotft upp öli helztu
manmvirki hér á Oiympíu-
svæðdnu, ekki hafa mikil
áhrif á heimamenn, ferða-
menn eða aðra sem hér
dveljast i samibandi við Ol-
ympiuleikana.
Uppsieit er enn á fles-tar
gneinar leikanma, eftírspumim
meiri en tframboðið og svairta-
ma-rka ð-sbraska rar eiiga góða
daiga um þesisar miumdir, þar
siem þeir bjóða miða á uipp-
spmengdu verði á hin ý-msiu
mót leikannia. Og á sitrætum-
um bjóða skramsalar aldiskon
ar varnimg sinn og trúðar ým
iss koniair og af ýmisium þjóð-
emum sýna kúnstir sinar fyr
ir tiugd þúsunda veigtfarende.
Mannsiafnaðuirinn hietfur heM-
ur aukizt síðustu daigiana en
hitt.
Ekki verður n-eins ótta heöd
ur vart hér í aðaistöðvum
biliaðamanna, en „Presis Centr-
um“ byggin-gin er sogð eitt
þeirra miannvirkja siem skæru
liðiarnir hyg-gjast spnengja í
loft -upp. Þar er jafnam sami
fljöldinn við barinn, og nieyzla
áf-enigra drykkja eykst jaínt
og þétt eftir því sem á leik-
ana líður.
AUKIN GÆZLA
Hiras vegar verður þess vart
að yfirvöldin hér hafa stór-
aiuikið allt eftírlit oig gæzlu. —
Hvar sem maður fer giefur að
Mfa bllákdædda örygigisvierði,
og vörður er við addar hedztu
by’giginigaimar addiam sólarhring
imn. Meira að segja hér i
fréttamannabygginiguinni mó
sjá blástakkana á vappi, en
þeirra var ekdd talin þörf hér
fxaman af. Þá mum allt eftirlit
hafa verið stóraukið á öJIum
heiztu fluigvöilumum og adQar
póstsendinigar eru vandlega
yfirfiamar. Y firvöldin eru þvi
við öQiu búin, og aidur admenn
imgiur virðist treysta þeim tid
þess að láta etoki atburðina á
þriðjiudaginn enduirtaka sdg.
ÓÁNÆGJA HJÁ
ÍÞRÓTTAMÖNNUNUM
Það virðist helzt í röðum
íþróttamamnanna í Olympíu-
þorpinu sem óánægju gætir
með þ-að að leikun-um skuli
haldið áfram. Og eins má
heyra stöku bdaðamann tala
um fánýti þass að s-torifa um
semtimetra- og sekúindustrið,
þegar 11 íþróttameinn hafi
verið myrtir á himm svívirði-
legasta hátt á næstu grösum.
En þvi miður em þes-sar radd-
ir í miklum mimmihluta. Flest-
um virðist ofar í huga að
fjögurra ára umdirbúningur
undir stóra sigra og mikid af-
rek á leikumum hér reymist
ekki ummimn fyrir gi-g, og
memm verði að fara heim ám
þess að fá að spreyta sig gegm
sterkus-tu íþróttamönmum ver-
addar.
HVAÐ GERIST
í MONTREAL
Og n-ú er um-dirbúndngurimm
undir Olympiuleikama í Momt-
real meira að segja komimm
í fuFiain gamg. Hvermig mum
þeirn reiða af, heyrir maður
marga spyrja’. Kanm sa-gan
héðan að endurtaka sig. Kana-
diskur blaðamaður mdmmti
mig t. d. í gær á að í heima-
lamdi hans o-g í borg næstu
Olymipiuleika væru starfamdi
hópar ofstækisfuldra franskra
þjóðermissimma, sem þegar
hefðu manmrán og manmsdíf
á samvizkunni, og yrði j-afn
mikil gróska í öfgahreytfimig-
um ýmisskonar eftír fjögur ár
og nú er, taldi hann ekkert
líkdegra en þessir hópar
mumdu reyma eitthva ð svipað
og arabamir hér í Múnchem.
— Þetta er kammski að rnála
storattanm á veggimm, sagði
hamm, — en maður hefur ekki
etfini á öðru nú á timum. Leyfi
maður sér það, rekur maður
sig aðeins ildilega á sáðar.