Morgunblaðið - 09.09.1972, Qupperneq 4

4
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 9. SEPTEMBER 1972
22-0-22-
RAUÐARÁRSTÍG 31
V------—-------/
BÍLALEIGA
CAR RENTAL
21190 21188
14444^25555
mm
BILALEIGA-HVEFISGÓTU 103
14444 “S1 25555
SKODA EYÐIR MlNNA.
Shodr
LEIGAN
AUÐBREKKU 44 -46.
SÍMI 42600.
FERÐABlLAR HF.
Bilaleiga — simi 8126C
Tveggja manna Citroen Mehari.
Fimm manna Citroen G. S.
3—22 rnanna Mercedes-Benz
hópferðabílar (m. bílstjórum).
BILALEIGAN
AKBlíAVT
8-23-47
sendum
Bílaleiga
GAB HENTAL
41660-42902
STAKSTEINAR I
Kom Einar
hvergi nærri?
Alþýðubandalagið efndi
sem kunnugt er til fundar
um landhelgrismálið í Háskóia-
bíói sl. mánudag. Mikil vbina
var lögð í undirbúning fund-
arins; hann var auglýstur
með stórum fyrirsögnum á
forsíðu Þjóðviljans og sjón-
varpið greindi ítarlega frá dag
skrá fundarins skömmu áður
en hann hófst.
Ljóst er, að Alþýðubanda-
lagið ætlaði að nota landhelg-
ismálið til flokkslegs ávinn-
ings með þessum hætti. Síð-
astliðinn laugardag sagði
Þjóðviljinn með mikilii lotn-
ingu í forsíðugrein: „Fundur-
inn i Háskólabíói er fyrsti al-
menni fundurinn, sem fólki
gefst kostur á að sækja eftir
landhelgisútfærsluna og að
hlýða á hvað sjávarútvegsráð-
herra hefur að segja nú fáein-
um dögum eftir útfærslu
landhelginnar." Nú átti sem
sagt að leyfa fólkinu að heyra,
hvað sjálfur leiðtoginn hefði
fram að færa.
Einhverjum snillingi á Þjóð
viljanum hefur sennilega dott
ið í hug, að fólkið i landinu
myndi streyma þúsundum
saman til fundarins, of aug-
lýst yrði nógu rækilega, að
Lúðvík sjálfur myndi tala. En
svo kynlega brá við, að á boð
uðum fundartima voru aðeins
rétt rúmlega eitt hundrað
manns í Háskólabíói. Þetta
hljóta að hafa verið vonbrigði
fyrir snillinginn á Þjóðviljan-
um.
Þjóðviljinn gætti þess vendi
lega að birta ekki mynd af
fundinum, en bætti það upp
með þvi að segja: „Þar fluttu
ræður þrír af þeim mönniim,
sem standa í fylkingarbrjósti
í baráttunni fyrir útfærslu
fiskveiðilögsögunnar, þeir Ing
var Hallgrímsson, Jónas Árna
son og Lúðvík Jósepsson.“
Þjóðviljinn efast ekki um, að
einmitt þessir þrír rnenn Iiafi
mest og bezt unnið að land-
helgismálinu, og til þess að
sannfæra lesenduma er spek-
in sett á forsíðu.
Auðvitað er þetta þó ekki
gert eingöngu til þess að upp-
hefja þrjá af félögum Alþýðu
bandalagsins, hcldur einnig
til þess að sneiða að aamstarfs
flokkunum í ríkisstjórninni.
Það er t.a.ni. ekki minnzt
aukateknu orði á þátt Einars
Ágústssonar utanrikisráð-
lierra, rétt eins og hann hafi
hvergi komið nærri. Það hlýt-
ur að vera ánægjulegt fyrir
utanríkisráðherra að lesa slík
skrif í einu af stuðningsblöð-
um ríkisstjórnariainar!
Hvað um
heilindin í
samstarfinu?
Ritstjóri Þjóðviljans kvart-
ar sáran undan því í blaði
sínu sl. fimmtudag, að Morg-
unblaðið skuli stöku sinnum
hafa greint frá orðaskiptum
og mismunandi afstöðu ráð-
herra á fundum rikisstjómar-
innar. Orðrétt segir ritstjór-
inn m.a. í grein sinni: „Þá hef
ur síðar komið í Ijós, að Morg
unblaðið hafði fiirðiuniklar
upplýsingar af fundum stjórn
arinnar, sem þó eru lokaðir
fyrir öðrum en ráðherrum,
eða aðstoðarmönnum þeirra
. . .“ Síðar i grein sinni segir
ritstjórinn: „En undirrituðum
kemur þó til hugar, að nauð-
synlegt sé að ríkisstjórnin
geri ráðstafanir tii þess að
hindra slúðursagnir Morgun-
blaðsins — eða hún lireinlega
haldi opna fundi og bjóði öll-
um að sitja við sama borð.“
Hugmyndaflug ritstjórans
er mikið og athugasemdir
hans greindarlegar að vanda.
En samt sem áður hefur lion-
um ekki komið til hugar, að
heilindin í stjórnarsamstarf-
inu væru ekki meiri en svo,
að samstarfsflokkar Alþýðu-
bandalagsins gaitu talið sér
hag í því oð koma tx framfæri
við Morgunblaðið upplýsing-
um um athafnir Lúðvíks Jós-
epssonar á ríkLsstjórnarfund-
um!
Hafliði Jónsson garðyrkjustjóri:
Hollan hendun-gnæn gnös
„Er itoninn af daganina starfi
ber angandi uim hlöð og
sté>tti«r
og erf'Oi 9umarsins kvittað
með þessum græreu
bingj'uim,
hver hlaða full upp í brúnás
og bráðum er farið í
rétJtÍT,
þá bjóðum vér bauistið
fagnandi í garð
og syngjum!"
Það á vel við, að vitirua að
þessu sinni í ágætít Ijóð séra
Sigurðar Einarssonar, skálds
í Hotti. Svo blessunariega
hefur rætzt úr á þessu kalda
og vætusama sumri hjá
bændum, að hjá þeim er nú
hver hlaða fuiíil uipp í brúnás.
Fyrir tveim áratugum eða s>vo
hefðu fiáeinir þurrkdagar
ekki nægt til heyöOuinair hjá
íslenzkum bænduim, en nú er
véiítæknin búin að breyta öll
um okkar iifsháttum og
óhugsandi væri að hefja bú-
skap á Islandi með gaimla lag
imu. Það er samt eftirsjón í
mörgu, sem horfið er. Þeir
menn eru orðnir fái-r, sem
kummia að halda á orfi og sára
fáir er þekkja þá list að
dengja ljá svo biiti. Það vaari
vel til atíhugunar fyrir
bændaskólana að haiida uppi
leiðsögm uim gamait verklag í
landbúnaði, jafnvel þótt það
hafi ékki lengur hagnýtt
giWi fyrir búendur til sveita.
Eitt af hinum gömlu verkutm,
sem nú er unnið með vél'uim,
er torfrista. Það var saninköll
uð fagmanns vitruna, að risita
torf, þannrig að vel væri gent.
Sniddu og klömbru kuona fá-
ir að stinga lemgu'r. Þannig er
um mörg flieiiri verk, sem áð-
ur var mi'killivæig't fyrir menn
að kuinmia, að þau eru gl.eymd
eða í þann veg að gleymast.
Nú er vaxandi áhugi fyrir
fai'lieguim vegghleðsl'uim i
skrúögöiöuim. Við bygigimgu
á grjótigörðuim, verður vél-
mm ekiki komdð við, svo að
lag verði á. Það þarf því að
vera liður i námi garðyrkju-
manna, að læra rétit handitök
við v.egghl'eðsiuT. Hér í
Reykjavik eru nokkrar fal-
Legar hleðsiur úr höggmim
stemi, en ste mhögg er hins
vegar lönigu l«ugt niður og
verðu.r tæpasit hafið að nýju.
Það verður því að notast við
óhöggið grjóit i framtið-
inrti og getur farið vel á því,
ef vel er hlaðið. Eiinn
skemmtilegan grjótgarð höf-
uim v!ð hér í höOuðbor’gin.ni,
an hann er á homi Lauifás-
vegar og Skotihúsvegar. Hann
ber að varðveita. Hteðsiiain á
þeim garði er þó ekkert
meisitairavertk og jafnast ekki
á við garðana sem nýlega
voru hlaðnir að Hafllormstiað
hjá hinu nýja og gíæsilega
skólahúsi, eða hina gömlu
hi.aðkampa á HvalOátrum
vestra og túnigarðana á
Hvaimmeyrl í Tál’knafirði, svo
eitthvað sé nefnt. Einmig má
benida á traðimar i Árbæ,
byggðasafni okkar Reykvík
iin.ga, er gera staðinin sérstak-
lega eftirsóttan viðkomustað
fyrir erlenda ferðamemn, og
víðs vegar um land eru enn-
þá við lýði mjög fallegar
hleðslur. Það er því msráð-
ið, þegar þessi gömlu og
ítlce.mimitil'egu handverk, eru
jöfinuð við jörðu af jarðýtu-
glöðum görpuim, án sýniúegs
tiiigangs. Sú vakning, sem nú
hefur orðið, fyrir hvers kon-
ar mannvirkja- og niáttúru-
vernid. á fyllliltega rétt á sér
og getuir komið i veg fyr'r
að man.nvirki fná Mðimni tíð
séu afmáð í hugsuinarlieysi.
Vert er að vekja athygli á
skemmtiiiegri htieðisliu, sem
þessa dagana er unnið að
hjá göm'ilu vaitnsgeymumum á
Rauðarárholti. Þar er hlað 0
úr torfi og grjóti, eins og
gert var við bæjarbygg'migar
áður fynr hér á iandi. Ekki
er ólíkliegt að þeissi hieðs'a
verði á næstu árum teki-n til
v ðmiðumar við gerð garða og
veggja í skrúðgörðum hér á
höfuðborgarsvæðinu. Stein-
steypt'r garðar eru nú á uind-
anihalldi, enda eru hlaðni.r
veggir lSflegri og skemimit.i-
legri. Við val á efniiviði í
hleðsluir fer bezt á því að
nota grjót, sem finmsf í næsta
umhverfi.
Einnig farpantanir og upplýsingar hjá ferðaskrifstofunum
Landsýn sirní 22890 - Ferðaskrifstofa ríkisins simi 11540 - Sunna simí 25060 - Ferðaskrifstofa
Úlfars Jacot.«ien sími 13499 - Úrval símí 26900 - Útsýn simi 20100 Zoéga sitni 25544
Feröaskrifslofa Akureyrar simi 11475
Auk þess hjá umboðsmönnum
um allt land
L0FTLEIDIR