Morgunblaðið - 28.12.1972, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 28. DESEMBER 1972
SAGAIM
sem fyrst var skotið á frú Vlee-
dam?
-— Af því að hann hélt, að
hún hefði sjálf skotið sig og að
— að hann hefði getað verið
kærður fyrir morðtilraun ? En
hvers vegna?
Þetta hlaut hann að hafa
spurt Pétur um. Hún hallaði sér
fram. — Þér skiijið þetta ekki.
Þetta var hræðilegt áfall. Hann
gáði ekki einu sinni að því,
hvort skotið hefði verið úr byss
unni hans. Hann varð alveg ut-
an við sig, sagði hann sjálfur.
Og það get ég vel skilið.
— Þá skiljið þér meira en ég
geri, sagði hann stuttaralega.
Hann opnaði augun nægilega
til þess, að hún gat séð leiftrið
í þeim. —- Þið hafið öll nákvæm-
iega sömu söguna að segja.
— Og hún er sönn, sagði hún
þreytulega.
— Já, nákvæmlega sömu sög-
una. Morð hlýtur að eiga sér ein
hvern til'gang. Þarna var ekki
um rán að ræða. En setjum nú
svo, að þér og maðurinn yðar
fyrrverandi hafið ákveðið að
giftast aftur?
— Það höfum við alls ekki
gert.
— ... og setjum nú svo, að frú
Vleedam hafi verið því eindreg-
ið andvíg?
Já, það hefði hún verið, hugs-
aði Jenny gegn vilja sinum —
þvi að það hafði hún einmitt
sagt henni. Hún vonaði, að Par-
enti gæti ekki lesið hugsanir
hennar.
Ilann hélt áfram: — ... það
mundi ég nú kalla nægilegt til
að myrða hana. Þið segið öll
sömu söguna. Hann lagðd frá sér
kveikjarann og stóð upp. —
Mitt hlutverk er að komast að
því, hvort þið eruð að Ijúga og
® ÚTBOÐÍ
1. Tilboð óskast í lögn hitaveitu í iðnaðarhverfi á Ártúnshöfða,
1. áfanga.
Útboðsgögn eru afhent í skrifstofu vorri gegn 5.000,00 kr,
skilatryggingu.
Tilboðin verða opnuð á sama stað þriðjudaginn 16. janúar
nk. kl. 11.00.
2. Tilboð óskast í lögn hitaveitu i iðnaðarhverfi við Elliðavog.
Útboðsgögn eru afhent í skrifstofu vorri gegn 5.000,00 kr.
skilatryggingu.
Tilboðin verða opnuð á sama stað þriðjudaginn 23. janúar
nk. kl. 11.00.
INNKAUPASTOFNUN REYKJAVÍKURBORGAR
Fríkirkjuvegi 3 — Sími 25800
Hfingl eflii midnceHi
M.G.EBERHART
þá hvers vegna. Þér getið farið
aftur ti'l borgarinnar, hvenær
sem þér viljið.
— Fara aftur ... sagði hún
hissa og stóð upp. Ég gleymdi
alveg að hringja ... út af vinn-
unni...
Lögreglukafteinninn gat verið
eins snar í snúningum og högg-
ormur. Hann var þegar þotinn
yfir þvert gólfið þar sem hann
opnaði fjöl í þilinu og þar var
snoturt grænt símtól. — Hérna
er sími. Og það er annar í for-
stofunni. Og svo einn í eldhús-
inu og einn uppj á lofti. Notið
þennan. Þetta er bein lína en
ekki skipting. Þér getið sagt í
hann hvað sem þér viljið. Mér
þætt gaman að vita, hvers-
vegna maðurinn yðar fyi'rver-
andi hefur látið leggja inn bein-
an síma.
Hún gat getið sér til um ástæð
una. Pétur vildi geta talað við
Ueizlumntur
Smiirt brauð
ofl
Snittur
SÍLD 8 FISKUIt
hana hvenær sem honum datt í
hug, og hann hefði ekki viljað
láta Fioru hlusta, rétt eins og
þegair hún sjálf varð áheyrandi
að samtali hans við Fioru, og
með slæmum afleiðingum. Hún
sagði —- Ég vissi ekki af hon-
um áður ... Er yður virkilega
alvara?
— Að þér megið fara til borg-
arinnar? Vissulega. Nú er laug-
ardagur og við getum ekki haft
réttarhöld fyrr en á mánudag.
En þá verð ég að biðja yður að
korna aftur. Hvað er að? VHjið
þér ekki fara heim?
— Ég ... hvað ... ? Það greip
hana einhver þvermóðska. Og
svo sagði hún, alls óvænt: — Ég
verð hérna meðan Pétur þarfn-
ast min.
- Það datt mér einmitt í hug,
sagði hann, um leið og hann
gekk út úr stofunni.
7. kafli.
Ef þetta hafði verið gildra,
þá hefði hún að minnsta kosti
anað beint í hana. Forsjálnin
kom aldrei fyrr en eftir á, datt
henni i hug.
Nú jæja, enn gat hún dregið
sig í hlé og inn í vistlegu litlu
ibúðina sína . ..
Og skilið Pétur eftir til að
horfast í augu við allt, sem hann
þurfti að horfast i augu við —
þar á meðal morðákæru ?
Orð eins og samsekt fékk
henni hroll . . .
Enginn gat sagt, hvað kynni
að koma, þegar um morð var að
í’æða.
Hún skyldi síma, eins og hún
hafði sagzt ætla að gera. Hún
hafði hugsun á þvi að nota beina
símann og hringdi nú í númerið
hjá Henri & Co. Þar var alltaf
einhver í vinnustofunni og hún
í þýðingu
Páls Skúlasonar.
efaðist um, að þar væri nokkum
tírna lokað, á nóttu eða diegi.
I-Ienri svaraði sjálfur og hann
var svo æstur og talaði svo
ókiljanlegan ensku- og frönsku
blending, að aðeins gamail vani
og æfing hjálpaði henni til að
botna í því, sem hann var að
segja. En efnið var það, að henn
ar þyríti við. Einhver hafði feng
ið flensu, önnur hafði farið burt
um helgina, hann hefði enga sýn
ingarstúlku, og stór viðskiptavin
ur kæmi fljúgandi i' dag frá
Mexíkó til að láta halda einka-
sýningu fyrir sig.
— Ég get ekki komið, sagði
hún.
Nú varð sprenigin eins og aí
flugeldum. Þegar henni var lok-
ið, sagði hún: — Ég get bara ekki
unnið í dag, og þar með basta!
Svo lagði hún simann á.
Sjálfsagt mundi hann reka
hana.
En það var nú samt ekki alveg
víst. Hún vissi, að Henri var
ginnkeyptur fyrir hvers kyns
auglýsingum, og hann væri alveg
vis til að sýna hana viðskifyta-
vinum sínum í laumi og segja,
að þetta væri frú Vleedaim ...
fyrri konan . .. þið skiljið ...
og var í húsinu þegar rnorðið
var framið ... Já, frú Vleedam
hin fyrri...
Blanche kom inn um leið og
hún sleppti simanum. — Ég sá
löreglumanninn fara. Hvað
sagði hann? Spurði hann þig
nokkuð um . .. um . .. tilfinning-
ar þínar? spurði Blanche tepru-
velvakandi
Velvakandi svarar i síma
10100 frá mánudegi til
föstudags kl. 14—-15.
• Sjónhildur . . .
Gunnar FinnlKygason, cand.
mag., skrifar:
1 sjónvarpinu var nýlega þátt
ur, sem nefnist Sjónaukinn.
Þar var m.a: kaþpræða milli
tveggja lagaprófessora um lög-
mæti sjónvarps og útvarps á
Keflavíkurflugvelli. Að sjálf-
sögðu var kappræðuþátturinn
undir stjórn eins fréttamanns
sjónvarpsins. (Hvemig gat ann
að verið) ?
Mjög er vel tilfundið í mörg-
um málaflokkum, svo sem
þarna var gert, að fá tvo menn
til kappræðunnar. Það verður
að öllum jafni einfaldara og
um leið skýrara bæði fyrir send
anda og móttakanda. En hvað
gerist nú hjá stjórnanda þátt-
arins?
Fyrri málshefjandi prófess-
ora hefur rök sín í þrem lið-
um.
Eftir að fyrsti liður var
kynntur, bar stjórnanda þátt-
arins að snúa mMd til andrnæl-
anda til að fá fram gagnrök.
Og þannig koll af kolli með
þessa þrjá liði. 1 stað þess komu
þrjú atriði fyrri málshefjanda
strax fram og síðan gagnrök.
— Hér bar stjórnanda að ræða
hvern lið um sig, og síðan væru
ályktanir dregnar af heildinni.
Þetta dæmi er sem s&gt gott til
að sýna, hvernig ekki ska)
stjórna umræðuþætti í sjón-
varpi (og þá ei-nnig útvarpi).
Það er ekki nægjanlegt, að
stjórnandi álíti að áheyrendur
geti skilið það, sem fram fer,
heldur ber honum að gæta þess,
að áheyrendur verði að skilja
það, sem talað er, svo fremi
þeir leggi við hlustir.
Hér var sem sé hið úrsér-
gengna þingmannsræðuform á
skerminum, þar sem markmið
ið er ekki að upplýsa heldur að
látast upplýsa, — og þingmenn
vita mætavel, hve umræðuform
þeirra i útvarpi er lífva-na. Þar
ber að taka upp um 3ja min.
ræðutíma (a. m. k. stundum),
þar sem eitt atriði er tekið fyr-
ir í senn. En þetta var nú útúr-
dúr.
• Um undirhúning þátta
o.fl.
Sem sagt, útvarps- og sjón-
varpsmönnum er í lófe lagið
að breyta hinu aldauða lang-
loku-káppræðufooni, sem tiðk-
azt hefur — e-n til þess verður
stjórnandinn að hafa vald á
efninu, þekkja rök og gagnrök
og hafe nægam tima til undir-
búnings þáttarins. (Ef einhver
vidl skjóta sér á bak við pen-
in-gahlið þessa máls, þá leyfi
ég mér að fullyrða, að við, sem
borgum fyrir sjónvarpið, vilj-
um betri þætti og þá jafnframt
færri stundir sjónvarps í viku
hverri).
Að lyktum get ég hér hinna
hviimleiðu og að vorurn dómi
óhæf-u orða, er títt heyrast í
þvildkum umræðum, sem nú heí
ur verið getið, en það er þegar
stjórnandinn segir:
Tímin-n er nú hlaupinn frá
oikk-ur eins og fyrri daginn;
timinn er nú liðinn o.s.frv. (Er
þetta þjóðareinkenni, sbr. bar-
lóminn)? Slíkt sem þetta á
aldrei að heymst, svo sem þátt
urinn sé gerðúr til þess að fylla
út í dagskrána. Ég hef haldið,
að umræðuþættir séu gerðir
málefnisins vegna — þess
vegna er timinn ekkert atriði.
Hæfur stjórnandi setur sér
ramma um þáttdinn, og þegar
þau atriði hafa verið rædd, sem
stjómandinn tel-ur nauðsynleg í
áhugaverðum umræðuþætti, þá
lýkur þættinum og honum er
búið rúm í dagskránni.
Nú er í tizku hjá mennta-
gagnrýnendum að spyrja addrei
höfunda saigna, hvað fyrir þeim
vaki í einstökum atriðum verks
ins; lesandinn segi sér það sjálf
ur. Svo er og um heiti greinar-
innar, — utan menntaskólanem
andi einn sagði mér það hlyti
að merkja orustan i sjónvarp-
inu. Þá höfum við það.
Gunnar Finnbogason,
cand-mag."
• Hækkið verðið
á gosdrykkjafliiskum!
Kona hafðá samiband við Vel-
va-kanda. Hún sagði að nú
myndi vera skortur á gos-
drykkjaflöskum. I þvi sam-
bandi hefði sér komið í h-uig,
að tómar gosdrykkjafiöskur
þyrftu að vera m-iMu dýrari
en nú er. Víst er, að hér í
Reykjavik og áreiðanlega ann-
ars staðar líka, liggja tómar
flös-kur, í heilu lagi eða í méii
eins oig hráviði um alit. Eftir
helgar er ástandið verst i þess-
um efn-um, af nokk-uð aiugljóisri
ástæðu. Þarna kemur tíl virð-
ingarleysi fyrir verðmætum. Af
glerbrotunum stafar slysa-
hætta, auk þess sem svona
druslugangur er óþolandi.
Konunni, sem hringdi, fannst,
að flös-kurn-ar þyrftu að vera
allmiklu dýrari en þær hefðu
nú veríð um langa hrið. Þá yrðd
kannski farið að hugsa sig tvisv
ar um áður en þeim væri bein-
línis grýtt í hvað sem fyrir
væri.
f r'
Aramótaskoteldar
ELDFLAUGAR - TUNGLFLAUGAR
SKRAUTFLUGELDAR - Skipaflugeldar
Fallhlífaflugeldar
Bengalblys — Jokerblys
Stjörnuljós — Eldgos.
Verzlið þar sem úrvalið er.
Gleðilegt nýtt ár!
Laugavegi 13 — Kjörgarði — Glæsibæ.
Lokað 29. desember
vegna vaxtareiknings. Opið 2. janúar 1973.
SPARISJÓÐUR REYKJAVÍKUR OG NÁGRENNIS.

Fundur
verður haldinn í Söfnunarsjóði Islands fimmtudag-
inn 28. desember kl. 4 e. h. til þess að kjósa endur-
skoðanda fyrir næsta ár.
Söfnunarsjóður islands.