Morgunblaðið - 06.04.1973, Side 22

22
MÖRGUNBLAÐro; FÖSTUDAGUR. 6. APRÍU 197$
Minning;
Þórunn Þorsteins-
dóttir hjúkrunarkona
Fædd 9. febr. 1910
Dáin 18. marz 1973
SÓL er hnigln til viðar í sevi Þór-
unmar Þorsteinsdóttur hjúkrun-
arkonu og fram í hugann þyrp-
ast minningar um hana, sem all-
ar eru á eina lund: þær hafa yfir
sér þá heiSríkju, sem aldrei bar
ský né skugga á í ævilanigri vin-
óttu okkar.
Þórunni sá ég fyrst í Kvemna-
skólanuim í Reykjavík, er við
vorum á unglingsárum við nám,
en þar kynntumst við lítið þvi
við vorum sín í hvorum bekk.
Fáum árum siðar lá leið okkar
beggja til Akureyrar, þar sem
við hófum samtímis að kalla,
nám í hjúkrun við sjúkrahús-
ið Gudmanns Minde, gamla spít-
alann þar. — Á sjúkrahúsinu
var nám — og starf — fyrst og
fremst þrotlaust starf — puð frá
morgni til kvölds. Á vakt klukk-
an sex á morgnana, af vakt kluikk
an 8—9 á kvöldin og til 2
klst. hvíldarstund um miðjan
daginn og % frídag í viku suma
máruuðina þegar erfiðast var en
heilan frídag vikulega ef hægt
var að koma þvi við.
Þetta ár, sem við Þórunn unn-
um á sjúkrahúsinu á Akureyri,
var nefnilega á ýmsan hátt erf-
itt hjá spitalanum. 3 yfirhjúkr-
umarkonur voru á þvi eina ári,
hver eftir aðra, og meiri hluta
ársins engin aðstoðarhjúkrunar-
kona svo við nemamir á fyrsta
ári þurftum að taka að okkur
miklu fleiri skyldustörf en venja
er að nemar hafi með höndum.
— Skarlatsótt kom upp í Mennta
skólanum á Akureyri, Þórunn
var send með frá spítalanum til
að sækja skarlatsóttarsjúklinga
þanigað. Hún tók þó í fangið og
lagði i sjúkrakörfuna og hjúkr-
aði þeim siðan á spítalanum —
þar til hún veiktist sjálf. —
Fleiri nemar tóku veikina oig
vðru þeir í einangrun á herbergj
um sínum í gamla Sóttvamar-
húsinu, þar sem við nemamir
bjuggum uppi á loftinu. Ég var
svo heppin að sleppa við að veikj
ast — en nú sást alls ekki út yfir
hvernig takast mætti að sinna
bráðnauðsynlegustu störfum á
sjúkrahúsinu. Hjúkrunarkona
Rauða krossins á Akureyri, frk.
Sigríður Bachmann, hljóp þá
undir bagga og kom okkur til
hjálpar við störfin og nokkru
síðar tókst að fá stúlkur til
nemastarfa utan úr bæ, svo ein-
hvern veginn bjargaðist þetta.
En hvem'ig sem sjúkdómar og
starf fylltu upp umhverfi manns
og tima, ólgaði æskan og gleðin
innra með manni. Það var dásam
legt að vera til, finna kraftinn í
sjálfum sér, finna skapandi
krafta almættisins ýta öllu áfram
— inn í jarðlifið — meðan jarð-
lífið varði — síðan út úr jarðlif-
inu — inn í björt fyrirheit fram-
haldslifsins. Allt var — og er —
á fleygiferð inn i önnur og æðri
svið tilverunnar. — Ég hljóp
frekar en gekk frá sjúkrahúsinu
upp að Sóttvörn í brakandi snjón
um á janúarkvöldi eftir annadag.
— Nú, þama var þá Þórunn kom
in út í glug.ga og kallaði glaðlega
til mín: „Hæ,“ sagði ég. „Viltu
koma I snjókast?" hnoðaði snjó-
bolta og kastaði upp í gluggann
tii Þórunnar. Hún hló, greip snjó
boltann og kastaði honum aftur
í mig. — En um leið og boltinn
dúndraði niður, stundi hún og
sagði: „Æ, þetta mátti ég ekki
g-era, nú smita ég þig.“ — Litið
atvik — en ljóst um alveg óvenju
lega vakandi vitund þeirrar
ótakmörkuðu samvizkusemi,
sem var aðali og einkenni Þór-
unnar Þorsteinsdóttur alla tið.
Árin liðu. Við héldum áfram að
vera samferða í námi unz við út-
skrifuðumst vorið 1933 í hópi
þeirra 13 hjúkrunarkvenna, er
fyrstar luk-u námi frá Hjúkrum-
arskóla Islands. — Og nú skildu
leiðir. Þórunn Þorsteinsdóttir
hélt til framhaldsnáms til Finn-
lands og Svíþjóðar. — Er hún
kom heim réðst hún til Land-
spítalans og þar vann hún við
hjúkrun alla tíð síðan, lengst
sem deildarhjúkrunarkona við
kvensjúkdómadeildina. Hún var
frábær í störfum sinum, sam-
vizkusöm og sönn og lagði sig
alia fram. Sómi sirrnar stéttar.
t Móðir okfear, t Eigimkana min,
Elísabet Kolbeinsdóttir, Þórdís Jóna Jónsdóttir, Miðtúni 14,
lézt að hjúkrumarheimiffimu aindaðist að kvöldi þriðjudags-
Sólvangi 4. apriL ins 3. apriL
Sigríður Tómasdóttir, ÖUifur Tómasson. Kári Sigurðsson.

1 Móðir mín. r
ANNA MIKULCAKOVA.
Gottwaklow-Zlin. Tékkóslóvakíu,
endaðrst 2. apríl.
Fyrir hönd fjölskyIdunnar, Magnús Rafn Magnússon.

Otfðr fðður okkar,
kristjAns BJARNASONAR,
bifreiðarstjóra.
Njálsgötu 73,
ler frem frá Fossvogskirkju, laugardaginn 7. apríl M. 10.30 f. h.
Þeim, sem vilja mmnast hans, er vinsamlegast bent á
■(narstofnanir.
Guðni Krístjánsson.
Sigríður Kristjénsdóttir Laulund,
Kristján Kristjánsson.
Viss, örugig, skilningsrík og
hjartahlý.
Þó svo færi að við værum bú-
settar sín á hvoru landshorni,
hélzt vinátta okkar óslitin alla
ævi. Aldrei kom ég svo til Reykja
vikur að ég hitti ekki Þórunni
eða talaði við hana og alltaf var
sömu hlýjunni að mæta hjá
henni.
Hjúkrunarstarfið var annar
sterki þátturmn í lífi Þórunnar
Þorsteinsdóttur, hinn var kristi-
legt starf. Hún var innilega trú-
uð — og datt ekki annað í hug
en rækja trú sina í verki — auk
samvizkusemi í daglegum störf-
wn — með því að taka þátt í
kristilegu starfi. Hún var virkur
starfsmaður og þátttakandi
Heimatrúboðsins. Ég hygg að
það viti enigimn nema Guð einn,
hversu mikið framlag og starf
Þórunnar var þar. Heimatrúboð
ið, undir stjóm og forystu Sig-
urðar Vigfússonar, starfrækti til
dæmis sumardvalarheimili fyrir
böm úr Reykjavík um árabil.
Þar varði Þórunn, að því er ég
bezt veit, bæði sumarleyfum, fri-
dögum og frístundum við starf
i þágu hinna ungu, vitandi að þau
frækom trúar og bænar, sem
þar var sáð, gátu spirað og orð ð
til blessunar seinna i lífi hinnar
uippvaxandi kynslóðar. Hún var
í trú sinni sem í öðru heilshugar,
heilsteypt og hiklaus. Kristur var
henni meiri og áþreifanlegri
veruleiki en froðukeinnt hjóm
gla-mursins, sem margur nútíma-
maðurinn Ijær eyra. — Kristur,
bjargið alda, sem í 20 aldir hefur
staðið af sér fárviðri ofsókna og
illsku, háðs og haturs, — ljósið
skæra, sem lýsir til himinsins
hei-m, var traust og athvarf henn
ar. — Þórunn vissi að hún var að
fara heim i hans dýrð. — „Feg-
urð lífs þó miklist mér, meira er
hitt að deyja.“
Lif Þórunnar var fagurt og
heimför hennar til framhaldslifs-
ins er fögur. Fyrirheitin um feg-
urð og dásemd bak við dauðans
d.yr tilheyrðu henni, því hún var
sönn í trú s'nni, lífi sínu og störf-
uim. Hernni hljóta að hljóma orð-
in: „Gott þú góði og trúi þjónn,
yfir litlu varstu trúr yfir mikið
mun ég setja þig. Gakk inn til
fagnaðar herra þíns.“
Hjartans þökk, Þórunn fyrir
órofa tryggð þina og vináttu,
bænir þinar líf og störf. Megi
Guð gefa íslandi marga þér iika,
heilsteypta menn og konur, sem
fyrirverða sig ekki fyrir fagnað-
arerindið heldur vita að það er
kraftur Guðs til sáluhjálpar, sér-
hverjum sem trúir. — „Krjúptu
að fótum friðarboðans, íljúgðu á
vængjum morgunroðans, meira
að starfs Guðs um geim.“
Friður Guðs sé með þér um
eilífð alla.
Sigurlaug Árnadóttir.
Lestrardeildir undir
landspróf
Mbl. hefur borizt eftirfarandi
f rétt at ilky pnin g:
VEGNA fjöída áskoran-a óg óska
nem-enda og foreldra þe rra hef-
ur Halidór Þorsteinsson ákveðið
að halda eins og fimm undanfar-
in ár námskeið í skóla sinum í
þyngstu landsprófsgreánumim,
þ.e.a.s. íslenzkri málfræði, staf-
setningu og setningafræði, eðlis-
fræði, stærðfræði, bæð: þeirri
nýju (þ.e. mengi), ensku og
dönsku.
Námskeiðiin hefjast 12. apríl
og lýkur 24. maí eða með öðrum
orðum dag'nn fyrir stærðfræði-
prófið.
Kennslutilhögun öU er í eins
fullkomnu samræmi við próftöfl
uina og frekast er umnt. Reyndir
kennarar und'rbúa nemendur
undir þetta stórpróf.
— Ný höfn
Framhald af bls. 32
eyjar ekki lengur taldar byggi-
legar.
Flestir munu telja, að ef svo
hörmulega tækist til, mundi vera
hagkvæmast fyrir alla aðila,
bæði Vestmannaeyinga og þjóð-
arheildina, að þeir héldu sem
mest hópinn og byggðu upp nýtt
bæjarfélag við sitt hæfi. En
frumskilyrði fyrir þvi, að hægt
sé að gera þessa hugmynd að
veruleika, er, að byggð verði ný
höfn á suðurströnd landsins, sem
lægi sem bezt við þeim fiskimið
um, sem Vestmannaeyingar eru
vanir að stunda, og að nægilegt
athafnasvæði væri við höfnina
fyrir þau fiskvinnslu- og þjón-
ustufyrirtæki, sem hátaflotinn
þarfnast, auk landrýmis fyrir
íbúðarhús, almenn þjónustufyrir-
tæki og opinberar byggingar,
miðað við kaupstað af ekki
minni stærðargráðu en áætlun
hafi verið gerð um, að Vest-
mannaeyjar yrðu, er fram liðu
stundir.
Samkvæmt skýrslu siiglínga-
málastjóra voru um sl. áramót
skrásett í Vestmannaeyjum sam
tals 85 fiskiskip af ýmsum stærð
um, hin stærstu um 300 smálest
ir. Viðurkenrit er af stjórnvöld-
um og landsmönnum flestum, að
afli Vestmannaeyjaflotans sé, eft
ir að hann hefur verið fullunninn
tri útflutnings, veigamikill þátt-
ur i tekju- og gjaldeyrisöflun
þjóðarinnar, sem áhrif hafi haft
á þjóðarbúskapinn í heild.
Vestmannaeyingair hafa frá
fýrstu tið staðið fast saman um
hagsmunamál sín og í ýmsum
tilfellum verið brautryðjendur i
sambandi við útgeirð og vinnslu
sjávarafurða. Það verður þvi að
teljast þjóðarhagur, að það fólk,
sem byg-gt hefur Eyjarnar, geti
sem mest haldið hópinn við sem
líkastur aðstæður og atvinnu-
skilyrði og það áður bjó við, ef
svo hörmulega fer, að þær nátt-
úruhamfarir, - sem nú standa yf-
ir, leiða til þess, að Vestmanna-
eyjar verða taldar óbyggilegar,
þegar eldgosinu lýkur.
Ef bátaflotí Vestmannaeyinga
og atvinnutæki ættu eftir a*ð
sundrast og dreifast á hinar
ýmsu verstöðvar á Suður- og
Suðvesturlandi, er mjög nnikál
hætta á, að hann kæmi þjóðar-
búinu í heild hvergi nærri a-ð
þei-m notum, sem hann hefur
gert fram að þessu.
Krimgum Vestmannaeyj-ar,
bæði vestan við þær og austan,
eru einhver beztu fiskimið lands-
ins. Vestmannaeyingar hafa á
undanfömum áratugum, af eðli-
legum ástæðum, aflað sér mun
raeiri reynslu og þekkingar en
aðrir, með hvaða hættd þessi
fiskimið verða bezt nýtt. Þetta
leiðir enn rök að því, að þjóðfé-
lagsleg-a mun það reynast happa
drýgst, ef svo illa fer, að Vest-
mannaeyingar verði að flýja eyj-
t Þökkum inniilega auðsýnda t Innilegt þakldæU fyrir auð-
hluttefeniimigu og viihisemd við sýnda samúð og vinátitu við
andlát og jarðarför komu anriiát og jairðiarför mamnsiinis
miminar, mlns, föður og afia.
Sigurlaugar Hafliða Helgasonar,
Guðjónsdóttur, Norðurgötu 50, prentsmiðjustjóra.
Akureyri. Iialldóra Sveinbjörnsdóttir,
Fyrir mtoa hönd og vanda- Ásdis Hafliðadóttir
maima, Berg^ir Svelnsson. og bamabörn.
arnar, að nú þegar verði hafin
athuigun á þvi, hvar eðlilegt væri
að þeir by-ggðu upp nýtt samfé-
lag, sem atvinnuTega séð byggð-
ist á nýtingu fiskimiða, sem þeir
frá fyrstu tíð hafa búið við og
þekkja manna bezt.
Bygging hafnar á suður-
strönd landsins hefur oft verið
rædd bæði innan Alþingis og ut-
an þess. Athuganir á hafnarstæð
um hafa átt sér stað á undan-
fömum árum, og virðist þar um
ýmsa möguleika að ræða.
Verkefni þeirrar nefndar, sem
þingsályktunartillgan .gerir ráð
fyrir, ætti fyrst og fremst að
beinast að þvi að komast að nið-
urstöðu u-m, hvar höfn yrði bezt
staðsett með það fyrir augum,
að bátafloti Vestmannaeyinga
gæti með sem mestum árangxi
nýtt áfram þau fiskimið, sem
hann fram að þessu hefur by-ggt
afkomu sína á. TiUa-gan gerir ráð
fynir, að nefndin verði skipuð
þremur aðilum, sem með hafnar-
og skipulaigismál fara fyrir hönd
stjómvalda, og auk þess þrem-
ur aðilum, sem skipaðir yrðu af
hinum ýmsu félagasamtökum 1
Vestmannaeyjum. Flm. telja, að
í þessu sambandi verði að hafa í
hutga, að Vestmannaeyingar eims
og aðrir verða að hafa um það
frjálst val og ákveða sjálfir,
hvar þeir vilja búsetja ság, ef
þeir mauðugir eða viljungir þurfa
að taka ákvörðun utm búsetu-
skipti. Það er því grundvalliar-
atriði, að fuTltrúar Vestmanna-
eyinga í nefndinni fái a-ð ráða,
hvar höfn á suðurströndinnii yrði
staðsett, ef hinir sérfróðu menn
í nefnd'nni telj-a það ekki óhag)-
kvæmt -af tæknilegum ástæðum.
Byggiinig nýrrair hafnar á suð-
u-rstfl'önidinini, sem köma ætti í
stað Væitimainnaeyjahafmar, verð-
ur að sfcoðast í allt öðru Tj ósi en
hafnarframkvæmdir almennt. —
Fjármagn til hemmar mætti elkiki
hafa áihri-f á byiggiinigu annarra
hafna, helldur y-rði tia að tana
eriemt fjámmagm og höfmán að
byggjast með miklu meiri hraða
en alnniemmit á sér sitað, ef hug-
myinidim um áframhaíldandi sam-
féliag V estimamtna ey im g a á að
verða raumhæf, sem flestir munu
saimmála um, að sé efkki einasta
fyrir þá, heildiur einmig þjóðhagis-
lega séð hagkvæmiasit.
Eins og áður er minmzt á, hafa
á umdamförmum árum verið gerð-
ar mokkrar aithugiamir á hafnar-
stæði á suðunströnd lamdisims.
Verður að teljasit frá hemdi Al-
þimgis og stjónnvalida, miðað við
þær aðistæður, sem mú eru fyrir
hemdi, að aithugumum þessum
verði hraðað eins og tök eru á og
þá höfð altvog sérsitalkfflega hiið-
sjóm af því, að þær náttúrulham-
farir, sem emm stamda yfir, geta
leitit til þesis, að hafinarskiilyrði
ölA fari fiorgörðum i Vestmanma-
eyjum.
Flm. tJelja, að verikefini miefmd-
arimmar eigi fyrst og fnemst að
vera að kamast að miðuirsitöðu
um, hvar höfn væri bezit stað-
sett á suðurströndinmi i sam-
raami við það, sem í efn-i tillög-
uamar fielst og fram kemur I
gneámangerð.
Þegar til ákvörðumar um haifin-
argerð á suðumströnd landsims
feemiur, hljóta sérfiróðir aðilar,
intniiemdir og/eða ertendir, að
hanma verkið og gera alla nauð-
syniiega úreikmimga og feostmaðar-
á-ætiiamir, sem slikar stórfiram-
kivæimdir að sjál'fisögðu krefjast,
jafinframt þvi sem gera yrði
skipu'lag að þeim byggðarkjama,
sem reikma verður með, að 1
kringum slíka höfn mundi rísa.