Morgunblaðið - 29.04.1973, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 29. APRfL 1973
Eliszabet Ferrars:
Samí3ri)s i daudani
vaskinn, — en mér datt í hug,
að ég gæti gert þetta. En ég get
það bara ekki, búið heilagur. Ég
var ekki klók, þegar ég sagði
Roderick, að hann hefði ekki átt
að t^la svona við aumingja Neil
um erfðaskrána. . . Eða finnst
þér hann hefði átt að gera það?
Og það var engin ástæða til að
fara neitt að tala um þetta.
Hann gerði það bara til þess að
sannfæra mig um, að hann hefði
ekki myrt Margot. >á sagði ég,
að mér hefði aldrei dottið i hug,
að hann hefði gert það, og sann-
ast að segja bjóst ég við, að hún
mundi þá og þegar koma inn,
bráðlifandi. En þá fór Roderick
að grípa um höfuð sér og segja,
að ég væri brjáluð, og svo þaut
hann af stað til að kaupa þenn-
an mat. Hefurðu nokkurn tíma
heyrt aðra eins vitleysu?
Rakel hafði setzt niður og
studdi olnbogunum á borðið.
Hún leit forvitin á magurt og
kvíðafullt andlit Jane.
— Heldurðu virkilega, að hún
sé lifandi? spurti hún.
— Ég er ailveg vists um, að
hún er lifandi, sagði Jane. Hún
andvarpaði og tók upp blóma-
vasann. — Ég laga þetta víst
ekkert, hvað lengi serft ég stauta
við það. Komdu, við skulum fara
inn í stofu. Það er eldur þar.
— Biddu við, sagði Rakel. —
Hvers vegna heldurðu, að hún
sé lifandi?
Jane hleypti ofurlitið brún-
um, rétt eins og hún myndi ekki
hvers vegna hún hefði haldið
það.
— Það stendur á einhvern hátt
í sambandi við stofuna hérna,
sagði hún hikandi. — 1 gær-
kvöldi fór ég að hugsa um, hvort
hér hefðu raunverulega nokkur
átök átt sér stað. Ég veit ekki
hvers vegna. Að minnsta kosti
sagði ég Roderick það og þá
byrjuðu vandræðin, því að hann
setti upp háðssvip og spurði,
hvort ég héldi að þama hefðu
verið draugar á ferðinni. Og ég
hló og sagði, að svo hefði auð-
vitað ekki verið, enda þótt ég
hlæi annars ekki venjulega að
slíku. Ég sagðist hafa verið að
velta þvi fyrir mér, hvort Mar-
got hefði ekki bara gert þetta
sjálf í hefnd&rskyni við okkur
vegna giftingarinnar, og að ég
tryði því ekki, að hún hefði ver-
ið eins ánægð og hún hefði sagt
mér, og að ég héldi, að hann
hefði . . . hefði örðið vondur af
því, sem hún sagði við hann, og
þá myrt hana eða eitthvað . . .
— Og var þér alvara með það
. . . þetta með hefndina? spurði
Rakel, sem hnykkti við að heyra
þetta, af því hve það líktist
kenningunni, sem hún sjálf
hafði verið að velta fyrir sér
kvöldið áður — vegna samtals-
ins við Brian.
— Nei, auðvitað ekki, sagði
Jane. — Ég var svo hárviss uim,
að hún hefði orðið hrifin af þess
ari giftingu okkar. En ég fór
nú samt að hugleiða að fréttin
um, að við hefðum gift okkur
leynilega, hefði komið eitthvað
il'la við hana. En þú skilur, að
hún er svo góð manneskja, að
hún hefði aldrei látið það í ljós.
Og þá hefði hún kannski ekki
komið hingað . . .
— Nú? sagði Rakel.
— Nú, jæja, hugsum okkur, að
hún hafi komið hingað og ver-
ið þreytt eftir allt þetta ferða-
lag og í æstu skapi út af okk-
ur — og hugsum okkur þá, að
manneskjan, sem hún átti von á
hafi ekki komið.
— Ekki komið? spurði Rakel.
— Ég bjóst einmitt við, að það
væri öruggt.
— En hugsum okkur, að þessi
aðili hafi alls ekki komið, sagði
Jane, — og hugsum okkur, að
hún hafi setið hérna, og verið
óróleg einmitt þess vegna, og
hræðilega þreytt, og þá hafi
henni dottið í hug að fá sér glas
til að hressa sig á og svo feng-
ið sér fleiri í viðbót.
Rakel hristi höfuðið. — Ég get
nú ekki hugsað mér að ungfrú
Dalziel hafi farið að drekka ein
síns liðs, en haltu áfram.
— Ólíklegasta fólk getur fund-
ið upp á því að drekka einsam-
alt, sagði Jane. — En þar fyrir
þarf það ekki að hafa verið
neinn vani hjá henni.
— Ég skil. Jæja . . .?
— Jæja hugsum okkur, að hún
hafi svo eitthvað sleppt sér eft-
ir nokkurn tíma . . . ég á við,
að hún hafi þotið upp og æpt
og fleygt öllu lauslegu til
og frá, velt borðinu, brot-
ið flöskuna, síðan runnið til á
í þýóingu
Ráls Skúlasonar.
teppinu og rekið höfuðið í eitt-
hvað og fallið í öngvit.
— Hún ungfrú Dalziel? spurði
Rakel, sem gat alls ekki ímynd
að sér þetta.
Jane kinkaði kolli með alvöru
svip. — Mér finnst þetta nú
vera líklegasta skýringin.
— En hvað varð þá af henni
á eftir?
— Nú, maðurinn, sem hún átti
von á, getur hafa komið og séð
í hvaða ástandi hún var, með
blóðnasir og alit hér inni á öðr-
um endanum, og svo hafi hann
tekið hana upp og borið hana
út í bílinn sinn og ekið henni
heim til sín, hvar sem það nú
kann að vera, — og þar séu þau
nú og of upptekin hvort af öðru
til þess að hugsa um okkur eða
blöðin.
Rakel stóð upp. Hún sagði,
döpur í bragði: — Þetta
virðist vera góður maður. En nú
verð ég að fara heim, Jane.
Karlmannaföt
kr. 3850,00. Úrval af stórum stærðum. Terylenebuxur,
íslenzkar og danskar. — Hagstætt verð.
ANDRÉS, ANDRÉS,
Aðalstræti 16, Skólavörðustíg 22,
sími 18250. sími 18251.
Húseigendur - Umráöamenn fasteigna
Við önumst samkvæmt tilboðum hverskonar ÞÉTTINGAR Á
STEINÞÖKUM OG LEKASPRUNGUM í veggjum. Höfum á liðn-
um árum annazt verkefni, m. a. fyrir skólabyggingar, sjúkrahús,
félagsheimili, hótel, ásamt fyrir hundruð einstaklinga um allt
land. Tökum verk hvar sem er á landinu. 10 ára ábyrgðarskír-
teini. Skrifið eða hringið eftir upplýsingum.
VERKTAKAFÉLAGIÐ TINDUR,
sími 40258 — pósthólf 32 — Kópavogi.
velvakandi
Velvakandi svarar i síma
10100 frá mánudegi til
föstudags kl. 14-—15.
0 Mótmæli húsmæðra
„Á ég að trúa því, að loks-
ins þegar HúsmæðraÆélag
Reykjavíkur sýnir liit á að
sitamda vörð um hagsmumi hús-
mæðra, eims og þær sjálfai'
hafa nefnit það, þá ætli félagið
að gefast upp svona þegjamdi
og hljóðalaust, eftir aðeims tvo
fumdi. Ég var í alvöru farim að
hugsa um að gamiga í fétogið,
sem mér hefur nú fram til
þessa fundizt heldur dauft. En
í mótmælum þeiira hef ég al-
veg staðið með þeiim, edms og
margar aðrar ófélagsbumdmar.
Þessi seinmi fumdur þeirra
með aflþimgismömimim hefði nú
að mínu viitá heldur átt að
hvetja þær em letja. Það er lít-
ið varið í aðgerðir, sem engimm
taliar um og fyrst Jónas Árna-
som taldi aðgerðir þessar þess
virði að fara upp I sveit og
safna Litði, þá er þetta nokkurs
virði. Ammars hef ég Jómas
grumaðan um græsiku í þessu
tilMelli, fyrst hamm fór í sikakkt
kjördæmi. Skyldi hainm vera
farið að langa tiil að flytja úr
Borgeirfirðinum; það er nú
bæði styttra auistur í Flóa og
betmi vegir eða er maðurinm
ekki dálítið gefimm fyrir tíl-
brey trimigu ?
Staðgenigffl hans á fumdi H.R.
stóð sig samt ekkert verr en
himir. Hann sagði okkur, að nú
væri Jómas farimm í sdtt rétita
kjördæmi og ætti bara alfls
ekki heiirmanigemgt þetrta kvöld.
Eimmig sagði hamm okkur, að
sér leiddust eldhúsdagsiumræð-
ur. Enmfremur að við komiur al-
menmt ættuim að fara að öllu
með gát, en hiins vegar réði
hann en.gu í þessu lamdi, það
gerðu flokksibræður hans,
ásamit fleiiri góðum möminum.
En eitt vitum við fyrir víst
efttir spjal hanis: Honum þykja
vondar skemmdar kartöflur.
Ekkíi gat ég nú femigið meiri
fróðleik frá homum.
0 Málgleði á fundinum
Alþýðuflokksmaðurimm var
mjög málhresis svo að gjörsam-
lega tæmdust afflar vatnskömm-
ur húsisimis. Amnað var ekki að
fá, þvl þjómar voru í verkfafllli.
Hanm benti okkur á að kjósa
Alþýðuflokkiiinm, aif því að Ai-
þýðuflokiksmönmum væri illa
við bæmdur, eins og húsmæðr-
um, og þar með væri þetta
kliappað og kl'árt — 17 þúsumd
húsmæður á eimu bretti í Al-
þýðuflokkimm!
Skemmttifliegiaisbur var þó
framsóknarimaiðurimn. Sammari
framisókmarmaður er semmdilega
ekká táiL Hamm fékk lamigftestar
fyrirspurnár og svaraði þeim
ölfliuim fut í hött nema edmmi.
Hainm taildi sér heiðurimm af að
hafa boðið frúmum úr símu
kjördæmá í kaffi, það fannst
mér ruú skaimmarlegit fyrir
Jónas. Hamm hefði átt að biðja
okkur húsmæður um að gera
það, því að við hefðum gert
það með gflöðu geði, þóttt okk-
ar póiliitiik í þessu tiilfelM sé ein-
göngu sérhagsmumapólitík.
Ég læt fara hér eittt dæmi
um svör framsókmarmanmsáms:
Spurmdmg: Hvað er greitt
mikið með kimdakjötti, sem selit
er til anmarra Norðurlanda?
Svar: Það fer óðum minnk-
andi og eimihverm tímain verð-
ur það ekfci neiltt.
önmur svör voru í sama dúr.
0 Sparnaður allra meina
bót
Er hægt að hugsa sér
elskutegra svar við spurmiimigu,
sem borim er íram í alvöru.
Ekki taáidi ég hve ofit hamm
sagði okkur, að hamm vsari gam-
all og hiefði oflt þurfit að spama,
en það var mokfcuð oft. Og nú
vittum við, sem fumdiinin sótuim,
að það nær emigimm fu'lllum
þraska nema hamm spari, helzt
svoma % hl'uita ævá simmar og
þá aðafltega i skó- og buxna-
kaupum.
Fulitrúi Sj álfist æðisflokksiins,
sem var kona, var ákafilega
hógvær, ammað kom mú varla
ttil greina, eftir afliar þær um-
vandanir, sem á undan voru
gemigmar, og gerði liíitið ammað
em að hvetja okkur 't'ifl áfram-
haldamdi aðgerða. Samtök
frjáislymdra og vámsttri mamma
sendu ekki fulflltrúa á fundimm.
Að alM þessari vizku feng-
iminii og rú'mlega þmiggja kflisit.
setu yfirgaif ég fundinm, svo
að framhaldið vedt ég ekki, em
svoma umdi'rtektir ætttu að
herða og hvetja komiur tffl
áframhaldamdi aðgerða. Fteiri
vörutegumdir þarf að taka fyrir
og halda síðlam áfram, þatrugað
tiffl áramigur næst og vöruverð
lækkar.
En steppum kröfugöngu frá
húsmæðrum.
Reykjavík, 26. 4. 1973.
Vllhelinína Böðvarsdóttir.“
0 Þakklæti fyrir veitta
umönnun
Þákkflátur sjúklimigur heí-
ur beðiið Velvakamda um að
koma á framfæri þökkum ttffl
afe starfisfólfcs skurðáæknimiga-
deilidar A 5 í Borgarsjúkraihús-
imiu fyrir eimstaklega góða um-
önmium, lækmisihjálp og aðlbúmað
alilan.
Séruerzlun með étlaeði
og tlseðningar ó
húsgögnum
Húsgagnakögur, kögur ó bmpaskerma og |
borðdúka. Snúrur, leggingar og dúskar.
Rósastilkar
Gróðrastöðin BIRKIHLÍÐ,
Nýbýlavegi 7, Kópavogi,
Sími 41881.
Bátur óskast á leigu
10 — 15 tonna bátur óskast á leigu í sumar til hand-
færaveiða, helzt með rafmagnsrúllum, ekki skilyrði.
Tilboð sendist Mbl. merkt: „Leiga — 971" fyrir 6. mai.