Alþýðublaðið - 14.08.1958, Blaðsíða 7

Fimmtudagur 14. ágúst 1958
A1 þ ý ð u b 1 a ð i 9
7

Leiðir allra, sszn ætl* aS
kaupa eða selja
B I L
liggja til okkar
Bílðsaian
JOapparstig 37. Sími 19032
önnumst allskonar vatui-
og Mtalagnir.
r
Símar: 33712 og 1289».
Húsnæðismiðluni!
Bíla og fasteignasalan
Vitastíg 8 A. Sími 16205.
K&UPUM
prjóoatuskur og va8-
málstuskur
hæsta veröi,
Alafoss,
Þingboitstræti 2,
SKINFAXi h.f.
Klapparsííg 30
Sími 1-6484.
Tökum raflagnir og
breytingar á lögnum.
Mótorviðgerðir og viC
geðir á öllum heimilis—
tækjum.
Ákl Jakobsson
•g
r' ' .7,'.".'"i’RP'
KrisIJán Eiríksson
hæstarétíar- og héraBs
áómsiögmena.
Málfluíningur, innheimta,
samningagerðir, fasteign*
og skipasal.a.
Laugaveg 27. Sími 1-14-53.
Sairiij'iarkort
Slysavarnafélag íslandj
kaupa flestir. Fást hjá slysa
varnadeildum um land allt.
í Reykjavík í Hanny^ðaverzl
uninni í Bankastr. 6, Verzl.
Gunnþórunnar Halldórsdótt
ur og í skrifstofu félagsins,
Grófin 1. Afgreidd f síma
14897. Heitið á Slysavamafé
lagið. — Það bregst ekki. —
Sandill.
Pilur eða stúlka óskast til
•léttra sendilstarfa á skráf
stofu í miðbænum. Umsókn-
ir með upþlýsingum um-
sækjanda sendizt blaðinu í
síðasta lagj n.k. laugardag.
Merkt: ,Stundvís“.
♦

vrg skattakærur skrifaðar.
Vitastíg 8 A. Sími 16205.
Viðtalstími 5—7.
OO
18-2-18 +
’ a ■ ^
fáat hjá Happdrætti DAS,
Vesturveri, sími 17757 —
Veiðarfæraverzl. Verðanda,
Bimi 13788 — Sjómannafé
lagi Reykjavíkur, sími 11915
— Jónasi Bergmann, Háteigs
vegi 52, sími 14784 — Bóka
vsvKsi Fróða, Leifsgöta 4,
sími 12,037 ~ Ólafi Jóhanns
«yni, Rauðagerði 15, sími
SSÖ99 — Nesbúð, Nesvegi 29
—Guðœ. Amdréssyni gull
•mlð, Laugavegi 60, sími
18789 — í Hafnarfirði f Póst
tefeta, srfmi BSS87.
Nrvaidur Ari Arasco, hdl.
LÖGMANNSSKRIFSTOKA
SkólavörSustig J8
c/o Páll fóh. Þorlcifsson h.J. - Póslh. 671
timor IUIÓ ot IU17 - Slmntfni: Ati
Smaragð segulbandstæki ný
komin. —
Einkaumboð
Rammagerðin
Háfnarstræti 17
KEFLVIKINGAR’
SUÐURNESJAMENN!
Innlánsdeild Kaupfélags
Suðurnesja greiðir yður
innistæðu yðar.
Þér getið verið örugg um
hæstu fáanlega vexti af
sparifé yðar hjá oss.
Kaupfélag
Suðurnesja,
Faxabraut 27.
Höfum úrval af

fatnaði
Hafnarfirði
Vasadagbókin
Harry Carmichaeí:
Nr.42
Fæst £ öllum Bóka-
verzlunum.
Verð kr. 30.00
Greiðsla fyrir morð
sig eftir í hennar vörzlum unz
hann kæmi aftur. En hann kom
aldrei aftur. Einhver gerðist
til þess að greiða honum rot
högg og fieygja honum út úr
lestinni. Hyer álítið þér að hafi
helzt talið sér hag í slíkum
framkvæmdum ... ?“
„Nú e.mð það þér. sem eruð
fljótfær“, sagði Piper.
,,‘Er ég það? G.etur betri á-
stæðu tif að losa sig við eigin
mann en þá að hljóta að laun
um hrúgu af gimsteinum? Og
þar að auki er mjög líklegt að
hann hafi verið líftryggður
fyrir laglegan skilding. Hann
hafði oft við orð að lífshætt-
•an‘ sem fýlgdji þessu sþarfi
hans væri meirj en svo að kona
hans ætti örugga framtíð . . .
Hvað sögðuð þér?“
„Tuttugu þúsund sterlings-
pund“, endurtók Piper. „Hann
var líftryggður fyrir þá upp-
hæð, og skýrt fram tekið að
hún skyld; greidd ekkju hans“.
Um leið spurði hann sjálfan
sig hvers vegna hún hefði far
ið að myrða hann þegar hann
hafði skilið þessa stolnu skart
gripi eftir í vörzlum hennar,
<— ef sv'o hetfði v^erifí. Það
virtist næg ástæða fyrir hana,
ef hún vildi losna við hann á
annað borð, að fá þessi tuttugu
þúsund sterlingspund fyrir vik
ið. Og það mundi verða í senn
bæði seinlegt og hættulegt
verk fyrir konu að koma þess
um stolnu gimsteinum í verð,
því hún mátti búast við því,
að hver steinn, sem hún léti
af hendi, yrði hennj þrep upp
að gálganum. Ágirndin hlaut
að hafa svipt hana allri dóm
greind. — ágirndin og hatrið
á eiginmanninum... eða ef til
vill var um annan mann að
ræða. Það eitt var nægileg á-
stæða út af fyrir sig, værj því
tii að dreifa“.
Price mælti. „Ef hún veit
hvað hún er að gera þá ætti
hún að geta fengið allt að tíu
þúsund sterlingspund fyrir
gimsteinana með því að selja
einn og einn eða tvo og tvo í
einu. Og þrjátíu þúsund pund
er talsvert meiri uipphæð en
futtugu. En hún jskal þurfa
•bæði á 'kænsku og dirfsku að
halda til þess og það leynir
sér ekki heldur að hún er ekki
neitt flón, sú kona“.
„Engu að síður hagaði hún
sér eins og heimskingi við rétt
arhöldin. Eða hvers vegna
hélt hún því fram við dómar-
ann_ að það gæti ekki átt sér
stað að eiginmaður sinn hefði
framið sjálfsmorð? Og þegar
sá dómur var fallinn í málinu
að um sjálfsmorð hefði verið
að ræða og það virtist þar með
úr sögunnh — hvers vegna
var hún þá að reyna að telja
mig á þá skoðun að um morð
hefði verið að ræða?“
„Þar gekk henni einmitt
kænska til. Enginn sá til ferða
hennar með lestinni sem
kennsl bar á hana, og það er
henn; síður en svo áhætta að
halda þessu fram. og fullvissa
sig þannig um að ekki, hafi
fallið mhinsti grunur á hana.
Henni verður rólegri nætur-
svefninn þegar hún hefur kom-
izt að raun um að ekki muni
koma til neinna spuminga. Þér
létuð afvegaleiðast í þokunni,
sem hún magnaði að yður. var
ekki svo?“
'Pljper vissi að nú hafði Prié'e
á réttu að standa. Ilann hlaú.i
að hafa á réttu að standa, sVq
fremi_ sem saga hans um Sev
illiskartgripina var þá sönn.
Og hvaða ástæðu hafði frú
Barrett haft tij að fara að ræia
við hann um bílhitarann? Jú,
þá, að með því mótj,. gafst
hennj tækifæri til að segja hon
um frá því að Barreít sálugi
hafði selt bílinn fyrir fjögur
hundruð og fimmtíu sterlings
pund .... hlaupist á brott
með söluverðið, og það renndi
stoðum undir þann grun
hann hefðj framið sjálfsmorá
. . . eða þeim hafði verið rænt
af honum, sem studdi þá til-
gátu að þjófar og morðingjar
hefðu orðið honum að bana. :
Tækj lögreglan þessar arrf-
stæðu tilgátur til greina,
mundi hún eyða tímanum í át- ■
huganir, sem ekkert snertú
ekkju Barretts. Kona færi
varla að ræna mann sinn láti
inn þeim peningum_ sem lögl
reglan mundj afhenda henni •
nokkrum dögum síðar, sízi;
þegar hennar beið Hftrygging-r.:
argreiðsla að upphæð tuttugji
þúsund sterlingspund. Hitt vár
öllu líklegra að þjófur færi
þannig að, að einnig sHkur
náungi gerðj sér ekki það ó-
mak að skoða í skjalatösku,
þar eð þar fyrirfinnst sjaldan
neitt það, sem þjófum getur •
orðið verðmæti. Og enn var:
það, að gimsteinaþj ófarnir j ■'
sem hann var í slagtogi við;
gátu óttazt að hann hefði i
hyggju annað hvort að gabba
þá og hafa af þeim fé. eða
koma upp um þá . . . En hins
vegar var ekki um neitt það
að iræða, sem leitt gséti
minnsta grun að frú Howard.
Hver var sú kona, sem talac|i
við hana í símann og hvers
vegna hafði lífi hennar lokið
í köldu. og móleitu vatni.
Thamesár úti fyrir Meyjar-
höfða? „Hvort sem þetta er hú
rétt hjá yður eða ekki“, varð
Piper að orði, ,.þá værj fróð-
legt að heyra hvers vegna jafn-
gimsteinafróður og reyndur
maður og Barrett sálugi var.;
hafði ekki hugmynd um að:
kona hans hafði sett gerfisteiaaa.
í stað ósvikinna í skartgrigí
sína“.
„Að þessu skuluð þér líká
sPyrja hana sjálfa“, svaraði.
Price. ,JÉg er ekki £ neinum;
vafa um að hún kann svör viáíj
því eins og öðru. Ekki er held-:
ur útilokað, að hann hafi stun.g-
ið þeim í skjalatöskuna, án þes^
að veita þeim nokkra nánatjí
athygli. Hann .hefur ef til villj
einhverra hluta vegna, orðiö;
að hafa hraðan á. Og hyerp:
LEIGUBÍLAR
Bilreiðastöð Steindórs
Sími 1-15-89
Bifreiðastöð Reykjavíkur
Sími 1-17-20