Morgunblaðið - 17.06.1973, Qupperneq 14

46 MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 17. JÚNÍ 1973
" ' 111 m„„ i t.iivi'i,niíiiiiíiiMáwi^wiiiii:iiiWMii'iiw,i»TiiiiiiYiTifi^»iMrnMKMfyii,^^'fir^w;”T^Mrii’iWigriyjiíaTMaaaiga«i
Þormóður q
Runólfsson: FdlIHdUI Ul
KARL MARX
OG „LÝÐURINN“
1 bók sinni „Átjándi Brumaire“
lýsti Karl Marx m. a. þeirri mann-
gerð, sem hann taldi hafa verið hina
raunverulegu stjómendur Frakk-
lands á timum Napoleons III: „Inn
í hirðina og ráðuneytin, í stjóm-
gæzlu og herstjórn tranar sér fjöldi
þorpara; um hinn bezta þeirra verð-
ur ekki annað sagt en það, að eng-
inn veit hvaðan hann kemur, háv-
aðasamur, illræmdur og gripdeildar-
samur lausingjalýður.“
Karl Marx var einn þeirra ein-
strengingslegu, óvísindalegu kenn
ingakerfaframleiðenda, sem byrja á
því að mynda sér eða bita sig fasta
í ákveðna skoðun á einhverju til-
teknu viðfangsefni, og hefja siðan,
eftirá, sínar „rökstuddu, vísindalegu
rannsóknir“. Slíkum mönnum veitist
jafnan tiltölulega auðvelt að finna
rök, sem í fljótu bragði geta virzt
trúverðug, til stuðnings hinum fyrir-
fram ákveðnu niðurstöðum. Því eins
og V. Lenin segir í formála bókar
sinnar „Ríki og bylting": „Þjóðfé-
lagsleg fyrirbæri eru geysi flókin,
og alltaf má finna eins mörg dæmi
og einstök atriði og mann lystir til
stuðnings hvers kyns fullyrðingum."
Þess konar vinnubrögð verða óhjá-
kvæmilega þess valdandi að menn
leiða hjá sér alla þá þætti viðfangs-
efnisfns, sem gætu leitt til annarrar
niðurstöðu en þeirrar, er fyrirfram
var ákveðin, og eru þvi eins óvís-
indaieg og framast má verða.
Að þessu athuguðu er sízt að
undra, þótt Karl Marx gæti ekki eða
vildi ekki skilja hvaðan hann kem-
ur, þessi „hávaðasami, illræmdi og
gripdeildarsami lausingjalýður" sem
hann talar um. Því einmitt hlutlæg
rannsókn á eðli þessa „lýðs“,
og áhrifum hans á gang mannkyns-
sögunnar fyrr og síðar, hefði með
öllu ónýtt röksemdafærslu Marx,
sem ætlað var að sanna, að „alræði
öreiganna" mundi leiða af sér hið
eina, samna og alfullkomna form lýð-
ræðislegra stjórnarhátta.
Ef betur er að gáð má berlega
merkja, að þessi „hávaðasami laus-
ingjalýður" hefur frá upphafi ver-
ið erfiðastur þröskuldur á þroska-
leið mannkynsins og hefur skilið eft
ir sína óhugnanlegu sporEislóð
á hverju einasta blaði mannkynssög
unnar, alllt frá upphafi. Aðal ein-
kenni þessarar manngerðar er tak-
markalaus græðgi i auð og völd og al
gjört siðleysi í baráttuaðferðum, þeg
ar um er að ræða að seðja þetta
sjúklega ungur. Fals og fláttskap-
ur er þessum lýð svo í blóð bor-
inn, að hann getur komið iiram i
allra kvikinda líki við hinar óiik-
ustu aðstæður. Slikir menn
hafa birzt í líki farísea í Gyðinga-
landi hinu foma jafnt sem lands-
stjóra Rómarrikis, í líki kaþólskra
presta og rannsóknarréttardómara á
miðöldum jafnt sem famgelsisstjóra í
útrýmingarbúðum Hitlers eða þræla-
píska við nauðungarvinnuhúðir í
Síberíu, í líki háttsettra, valdamik-
illa trúarleiðtoga jafnt sem argvítug
ustu einræðisherra, í Mki auðvirði-
legra morðingja í svokölluðum skæru
liðasamtökum nútímans jafnt sem
virðulegra verkalýðsleiðtoga.
Vitanlega þóttist þessi „gripdeild-
arsami lausingjalýður" hafa himin
höndum tekið, þegar Marx og Engels
tóku að boða kenningar sínar um „al
ræði öreiganna", sem komið skildi á
með byltingu. Hann vissi sem var,
að með því að þurrka út í einu vet-
fangi rikjandi þjóðskipulag vest
rænna þjóða með byltimgu vopnaðs
lýðs, væru á brott numin öll þau
höft og allir þeir varnagiar sem þess
ar þjóðir hafa slegið til varnar þess,
að einstakir uppivöðsluseggir
hrifsi til sin auð og völd að vild
sinni. Þessi „lausingjalýður" sá, að
slík bylting gseti aldrei leitt af sér
fullkomið lýðræði, heldur mundi hún,
þvert á móti, ryðja brott öllum
hindrunum, sem áður stóðu í vegi
fyrir því að valdagráðugir og ósvífn
ir ævintýramenn gætu komið ár sinni
fyrir borð, brotizt til æðstu valda
og metorða og byggt upp harðsvír-
aðasta og óbrotgjamasta airæðisfyr
irkomulag allra alda; alræðisfyrir-
komulag, þar sem fámenn klíka emb-
ættismanna og skrifstofumanna hef-
ur óskorað vaíld yfir öllum landslýð;
alræðisfyrirkomulag, þar sem „ill-
ræmdur lausingjalýður“ getur að
vild sinni sett fóJk á vetur eða slátr-
að þvd eins og sauðum.
Á það hefur oftlega verið bent,
sem eihn augljósasta og hrottaleg-
asta ágallann á siðferðilegum sam-
skiptum manna, að á sama tíma og
minniháttar glæpamenn, s.s. lítiílsigld
ir innbrotsþjófar, ávisanafalsaríir og
minni háttar ofbeldismenn, hljóta
maklega refsingu að lögum fyr
ir gjörðir sínar, þá sleppa stórglæpa
mennimir — milljónaþjófamir og of-
beldismennimir sem kúga heilar þjóð
ir — gjama við refsingu. Þetta er
þvi miður allt of oft sannileikanuna
samkvæmt. Svo furðulegur er hugs
anagangur fjölda fólfcs, að stórglæpa
maðurinn, sem er nógu djarfur, stór
tæfcur og óforskammaður í glæpa-
verfcum sínum, getur alilit eins vel átt
von á aðdáun og virðingu manna
eins og almennri fordæmingu. Því
nær sem slíkur glæpamaður kemst
því að yfirganga skMning fðlfcs með
rosalegum hrottaskap, „fífldjörfum"
fjársvikum og annars konar stórkost
legum yfirgangi við aðra menn, því
frekar getur hann átt von á meira
og minna ódulinni virðingu fjöldans.
Aldrei í langri sögu mannkyns-
ins hafa noktour alþjóðleg samtök
glæpamanna krafizt jafin mikils fyr-
ir sjálf sig úr hendi almennings og
hin alþjóðlega klika kommúnista ger-
ir nú. Félagar Mafíunnar — en sá
félagsskapur hefur löngum þótt
býsna heimtufnekur og djarftækur
til fjár — láta sér yfirleitt nægja
nokfcrar mii'ljónir eða mMljónatugi
til eigin nota árlega. Kommúnistum
þykir hins vegar skítur og skömm
til slíkra smáaura koma. Enginn al-
þjóðlegur kommúnisti með snefil af
sjálfsvirðingu getur farið fram
á minna en það, að almenningur láti
af hendi við fðlagssfcap hans allar
eigur sínar. Og meira að segja þetta
er þeim ekki nóg. Ofan í kaupið
skal hinn almemni borgari selja
kommúnistakllkunni í hendur sjálf-
dæmi um frelsi sitt og sjálfræði. Hin
alþjóðlega kiíka kommúnista krefst
þess að fá ein að ráða því hvað fólk
um heim allan talar, sfcrifar og jafn-
vel bugsar, hvort og þá hvert það
ferðast, hverja það heimsækir og
hvenær, hvaða störf það stundar og
annað eftir því. Og eins og titt er
um yfiirgengilega freka og ófyrir-
leitna glæpamenn hefur kommúnista
klikan unnið sér virðingu og aðdá-
un fjölda fólks vegna takmarkalausr
ar heimtufrekju sinnar og hrotta-
skapar.
Það er svo sannarlega tírni til þess
kominn að þjóðir vesturlanda fari að
gera sér ljósa grein fyrir réttu eðli
þessa „gripdeildarsama lausingja-
lýðs“. Þessi manngerð er ævinlega
auðþektot á þvi, að hún notar hvert
tækifæri sem gefst tíl að auglýsa eig
ið ágæti og hjartagæzku með hávaða
og bægslagangi á torgum og gatna-
mótum, í þeim tilgangi að leyna sínu
sanna innræti. Fólk af þessari mann
gerð þykist sífellt vera að berjast
fyrir einhverjum „fögrum hugsjón-
um“ eða þá að það smjaðrar fyrir
fjölmennustu — eða valdamestu —
stéttum þjóðfélagsins í von um stuðn
ing til að ná sínu óhugnanlega lofca
markmiði, sem er ekkert annað eða
minna en að öðlast óskorað vald yf-
ir eignum, Mfi og limum allra ann-
arra manna. Þessi manngerð hefur
frá upþhafi eitrað heimsmenninguna
og spilit eðlilegum og vinsamlegum
samskiptum fólks um viða veröld.
Það er kominn tími til að hinar
menntuðu þjóðir vesturlanda losi sig
við áhrifavald þessa ómanneskjulega
lýðs fyrir fullt og allt.
Getum ekki
hætt að kaupa
landbúnaðarvörur
Frá skólaslitu m Tækniskólans.
281 nemandi í
Tækniskólanum
Stúlka hlaut hæstu einkunnina
KÆÐA flutt af Regínu Thor-
arensen á fundi húsmæðra á
Eskifirði 30. marz 1973:
Kæru fundarkoniur!
Ég vM þakka Herdísi Her-
móðsdóttur fyrir að boða okk-
uir hér á fund í kvöld, til að
ræða um hæfcfcun á landbúnað-
arvörum, sem kiomu til fram-
kvæmda 1. marz sl. Það fengu
allar stéttir kauphæfckun 1.
marz sl. og einnig blessaðir
bændumir, sem var lífca sjálf-
sagt að lægst launaða stéttin
fái kauphækikun. Ég mun ekki
minnka kaup á landbúnaðarvör-
um fyrir mitt heimili og ég von-
ast tiil að þið, heiðraðar fundar-
fconur, sem eruð hér satnan-
fcomnar, farið ekki að svelta
böm og menn yfckar eins og
milkið er hér að gera, fólk hefur
undanfamar vikur orðið að
viinna nótt og dag til að bjarga
hinium mikla fisfcafla, sem hefur
borizt hér á land.
íslienzkar landbúnaðarvörur
hafa haldið lífinu í ofckar þjóð
fram á þennan dag. Hvemig var
hér á landi fyrr á öldum, þegar
móðuharðindin, ösfcufall, eldar,
ís og aðrar átakamegar náttúru-
hamfarar gefeuðu í okfcar harð-
býla landi, þá var það kjötið
og blessuð mjólkin, sem hélciu
lifinu í íslenzku þjóðinni. Ef
mjólkin hefði eklki verið tll, þá
væri íslenzka þjóðin útdauð
fyrir mörgum öldum. Nú þegar
fólkið hefur nóg af peninguim
handa mfflli og getur borðað
áhyggjulaust, þá vilija nok'krar
skammt hugsandi konnr fá sem
flestar fconur til að samþykkja
að kaupa ekki mjólk og kjöt og
aðrar hoUar landbúnaðarvörur.
Það er mikið rætt og ritað
í fjölmiðla um æsfcuna, að hún.
geri ýmislegt, sem hún á ekki
að gera, sé heimtufrek og ósann-
gjörn í kröfum sínum. En hvað
má segja, þegar fuillorðnar kor.-
ur, sem telja sig vera greindar,
eins og Herdis Hermóðsdóttir og
Dagrún Kristjánsdóttir, boða til
funda tffl að etja saiman meytend-
um og bændum í stríð. Áður-
greindar stéttir verða aHtaf að
haldast hlýlega í hendur, ef vel
á að fara í þjóðfélagi oktear.
Neytendur geta ekld lifað án
basndanna og bændur geta efcki
lifað án okkar, neytendanna.
Þegar ég byrjaði búskap í
Reykjavik árið 1939, þá kostaði
mjólfcurlítrinn 42 aura. Þá var
kaup verfcamanns 1 króna á
fclutokutíma. Þá gat verkamaður
fceypt tæpa 2% llítra af mjöMk
fyrir eins klufckutíma vinnu
sína, en í dag getur verkamað-
urinn keypt rúma 7 lltra af
mjólk fyrir eirunar klst. vinnu
sína, þrátt fyrir þssa miMu
hækfcun, sem varð á mjó'kinni
1. marz sl. Ég tel að mjólkin sé
ódýrasti og hollaisti drykkur,
sem við drekfcum í dag, íyrir
utan ofckar góða vatn.
Ég vona bara að SjálfstanMs-
flofckurinn sé ekki á bafc við
þessa fundi Herdísar og Dag-
rúnar, því ég tel að góð og
ábyrg stjómarandstaða sé það
bezta, sem hver þjóð á og geti
verið betri en miðiungsgóð
ríkisstjórn, en óábyrg stjómar-
amdsitaða verri en nokkur
djöfuffl og geti kostað þjóðina
mieira en eldgoisið í Vestmanna-
eyjum. Éig vona og vil, kæru
fundarkonur, að þið farið ekki
að samþykfcja hér á þessum
fundi að hætta að kauipa mjólk
og aðrar landbúnaðarvörur, því
þá yrðuð þið ykkui- tffl sfcammar.
Við getum efcki svo neinu nemi
hætt að kaupa landbúnaðar-
afurðir. Sjómvairpið hafði í fyrra-
kvöld samtal við noklkrar reyk-
vískar húsmæður, sem hættu að
kaupa mjóllk, en þær sögðu að
það væri efcki hægt í nema 7—3
daga. Það þýðir efcki að sim-
þykfcja á fiundinum, sem ei.ki
er hægt að gera að raunveru-
Leika.
Ég vil, eins og Herdis var að
tala um, að við stofnum hér
húsmæðrafélag ag tölum um
landsdns gagn og nauðsynjar:
eins og um símamáil, sjónvarp,
útvarp, fasteiginagjöld af ei ?in
íbúðum og svo framvegis. Hö'id-
um fund á mánaðarfresti. Lát-
um ekki ríkið hafa neina ein-
okun.
Við megum lofa Guð fyr;- að
eiga góða bændur, sem fram-
leiða holla og ódýra fæðu fyrir
okfcar þjóð. Þakfca fyrir góða
áheym.
TÆKNISKÓLA fslands var
slitið 8. júní s.l. Alls gekk 281
nemandi undir próf og 162
stóðust prófin. Hæstu einknnn
hlaut Anna Skúladóttir 9,3 og
útskrifaðiat hún úr meina-
tæknideild. Alls hlutu 12 nem-
endur verðlaim fyrir góðan
námsárangur í ýmsum greinum,
en verðlaunagjafimar komu frá
níu stofniinum m.a. danska og
þýzka sendiráðinu.
í undirbÚTnngdeild Tækni-
skólans í vetur voru 64 nem-
endur í Reykjavík og 12 á Akur-
eyrí. f raumgreinadeild voru 56
í Reykjavík og 7 á Akureyri.
í ræðu Bjarna Kristjánssonar
rektors fcom það m.a. fram, að
fyrirhmgað er að á tíu áira af-
mæli skólams haustið 1974, verði
Tæfcnisikólinn starfræktur í einu
húsi, en húsakositur skólans er
mjög takmarkaðar sem stendur
og hefuir skóliinn haft afnot af
húsinæði víðs vegar um bæinn.
f vetur voru, aufc rektors og
fulltrúa hans, 10 fastráðnir
kennarar við skólann í Reykja-
vík.