Morgunblaðið - 05.08.1973, Síða 7

MORGUtN'BLAÐIÐ — SUNNUDAGUR 5. ÁGÚST 1973
7
Bridge
Ástralíumaðurimn Roelof
Srmlde vinnur tíguislemmu í eít-
irfanandi spili á skemmtdegan
hátt.
Norðtir
S: Á-D-7
H: Á D-G 6-4
T: K
L: Á D-G 4
Vestur Austmir
S: 9 6 3-2 S: 1086
H: K-9 H: 108-7-2
T: 8 T: G 6 3-2
L: 6-3 L: K-10 9-8-7-2
Stiðmtr
S: K-G-4
H: 5-3
T: Á-D-10-9-7 5-4
L: 5
Smilde var suður og spilaði 6
tígia. Vestur lét út laufa 9, sagn-
hafi drap í borði með ásmum, tók
tígui kóng lét út spaða 7, dírap
heima með gosa, tók ás og drottn
ingu í tígld og þá kom i Ijós að
Spurning er nú hvermg kom-
ast á hjá því að gefa slag á
hjarta. Á að svina hjarta?, eða á
að svína ieufi?, þ. e. reikna með
kónigimum hjá austri. SmiWe
komst hjá þessum ágizkunum
með því að spiia þanmig: Spaða 4
var iátinn út, drepið í borði, iauf
iátið út trompað heiima, emn var
spaði látinn út, drepið í borði og
enm var iauf látið út og trompað
heiima og nú var orðið Ijóst að
austur hafði átt 2 iauf i byrjun.
Næst iét sagnhafi út tlgui, aust-
ur fékk þann siag og varð að láta
út hjarta og þar með var spiiáð
unnið.
Blöð og tímarit
Morgunblaðinu hafa borizt eft-
irfarancli blöð og timarit:
Hesturinn okkar, 14. árg. 2.tbi.
■fimarit Landssambands hesta-
mannafélaga. Efni er m.a. greim
um Stefán á Kieifum eftir Si'gur-
geir Magnússon, Snjöifur og sr.
Eirikur eftir Úif Friðrikssom og
Þættir frá liðnum árum eftir
Ara Björnsison.
Barnablaðið 2. tbl. Meðal efnis
má nefna: Ertu duglegur að ráða
gátur? Draumurimm að veruleika
og Tréhesturimn.
PENNAVINIR
18 ára gamail franskur skóla-
nemandi óskar eftir að skrifast
á við piita eða stúikur á Isiandi.
Hanm safnar frimerkjum. Hann
skrifar á frönsku.
Michel Bonzom
Bt 11 appt. 242 Cité Daste
31400 Toulouse
France.
17 ára gamia stúiku langar til
að skriifast á við pilta og stúlkur
á líkum aldri. Hún hefur mikinn
áhuga á tónMst spJOar m.a. á
gítar, flautu og píanó. Önnur
áhugamál eru: Póstkorta- og fn
merkjasöfnun og dans. Plúm skrif
a.r á sænsku og erasku.
Yvonne Hulth
Rynmimgegatan 9 A
S—703—65 Örebro
Sverige.
21 árs gamaM sænskur fri-
merkjasafnari viiJ skrifast á við
Isiemdimg, sem hefur áhuga á frí-
merkjum. Sviinm á fátt islenzkra
frímerkja og vffldi gjaman eign-
ast fieiri. Hann er tilbúimn að
skiptast á merkjum. Planm skrif-
ar á sænsku og ensku.
Peter Swedberg
Bandságsgatan 1
S—416 79 Göteborg
Sverjige.
— Mamma, má ég eíiga epiið
i skápnum frammi? — Já, eiskan
min. — Ó mécr þykir svo vænt
um að þú sagðir já. — Nú varstu
svona hungraður. — Nei, em ég
er búinn að borða epöið.
Kenmarinn: — Getuuröu eiitt-
hvað sagt mér um ihJna miMu
listamemm 17. aldarinnar?
Nemamdinn: — Þeir eru fdllir
dánir.
SMÁVARNINGUR
llllllllllllllllllllllllllllllllilllllllllllllllllllillNI
lllllllllllllllllll
FRflWHflLÐSSfl&flN
DAGBÓK
BARXAIVW..
EYRÚN
verður andvaka
Eftir Frances Burnett
vintia við eitthvað annað, en þetta var víst það eina, sem
hann kunni. Svo hét hann svo skrýtnu nafni. Hann hét
Hábarður Hávaxður Hallmundarson og hann vildi vera
ráðherra, en hann sagði alltaf grunaði ekki Gvend og
svei mér þá og svoleiðis orð, sem ég má ekki nota.“
Nú grúfði hún andlitið við öxl pabba síns.
„Kata!“ hrópaði pabbi hennar. „Kata mín!“
Mamma þaut til hennar og kraup á kné við hjiðina á
henni, þar sem hún sat í kjöltu pabba síns og hún kyssti
hana og sagði grátandi:
„Ef haran hefði nú meitt þig, Ri'ma mín — ef hann
hefði nú meitt þig! Hvað hefði þá átt að verða um mig
og hann pabba þinn? Já, hvað hefði orðið um okkur?“
„Hann vissi, að ég myndi hvorki veina né kalla á
hjálp, mamma,“ sagði Eyrún. „Og ha:nn vissi líka, að
ég var alitof lítil til að meiða hann. Ég sagði honum það
sjálf og hann trúði roér alveg.“
Hún skildi hreinlega ekki, hvers vegna mamma grét
enn hærra, þegar hún heyrði þetta og hvers vegna pabba
vöknaði jafnvel um augun, þegar hann þrýsti henni
fast að sér.
„Þetta er mér að kenna,“ grét veslings mamma litla.
„Ég hef látið hana of afskiptalausa. Ég hef ekki verið
henni’ góð móðir. Ég hef hagað mér heimskulega. Að
hugsa sér, að hún skyldi hætta lífinu, þe-ssi litla, góða
elsku stelpa til þess, að ég yrði ekki hrædd og að hún
skyldi gefa alla skartgripina sína, sem henni þótti svo
vænt um til þess eins, að innbrotsþjófurinn tæki ekkert
það, sem okkur þykir vænt um. Ég ætla að vera herani
betri móðir hér eftir en hingað til og hugsa betur um
haná.“
Eyrún átti hálf erfitt með að skilja, hvers vegna állt
snerist um hana á heimilinu næstu daga. Henni fannet
hún ekki hafa gert neitt sem markvert mætti kallast.
Hún hafði ekki gert annað en það sem eðlilegt var í
hennar augum og svo var innbrotsþjófurinn bæði kurt-
eis og ágætur að heranar áliti. Hann hafði tekið í hönd-
ina á henni og hneigt sig, þegar hann fór og það efað-
ist Eyrún um, að margir innbrotsþjófar hefðu gert.
Nei, hún hafði verið reglulega heppin, þegar hún hitti
á svona góðan innbrotsþjóf. Hún gat vaxla til þess hugs-
að, hvernig farið hefði, ef hún hefði nú hitt á vondan
innbrotsþjóf, því að þeir berja víst frá sér, ef þeir eru
ónáðaðir við starf sitt.
Það gleður mig að geta frætt ykkur á því, að úrið,
nistið og perlurnar hennar ömmu glötuðust ekki al-
Drátthagi blýanturinn
SMÁFÓEK
L®f mér að sjá..
FFFmv \ \[)