Morgunblaðið - 07.07.1976, Síða 12

12 MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 7. JULI 1976
Yfir Atlantshaf fyrir fimm hundruð krónur — eftir Stefán Sæmundsson:
„Ferðin gekk eins og í lygasögu”
Frá Tobermory
Sigurgeir stnellir af okkur mynd í Eyjum.
tekið prýðisvel. Við vissum þá
ekki að eitt blað þeirra, 14.
September, hafði birt af okkur
mynd og frásögn af ferðinni.
Við hringdum strax til Islands
og óskuðum eftir að fá veður-
spá. Skilaboð fengum við frá
Páli Bergþórssyni um góða
vinda. Páll hafði s.l. haust farið
fyrir okkur yfir veður veður-
skýrslur og lagt á ráðin um
hvenær helzt mætti búast við
hagstæðum byr. Það var að
sjálfsögðu fyrsta skilyrðið fyrir
góðri ferð til íslands og umsam-
ið var að hann gæfi okkur
grænt ljós þegar bezt útlit væri.
Nú var sem sagt komið grænt
ljós og ekki eftir neinu að bíða.
Daginn eftir höfðum við hraðan
á við allan undirbúning og um
hádegið var svo lagt af stað.
Til íslands
Við höfðum strauminn með
okkur meðfram eyjunum og
gekk prýðisvel. Segultruflanir
eru þarna miklar svo lítið var
að marka kompásinn til að
byrja með. Helzta ráðið var að
taka mið af eyjunum meðan
Leiðin frá Tobermory til
Stornoway er þannig að farið er
um þröngt sund hjá Kyle Akin
og er þar mjög straumhart.
Hitta verður á réttan straum og
varasamt að fara þar um í
myrkri. Þetta þýddi að við urð-
um að leggja af stað á réttum
tima frá Tobermory þ.e. um
klukkan þrjú að nóttu 24. maí.
Þegar við vöknuðum var leið-
indarok og við heldur óhressir
yfir því að leggja af stað. Sam-
þykkt var að fresta brottför
þann dag og fara þess í stað
næsta dag klukkutíma seinna
(vegna seinkunar á flóði) sem
þýddi að þá yrði aðeíns farið að
birta. Við sofnuðum allir sam-
stundis aftur. Þegar kominn
var siðaðra manna fótaferðar-
tími fór kokkurinn að fást við
pottana. Sú hefð var komin á að
hafa egg og bacon í morgunmat
þeg&r sjólag leyfði, svo nú var
ekki undankomu auðið. Ein-
kennilegt er annars með þessar
blessaðar pönnur hvað allt toll-
ir við þær, sérstaklega egg. Það
sem á pönnuna fór, komst
aldrei heilt og óbrunnið á disk-
inn. Eftir hádegi skruppum við
smástund í land en að því búnu
lögðumst við aftur við akkeri
við hlið gömlu skútunnar.
Leiðinlegt veður hélzt allan
daginn og margar skútur höfðu
bætzt í hópinn þarna á læginu,
þar á meðal skúta hennar
hátignar. Vakið var máls á því
að gaman væri nú að fá að
skoða gömlu skútuna sem við
vorum mikið búnir að dást að.
Sjálfstýring sem hafði þjónað
okkur dyggilega allan timann
gaf upp öndina þá um kvöldið.
Sigldi hún bátnum í tvo hringi
meðan við vorum að borða
kvöldmatinn og síðan byrjaði
að rjúka úr henni. Blessuð sé
minning hennar. írskir
radíóamatörar fræddu okkur á
því að Brendan leiðangurinn
væri skammt vestur af okkur
Argerð 1936
Síðari grein
eftir miðnætti og afréðum að
sofa til morguns.
Til Færeyja
Starfsmaður ToIIgæzlunnar kveður okkur á Stornoway
Móttökunefndin f Færeyjum spreytir sig á fslenzku
sem minnst upp. Þannig var
minnstur saggi í bátnum neðan
sjólínu. Sjávarhiti er orðinn
það lítill á þessum slóðum að
allur raki þéttist á köldum
glasfiber bolnum. A öðrum degi
fór ég að hugsa um sextantinn
og siglingafræðina. Við höfðum
með okkur sólstein sem feng-
inn var frá Noregi og var áður
fyrr notaður til að finna sólar-
átt þó ekki sæi til sólar. Það var
nú frumstæðasta tækið um
borð. Einnig höfðum við ný-
tízku vasatölvu til að reikna út
staðsetningu og svo venjulegar
töflur ef talvan skyldi bila. Öll-
um tækjum, að milumælinum
meðtöldum, bar saman um að
okkur gengi mun betur en við
höfðum áætlað. Eftir aðeins tvo
sólarhringa komum við að Suð-
urey í sól og sunnan blæ. Tveir
Færeyingar á trillu mættu okk-
ur á leið inn fjörðinn og I Vaag
var okkur heilsað með nafni og
þær sáust. Austan áttin gaf okk-
ur beggja skauta byr næstu tvo
daga, 4 til 6 vindstig, enda gekk
ferðin eins og í lygasögu.
Fyrsta daginn náðist ekkert
radiósamband við ísland og
settum við þó flöskuskeyti fyrir
borð með tilheyrandi viðhöfn.
Svo fórum við að heyra Utvarp
Reykjavík gegnum endurvarps-
stöðina á Eiðum og þá fór að
lifna yfir skútukörlunum.
Fyrsta fréttin sem við heyrð-
um var að verið væri að semja
við Breta, sem okkur þótti að
vonum góð frétt. Á þriðja degi
sáum við skúm og áttum þá að
vera suður af Vatnajökli. Um
kvöldið sama dag sást svo Dyr-
hólaey gegnum þokubakka. Ég
held að bæði Árni og Axel hafi
orðið verulega hissa að við
skildum hitta á landið og það á
réttum tíma. Þegar við nálguð-
umst Vestmannaeyjar fór að
auka vindinn og um miðnættið
Og viti menn, gamli maðurinn
birtist rétt i því á þilfarinu og
kallaði til okkar hvort ekki
mætti bjóða okkur upp á drykk.
Ekki stóð á okkur og gamli
maðurinn sótti okkur á létta-
bát. Skútan, sem var heimili
hans, var smiðuð 1936 og mað-
urinn var áttatíu og tveggja ára
og hafði verið vélstjóri áður
fyrr. Nú var hann kominn á
eftirlaun og var á sinni árlegu
siglingu um þessar slóðir. Við
áttum skemmtilega kvöldstund
með gamla manninum og
skútan var einstök hvað snerti
útlit og viðhald. Hann hafði
deginum áður gáð í fánabókina
og séð hvaðan við vorum, lék
honum forvitni á að kynnast
íslendingum og var sú ástæðan
fyrir heimboðinu. Á eftir sýnd-
um við honum farkost okkar og
síðan kvöddumst við með virkt-
im og gamli skipsstjórinn reri
jftur út I skútuna sína. Við
;órum snemma að sofa vegna
"yrirhugaðrar brottfarar klukk-
,.n fjögur. Allt gekk eins og í
ögu næsta dag og um hádegi
ígldum við framhjá Kyle Akin
”, stefndum til Stornoway.
og þar væru flestir blautir og
sjóveikir. Við gerðum okkur þá
ljóst hversu við vorum heppnir
að vera allir sjóhraustir og hafa
ekki fengið kvef í nös sgllan
tímann. Borgarljósín frá
Stornoway sáust langt út á hafi
og í tunglsljósinu sást móta fyr-
ir Hebrides eyjum. Til
Stornoway komum við skömmu
Veðurspáin var góð svo við
gerðum innkaup í skyndi um
morguninn og svo var toll-
skammturinn fenginn um borð.
Tollþjónninn var hinn elsku-
legasti og hraðaði afgreiðslunni
eftir föngum. Við smelltum svo
af honum mynd þegar hann
kvaddi og þökkuðum honum
kærlega fyrir lipurðina.
Um kaffileytið lögðum við af
stað til Færeyja, nýbaðaðir og
hressir. Litill vindur var í
fyrstu en síðan fengum við
austan átt sem fylgdi okkar alla
leið til Suðureyjar. Fátt var um
fugla á hafinu, aðallega fýll en
ryta nær landi. Talsvert var um
súlu nærri Súluskeri þar sem
við vorum á öðrum degi. Eitt
kjóapar sáum við og stöku
svartfugl.
Á nóttunni var farið að kólna
nokkuð svo ullarfötin voru tek-
in í notkun yzt sem innst. Erfitt
er að halda á sér hita þegar
ekkert er hægt að hreyfa sig
heila vakt. Regnföt mættu líka
vera vel víð þannig að loftaði
um þau, fullmikill raki vildi
myndast innan á þeim. Okkur
hafði réttilega verið bent á að
nota Terylene svefnpoka og
mestu máli skiptir að þeir
halda ekki i sér miklum raka og
eru auðþurrkaðir þótt þeir
blotni. Okkur reyndist bezt að
hafa sem mest opið út og hita