Alþýðublaðið - 07.10.1958, Blaðsíða 7

Alþýðublaðið - 07.10.1958, Blaðsíða 7
Þriðjudagur 7. október 1958 AlþýðublaStd 7 Glaðir Tungnamenn í göngum. — Ljósm.: Gísli Sigurðsson. feil, og voru þær þá allar orðn- ar uppgefnar svo þeir gátu gengið að þeim. Þegar þeir bugðust sækia hésta sína böfðu þeir lent fyrir sunnan læmi sem rann úr iöklinum, en hest- arnir voru norðan þess. Urðu þeir að vaða læmið, sem tók þe'im í mitti. Eftir það fóru þeir yfir Fúlukvísl, þar sem þeir komu fyrst að henni. Var hún þar á hrokasund, en öll jökulvötn voru óvenju vatns- mikil. í Þjófadölum hresstu þeir sig á heitu kaffi, sem við höfðum hitað. Annar þeirra var Guðmundur Jónsson bóndi á Kervatnss'töðum, uppeldis- bróðir Erlendar á Vatnslevsu, sem tók á móti þeim með mér, en hinn var ungur verkfræði- stúdent, Arnór Karlsson. Þeg- ar lagt var af stað til Hvera- valla var komið náttmýrkur og rigning. Komum við' til Hvera- valla nokkr-j eftir miðnætti. MIÐVIKUDAGINN 17. sept- sá ég enga leið út úr því aðra ember héldu Biskupstungna- ^ en undir snjóloft sem í því menn til afréttar að smala var. Hélt ■ég að hreppstjórinn fyrstu leit af þremur, sem væri orðinn snarvitlaus. Það farnar eru til ífveravalla. Fyrsti .áfangastaður var sælu hús Ferðafélagsins í Hvítár- nesi. Þangað komu fjallmenn í reyndist þó auðveldara en á horfðist, að komast upp úr gil- inu, en rétt hiá mér var annað gil. Var glerhörð fönn í því, tveinri hópum, og fór annar og fór ég þar yfir með mína vestan Bláfells. í honum var hesta, sem voru skaflajárnað- fjalikóngurinn, Einar J. Helga-1 ir- Gekk það allt vel, en þegar son 1 Holtakoíum, allir nýlið- j hreppstjórinn lagði á svellið, ar og undirritaður. Himi hóp- gekk öllu verr. Var hann á urinn fór austan Bláfells. Á-1 gömlum stígvélnm, svo hann stæðan til þess að nýliðar fóru ekki fótað sig og báðir allir vestan Bláfells var sú, að hestar hans voru flatjárnaðir. austan Bláfells er pyttur sem j Sleppti hann því öðrum hest- Hallspyttur heitir. Eru það ó- inum og rak hann, en skreið skráð lög, að allir, sem fara á' á hnjánum með hinn í eftir- fjall í Biskupsíungum í-fyrsta | dragi. Rétt þegar lausi hestur- sinn, kasti af sér vatni í þánn inn var að komast yfir, datt pytt. Nafn sitt fékk pytturinn af því, að maður að nafni Hall- ur teymdi lest með fjalltrúss- rum fram hjá pyttinum, lenti einn hesturinn ofan í pvttin- um, Ofan í milli á hestinum hafði verið komið fyrir lambi, og var það fyrsta verk Halls að skera lambið, þar sem það synti í pyttinum. Komið var til Hvítárness snemma kvölds. Var þar þá til staðar bifreið, sem flutti far- angur fjallmanna. Snemma næsta dag var lagt af stað, og var nokkur hluti fjallmanna sendur í Fossróf- íur. Áttu þeir að smala svo- nefndan Austurkrók, en aðrir áttu að hafa náttstað á Hvera- völlum. Smöluðu þeir með sér á inneftirleið, voru nokkrir sendir vestur vfir Fúlukvísl, en þeir sem eftir voru smöl- tíSu Þjófadali. Undirritaður var sendar í Dalafjöll norðan Rauðkolls ásamt Erlendi Björnssyni hreppstjóra á Vatnsleysu. Fundum við bráð- lega nokkrar kindur, sem hlupu fram með Rauðkolli að sunnanverðu. Varð ég að sleppa hestunum og elta þær gangandi. Kom ég þeim niður í Dali og varð að klífa fjöllin íil baka. Var hreppstjórinn þá kominn með hesta okkar norð- ur fyrir Rauðkoll. Stefndi hann ofan í gil eitt ógurlegt, hann endilangur og rann nið ur svellið. Tókst mér aS ná í tauminn og draga hann yfir, en þá var hinn hesturinn eftir. Þar sem ég var í splunkunýj- um stígvélum, átti ég .auðveld- ara með að fóta mig á svell- inu. Tók ég því við hestinum og teymdi hann vfir, rétt þar sem hinn hafði dottið. Datt hann einnig og var ég þá kom- inn yfir og gat dregið hann þangað sem hann gat fótað sig. Þegar hestarnir voru komnir, var hreppstjórinn að komast þangað sem hestar hans höfðu dottið. Rétti hann þá svipuna til mín og teymdi ég yfirvald- ið seinast yfir. Um það leyti sem við höfð- um lokið að smala Þjófadali, sást til þeirra, sem sendir höfðu verið vestur yfir Fúlukvísl. Voru þeir að koma með fé úr Fögruhlíð og höfðu þeir þá sögu að segja, að tíu kindur hefðu orðið eftir á Ynnra- Sandtelli. Fóru tveir þeirra aftur að sækja þær, en aðrir biðu í sæluhúsinu í Þjófadöl- um. Undir myrkur voru þeir ókomnir, hélt þá fjallkóngur- inn til Hveravalla ásamt meg- inhluta liðs síns, en hreppstjór inn og undirritaður biðu enn. Skömmu eftir að fjallkóngur- inn fór, komu þeir sem saknað var. Höfðu þeir lent í miklum eltingum við kindur þær, sem þeir voru að sækja, og misst þær á jökul. Urðu þeir að fara úr stígvélunum og ganga jökul inn á sokkaleistunum. Sökum þyngsla og hálku, komu þeir kindunum suður fyrir Hrúta- Á föstudag voru þeir Guð- mundur á Kervatnsstöðum og Arnór Karlsson sendir vestur yfir Fúlukvísl öðru sinni. Smöl uðu þeir Þverbrekkur, en auk þess þurftu þeir að vitja stíg- véla sinna, sem orðið höfðu eftir daginn áður. Allt fé var rekið í Gránunes. í fjárhópnum fannst ein kind, sem varðmaður á Kili hafði heft á framfótum, en tapað í heftinu. Var kindin nudduð inn í bein eftir haftið. Haftið seinna var hvutti kominn £ tjaldstað, áður en nokkur smalanna lét siá sig. Það hafði komið til amræðu hjá nokkr- um fjallmanría, að fara á rétt- ardansleik að Brautarholti á Skeiðum um kvöldið, en af þvi gat ekki orðið, því bifreiðin kom ekki aftur fyrr en í myrkri. Gist var nú aftur > sæluhúsinu í Hvítárnesi. Frá sæluhúsinu sáust þrjár kindur í sjónauka, sem orðið höfðu eftir á Leggjabrjót þá um dag- inn. Morguninn eftir sáust þar ellefu kindur. Varð að sækja þær, og komu þeir menn rétt fvrir myrkur í tjaldstað við Hvítárbrú. Snemma á mánudagsmorg-, un vorum við sendir fimm saman að smala Sandvatnshlíð og vestur í Einifell. Er það aii- ströng dagleið, af mörgum tal- in versta leitin í öllum afrétt- inum. Ætlunin var að koma við í sæluhúsi Ferðafélagsins við Hagavatn og hita þar kaffi. Af þeim sökum hafði ég með mér kaffi og nærri heila jóla- köku. Tveir okkar voru sendír fram Saiidvatnshlíð, en þrjr fóru með Jarlhettum út í Emi- fell. Áður en við skildum sagði sá, sem yfir okkur var: „Þú manst það, Hreinn, að Sand- vatnshlíðin er breið“. Það átti ég eftir að sannprófa, en ann- ars hafði ég ekki farið í þá leit nema einu sinni áður. Var þá Sseluhúsið við Hvítaárvatn. — Liósm.: Gísli Sigurðsson. Það þarf líka áð hressá sálina. — Ljósm.: Gísli Sigurðsson. var fengið hreppstjóranum til vörzlu og mun hafa átt að geyma það sem sönnunargagn. Gist var í tjöldum í Fossrófum.! Um kvöldið kepptu þeir, sem yngri voru, í langstökki og þrístökki. Átti íþróttanefnd Ungmennafélags: Biskups- tungna þar algjörum sigri að fagna. Undirritaður var sendur í áreið austan Svartár á laugar- dag. Svo óheppilega vildi til, að maður sá, sem næstur var Svartá að austan. varð þeim, sem vestan árinnar voru, sam- ferða fram. Lentu því leitir okkar beggja á mér, en ég var næstur fyrir austan hann. Tafði það mjög fyrir, auk þess varð einn úr okkar hópi að elta kindur austur yfir Jökul- fall. Tapaði hann hundi sínum við það. Hafði hundurinn lagt tvisvar í ána, en í bæði skiptin snúið aftur til sama lands. Við það hrakti hvutta undan straumnum niður að flúðum í ánni. Var talið víst, að hann hefði lent í þeim og látið lífið. Var hans leiíað allmikið, en fannst ekki. Um kvöldið fór | bifreiðin, sem flutti farangur okkar, með liðsöfnuð að leita hundsins, en það bar engan árangur, en tveim dögum svo mikil þoka, að erfitt var e,ð sjá næsta mann, þótt farið væri í hóp. Vorum við allan daginn að villast fram og aft- ur urn hlíðjma. Sá sem með mér var hafði aldrei farið þar áð- ur. Við fundum bráðlega eina lambá; var hún ekkert nema óþægðin, og gaf sig ekki fyrr en lambið var farið að gapa af mæði. Rak ég hana fram hlíðina í áttina til þriggja kinda, sem ég sá nokkuð fram- arlega á hlíðinni. Er ég hafði rekið þær nokkurn spöl, sá ég tvær kindur uppundir Jarl- hettum, sem orðið höfðu eftir hjá þeim sem þar fóru. Varö ég að sækja þær og voru þfíð tvö graslömb, annað frá einum þeirra sem þár fóru. Stóðu þau framan undir steinagerði og sáust ekki þeim megin, sem þeir fóru. Rak ég lömbin til kinda þeirra, sem ég hafði áð- ur verið með. Gekk reksturinn. afar hægt, af því að féð vildi alls ekki halda hópinn. Var viðlíka að reka það hvert til annars og að siga í það hund- um. Einnig var það mjög soltið eftir veruna á mölinni og reyndi því að naga hvert. strá sem á vegi þess var. Fram und- ir brún fann ég loks tvær kind- Framhald á 8. síðu.

x

Alþýðublaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Alþýðublaðið
https://timarit.is/publication/2

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.