Morgunblaðið - 12.01.1977, Síða 29

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 12. JANUAR 1977
29
VELVAKANDI
SVARAR í SÍMA
0100 KL. 10 — 11
FRÁ MÁNUDEGI
i?
bréfritara, að sem flestir sjái sér
fært að birta nafn og heimili með
skrifum sínum.
0 Ekki efni á
að banna það
Nokkrir ungir menn sem
eru eftir bréfinu að dæma í hópi
aðdáenda Stuðmanna sendu þess-
ar línur:
„Háttvirti Velvakandi.
Við gátum ekki tára bundizt
þegar við lásum grein i Velvak-
anda þann 9.1. frá húsmóður í
Keflavík, um lag þeirra Stuð-
manna, Bíólagið. I grein sinni sví-
virðir sú góða kona Stuðmenn og
textahöfund þeirra er hún heimt-
ar að lagið verði bannað i þeim
merka fjölmiðli, útvarpi. Orðin
„haltu kjafti, snúðu skapti" hafa
verið á vörum ungu kynslóðar-
innar í áraraðir. Undirrituðum
finnst ekkert athugavert við nokt-
un þessarar setningar i Biólaginu,
enda er hún í rökréttu samhengi
við textann sem er í heild sinni
ákaflega skemmtilegur áheyrnar.
Þetta lag er það gott að útvarpið
hefur hreinlega ekki efni á því að
banna það. Það sannast bezt á því
hve lagið er vinsælt í íslenzkum
dægurlagaþáttum útvarpsins, svo
sem lögum unga fólksins. Annað
dæmi sannar það glöggt og það er,
að Stuðmönnum hefur verið boðið
að flytja lagið erlendis, geri aðrir
betur!
Við vildum gjarnan þakka hús-
móður í Keflavik fyrir að láta
ekki nafns síns getið (enda má
greyið eiga það, að þar hefur hún
látið skynsemi sina ráða) því að
við erum vissir um að meginþorri
almennings myndi „hía“ á hana
fyrir þessi skrif sín.
Viljum við hér með hvetja
hljómsveitarunnendur og aðra að-
dáendur Stuðmanna til að standa
ekki með hendur sínar í vösum,
heldur spyrna á móti slíkum
skrifum húsmæðra úr Keflavík
sem annars staðar að af landinu,
ef þessar húsmæður fýsti að grípa
til ritfanga sinna til þess að mót-
mæla textum Stuðmanna.
Virðingarfyllst,
Þormar Þorkelsson,
Örn Orrason,
Jóhann Baldursson,
og eitt nafn enn fygldi,
dulnefnið „Feita svín“.
Ekki er nú Velvakandi viss um
að allir séu sammála þessum
skrifum piltanna, hvorki hús-
mæður eða aðrir uppalendur,
enda má segja að það sé annað að
hafa svona setningar fyrir börn-
um þó vitað sé að margir noti
þessi orð og í fullri alvöru.
í»essir hringdu . .
0 Þakkir fyrir
grein um
menntun
Herdís Egilsdóttir:
— Mig langar að koma á fram-
færi þakklæti til Sigurjóns
Björnssonar fyrir grein hans í
Lesbók Morgunblaðsins um síð-
ustu helgi þar sem hann fjallar
um menntun. Bæði fyrir það hvað
menntun er og hvað skólakerfið á
að gera til að breyta hugarfari og
að uppfræðsla sem ekki stuðlar að
þroska eigi ekki skilið sæmdar-
heitið menntun.
0 (Jtúrsnúninga-
textar
Og Herdís heldur áfram:
Þá vil ég mótmæla þessum útúr-
snúningatextum sem nú heyrast
og ég vil vera vinsamleg í garð
þeirra sem eru höfundar þeirra
en þeir vita e.t.v. ekki hvað þeir
eru að gera. Ég er viss um að ég
mæli fyrir munn margra kennara
þegar ég segi að þeir geri okkur
SKÁK
ÍUMSJÁ MAR-
GE/RS PETURSSON
t 4. UMFERÐ millisvæðamótsins
í Biel í Sviss kom þessi staða upp í
skák stórmeistaranna Csom (Ung-
verjalandi) og Anderssons (Svf-
þjóð). Síðasti leikur Anderssons,
Da8-c6 voru slæm mistök og Csom
sem hafði hvítt og átti leik var
fljótur að knýja andstæðing sinn
til uppgjafar:
ip m gp ili
m m, ÍJf l ym Á
np m. m !gg Á m Í|
lHP 9 m m u
Jif A1 Ww th II •
@1 A HP §§ fl
A §j§ fé Hl
* ítl §8
25. Rxc5! Svartur gafst upp, því
ekki gengur 25.. .Rxe5 vegna 26.
Dd8+ og með peð yfir í slíkri
stöðu vinnur hvítur létt.
mjög erfitt fyrir, textar eins og
Litlu andaraularnir og fleiri. Þeir
gera það að verkum að erfitt er að
kenna börnunum góða texta. Það
ætti heldur að beina því til þess-
ara ungu listamanna að þeir setji
Saman fleiri góða texta fyrir börn
að læra — það vantar þá — en
ekki þessa útúrsnúninga. Auk
þess mætti spyrja hvort þetta sé
löglegt, það sér hver maður lík-
ingarnar hjá þeim. —
SKOLI - MENNTUN
Er hægt að leggja þetta tvennt
HÓGNI HREKKVISI
VORUM
SKILAD HER
© 1976
McN'aught
Syndicate, Inc.
Ertu ekki ánægður með klóskerpuna'.
SIG6A V/öGA í
Ólafur Ingþórsson
—Minningarorð
Fæddur 26. október 1906
Dáinn 31. desember 1976
Ölafur Valdimar Ingþórsson
eins og hann hét fullu nafni fædd-
ist að Öspaksstöðum f Hrútafirði
26. október árið 1906. Foreldrar
hans voru þau hjónin Ingþór
Björnsson og Hallbera Þórðar-
dóttir, sem bjuggu þar á árunum
1901 til 1934. Heimilið var mann-
margt og ólst Ölafur þar upp í
fjölmennum systkinahópi.
Árið 1930 kvæntist Ólafur Aðal-
heiði Guðmundsdóttur frá Mið-
hrauni á Snæfellsnesi, og lifir
hún mann sinn. Þau eignuðust
tvö börn, Elínu Hrefnu og Ingþór
Hallbjörn. Þau Ölafur og Aðal-
heiður átt.u fyrst heima á Óspaks-
stöðum, en árið 1935 fluttust þau
til Reykjavíkur og bjuggu þar æ
síðan. Stundaði Ölafur þar fyrst
akstur leigubíla, en réðst síðar til
Landssáma Islands og vann hjá
honum upp frá því. Var Ólafur
lengst af verkstjóri vinnuflokks,
sem annaðist lagningu og viðhald
símalína. Ólafur lést á gamlárs-
dag 1976.
Ólafur var hamhleypa til allra
verka og vinnuglaður svo af bar.
Jafnvel forhertir bókabéusar
fengu áhuga á skurðgreftri væri
Ólafur með í verkinu, því að hann
hreif þá nauðuga viljuga með
kappi sínu og verksviti.
Best lét Ólafur að vinna og
skemmta sér undir berum himni.
1 æsku dró hann margan sprett-
harðan laxinn úr Hrútafjarðará,
og lengi fram eftir ævi veiddi
hann í ám og vötnum, þegar færi
gafst. Á seinni árum hafði Ölafur
að því mikið yndi að fara rfðandi
um fjöll enda átti hann fjöruga
hesta og ganglipra.
Fyrr á öldum hefði Ólafur
sennilega fengið viðurnefnið
barnakarl, vegna þess hve mörg
börn og unglingar sóttust eftir
félagsskap hans, enda taldi hann
aldrei eftir sér að sinna þeim og
miðla þeim reynslu sinni og þekk-
in^u. Ólafur var glettinn í tilsvör-
um og einlægur og það kunnu
börnin og unglingarnir vel að
meta. Hann þreyttist aldrei á að
sýna í verki gildi hinnar þörfu
athafnar.
Hallfreður Örn Eiriksson
Þorbjörg Guðmunds■
dóttir — Minning
F. 22.2. 1893.
D. 19.12. 1976.
Utför hennar fór fram frá þjóð-
kirkju Hafnarfjarðar 28.12. s.l.
„Séð hef ég skrautleg
suðræn blóm
sólvernd í hlýjum garði,
áburð og Ijós og aðra virkt
enginn til þeirra sparði,
en mér er þó löngum meira (hug
melgrasskúfurinn harði,
runninn upp þarsem Kaldakvfsl
kemur úr Vonarskarði.4*
Þessar ljóðlínur próf. Jóns
Helgasonar, urðu mér efst í huga
er ég frétti lát frú Þorbjargar
Guðmundsdóttur. Árið 1915 gift-
ist Þorbjörg Röngnvaldi Hjartar-
syni Líndal, þá bónda að Hnausa-
koti í Miðfirði. Árið 1920 um jólin
lést Röngvaldur skyndilega, þau
höfðu þá eignast þrjár dætur, og
fjórða barnið fæddist skömmu
siðar. Ekki var um annað að ræða
en koma börnunum I fóstur til
vandalausra.
Álíts það æskilega þjóðfélags-
þróun hve betur er búið nú að
einstæðum mæðrum en var í þá
daga. Árið 1921 held ég að mjög
erfitt hafi verið að standa i henn-
ar sporum. Hjörtur Líndal bóndi
og hreppstjóri að Efra-Núpi,
tengdafaðir hennar, aðstoðaði
hana að koma dætrunum í fóstur.
Afi minn og hann voru eitt sinn
svilar, og miklir vinir, frá því ég
fyrst man. Þeirra vináttu á ég það
eflaust að þakka að yngsta dóttir
Þorbjargar komst í fóstur tii for-
eldra minna, þá rúmlega eins árs
gömul og tel ég það eina mín
stærstu gæfu í lifinu, að eiga hana
alltaf síðan sem systur. Þorbjörg
fluttist fljótlega úr sveitinni,
vann fyrir sér sem matráðskona
og við fleiri störf. Allsstaðar var
hún rómuð fyrir dugnað. Er hún
heimsótti sveitina, kom hún fyrst
og fremst til dætra sinna, þar með
á heimili foreldra minna. Alltaf
færði hún þeim einhverjar gjafir,
og mér það sama og dóttur sinni.
Eitt sinn gaf hún þeim öllum
„sparikjóla" sem þá var kallað.
Þannig kjóla fengu flestar stelpur
i sveitinni einu sinni á ári, en það
ár fengum við tvo annan kjólinn
mátti ég hafa hversdags í barna-
skóla og var mjög stolt af. Mér
hafa verið færðar margar gjafir
um ævina, en engin gjöf hefur
fært mér meiri ánægju en blái
kjóllinn sem hún Þorbjörg gaf
mér er ég var ellefu ára. A þeim
árum voru flestir fátækir, mis-
Framhald á bls. 25
ívv vi^jo m
Q/TWW u P®
V/0N9 SK/WIMA
AOH/NGM
YMW V^ÍT/ V/tf
ÚK 'bKÖtm^ VÍANS