Morgunblaðið - 05.02.1977, Síða 26

26
Sagt frá
starfi
Sambands
íslenzkra
kristni-
boðsfélaga
Eins og kunnugt er
reka íslendingar
kristniboðsstöð í
Eþíópíu, nánar til-
tekið í suðurhluta
landsins, í héraði
sem nefnist Konsó.
Starfið er kostað
héðan og er það
Samband íslenzkra
kristniboðsfélaga,
sem ber ábyrgð á
starfinu, en það er
rekið í náinni sam-
vinnu við norskt
kristniboðsfélag,
Norsk luthersk
mijonssamband. í
S.I.K. eru nú 25 til
30 félög, þar af er
um helmingur
þeirra styrktar-
félög og vinna þau
að því markmiöi að
efla og styrkja
kristniboðsstarf
meðal heiðinna
þjóða. Annað hvert
ár er þing S.Í.K. og
það sitja fulltrúar
aðildarfélaganna,
og þingið verður
næst haldið í sum-
ar. Árið 1954 hófu
fyrstu íslenzku
kristniboðarnir
störf í Eþíópíu og
nú er þar stöðvar-
stjóri Jónas Þóris-
son, en aðrir
kristniboðar sem
verið hafa í
Eþíópíu að undan-
förnu eru
Jóhannes Öiafsson
læknir og Skúli
Svavarsson. Þeir
eru báðir í leyfi
um þessar mundir.
Hér verður rakið
stuttlega hvernig
starfi S.Í.K. er
háttað heima og
heiman og litið inn
á fund í einu af
styrktarfélögum
sambandsins.
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 5. FEBRÚAR 1977
Fráskólastarfinu.
Þetta fólk bfður
þess að fá úthlutað
korni á þurrkatímunum.
Ríkisvaldið hindrar ekki
starfsemi kristniboðsins
— segir Gísli Arnkelsson, formaður S.Í.K.
SAMBAND íslenzkra kristniboðs-
félaga stendur á hverju ári fvrir
sérstökum kynningar- og sam-
komuvikum á ýmsum stöðum á
landinu. Nú um þessar mundir
eru einmitt slfkar vikur haldnar á
Akranesi, Keflavfk og Hafnar-
firði, en auk þeirra fara starfs-
menn S.l.K. út um land til að
kynna kristniboðið á ýmsum stöð-
um.
Gfsli Arnkelsson, sem lengi var
kristniboði í Eþfópfu, er núver-
andi formaður S.Í.K. og fræddi
hann blaðamann um það helzta
sem gerzt hefur í starfi S.l.K. í
Konsó að undanförnu:
— Margt hefur breytzt í Eþíó-
píu síðan byltingin var gerð þar
og stefnir hin nýja stjórn að
sósíalisma. Jörðum skal skipt og
ætlast er til að bændur vinni sam-
an í félögum. Félögin eiga jafn-
framt að standa að menningar-
málum, t.d. sjá um skólahald,
heilsugæzlu og fleira. Er þó langt
i land með að landsmenn geti
tekið að sér slíka starfsemi, enda
óska yfirvöld þess að kristniboðið
og kirkja sinni áfram skólum og
sjúkrastarfi.
Gísli sagði, að hin nýju stjórn-
völd hefðu lýst því yfir að stefna
þeirra grundvallaðist á guðleysi,
en þó sé einnig lýst yfir því að
trúfrelsi sé í landinu. Segir hann
að kristniboðið hafi þó ekki verið
hindrað af hálfu ríkisvaldsins og
enn sem fyrr óski forystumenn
lúthersku kirkjunnar í landinu
þess, að kristniboðarnir haldi
áfram að starfa svo lengi sem þeir
hafi frjálsar hendur. Er starfið í
Konsó jafnt og þétt vaxandi þrátt
fyrir að þurft hafi að fækka fast-
ráðnum starfsmönnum vegna
nýrra aðstæðna.
— Námskeið hafa verið haldin
fyrir þá sem vilja leggja hönd á
plóginn og eru kristnir menn al-
mennt hvattir til sjálfboðastarfa.
Nú eru 60 skipulagðir söfnuðir i
kirkjunni í Konsó en á rúmlega 30
öðrum stöðum hefur verið unnið
að prédikun og fræðslu.
— Nemendur skólans á kristni-
boðsstöðinni hafa mörg undanfar-
in ár verið 250—300, auk þess
sem starfræktir hafa verið 68 les-
skólar með nálægt 3300 nemend-
um víðsvegar um héraðið. Nú er
ekki lengur skylt að nota ríkis-
málið, amharisku, í kennslu og
bókagerð. Gefast því kirkjunni
ótæmandi tækifæri til að leggja
sig fram á þeim vettvangi, eftir
því sem efni og ástæður leyfa.
Þegar eru til fræði Lúthers og
söngbók á tungu Konsómanna.
— Fjöldi þeirra sem leita til
sjúkraskýlisins hefur tvöfaldazt á
Eftirminnilegast að kynnast
starfinu ytra með eigin augum
Á vegum Sambands Islenskra
kristniboðsfélaga starfa nú tveir
menn við svonefnt heimastarf,
guðfræðingarnir Benedikt Arn-
kelsson og Gunnar Sigurjónsson.
Báðir hafa þeir starfað um árabil,
Gunnar þó lengur og hann
greindi frá því sem i þeirra starfi
er fólgið. Hann var fyrst spurður
hversu lengi hann hefði starfað
fyrir S.Í.K.
— Það var árið 1941 sem ég
réðst til starfa hjá kristniboðs-
sambandinu, en ég hafði áður
starfað á vegum blaðsins Bjarma,
frá árinu 1938. Þetta ár, 1941, var
þessi starfsemi sameinuð og var
ég fyrsti fastráðni starfsmaður
sambandsins til starfs hér heima.
Áður höfðu þó starfað á vegum
þess menn um tima og tima allt
frá stofnun þess 1929, t.d. Stein-
grimur Benediktsson, kennari í
Vestmannaeyjum, Jóhannes Sig-
urðsson og sr. Sigurður Pálsson.
Einnig má nefna þá Jóhann
Hannesson prófessor og Ólaf
Ólafsson kristniboða, sem starfaði
hér á vegum S.I.K. þegar hann
var hér í leyfi frá störfum í Kína.
Séra Jóhann Hlíðar var um
tíma fastráðinn hjá sambandinu,
hann vígðist prestvígslu til starfs-
in$ árið 1948. Vmsir hafa svo lagt
hönd á plóginn í þessu heima-
starfi, t.d. Þórir Guðbergsson,
Ingvar Kolbeinsson og Páll Frið-
riksson, sem hafa verið með mér á
einstökum ferðum um landið.
Hér eru aðeins taldir nokkrir
þeirra sem hafa komið við sögu og
verið með Gunnari á ferðum um
landið, eins og hann sagði. Það
segir Gunnar
Sigurjónsson
guðfræðingur,
einn starfs-
manna S.Í.K.
eru mun fleiri sem á einhvern
hátt hafa lagt starfi S.I.K. lið en
verður ekki farið nánar út I það
hér. Gunnar heldur áfram og seg-
ir að hann hafi verlð við nám í
guðfræði þegar hann, ásamt
Bjarna Eyjólfssyni og Ástráði Sig-
ursteindórssyni, tók að sér að sjá
um blaðið Bjarma. Það flutti
fréttir og frásgnir af kristniboðs-
starfi og það stóð að kynningu á
kristniboðsstarfi með því að hafa
fundi og samkomur víða um land-
ið og er það undanfari starfs hans
hjáS.Í.K.
— Það var á kristniboðsþingi í
Hraungerði i Flóa árið 1941 að
það er samþykkt eftir umræður
um starf kristniboðssambandsins
hér heima, að sameina skyldi
heimastarf Bjarma og starfa á
vegum sambandsins. Við Ólafur
höfðum þá oft farið saman út um
land og staðið fyrir samkomum
eftir að hann kom frá Kina 1938
og þótti eðlilegra að einn aðili
stæði að þessu starfi. Þessi ár
voru mánaðarlaunin ekki há, mig
minnir að ég hafi haft um 150 kr.
á mánuði, enda var ég ungur og
ólofaður og þurfti því ekki mikið.
— Starf okkar var fólgið í því
að halda samkomur þar sem við
prédikuðum guðs orð og kynntum
kristniboðið, sérstaklega i Kina á
þessum árum. Við sýndum stund-
um kvikmyndir sem Ólafur hafði
tekið þar úti, og eru þær mjög góð
heimild um starfsemina þar.
Þetta voru alls sex litlar spólur og
skipti Ólafur henni i tvo hluta.
Ólafur var um tíma á ferð í Kína
með bandarískum kvikmynda-
manni sem túlkur og lærði ýmis-
legt af honum i kvikmyndatöku.
Við létum stundum fjölrita smá
sönghefti og notuðum á samkom-
um og oftar en einu sinni er við
vorum I Ólafsvik hjá sr. Magnúsi
Guðmundssyni, sem þá var sókn-
arprestur þar, bað ég hann að
þýða góða erlenda söngva. Hann
gerði það og við gátum notað þá á
samkomum þar og víðar. Það
hentaði ekki alltaf að nota sálma-
bókina, þó hún sé góð, það vantaði
stundum léttari söngva og lög en
þar eru.
— Við héldum líka samkomur
fyrir börnin á flestum stöðunum
sem við heimsóttum. Tilgangur
okkar með þessum samkomuhöld-
um var að hvetja fólk til að gera
alvöru úr trú sinni og ávinna aðra
fyrir Krist. Það komu oft nokkuð
margir á þessar samkomur, Ólaf-
ur var þekktur maður og vinsæll.
Hann var einna þekktastur fyrir
ýmis fræðsluerindi sem hann
flutti í útvarpið. Okkur var tekið
mjög misjafnlega, stundum feng-
um við þakkir fyrir þessar heim-
sóknir og stundum vorum við
álitnir með of strangan og óþarf-
an boðskap. Það var stundum erf-
itt að ferðast á þessum árum, og
man ég eftir þvi i sambandi á
ferðalögin á Snæfellsnesi að við
urðum að sæta sjávarföllum er
við fórum riðandi eða gangandi
milli Ólafsvikur og Hellissands.
I Sambandi Isl. kristniboðsfél-
aga eru nokkur félög úti um land-
ið, kristniboðsfélög sem vilja
styðja og styrkja kristniboðsstarf-
ið. Gunnar var spurður hvort þeir
legðu aðaláherzlu á að heimsækja
staði þar sem þessi félög starfa:
— Það hefur nú ekki verið svo
að kristniboðsfélög hafi verið til á
öllum þeim stöðum sem við ferð-
umst til, en þau eru nú um 14, og
við leggjum ekki allt kapp á að
heimsækja aðeins þau. Þessi félög
hafa lika sum lagst niður, t.d. á
Patreksfirði en þar var starfandi
kristniboðsfélag í allmörg ár.
Kona sem hafði verið i Kristni-
boðsfélagi kvenna í Reykjavík,
fluttist vestur og stofnaði félagið
og tók dóttir hennar við félaginu
að henni látinni en félagið leið
undir lok þegar hennar forystu
naut ekki lengur við og þeirra
sem tóku við félaginu eftir hana,
það hætti þegar þetta fólk fluttist
þaðan aftur. Þannig hefur það
verið með þessi félög eins og
gengur, þau hafa stundum verið
endurvakin. I Stykkishólmi og á
Akureyri eru gömul félög, og
félögin í Reykjavik eru elztu
kristniboðsfélögin.
— En við fórum oft á staði þar