Morgunblaðið - 29.04.1977, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 29. APRtL 1977
MORödN-,
RAFFÍNO V
I í
Reyndar borða ég injög lftið á
morgnana og kvöldin.
Þetta er nýjasta gerðin okkar,
„Verðbólgufötin" — enginn
vasi fyrir veski eða smámynt
IBíR-
V'ið getum ekki haldið áfram að
sauma eftir uppma-lingu
aðeins.
Mér er sagt að í þessu hverfi séu vasaþjófarnir f sérflokki..
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Aðeins átta af þátttakendum í
mjiig fjölmennri tvímennings-
keppni tókst að vinna þrjú grönd
á spilin hér að neðann. Þetta var í
einum hluta Philip IVIorris-
keppninnar, 140 pör tóku þátt í
henni og toppurinn í spili v ar 11S.
Austur gefur, norður og suður i
hættu.
Norður
S. 1)102
II. 9872
T. ÁK542
L. 10
Vestur Austur
S. K8 S. G964
II. D1054 H. A63
T. 1)1076 T. 3
L. G65 L. D8743
Suður
S. Á753
II. KG
Það er hún Fjallveig — Eruð þið heima?
Umviðtölí
sjónvarpi
„Oft heyrum við gagnrýni á
sjónvarpið og sagt er, að efni þess
sé fyrir neðan allar hellur. Þetta
er vafasöm fullyrðing, þótt allt
falli eðlilega ekki öllum. Mér
finnst t.d. margir viðtalsþættir
skemmtilegir og fróðlegir.
Auðvitað misjafnir eins og geng-
ur. Sérstaklega ef spyrjendur eru
að tala um efni, sem þeir þekkja
ekki.
Ég tek sem dæmi þátt, sem mig
minnir að heiti „Úr einu í annað“.
1 þessum þætti var um daginn
myndarstúlka að spyrja konu um
afkomu hennar. Mér virtist
spyrillinn vera að réttlæta eða
sýna fram á réttmæti þeirrar
kröfu, að 100 þús. krónur á mán-
uði verði viðurkennd sem lág-
markslaun. Nú læt ég það alveg
liggja milli hluta, hvort þessi
krafa er réttmæt eð ekki. Konan,
sem spurð var, kvaðst hafa 692
þús. króna tekjur sl. ár. Hún
kvaðst vinna 40 stundir á viku og
fyrir það fannst henni, að hún
ætti aó hafa nóg til þess að lifa af.
Svo var sett upp dæmi, sem sýndi
óhjákvæmileg útgjöld, og menn
spurðu sjálfa sig, hvernig getur
konan lifað af þessu með tvö
börn? Jafnvel flögra að manni
ósiðlegar hugsanir, þótt grund-
völlur slíkrar atvinnu sé ekki
mikill á íslandi.
En þarna kom fáfræði spyrj-
andans fram. Kona var einstæð
móðir með tvö börn. Ef hún er
fráskilin og á aðeins þessi tvö
börn eða hefir átt þau svona að
gamni sínu, er útkoman þessi:
Hún fær í mæðralaun tæplega 110
þús. á ári og í meðlag með börnun-
um 236 þús. eða heildartekjur
hennar eru kr. 1038.000. Hún hef-
ir þvi 86.500 í meðaltekjur á árinu
1976, sem samsvara hátt i 100 þús.
króna tekjur á árinu 1977, sem
talið er lágmark til þess að lifa af.
Ég tek einsog ég sagði hér fyrr
enga afstöðu til þess hvort þetta
eru nægar tekjur eða ekki. Dæm-
ið er aðeins tekið af fjölmörgum,
þar sem spyrillinn þekkir ekki
málefnið nægilega vel, sem hann
er að spyrja um.
Mjög gott viðtal var svo á eftir
við Einar Bollason vegna svara
hans, þótt sumar spurningarnar
væru aftur á móti klaufalega
orðaðar.
N.N.“
Það hefur löngum verið svo að
fréttamenn og aðrir, sem sjá um
efni í fjölmiðlum hafa oft ekki
tækifæri til að setja sig nægilega
T. G98
L. AK92
á einu borðanna vann suður
sitt spil þannig — aþ vísu með
hjálp varnarspilaranna.
Útspil vesturs var hjartafjarki,
sem austur tók með ás og spilaði
aftur hjarta. Suður var inni á
kónginn og spilaði tíguláttu.
Vestur lét lágt og spilarinn lét
einnig lágt frá blindum. Það gekk
vel en síðan spilaði hann spaða-
þristi. Vestur tók á kónginn og
gerði siðan villuna. Hann tók
hjartaslagina tvo. Suður lét á þá
eitt lauf og einn tigul en austur
mátti missa lauf. Vestur spilaði
sig síðan út á spaða, tia, gosi og ás.
Nú var skyndilega komin upp
dæmigerð tvöföld kastþröng. Þeg-
ar suður spilaði spaða á drottning-
una varð vestur að láta lauf en
eftir það gat austur ekki haldið
valdi á bæði lauflitnum og spað-
anum. þegar suður tók á tígulás
og kóng blinds.
Auðvitað réð heppni tígullíferð-
inni en að öðru leyti var spila-
mennska suðurs rökrétt og öllum
möguleikum haldið opnum.
Það er ekki á allra færi aó sjá
kastþröng vera i aðsigi. En vestur
gat forðast hana með þvi að taka
ekki hjartaslagina. Þá nær suður
ekki fram réttri stöðu.
Að vinna þrjú grönd gaf 111
stig af 118 mögulegum fyrir spil-
iö.
ÞAÐ VERÐUR EKKI FENGIÐ, SEM FARIÐ ER
Framhaldssaga eftir Bernt
Vestre.
Jóhanna Kristjónsdóttir
þýddi.
l.KAFLI
Garðurinn var allur 1 óhirðu,
hált gras í rósabeðunum, blett-
urinn gulur af sóleyjum. I
júnúsólinni eftir margra sólar-
hringa rigningu ilmuðu
sýrenurnar við hliðið áleitnis-
lega.
Peter Kessel horfði heim að
húsinu. Þetta var niðurnídd
bygging, tveggja hæða hús á
kjallara og hvers kyns pfrum-
pár og útflúr.
Húsíð var eyðilegt að sjá. Llt-
ið var af tjöldum fyrir gluggum
og þeir allir harðlokaðir.
Hann gekk upp stigann og
hringdi dyrabjöllunni. Engínn
opnaði. Með undrun f andlitinu
horfði hann á grænar dyrnar.
Það var ekki fært að sjá inn f
ganginn, þar sem tjald var fyrir
mjóu hurðarrúðunni.
Nú iðraðist hann þess að hafa
ekki reynt að hringja ð undan.
Hann hafði lagt á sig heilmikið
ferðalag, fyrst hálfan annan
tfma með lest og sfðan margra
kflómetra ganga eftir brugðótt-
um sveitaveginum.
Vfst hafði hann hugsað sér að
hringja. En hvað hefði hann þá
getað sagt f sfmanum? Nei,
hann varð að hitta Hemmer
sjálfan og þreifa sig áfram áður
en hann segði neitt.
Hann hlaut að geta komizt að
þvf hvort einhver bjó f húsinu
um þessar mundir.
Hann gekk fyrir hornið. Þeg-
ar hann var að reyna að teygja
sig upp að gluggakarmi, fann
hann að einhver fylgdist með
honum. Hann sleppti takinu og
snerist á hæli. 1 hlfðinni stóð
roskinn, hvfthærður maður,
beið. Peter fann að hann
roðnaði, hann sá hvernig hann
hlaut að Ifta út f augum gamla
manusins.
— Ég er að leita að Hemmer,
sagði hann hraðmæltur.
— Iiringduð þér bjöllunni.
— Enginn svaraði henni.
— Þá er hann líkast ekki
heima, sagði maðurinn.
— Mér þætti fróðlegt að
vita, hvort von er á honum.
— Getið þér séð það ef þér
gáið inn um eldhúsgiugga?
— Þér hljótið að skilja, sagði
Peter gremjulega að ég vildi
athuga hvort Hemmer væri hér
um þessar mundir. Það gæti
verið, að hann væri staddur á
ítalfu. Og þá væri heidur til-
gangslftið að reyna að bfða eftir
honum.
Maðurinn brosti dauflega.
— Þekkið þér Hemmer?
spurði hann.
— Ja, aðallega þekki ég son
hans, Frede.
— Hann er ekki hér.
— Ilemmert er þá búsettur f
húsinu núna?
— Já, hann kemur aftur sfð-
degis.
— Gætið þér hússíns fyrir
hann?
— Já.
Peter vissi ekki hvað hann
átti að segja fleira.
— Ætlið þér að bfða? spurði
maðurinn.
— Ég verð að gera það.
En taskan hans var hjá
kaupmanninum f þorpinu.
Hann varð að nálgast hana.
— Ég ætla að hregða mér frá,
sagði hann hraðmæltur. — Ef
þér sjáið Hemmer, segið hon-
um þá, að Peter Kessel hafi
spurt eftir honum og komi aft-
ur seinna.
Hann gekk aftur af stað f
áttina að stöðinni. Fuglarnir
sungu f trjánum allt í kringum
hann. Pollar var á veginum eft-
ir rígninguna undanfaríð.
Ilann hafði gengið um
heiming leiðarinnar, þegar
Fólkswagenbfll kom akandi á
móti honum.
Var Ilemmer þarna á ferð?
Peter gekk út á miðja götuna
til að fá bflstjórann til að draga
úr ferðinni.
En Hemmer var ekki í bfln-
um, heldur nokkrir ungir
menn. Peter beygði til hliðar
og lét bflinn fara hjá.
I krambúðinni keypti hann
brauð, smjör ost og niðursuðu-
vörur. Og síðan hringdi
kaupmaðurinn á bfl fyrir hann.
Meðan hann beið eftir bfln-
um kom Fólkswagninn aftur.
Nú var hara einn piltur f
honum.