Morgunblaðið - 25.05.1977, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 25. MAÍ 1977
WOM0ÚH-ÍWÍ
mtfino ii r
((I
T\Fít
€-dBbn
GRANI göslari
1640
©/?77 -£A&LE F&*TVfZ£^
<■* ~t,8f£-
Hættu að naga á þér neglurnar.
Ég fæ annars krampa I hand-
legginn!
Má ég spyrja: Sýnist yður
humarinn hafa verið soðinn
nðgu lengi?
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
LÍKINDAREIKNINGUR I bridge
er erfiður og dæmi, sem koma
fyrir við spilaborðið, eru þá oft
illleysanleg en eftir að spilið er
búið liggur lausnin stundum I
augum uppi. Spilið I dag er dæmi
um þetta og er frá nýloknu Is-
landsmóti í sveitum.
Vestur gaf, austur og vestur á
hættu.
Sundstaðir opnir fyrr?
Hér er fyrst bréf frá konu sem
stundar sundið-á hverjum degi en
hefur ósk um að þeir opni fyrr á
morgnana, svo þeir, sem mæta
snemma, geti hafið daginn með
sundinu:
„Kæri Velvakandi.
Við hjónin erum ein af þeim,
sem helst viljum byrja daginn á
því að fá okkur sundsprett. En sá
er hængur á, að sundstaðirnir
opna ekki fyrr en kl. 7.20 og við
þurfum að mæta í vinnu kl. 8.
Við höfum samt gert þetta
undanfarið, en kapphlaupið er
svo mikið við klukkuna, því
stimpilklukkur eru auðvitað á
vinnustað, að ég er hrædd um að
stressið beri okkur ofurliði.
Ég veit að svona er ástatt með
marga aðra, enda sést það á þeim
fjölda, sem bíður fyrir utan sund-
staðina, þegar opnað er. Auk þess
myndu ábyggilega margfalt fleiri
stunda sund á morgnana, ef opn-
að væri fyrr.
Þess vegna langar mig að skora
á einhvern af þessum athafna-
sömu borgarfulltrúum okka að
beita sér fyrir að sundstaðir verði
opnaðir kl. 7 á morgnana. Þó
greiða þyrfti 20 minútna eftir-
vinnu myndi þjóðfélagið fá það
marg endurgreitt i minnkandi
sjúkrakostnaði og auknum afköst-
um, þvi sundið er sú heilsulind,
sem hressir menn ótrúiega mikið
á líkama og sál.
M.T.“
Það er án efa rétt að sundið er
mikil heilsulind fyrir þá sem það
stunda, og sjálfsagt rétt að ýta
undir það á allan hátt að sem
flestir fái notið þess. Hér er líka
ekki um neitt gífurlega mikið
Norður
S. Á7
H. D85
T. KG106
L. G1095
Suður
S. K10
H. ÁG43
T. ÁD8
L. K742
Á báðum borðum varð suður
sagnhafi i þrem gröndum. Og út-
spiiið var einnig það sama, spaða-
drottning. Tekið með ás og lauf-
gosa spilað, sem austur tók með ás
en vestur lét áttuna. Austur spil-
aði aftur spaða og nú voru spilar-
arnir á krossgötum. t opna her-
berginu fór suður inn á blindan,
spilaði lauftiunni og svínaði.
Austur átti drottninguna og suður
vann þannig spilið.
Eru lesendur ánægðir með
þessa vinningsleið spilarans?
Á hinu borðinu reyndi suður
aðra betri, sem ekki tókst. Hann
ákvað réttilega, að tveir mögu-
leikar væru betri en einn. Tók á
laufkóng en þegar drottningin
kom ekki svínaði hann seinna
hjarta og tapaði spilinu.
Allt spilið var þannig.
Norður
S. Á7
H. D85
T. KG106
L. G1095
Vestur Austur
S. DG9843 S. 652
H. K109 H. 762
T. 53 T. 9742
L. 86 L. ÁD3
Suður
S. K10
H. ÁG43
T. ÁD8
L. K742
Beint prósentulega reiknað hef-
ur vinningsleiðin um það bil 16%
minni líkur en aðferðin, sem
leiddi til taps. Svona er spilið —
gæfa er ekki sama og gjörvuleiki.
Af mörgum hraðriturum fyrr og sfðar ber hún af þeim öllum f
hraðvirkni!
ÞAÐ VERÐUR EKKI FENGIÐ, SEM FARIÐ ER =~7
22
f Marka. Átti hann að fara aft-
ur? Hvað gerði það til þótt
Katja fengi að hrósa sigri? Var
það einhver sigur? Ilann vildi
vera laus úr þessu hjónabandi.
Þvl fyrr því betra. Hún skipti
hann engu máli lengur.
Skipti hann engu máli?
Getur manneskja sem maður
hefur búið með f nokkur ár
nokkurn tfma hætt að skipta
mann máli?
Nei, hún skipti hann vissu-
iega máli lengur. Én hann
þráði hana ekki lengur. Það
hafði eitthvað verið að gerast
innra með honum, eitthvað í
honum var dautt. En hann
mundi enn þeirra fyrsta fund
og samvístir þeirra 1 upphafi.
Og þá hlýnaði honum um
hjartarætur.
Peter sneri bflnum og ók aft-
ur til baka.
Þegar hann ætlaði að
smeygja lyklinum f lásinn upp-
götvaði hann að Iykillinn
passaði ekki. Það fauk ákaflega
f hann þegar hann skildi að
skipt hafði verið um lás f fbúð-
inni. Hann var útilokaður frá
sfnu eigin heimili og það meira
að segja áður en gengíð hafði
verið frá skilnaði að borði og
sæng.
Þetta var einum of ruddalegt.
Hann hringdi dyrabjöllunni
mörgum sinnum. Nokkrar mín-
útur iiðu, sfðan heyrði hann
rödd Ellenar.
— Hver er það?
— Peter.
— Æ. ég er svo þreytt, get-
urðu ekki komið seinna.
— Hvað f fjáranum ertu að
fmynda þér að ég sé að koma til
að gera? Og hvað á að þýða að
hafa skipt um lás?
IIún svaraði ekki.
— Þú ættir að vita þetta er
ólöglegt f hæsta máta. Og nú
skaltu opna og það umsvifa-
laust. Annars geri ég alit vit-
laust.
Hann hafði hækkað róminn
ótæpilega nú. Og í þögninní á
eftir heyrði hann að dyr voru
opnaðar á næstu hæð fyrir neð-
an.
Einhver var að hlusta.
— Jæja ætlarðu að opna,
hrópaði hann.
Skyndilega svipti hún upp
dyrunum.
— Þú getur komið og skrifað
undir skjöiin. Svo geturðu farið
aftur. Ég er þreytt.
— Þú skalt leggja af þennan
skipunartón. Annars skrifa ég
ekki undir eitt né neitt, hvorki
nú né sfðar. Og ég hef ekki
hugsað mér að þú takir við
fbúðinni eins og ekkert sé sjálf-
sagðara. Þú skalt athuga að ég
er líka aðili að málinu. Og nú
skaltu láta mig fá l.vkil að nýja
lásnum.
— Nei.
— Þú gerir þér væntanlega
grein fyrir að ég get krafizt
þess með lögin að hakhjarli.
— Þú færð hann ekkí.
— Komdu með hann, öskraði
hann.
— Gerðu það fyrir mig að
æpa ekki svona, sagði
hún. — Nágrannarnir heyra
til þfn. Þú hefur plagað þá nóg
upp á sfðkastió með þessum
öskrum þfnum. Það endar
alltaf með þvf að lenda á mér,
þar sem ég bý hér.
— Nei, hugsa sér, býrð þú
hér? Og ætlar að halda því
áfram? Og með leyfi, hvar á ég
að búa? Á ég að tjalda úti á
götu. Kannski þú gætir greitt
mér út minn hlut f fbúðinni.
Mig vantar peninga um þessar
mundir.
—■ Ég er búin að fá lán. Ég er
með ávfsun handa þér.
Peter horfði á hana, kom
ekki upp orði.
Þarna stóð hún og sagði hon-
um það, köld og róieg að hún
hefði keypt hann út úr fbúð-
inni. Án þess svo mikið sem að
bera það undir hann. Rósemi
hannar æsti hann upp.
— En ef ég vil nú fá fbúð-
ina? Ef ég gef nú skft í þessa
ffnu ávfsun þfna?
Hún svaraði ekki.
Hann gekk inn f stofuna.
Hvergi voru merki um hans
vist þarna, persónulegir munir