Morgunblaðið - 03.07.1977, Síða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 3. JÚLI1977

■
Hornvfk, Kollur, Tröllakambur, Rekavfk bak Höfn og Rekavfkurf jall lengst til hægri. — Skarðið til hægri er Atlaskarð.
Jón I. Bjarnason:
/
Utivist á Homströndum
HORNSTRANDIR hafa
löngutn heillað hugi
þeirra, sem komast vilja
í kynni við óspillta nátt-
úru landsins og hrikalegt
Iandslag. Að sjálfsögðu
geta menn ferðazt þang-
að upp á eigin spýtur, en
þangað er erfitt að kom-
ast og því hyggilegast, að
minnsta kosti fyrir þá,
sem ekki eru þar því
kunnugri, að fara þangað
í hópferð.
Við getum hugsað okk-
ur ferðina eitthvað á
þessa leið:
Við fljúgum með Flug-
leiðavél til ísafjarðar.
Þar bíður okkar póstbát-
urinn Fagranes, en hann
á að flytja okkur í Horn-
vík á Hornströndum, og
einnig i Aðalvík. Á báð-
um þessum fornfrægu og
fögru stöðum verða sett-
ar upp höfuðstöðvar ferð-
arinnar, því hópurinn
skiptist í Hornvíkinga og
Aðalvíkinga.
Auk þeirra, sem koma
frá Reykjavík, bætast ef
til vill einhverfir í hóp-
inn á ísafirði. Sumir
þeirra ætla aðeins fram
og til baka með bátnum.
Þeir ætla að líta stórbrot-
ið landslag Strandanna í
sjónhending frá skips-
fjöl:
Sæbratta núpa í
svimandi hæð,
salta fjörunnar
jörð.
Brfkur og Fjalir
brimlúða hlein,
brothvöss fjallanna
skörð.
Á milli núpanna hjúfr-
ast vogar og víkur með
græn tún kringum grón-
ar bæjarrústir. Það
mannlíf, sem var hér er
horfið, en í bjarginu er
sem fyrr ys og þys, og
iðandi líf, hvert sem litið
er — fugl á eggjum og
ungum.
Við tökum land í Horn-
vík, sláum tjöldum og
göngum til bæjar í Höfn.
Betúel Betúelsson er
ekki heima. Heldur ekki
Sumarliði sonur hans, er
bjó hér síðast. Gamla
bæjarrústin, undir hlíð-
inni, hvíslar út í rökkrið
gleymdum sögum um
fólkið, sem fæddist hér
og bjó, en íluttist síðar
burtu til annarra þægi-
legri en svipminni staða.
Bær Sumarliða Betúels-
sonar stendur ennþá og
veitir gestum gott skjól.
Upp í fjalli kallar ein-
mana refur.
Hér er fjölbreytt og
fagurt skemmtigöngu-
land. Gönguleiðirnar
geta verið stuttar eða
langar, erfiðar eða auð-
veldar, allt eftir því
hvers er óskað. Hér er
eitthvað við allra hæfi.
Það er morgun og sól á
Hornbjargi. Við höldum
af stað í gönguferð á
bjargið, meö nesti til
dagsins. Við göngum
fjöruna, því lágsjávað er
og sandurinn þéttur. Við
vöðum oáinn skammt frá
Kýrá, og göngum f jöruna
undir Standahlíð áleiðis
að Horni. Fjallið fyrir
ofan heitir Raggir.
Á Stöndunum er svart-
bakur með unga og heils-
ar okkur með hásu gargi.
Hæsti standurinn heit-
ir Steindórsstandur, og
forn munnmæli herma að
maður að nafni Steindór
hafi klifið standinn til
þess að forða sér undan
ísbirni sem kom honum í
opna skjöldu. Standurinn
virðist vera ókleifur,
nema með sérstökum út-
búnaði, en hvað um það,
nafn Steindórs ber hann,
og enginn skyldi rengja
þjóðsögu.
Frá Horni förum við
gömlu götuna út á bjarg-
ið, út á Hornklett. Hér er
svimandi hæð og hengi-
flug í sjó. Bjargið er við-
ast 300—400 m hátt, en
Kálfatindur, sem er
hæsti, tindur bjargsins,
er 534 m. Það smellur í
myndavélum, en orð eiga
hér ekki við. í þögulli
lotningu njótum við þess
að vera til, og vera stödd
á Hornbjargi, frægasta
og stærsta hornsteini Is-
lands. En áfram skal
haldið eftir brún bjargs-
ins, því ferðinni er heitið
á Kálfatind, fyrir þá sem
það vilja. Núpur, Yztidal-
ur, Miðfell, Miðdalur,
Múli, Jörundur og Kálfa-
tindur.
Við klífum Kálfatind
og útsýnið er stórfeng-
legt: Hálendi Vestfjarða,
Húnaflói, Jöklar mið-
landsöræfanna og Eyja-
fjarðarfjöll. Til norðurs
er Dumbshaf með græn-
lenzku fjöllin, sem
skuggamynd á þili í 3700
m hæð, bak við slæðu
fjarlægðarinnar. Undir
Kálfatindi er fagurt blá-
tært fjallavatn, Miðdals-
vatn. Úr því fellur lækur,
sem heitir Á. Við vatnið
er mikið fuglalíf, sann-
kölluð fuglaparadis.
Innstidalur er grösugur,
og um hann er leiðin i
Almenningaskarð og yfir
til Látravikur til
Jóhanns, vitavarðar, en
þangað förum við annan
dag.
Ferðinni er heitið í
Rekavík bak Höfn og út á
Hvannadal. Við förum
götuna út á Nes, framhjá
Hamrinum og rústunum
af útibúi Ásgeirsverzlun-
ar og pakkhúsi Betúels
Betúelssonar. Hér eru
faldar í grasinu merki-
legar vatnsveiturennur
frá verzluninni og fisk-
verkuninni.
Sennilega er þessi
vatnsveita úr fjallshlíð-
inni til fiskverkunar ein-
stæð í íslenzkri atvinnu-
sögu. Rennurnar eru
gerðar úr rekavið og eru
eintrjáningar. Við skul-
um færa Byggðasafni
Vestfjarða á ísafirði eina
þeirra til varðveizlu.