Alþýðublaðið - 07.11.1958, Síða 11

Föstudagur 7. nóv. 1858
HliyAubi « o
11
Faslelgnarskattar
cuínnaio *i a. síou.
Lagði hann til, að hækkunin
yrði minni. Geir Hallgrímsson
bæiarfulitrúi íhaldsins sýndi
fram á, að tillögur GuSmundar,
ef samþykkíar væru, mundu að
■eins koma eigendum verzlunar
húsa til góða en hafa sáralitla
þýðingu fýrir íbúðai'eigendur ai
mennt.
Magnús Ástmarsson bæjar-
fulltrúi Aliþýðuflokksins kvaðst
mundu fj'-gja þesum tiilögum
um hækkun fasteignaskatts. —
Hann sagði, að þrátt fyrir allt
væru þeir menn er ættu íbúðir
betur esttir en þeir, sem leigðu
og því yrði engin bót að því að
hækka útsvörin og láta fast-
eignaskattinn vera óbreyttan.
Við aí k v æ ð a g r e iðs 1 u uin
frv. voru breytingatillögur
Guðmunclar Vigfússonar felld
ar. Vakti það einna mesta at-
bygli við atkvæðagreiðsluna,
að tilIaSa Guðmundar fékk að
eins ívö atkvæði. Guðmundujj
jáki sat hjá.
J.
Mr. 37
H
M
Framhakt af 1.
síða.
sig, út um góif og ganga. Á lög-
i reglustöðinni var óþrifnaður-
■ inn svo yfirgengilegur, að eng-
inn skipverja hafði áður séð
neitt því líkt. Þótti þeim aðset-
ur lögreglunnar líkastur fjósi,
þar sem: láðst hefði lengi að
moka flórinn. Kemur þetta
. heim við frásagnir þeirra, er
þekkja til Þrifnaðar á opinber-
um stofnurmm víðar í Sovétríkj
unum.
MATSEÐ
Fösíudagur
HRÍSGRJONA
VELLINGUR
KJOTSUPA
LAMA-
KJÖT Kr. 26.50
STEIKT FISK-
FLÖK Kr. 16,10
SKYR
m/RJÓMA KR 8,50
KAFFIBOLLI
efth’ mat KR. 2.00
MJÓLKUR-
PELI KR. 2,30
SERKETTIR:
KÓTILETTUR
KR. 29.90
BACON m/ EGGI
KR. 27.60
ÞjónustugjaM innifalið
í verðinu.
Vistlegur og édýr
matsölustaður
,eyr aldregi
þeirra Hectors, Samuels og
Anastasie; hirtu þeir ekki um
að haf^ neitt annað samband
sín á milli, en treystu á Char-
les í hvívetna.“
Staunton, sem var þangað
kominn með aðstoðarmenn
þessara andspyrnusveita og
og stjórna þeim, var. staðráð-
inn í að þess skyldi ekki langt
að bíða, að þær gætu íekið
til óspiilltra málanna." Þýzku
hersveitirnar voru þegar
lagðar af stað til strandar, svo
ekki mátti neina stund missa.
Ef Hitler hefði viljað ljá því
eyra, sem Rommel hafði'klifað
á í marga mánuði að gert
yrði, myndu þessar dreifðu
hersveitir þegar hafa verið
búnar að búa um sig á norð-
urströndinni, enda lá í augum
uppi að þar mundi þeirra
fyrst og fremst verða þörf. En
Hitler spáði landgöngu á S.-
Frakklandi, siem rættist raun-
ar skömmu eftir landgönguna
í Normandí, — og taldi því að
hersveitir sínar yrðu hreyfan-
legri og kvæði fyrr og meira
að þeim er til átaka drægi, ef
þær væru dreifðar um hættu-
svæðið. Mikilvægasta her-
sveitin var án efa skriðdreka-
herfylkið .,Das Reich SS”, sem
staðsett hafði yerið í Tulouse
og var þegar lagt af stað áleið-
is til Normandí, til aðstoðar
hinum aðþrengdu liðsveitum
Þjóðverja þar. Þess gat ekki
verið langt að bíða, að það her
fylki nálgaðist Maquishéraðið.
Það reið því á að hefjast
handa tafarlaust og svo um
munaði.
Staunton kailaði þegar til
ráðstefnu um framkvæmdir.
Anastasie, foringinn í sveit-
inni, þar sem þau voru nú
stödd, hlýddi boðskap hans
rafeð athygli og kvaðst reiðu-
húimn til fyllstu samvinnu.
Og þar sem Bandamenn voru
þegar gengnir á land og allt
bæri að með slíkum hraða,
þyrfti aðeins við skipulags og
áætlunar, sagði hann; á hitt
mætti reiða sig, að Maquisarn-
ir væru tilbúnir að ráðast gegn
fjandmönnunum hvenær og
hvar, sem þörf krefði. Sjálfur
kvaðst hann þekkja vel til
allra landshátta þarna, og það
gerðu Maquisarnir allir. Hann
gæti sent menn sína þangað
mfeð handsprengjur, sprengi-
efni og In’íðskotabyssur, sem
þeir gætu helzt orðið að gagni.
Þið megið treysta okkrr. Skrið
drekahersveitin skel aldrei
komast leiðar sinnar. r 3unton
þótti nokkuð kennr - flætis
Maquisa í þessari yfi • ýringu,.
en baráttukjarkurinn vgr þó
fyrir hendi og það var mikils
virði.
Flami þakkaði Anastasie,
Það ler go.tt hvað þetta svæð,i
snertir. En hvernig er með þá
hina? ...
— Þeir láta ekki heldur á
sér standa. Það er ég viss um.
En við verðum, mælti hann
enn, — að ræða áætlunina og
skipulagið við þá og skýra það
fyrir þeim. Þið verðið aS
senda einhvern á fund þeirra.
Hann svipaðist um í ber-
herberginu.
— Violetta fer, sagði Staun-
ton.
Anastasie varð litið á stúlk-
una.
— Ágætt, varð honum að
orði. Þá fylgi ég henni til að-
alstöðva Corrési-Maquisanna.
— En við þurfum þín við
hérna, maldaði Staunton í mó-
inm.
— E’inhver verður að fara
með stúlkunni, sem getur
tryggl að hún verði tekin trú-
anleg, sagði Anastasie. Og
þeir þekkja mig, þarna í Cor-
rési. Ég fylgdi henni á fund
Samúels og verð sjálfur kom-
inn til baka eftir þrjár — í
mesta lagi fjórar klukku-
stundir.
— Allt í lagi.
— Hún segir þeim áætlun-
ina og skýrir hana fyrir þeim,
mælti Anastasie enn, og síð-
an fylgir Samúel hen-ni á fund
leiðtoga Creuss-Maquisanna.
Og að endingu gengur hún svo
fyrir sjálfan herforingjann,
Charles í Crateauroux, og
segir honum hvaða ákvarðan-
ir hafa verið teknar.
— Þetta er skynsamlega at-
hugað. En mundu að fé hefur
verið sett til höfuðs þér,
mælti Staunton.
— Þetta gengur allt vel,
svaraði Anastasie. —• Ég
verð áreiðanlega koinainn aft-
ur fyrir kvöldið,
— Staunton snéri sér þá að
Violettu.
— Hvað, sem fyrir kann að
koma, sagði hann, þá verður
þú fyrst og fremst að hafa
hugfast að Anastasie verður að
koma aftur. Án hans getum
við ekki hrundið fyrirætlunum
okkar í framkvæmd.
— Violetta kinkaði kolli.
Eg skil, svaraði hún.
Anastasie hóf tafarlaust
u'iidirbúning að för þeirra.
Allt varð að gerast leins hratt
og unnt var. Og að morgni
þess 10. júní, það er að segja
þrem döguin eftir að Violetta
kom til Frakklands, var allt
undir það búið að hún legði
af stað í leiðangur sinn. Ma-
quisarnir höfðu að undaníörnu
komizt yfir ógrynni vopna og
miklar birgðir af sprengiefni,
sem þeir höfðu fólgið í jarð-
í'öllum og' kjarri. Þeir höfðu
einnig yfir að ráða mörgum
bíluni og véíknúnum farar-
tækjum. Flest gengu.þau fyrir
viðarkolum, en aö þessu sinni
var dökkblár Citronen bíll
fyrir valinu til ferðalagsins og
fylltur benzíni. Þau hittust
úti fyrir matvöruverzluninni,
þar sem þau höfðu aðsetur
sitt, hún og Staunton og þeir
samstarfsmenn hennar. Vio-
letta var klædd í jakka og
pils, á flatbotnuðum skóm og
sokkalaus. Hún tók með sér
litla ferðatösku með nokkrum
fatnaði og hríðskotabyssu
sína, ásamt átta fyllingum af
skothylkjum. Anastasie var í
leðurtreyju sinni og hafði
með sér hraðskeytlu. Heitt var
í veðri, en himinn skýjaður,
og virtist stormur geta skoll-
ið á þá og þegar.
Þau voru sezt inn í bifreið-
ina klukkan bálfníu, og allir
viðstaddir kvöddu þau inni-
lega og óskuðu þeim góðrar
fierðar. Anastasie hafði á-
kveðlið að þau kæmu við í
Pompadour í leiðimii og skoð-
uðu sig þar um, en það er lít-
ið og sérlega fallegt þorp í
Corrézt, og var þangað um
þrjátíu mílna leið. í þorpi
þessu er kastali frá fimrntándu
öld, og af honum tók Antoin-
etta Poissen, ástmey Lúðvíks
fimmtánda, nafn sitt.
Ekki var gert ráð fyrir að
ferðin tæki þau mikið meira
en klukkustund. Vegurinn lá
yfirleitt í bugðum og krókum
milli kjarrskóga og kletta, en
á einum stað varð ekki hjá því
komizt að fara yfir þjóðveg-
inn frá Toulouse til Norman-
di, og það var ekki að vita
nema þýzkar hersveitir væru
þar á ferð á leið til norður-
strandarinnar. og það gat
tafið þau.
Anastasie hafði lofað að
sonur læknisins í þorpinu,
sem skrteppa þurfti til Pom-
padour, fengi að aka með þeim
í bílnum, en þar sem hann
átti ekki að hafa þar neina
viðdvöl, tók hann reiðhjól sitt
með sér, og var það bundið á
bílinn. Læknirinn bjó í La
Croisille, nokkrum mílum
fyrir utan þorpið, og drengur-
inn, sem ekki var nema tólf
ára, var vitanlega stórhrifmn
af að fá að sitja í bílnum; Viö-
letta hjálpaði honum að binda
reiðhjólið, og varð ekki hjá
irinn bjó í La
komizt að hafa það á hliðinni,
þeim megin, sem Violetta sat,
svo að ekilhinn gæfi gre'ið-
lega komizt út, ef hann vildi.
Drengurinn settist inn í aftur-
sætið, en þau frammi í höfðu
byssur sínar skotbúnar, ef eitt
hvað skyldj koma fyrir þeim
til farartálma.
Anastasie ákvað að fara
yfir þjóðveginn, þar sem hann
lá í gegnum þorpið Salon-Ia
To.ui’. Þótti honum sem ör-
uggar-a myndi að fara yfir
hann þar inni í þorpinu, þar
sem hann var nákunnugu'
öilum aðr.íæðum og staðhátt-
um og' ailir þekktu hann, þar
sern hann hafði slitið það
barnaskónum. Það var /því
áreiðánlegt, að' þorpsbúar
þar mundu segja honum eins
og satt var um ferðir Þjóð-
verja eftir vegunum.
Þau sungu mikið á leiðinni.
ö’l þau frönsku þjóðlög, sem
bæði kunnu. Þegar þau óku
undir járnbrautarbrúna og'
nálguðust þorpið Salon-la-
Tour, var himinn þakinn
myrkum skýjum og í næstu
andrá skall yfir steypiregn.
Vegurinn sveigði vestur, og
Anastasie benti henni á kirkju
turninn, sem gnæfði yíir þyrp-
ingu lágra, hvítra húsa, sem
urðu óljóst greind fyrir rign -
ingarmökkvanum. Af kirkju-
turni þessum dró þorpið nafn
sitt, og Anastasis sagði:
— Sjáðu, þegar ég var eklíi
nema tíu ára að aldrei kleif ég
efst upp í turninn og tók það-
an Ijósmyndir í allar áttir með
lítilli kassavél, sem ég hafði
komizt yfir.
Hann benti henni á regn-
myrka sveitina og h - "ri hönd.
Þarna óst ég upp, sagði hann.
Við ökum þar alveg hjá. Þarna
hinum megin við bæinn er
lítill lækur, og þar veiddum
við, systir mín og ég. Einu
sinni gerðist það þar, að við
hvítar og mislitar.
Peysur
með V-hálsmáli, í mörg-
um, fallegum litum.
Skinnhanzkar
fóðraðir.
UHarsokkai’
fallegir litir.
Nærföt
margar tegundir_
KuMahúfur
á börn og fullorðna, sér-
staklega smekk'legar.
Gaberdi ne-skyrtui’.
margir fallegir litir.
Apaskinnis-blússur
állar stærðir, lallegir
litir.
Kullaulpur
á börn, konur og karla.
Eotnsur
fyrir börn, — unglinga
og fullorðna.
Vinnufatnaður
alls konar.
Rykfrakkar
Gaberdine
Poplín
Gúmmíkápur
Píastikkápur
Vandaðar vörur!
Smekklegar vörur
GEYSIR H.F.
Fatadeildin