Morgunblaðið - 29.09.1979, Side 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 29. SEPTEMBER 1979
vlíP
MORö'dN-^
KAFr/NO \
(0
Því ætti ég að reiðast — þér
eigið ekki heima hérna?
Vandamálið er að maðurinn minn hugsar ekki um annað en
rafmagnsbrautina sína.
99
Niður með
99
osomann
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
í dag lítum við á varnarþraut
frá sjónarhóli keppnisspilarans og
höfum því hugfast og miðum
vörnina við þá tölu, sem við áttum
sjálf í spilinu. Suður gefur, allir
utan hættu.
Norður
S. G1076
H. 853
T. G9
L. K1084 Austur
S. 32
H. KD6
T. 10763
L. ÁDG7
Vestur spilar út lauffimmi gegn
fjórum spöðum eftir þessar sagn-
ir:
Suður Vestur Norður Austur
lSp. 2 Hj. 2 Sp. 4 Hj.
i Sp. dobl tlllr p&88.
Sagnhafi biður um lágt frá
blindum og þú færð slaginn á
gosann en suður lætur tvistinn.
Næst spilar þú hjartakóng, suður
lætur tvistinn og vestur fjarkann.
Hvað gerir þú næst?
Það fyrsta, sem þér dettur í hug
er, að suður virðist hafa fundið
fórnina yfir ykkar game, sem
sennilega stendur. Það þýðir, að
þið áttuð 420 fyrir spilið og verðið
því að ná sagnhafa þrjá niður, sem
gefa 500 svo að ekki tapist á
spilinu.
Útspilið getur verið einspil eða
frá 5—3. Og seinni möguleikann
má útiloka því með tvíspil í
laufinu hefði vestur örugglega
drepið hjartakónginn til að spila
aftur laufi. Vestur átti því einspil
og til að koma í veg fyrir, að
sagnhafi fái slag á lauf spilar þú
næst laufsjöi.
Norður
S. G1076
H. 853
T. G9
L. K1084
Vestur Austur
S. Á4 S. 32
H. ÁG10974 H. KD6
T. D852 T. 10763
L. 5 0 A L. ÁDG7
Suður
S. KD985
H. 2
T. ÁK4
L. 9632
Og eins og sjá má var þetta
besta leiðin til að tapa ekki á
spilinu.
COSPER
C0SPER
... og ofan á allt er hann byrjaður að rigna.
Eins og mörg hundruð annarra
Reykvíkinga, ætlaði ég að fá mér
sundsprett í Sundlaugunum í
Laugardal sunnudaginn 23. sept.
s.l.
En má brá heldur ekki í brún,
þegar dömurnar í afgreiðslunni
kváðu Sundlaugarnar lokaðar.
„Hvers vegna?" spurði ég undr-
andi
„Nú, það er þetta garnla," svör-
uðu dömurnar, kaldar og rólegar.
Ég skildi strax, hvað þær voru
að fara.
Einhverjum þorpurum hafði,
eins og raunar oft áður, dottið í
hug að gera samborgurum sínum
þann bjarnargreiða að klifra að
næturlagi yfir girðingun, sem er
umhverfis Sunlaugarnar, og
ganga til álfreka í þessari heilsu-
lind Reykvíkinga.
Ég sagði við dömurnar í af-
greiðslunni, að auðvelt væri að
venja þessa pörupilta af skamm-
arstrikum sínum.
En þær voru mjög vantrúaðar á,
að slíkt mundi takast. Virtust þær
líta á þetta fyrirbæri sem sjálf-
sagðan og óviðráðanlega hlut, eins
og t.a.m. gang himintungla eða
flóð og fjöru.
Liggur þó í augum uppi, að með
sterkum ljóskösturum að nætur-
lagi og einum eða tveimur nætur-
vörðum yrði þessi ósómi og
hneyksli kveðin niður í eitt skipti
fyrir öll.
Þar að auki mætti koma fyrir
sjálfvirkum kvikmyndavélum á
góðum stöðum. Þá hefðum við
kvikmynd af þessum fyrirlitlegu
og brjóstumkennanlegu þorpurum
og verknaði þeirra.
Væri sjálfsagt að sýna þá kvik-
mynd afsjónvarpsskerminum, svo
að þjóðinni gæfist kostur á að sjá
þessa „efnilegu" syni sína ganga
til álfreka í heilsulind samborgara
sinna.
Skora ég nú hér með á borgar-
stjórn, sem lofaði kjósendum svo
mörgu fögru um röggsamlega
stjórn málefna borgarinnar, að
láta þetta mál til sín taka hið
bráðasta.
Kostnað, sem af nauðsynlegum
ráðstöfunum hlytust, yrðu hinir
fjölmörgu unnendur Sundlaug-
anna fúsir til að greiða með lítið
eitt hækkuðum aðgangseyri, svo
að þeir þyrftu aldrei framar að
snúa vonsviknir heim af þessum
sökum, eins og sneyptir hundar.
Sundlaugagestur
Velvakandi góður
Ég vil hér með koma á framfæri
þakklæti til sjónvarpsins fyrir
þáttinn „Seðlaspil.“ Þátturinn er
mjög góður sem afþreyingarefni,
viðburðaríkur og spennandi.
Ég held það hljóti að vera eitt af
hlutverkum sjónvarpsins að sjá
þeim mörgu sem heima sitja um
helgar fyrir skemmtiefni. Nú sýn-
ist það nokkuð ljóst að það efni
1_Xausnargjald í Persíu
Eftir Evelyn Anthony
Jóhanna Kristjónsdóttir
sneri á islenzku

74
— Farðu. Farðu í hvelli. Ég
tala við þig seinna.
Hann ýtti henni til dyra og
rak hana út. Hún gegndi honum
og skellti dyrunum harkaiega á
eftir sér. Hann lagði blýant og
blað frá sér á borðið.
— Gerið lista yfir það sem
þér þurfið að fá, sagði hann —
en bara það alira nauðsyn-
iegasta. Ég skal sjá til þess að
hún útvegi það. Og verið ekki
að skeyta um hvað hún segir.
— Hann hefur sem sagt ekki
svarað? sagði Eiieen. — Nú eru
liðnar tvær vikur og enn er ég
hér.
— Ég sagði yður að leggja
ekki eyrun við því sem hún
segði, hreytti hann út úr sér. —
Hún hatar yður og hún myndi
segja hvaða þvælu scm er.
Hún leit á hann.
— Er það Frakkinn sem á að
vera böðullinn?
— Reynið að gera þennan
Jista, hrópaði hann í bræði.
Hann gekk út að glugganum og
stóð þar og horfði út meðan hún
varð að skrifa niður það sem
hana vantaði helzt. Hann var
f júkandi vondur út i Madeleine.
Hún minnti hann á viiit og
ótamið dýr þegar hún hrækti
ógnuninni yfir Eileen Field.
Það hafði verið argt og viður-
styggilegt og hann hataði þessa
eiginleika i konu. Honum bauð
við framkomu hennar. Af kon-
unum tveimur sem þarna höfðu
átzt við var það fanginn sem
hafði komið út úr viðureigninni
með reisn. Hann óskaði þess
heitt að Madeieine hefði ekki
minnzt á Resnais.
Hann heyrði hana koma til
sin.
— Hérna er listinn.
Hann rakst á hana þegar
hann sneri sér við. Hún veik
undan í snatri.
— Látið hana ekki koma
hingað aftur, sagði hún biðj-
andi.
— Viljið þér ekki gera það
fyrir mig.
Hann gekk út án þess að
svara.
Hann fann Madeleine á ver-
öndinni. Hún var með glas i
hendi og fýlan og illskan iýstu
af henni langar leiðir. Hann
rétti henni miðann.
— Útvegaði þetta í Nizza á
morgun, sagði hann.
Hún hvarflaði augum á mið-
ann og kastaði honum siðan á
góifið.
— Föt, tannbursti, sápa. Nei,
heyrðu mig nú. Hvers konar er
þetta. Ertu orðinn vitlaus. Ég
skal sjá hana stikna i viti áður
en ég útvega henni nokkuð af
þessu.
— Ég berábyrgðá henni. Þú
kaupir þetta, sagði Péters — og
það er skipun.
— ó, nei, ekki aldeiiis, sagði
Madeieine ofsalega. — Þú ert
bara veikur fyrir henni. Henni
er fært allt upp á bakka — þú
segir hún bragði ekki á matn-
um — og hvern skrattann gerði
það til þótt hún dræpist úr
hungri. Hún verður að hafa
fataskipti. — Mér er spurn, er
þetta híxushótei? Hvaö heidur
þú að sé gert fyrir okkar konur
i ísraelskum fangelsum. Hvað
er eiginlega komið yfir þig,
Peters? Þú lézt það viðgangast
að hún móðgaði mig — þú
hefðir átt að lumbra hressilega
á henni til að kenna henni
mannasiði. Ertu orðinn skotinn
í henni? Er það ástæðan fyrir
þessari undanlátssemi?
Hann sló hana roknahögg i
andlitið. Hún deplaði ekki og
engin tár komu fram i augu
hennar. Hún hreytti i hann
fúkyrðum á arabisku.
— Ég geri það ekki, sagði
hún. — Og þú getur ekki
þvingað mig til þess. Gerðu það
sjáifur!
Um kvöldið flutti hann úr
herbergi hennar. Hún hafði
ekki trúað eigin augum, þegar
hún kom upp og sá að hann
hafði farið með pjönkur sinar
frá henni. Hún eiskaði hann og
hún var ær af afbrýðisemi
vegna þess að eðlisávisun henn-
ar sagði henni að hann væri að
missa áhugann á henni og þó