Morgunblaðið - 16.10.1979, Qupperneq 23

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 16. OKTÓBER 1979
31
Hrafn Sveinbjarnarson er einn þeirra Grindavíkurbáta sem er á hringnót og hefur gengið vel. A
þessari mynd er verið að landa síld i'ir Hratni l bíl frá Fiskanesi, en Hrafn Sveinbjarnarson er í eigu
Þorbjarnar hf., þannig að segja má að samvinnan sé góð á milli söltunarstöðvanna, en þær eru fjórar
i Grindavik.
Grindavík, 15. október.
MIKIL sild berst nú að
landi í Grindavík og t.d.
lönduðu 10 bátar hér um
helgina. Allir eru bátarnir
á hringnót og flestir frá
Grindavík, en þó er algengt
að aðkomubátar landi hér.
Mikil áta er í síldinni og
því erfitt að verja hana
skemmdum. Aflann hafa
bátarnir einkum fengið
austur í Meðallandsbugt,
en þangað er 14—16 tíma
sigling.
A þessari síldarvertíð hef-
ur Fiskanes í Grindavík
tekið í notkun nýja síldar-
flökunarvél frá Bader-
Pækillinn blandaður eftir kúnstarínnar reglum, hæfilega mikið af
ediki og salti og sitt litið a/ hvurju.
Mikil síld berst að og
ný tækni við vinnsluna
verksmiðjunum í Þýzka-
landi. Dagbjartur Einarsson
forstjóri sagði í samtali við
fréttaritara Mbl. að þessar
vélar væru hreinasta snilld.
Um miklar framfarir væri
að ræða, nýting hráefnis
væri allt önnur, því að áður
hefði mest af smærri
síldinni sem ekki var hægt
að salta farið í fiskimjöl.
Lítill hluti hefði verið fryst-
ur, en nú væri hægt að nýta
millisíld með því að flaka
Það fólk, sem starfar við síldina er að mestu úr Grindavík og þær
þrjár sem þarna sjást flokka sildina og henda þvi sem skemmt er,
eru allar á heimavelli ef svo má að orði komast. Nokkuð er þó a/
aðkomutólki i sildarvinnunni, en þó mun minna en t.d. á
vetrarvertið.
hana og súrsalta, en góður
markaður væri fyrir síldina
í V-Þýzkalandi.
Dagbjartur sagði, að
vinnsla síldarinnar á þenn-
an hátt bætti upp hið lága
verð, sem fengist fyrir
saltsíld enda borgaði sig
ekki lengur að salta síld
eingöngu. Við kaup á þess-
um vélum, sem voru nokkuð
dýrar eða um 50 milljónir
króna, væri kominn grund-
völlur fyrir síldarvinnslu
aftur. Hann sagði að furðu
gegndi hversu mjög væri
hægt að skattleggja slíka
framleiðslu sem síldarsölt-
un. Núverandi sjávarútvegs-
ráðherra hefði að vísu,
fyrstur ráðherra, sýnt þessu
vandamáli nokkurn skiln-
ing, t.d. með því að reyna að
fá útflutningsgjöld af tré-
tunnum felld niður eða
lækkuð. Mönnum virtist að
nóg væri að borga aðflutn-
ingsgjöld af trétunnunum,
en þær eru nú allar innflutt-
ar. Sagði Dagbjartur að
menn skildu ekki slíka
skattpíningu og þætti hún í
hæsta máta óeðlileg, en ein
tóm trétunna kostar allt að
10 þúsund krónur í inn-
kaupi.
Fyrrnefndar flökunarvél-
Þær eru hýrar stúikurnar þar sem þær raða síldinni i
flökunarvélina, stemmningin er sjálfsagt eins og ávallt í kringum
síldina, þó að vinnubrögðin breytist og tæknin verði þróaðri með
hverju árinu. (Ljósm. Guðfinnur).

V
Svona lita körin út full af
„súrlöppu tyrir Þjóðverjann, en
súrsöltuð síld þykir herra-
mannsmatur í Þýzkalandi.
ar eru afkastamiklar. Sex
konur þarf til að mata
vélarnar og 6—8 konur til að
flokka og skoða flökin og
taka úr ef eitthvað er gallað.
Dagbjartur sagði, að svo
mikil áta væri í fæðu síldar-
innar um þessar mundir, að
kviðurinn skemmdist mjög
fljótt ef ekki væri hægt að
vinna síldina fljótlega eftir
að hún veiddist. — Átak
þarf þó enn að gera, því að
við þurfum að stefna mark-
visst að fullvinnslu þessara
góðu matvæla til útflutn-
ings, sagði Dagbjartur Ein-
arsson og bætti því við að
hann hefði trú á arðsemi
þessarar vinnslu fyrir þjóð-
arbúskapinn í framtíðinni.
Nýting hráefnis við síldar-
flökun er rúmlega 50%, en
við súrsöltun rýrna síldar-
flökin nokkuð.
— Guðfinnur.
Þegar kemur tram á veturinn er síldinni slðan skipað um borð i
skip til útflutnings, en þessi mynd er trá þvl í fyrravetur.