Morgunblaðið - 14.05.1980, Blaðsíða 23

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 14. MAI1980
23
Bjarni Jónsson úr-
smiður —
Bjarni Jónsson úrsmiður á Ak-
ureyri er fallinn frá. Andlát hans
kom ekki á óvart. Hann hafði átt
við vanheilsu að stríða og var
kominn til ára sinna, jafngamall
öldinni. Samt sem áður kom
fregnin illa við mig. Það er erfitt
að sætta sig við að geta ekki oftar
átt von á Bjarna, léttum á fæti og
léttum í lund, skjótast fyrir næsta
götuhorn með vísu á vörunum og
maður er undir eins kominn í
sólskinsskap:
Vanalega vísan hálí
verður illa kveðin.
ef hún kemur ekki sjálf
eins og hjartagleðin.
Þannig voru vísur Bjarna frá
Gröf, — eins og hann nefndi sig í
þessu samhengi. Maður hefur það
jafnan á tilfinningunni að þær
hafi orðið til fyrirhafnarlaust og
samstundis. Þó hefur hann sjálfur
sagt svo frá, að hann hafi oft haft
mikið fyrir sínum vísum og alltaf
þótt það lélegt, sem hann orti í
Minning
flýti til skemmtunar. — Vitaskuld
er þetta ofsagt hjá Bjarna en lýsir
vandvirkni hans og þeirri virð-
ingu, sem hann bar fyrir stökunni
og raunar öllum sínum skáldskap,
— sínum smíðisgrip, þar sem
hamarshöggin máttu ekki sjást.
Bjarni fæddist á Stóruborg í
Víðidal hinn 30. ágúst árið 1900,
sonur hjónanna Jóns bónda þar
Bjarnasonar gull- og silfursmiðs,
síðast í Gottorp í Víðidal og Rósu
Stefánsdóttur frá Tungu á Sval-
barðsströnd, systur Stefáns á
Varðgjá eða Svalbarði og þeirra
systkina. 1901 fluttust þau að
Gröf, sem Bjarni kenndi sig jafn-
an við, þegar skáldskapur hans
var annars vegar. Hann lagði
mikla rækt við bernskustöðvar
sínar og hugur hans leitaði þangað
oft:
Og aldrei betri unað síðan
átt ég heí,
er lögðu upp í langa göngu
iítil skref.
SVAR MITT
EFTIR BILLY GRAHAM
Hvað segið þér um þennan fyrrverandi háskólaprófess-
or, sem varð leiðtogi LSD-dýrkenda? Er hugsanlegt, að
hann sé spámaður, sem kominn sé til að fullkomna boðskap
kristindómsins með nýjum hætti?
Þessi háskólaprófessor sagði: „Innan tíu ára verður
hér sálsjúkur forseti og hæstaréttarlögmenn, sem
neyta ávanalyfja.“ Maður, sem lætur sér slík orð um
munn fara, er ekki verður þess, að honum sé gaumur
gefinn. Eg er þeirrar skoðunar.
Athæfi og orð prófessorsins eru dæmi um afskræm-
islegan flótta inn í trúarbrögðin. í rás sögunnar hefur
kristin trú skýrt hugsun manna, ekki sveipað þá þoku.
Sérhver trúarbrögð, sem verða að grípa til örþrifaráða
til þess að öðlast hvatningu og hugsjónir, eru í mótsögn
við Nýja testamentið.
Biblían hvetur menn til að sækjast eftir fyllingu
anda Guðs. Stundum gagntekur hún menn svo, að svo
virðist sem þeir hafi „tekið eitthvað inn“. Þannig var á
hvítasunnudag, þegar kristnir menn voru sakaðir um
að vera drukknir.
En hvergi get eg fundið, að sagt sé frá því, að þeir
hafi étið örvandi lyf til þess að framkalla einhver
andleg fyrirbrigði.
Biblían segir: „í stað þess að drekka yður drukkna í
víni, sem aðeins leiðir til spillingar, skuluð þér fyllast
andanum." Andar og andi Guðs fara ekki saman. Eg lít
svo á, að LSD-notendur og meðmælendur séu eins langt
frá frumkirkjunni og hugsazt getur.
Eg hef aldrei hitt þennan prófessor og skal ekki
kveða upp dóm um hvatir hans. Eg lít svo á, að hann sé
einn þeirra manna, sem Biblían talar um, er hún segir:
„Margir falsspámenn munu rísa upp og leiða marga í
villu.“
Jóna Guörún Steins-
dóttir — Minning
Fædd 9. apríl 1979
Dáin 3. maí 1980
Kveðja frá frændsystkinum
Þaö var kátur hópur er safnað-
ist saman í Leirubakkanum að
kveldi hins 18. apríl til þess að
kveðja litla yndislega stúlku.
Kveðjur voru samt örlítið trega-
blandnar, því ekki voru þau Þór-
unn og Steini að fara með litlu
stúlkuna sína í skemmtireisu,
heldur að leita lækninga fyrir
hana í London. Heldur var það
hnípinn hópur ættingja og vina
sem tóku á móti þeim hjónum er
þau komu til baka, því litli
engillinn okkar lést hinn 3. maí að
undangenginni stórri hjartaskurð-
aðgerð. Engin orð og engar at-
hafnir geta linað sorgina og treg-
ann, sem nú ríkir þar, en vonandi
reynist rétt máltækið að tíminn
Þannig var hugur Bjarna hlýr
og opinn fyrir sínum æskuárum og
bernskustöðvum alla tíð. Þó var
síður en svo að líf hans hafi verið
dans á rósum framan af. Hann
getur varla hafa munað mikið
eftir móður sinni nema sárþjáðri
af erfiðum og ólæknandi sjúk-
dómi, sem loks dró hana til dauða
eftir fimm uppskurði, þegar hann
var á fermingaraldri og hafði
sjálfur verið heilsuveill.
Bjarni var frá öndverðu frá-
hverfur búskap, en hugur hans
hneigðist til smíða og þótti hann
t.a.m. snemma ágætur skauta-
smiður, en gerði raunar við hvað
sem var. Einkum sagðist hann
hafa haft gaman af allskonar
mekanisma, saumavélum, prjóna-
vélum og skilvindum, unz hann fór
að fást við úr og klukkur. 18 ára
gamall lagði hann leið sína til
Akureyrar, þar sem hann lærði
úrsmíðar hjá Kristjáni Halldórs-
syni. Þegar Bjarni stóð á tvítugu
dó faðir hans og hvarf hann þá
aftur heim, en horfurnar voru
síður en svo glæsilegar. Búið átti
ekki fyrir skuldum eftir erfið-
leikaárið 1918, hann var fráhverf-
ur búskapnum og þótt einhver
verk féllu til við smíðar eða
viðgerðir, átti enginn peninga
handbæra. Á þessum árum tók
hann virkan þátt í ungmennafé-
laginu á Blönduósi, m.a. við leik-
list, lagði raflagnir í hús og fleira.
En Bjarni undi því ekki að geta
ekki lokið sínu úrsmíðanámi, auk
þess sem hann fýsti að kanna
önnur lönd og álfur. Það varð svo
úr, þegar hann var 25 ára, að hann
hélt til Svíþjóðar og Noregs og
þaðan til New York, þar sem hann
starfaði í 8 ár. Eftir að hann kom
hingað heim aftur vann hann
fyrst í nokkur ár hjá Magnúsi
Benjamínssyni í Reykjavík, unz
hann fluttist árið 1939 til Ákur-
eyrar m.a. vegna áskorunar frá
Kristjáni Halldórssyni, sínum
gamla læriföður, sem vildi fá hann
til starfa með sér.
Bjarni kvæntist árið 1935 Ólöfu
Guðmundsdóttur, ættaðri úr
Dýrafirði, hinni ágætustu konu og
stoð og styttu mans síns í blíðu og
stríðu. Þau eignuðust sjö syni, en
misstu fjóra þeirra á unga aldri.
Hinn fimmti, Pétur hafnarstjóri á
Akureyri, féll frá fyrir réttum
fjórum árum. Hann var mikill
manndómsmaður og drengskapar-
maður og var þungur harmur
kveðinn að allri fjölskyldunni. — í
rauninni má segja, að Bjarni hafi
búið í nábýli við dauðann allt sitt
líf og setti það svipmót á skáld-
skap hans og lífsviðhorf. — „Og
mér finnst svo margt í heiminum
ekkert sorglegt, sem öðrum þykir
svo þungbært og mikil sorg,“ segir
hann á einum stað. „Mér finnst
ekkert sorglegt, t.d. við dauðann.
Þó að hann geti stundum verið
erfiður og illbær, þá er það nú
svona, að hann er lífinu alveg
nauðsynlegur eins og segir í þess-
ari vísu:
Þú mátt ekki drepa dauðann,
Drottins löKmál bannar þaö.
Hann er eins ok eggjarauöan
ómissandi á sínum stað.M
lækni öll sár. Eftir eru nú aðeins
minningar um litlu fallegu frænk-
una okkar sem var sólargeislinn í
fjölskyldunni þetta rúma ár sem
hún lifði. Mikið var hún búin að
vera veik og nú vitum við og
trúum að hún sé laus allra þján-
inga í bústað drottins. Steini,
Þórunn og Hinrik sjá á bak
einkadóttur og systur og við vitum
að guð styrkir þau og styður í
þessari raun. Hún fæddist að vori
og hún dó að vori, þessi undurfal-
lega og káta litla frænka okkar,
því alltaf var stutt í brosið hennar
og fegurri augu höfum við ekki
litið.
Við viljum ljúka þessum fátæk-
legu kveðjuorðum til litla engils-
ins okkar með síðasta versinu úr
kvæði Einars Benediktssonar
„Eftir barn“:
0(t því er oss erfitt að dæma þann dóm.
aft dauftinn sé hryKj?ftareíni.
þó ljósin slokkni ok blikni blóm. -
Er ei bjartara land fyrir stefni?
bér foreldrar grátið, en Krátið láyt.
við gröfina dóttur ok sonar,
þvl allt. sem á lif og andardrátt.
til ódáinsheimanna vonar.
En það kemur líka fram, að
hann hafði margs að sakna, Sem
hann sætti sig illa við og lifði með
honum í endurminningunni:
Þó í okkar feftra fold
falli allt sem lifir.
enginn getur mokaö mold
minningarnar yfir.
Þau Ólöf og Bjarni áttu unaðs-
reit á Svalbarðsströnd, sem þau
lögðu mikla rækt við og er þar nú
risinn töluverður skógur, sem þau
hafa gróðursett. Þar undu þau
gjarna á sumardögum og ætla ég,
að þá hafi oft verið glatt á hjalla,
ekki sízt ef góða gesti bar að garði
eins og frændur Bjarna þá Stefán
á Varðgjá hér fyrr meir eða
Jóhannes í Tungu.
Ég veit ekki hvernig ég á að
ljúka þessum fátæklegu orðum.
Það kemur upp í hugann, að
sólskinsstundirnar í lífi Bjarna
voru líka margar. Synir hans, Jón
og Stefán, fetuðu í hans fótspor og
fjölskyldan hefur verið samhent.
Ut á við naut Bjarni virðingar og
trausts. Þegar hann varð sjötugur
fékk hann að gjöf fallega bók, þar
sem skrifaðar voru vísur fjöl-
margra hagyrðinga og skálda, sem
honum höfðu kynnzt á lífsleiðinni
og guldu honum góða vináttu með
þessum eftirminnilega hætti.
Hann var í Oddfellow og starfaði
vel að félagsmálum þar. Loks var
hann ákveðinn sjálfstæðismaður,
en umfram allt lýðræðissinni, sem
ekki gat hugsað sér annað en að
maðurinn mætti vera frjáls orða
sinna og athafna. í frelsishugsjón
hans kom mannvinurinn í honum
bezt fram.
Þessar línur bera Ólöfu Guð-
mundsdóttur og fjölskyldunni
mínar samúðarkveðjur.
Megi Bjarni Jónsson hvíla í
Guðs friði.
Halldór Blöndal.
+
Sonur okkar og unnusti minn,
VALÞÓR KÁRASON,
Hamarsgötu 9,
Fáskrúðsfíröí,
lést í Landspítalanum aö morgni 12. maí 1980.
Fyrir hönd ættingja
Sigríöur Jónsdóttir, Kári Jónsson,
Hulda Linda Stefánsdóttir.
t
Innilegt þakklæti færum viö starfsfólki Landspftalans og öörum,
sem vottuðu okkur samúö í sjúkrahúslegu, við andlát og jarðarför,
ADAMS HOFFRITZ,
Ártúni 14,
Selfossi.
Sigurbjörg Hoffritz,
börn, tengdabörn, barnabörn og barnabarnabörn.
+
Innilegustu þakkir fyrir auösýnda samúö viö fráfall og útför móöur
okkar og tengdamóöur,
BJARNFRÍDAR Þ. SIGURSTEINSDÓTTUR
Leifur N. Karlsson, Ingibjörg Hafberg,
Fríöa Guömundsdóttir, Sigurður Nielsen.
+
Innilegar þakkir fyrir auösýnda samúö og hlýhug viö andlát og
útför fööur míns, tengdafööur og afa,
HAFSTEINS HANNESSONAR
Bjarnarstíg 9.
Kristín Margrét Hafsteinsdóttir,
Páll R. Magnússon og börn.
+
Þökkum auösýnda samúö við andlát og jarðarför eiginmanns míns
og fööur okkar,
BJORNS GÍSLA BJARNFREÐSSONAR,
Arnheiöur Sigurðardóttir og börn.
+
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúö viö andlát og jaröarför
STEFANÍU HELGU STEFÁNSDÓTTUR
frá Borg.
Hjúkrunar- og ööru starfsfólki á Landakotsspítala deild 3b og
Dvalarheimilinu Lundi, Hellu færum vér alúöarþakkir fyrir góöa
hjúkrun í veikindum hennar.
Fyrir hönd vandamanna
Anna Stefánsdóttir,
Hafliði Pétursson.