Morgunblaðið - 20.07.1980, Qupperneq 16

16
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 20. JÚLÍ1980
Davíð Qddsson borgarfulltrúi:
IJin
og lítiö tilefni
Helgasyni svarað
Inga R.
Ingi R. Helgason skrifar langa
grein í Morgunblaðið s.l. fimmtu-
dag. Slíkt er fátítt. Tilefnið er
afgreiðsla borgarráðs á beiðni hans,
fyrir hönd Sinfóníuhljómsveitar Is-
lands um styrk vegna hljómleika-
ferðar til Evrópu næsta sumar. Ekki
þarf að deila um ágaeti þess málefn-
is. Hins vegar þótti meirihluta
borgarráðs ekki ástæða til að taka
afstöðu til erindisins nú, enda út í
hött að hald því fram, að slík ferð
ráðist af þeirri styrkveitingu. Ekki
er um að ræða nema því sem næst
30.000 kr. styrk á hvern ferðalang og
slík fjarhæð getur ekki sköpum
skipt, þótt hun komi sér sjálfsagt
vel fyrir hljómsveitina. Erindið á
því heima með öðrum slíkum við
gerð fjarhagsáætlunar vegna ársins
1981. Ekki mun vefjast fyrir borgar-
stjórn að afgreiða svo hógværa
beiðni þá.
Ekkert gerzt í
menningarmálum
Hvað vakir þá fyrir Inga R.
Helgasyni, sérlegum menningar-
postula Alþýðubandalagsins? Hvers
vegna kveður hann dyra hjá Morg-
Tilraun Björgvins og
Sigurjóns 1977
t hinni löngu og lágkúrulegu grein
sinni harmar Ingi R. Helgason það,
að „varamenn" sem að auki séu
menningarfjandsamlegir skuli hafa
verið til staðar í borgarráði þegar
umrætt mál barst þangað. Hann
harmar fjarveru hinna traustu
menningarlegu manna, ekki sízt
Björgvins Guðmundssonar og Sigur-
jóns Péturssonar. — Ingi R. á að
vita, að hinn 20. janúar 1977 lagði
Björgvin Guðmundsson fram tillögu
í borgarstjórn Reykjavíkur um að
borgin hætti alfarið að greiða
venjubundið framlag til Sinfóníu-
hljómsveitar íslands, því slíkt ætti
alfarið að vera ríkisins mál. Þessa
tillögu studdi Sigurjón Pétursson en
við sjálfstæðismenn samþykktum
að vísa henni frá enda vildum við
ekki stefna framtíð hljómsveitar-
innar í voða. Miðað við þá fjárhæð
og þá hagsmuni sem um var að ræða
við þessa tillögugerð og sjö dálkana
hans Inga R. nú, hefði Morgunblaðið
allt ekki dugað undir merka vand-
lætingargrein menningarpostulans.
En um þær mundir heyrðist hvorki
hósti né stuna frá Inga R. Helgasyni
þótt öll tilvera Sinfóníu-
hljómsveitarinnar væri í húfi!
tilgangi að gera fjórum mönnum
kleift að skíra togara í Portúgal.
Styrkupphæðin til hljómsveitarinn-
ar er hjóm við hliðina á því.
Var Inga úthýst
í grein sinni óskapast Ingi R. ekki
sízt yfir því hneyksli, að borgarráð
hafi synjað honum um aðgang að
fundi sínum. Þessu lýsir hann í
allnokkru máli enda telur hann hér
vera um einsdæmi að ræða. Þetta er
allt saman bull. Það var aldrei nefnt
aukateknu orði á borgarráðsfundi
að lögmaðurinn vildi sem stjornar-
maður í Sinfóníuhljómsveit Islands
koma á fundinn og fylgja eftir
erindi sínu. Það mun hins vegar rétt
að Ingi kom á fundarstað og spurði
eftir Agli Skúla Ingibergssyni borg-
arstjora. Egill Skúli brá sér fram að
tala við komumann en gat ekkert
um hvað þeim fór á milli þegar hann
kom inn á ný, né heldur hvaða
erindi Ingi hefði átt niður í Póst-
hússtræti. Koma hans var því aldrei
rædd á fundinum enda önnur og
merkari mál til umræðu.
Eins og allir vita er Ingi R.
Helgason jafnan eins og grár köttur
hvar svo sem kommúnistar hafa
hreiðrað um sig í stjórnkerfinu. Það
getur því engum komið á óvart nú
þótt hann sé á sveimi á borgar-
Davið OddsKon
skrifstofunum. Hefði ég haft pata af
komu hans þennan umrædda dag
hefði ég helzt haldið að hann væri
að selja Ikarus-vagna, því það voru
einu menningarafskiptin sem ég
vissi fram til þessa að hann hefði
haft hjá Reykjavíkurborg.
Ekki bregst honum
smekkleysið
Flest af því sem fram kom í grein
Inga R. Helgasonar var harla
ómerkilegt og ógrundað eins og heiti
Sigurjón Pétursson og Björgvin Guðmundsson
hennar gaf reyndar til kynna. En
lengst og lægst gekk þó greinarhöf-
undur með dylgjum sínum í garð
Sjafnar Sigurþjörnsdóttur borgar-
fulltrúa, en hún er einn af sam-
starfsaðilum Alþýðubandalagsins í
borgarstjórn. Er þetta ekki í fyrsta
sinn sem dylgjur og meiðingar falla
frá þeim Alþýðubandalagsmönnum
í garð þessa samstarfsaðilja, þótt
smekkleysan hafi aldrei verið meiri.
En burt séð frá smekkleysinu sem í
þessum skrifum fólst var sláandi
hve rík kvenfyrirlitning skein i
gegnum öll ónotin í garð Sjafnar.
Þetta er því athyglisverðara þegar
haft er í huga að Alþýðubandalag-
inu hefur þótzt vera umhugað um
réttindamál og stöðu kvenna í
þjóðfélaginu. Ég hef löngum undr-
azt það hvernig samstarfsflokkar
Alþýðubandalagsmannanna í borg-
arstjórninni líða þá frekju, yfirgang
og ófyrirleitni sem kommúnistar
hafa sýnt. En þótt geðleysið sé
mikið og flestu kyngt ætti ekki að
þurfa að una persónulegum og
mannorðsskemmandi dylgjum.
Litlir kallar með
reykbombur
Vinstri meirihlutinn í borgar-
stjórn, þar sem Alþýðubandalagið
ræður mestu, hefur sýnt og sannað
að hann er ófær um að fara með
stjórn borgarinnar. Dugleysið og
ringulreið hefur verið afhjúpuð í
hverjum málaflokknum af öðrum.
Allir vita að öngþveitisástand er að
verða í skipulagsmálum og þar er
þegar stór skaði skeður. Nýlega
hefur rækilega verið flett ofan af
aðgerðaleysi þeirra og afglöpum við
stjórn Strætisvagna Reykjavíkur. í
menningarmálum hefur ekkert
gerzt sem til nýlundu getur talizt
eins og fyrr er rakið. Þar hefur ekki
einu sinni verið haldið í horfinu.
Það er af þessum ástæðum sem þeir
nota minnsta tækifæri til að
sprengja málefnalegar reykbombur
til að draga athyglina frá veruleik-
anum. En reykinn fá þeir jafnharð-
an í fangið og verða æ flekkóttari af.
Hvar var Ingi R. þegar þessir tveir sýndu menningarvirtleitni sína
20. janúar 1977?
unhjaðinu með sjö dálka grein? Það
skyldi þó ekki vera, að honum væri
orðið Ijóst eins og flestum öðrum, að
ekki nokkur skapaður hlutur, sem
nafni nær, hefur gerzt í menning-
armálum hófuðborgarinnar síðan
„nýr“ meirihluti komst þar til
vaida?
Fyrir forystu sjálfstæðismanna
var Reykjavík jafnan í fararbroddi í
menningarmálum. Þeir stofnuðu til
Kjarvalsstaða, fyrir þeirra atbeina
m.a. verður Sinfóníuhljómsveit að
veruleika. Leikfélag Reykjavíkur
þróast yfir í að verða raunverulegt
borgarleikhús og fyrir forystu sjálf-
stæðismanna í borgarstjórn er ha-
fin samvinna við L.R. um byggingu
borgarleikhúss. Listahátíð hefst ár-
ið 1970 og er orðin að reglubundnum
lið í menningarlífi höfuðborgarinn-
ar og landsins alls. Svo mætti áfram
telja. Eftir að vinstristjórn kom í
Reykjavík hefur ekkert slíkt skref
verið stigið og reyndar fjarri því.
Það er því í meira lagi broslegt
þegar Ingi R. Helgason ætlar sér að
nota slíka afgreiðslu á rúmlega
tveggja milljóna króna ferðastyrk,
til þess að sýna hverjir það séu, sem
mest og bezt duga menningunni í
höfuðborginni!
Ingi reiðir stimpilinn
til högKs
Það er auðvitað góðra gjalda vert
af jafn langdrjúgum pólitískum
útsendara og Inga R. Helgasyni að
gera sitt til þess að koma höggi á
pólitíska andstæðinga. Bersýnilegt
er af grein hans og skrifum Þjóðvilj-
ans að til nokkurs þykir að vinna ef
koma megi menningarfjandsamleg-
um stimpli á formann borgarstjórn-
arflokks sjálfstæðismanna.'ekki sízt
þegar dapurleg frammistaða
Alþýðubandalagsins í menningar-
málum blasir við. Ákvörðun um
tvær og hálfa milljón króna til eða
frá er ekki of lítil þegar tilgangur-
inn er svo göfugur sem hér var
nefnt. Að vísu er Ingi R. Helgason
vanari að fást við stærri fjárhæðir í
því menningarstarfi sem hann er
þekktastur fyrir, sem er hvers konar
rjátl með gullkistur Alþýðubanda-
lagsins, og möndl með þau fjöl-
mörgu hlutafélög sem þessum eina
eiginlega braskaraflokki heyra til.
Ingi R. Helgason veit fullvel að
fjárhæðin í þessu umrædda máli
hefur enga hernaðarlega þýðingu.
Það á hins vegar að afgreiða á
réttum tíma og á réttum forsendum.
Það var nýlega upplýst á borgar-
ráðsfundi að rétt tæpum 10 milljón-
um króna hefði verið eytt í þeim
VERÐLÆKKUN!
Höfum náð fram verðlækkun á ’80 árgerðum af
Fiat 127 Sport
Fiat Ritmo
Fiat 131
Fiat 132
Leitið upplýsinga hjá sölumönnum okkar.
Ifiat-umbc
'F/AT- UMBODÐ
Smiðjuvegi 4 - Sími 77200t