Morgunblaðið - 23.04.1981, Qupperneq 15

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 23. APRÍL 1981
15
PÁSKAHROTAN í Eyjum er slór-
kostlegt ævintýri þegar aflinn er
slíkur að fiðringur fer um allan
mannskapinn og landkrabbarnir
mæta í hópum á bryggjurnar
þegar bátarnir eru að koma að,
rása á milli báta, hrópa upp yfir sig
þannig að staðan minnir á spenn-
andi knattspyrnuleik þar sem
hvert glæsimarkiö er skorað á eftir
öðru. Bátarnir koma að landi dag
eftir dag drekkfullir af fiski og
önnur eins aflahrota hefur ekki
verið í Eyjum í hart nær 20 ár eða
frá þeim tíma er dreifa þurfti
þorski á tún Eyjabænda þar sem
ekki rúmaðist meira inni í fisk-
vinnslustöðvunum. Nú eru þær
orðnar stærri og meira rými til
staðar, en þó yfirfylltust sum í
hrotunni fyrir páska og brugðið var
á þaö ráð að ísa fiskinn vel um
borð og geyma hann næturlangt
þar sem þorskveiöibannið var
gengið í gildi. En að því loknu var
hins vegar hið sama uppi á ten-
íngnum, rótafli hjá trollbátum,
netabátum og á línuna. Við tókum
þátt í vertíðarstemmningunni og
fylgdumst með gangi mála.
„Þarna er enn einn að koma á
nösunum, það er Sjöfnin," sagði
Rikki í Ási og mannskapurinn sem
haföi veriö að fylgjast með Erlingi
tók á rás til þess að sjá Sjöfnina
skríða inn meö tugi tonna um
borð. Erlingur var svo gott sem
fleytifullur, báturinn 21 tonn að
stærö, en úr honum var landað 22
tonnum af vænum þorski. Að sjá
gamlan og góðan bát eins og
Erling bruna til hafnar með full-
fermi eftir daginn er eins og sjá
söguna renna fyrir augum, sjá í
einni svipan þá löngu reynslu sem
hefur fært Vestmannaeyjum nafnið
Gullkista íslands.
Menn göntuöust á bryggjunni,
hver bátur á leið til hafnar var
siginn, litlir sem stórir, gamlir og
nýir. Það var þó skemmtilegra að
sjá gömlu trébátana bruna inn og
þaö var eins og þeir brostu mót
nýjum tíma, þeir höfðu sannað aö
þeir stóðu fyrir sínu þótt ekki væri
í þeim stál og stífleiki.
„Það eru þrjú bingó hjá Baldri,"
sagði Ási Friðriks á Löndum á
Vinnslustöövarvigtinni. Hinn
fimmtugi Baldur var á leið til lands
með 50 tonn innanborðs og þar af
hafði hann fengið líölega þrjátíu
tonn i einu hali. Hvert tíu tonna hal
er kallað bingó. Þaö er einvala lið á
Baldri og ekkert undarlegt þótt
þeir fiski en samt sem áöur var
undarlegt að sjá þennan aldraða
bát, byggöan 1930, ösla til hafnar
með annan eins afla á því herrans
ári 1981.
Skipstjórarnir í Eyjum hafa löng-
um verið sérstakt ríki í ríkinu, þeir
hafa átt sérstæðan tón, verið eins
konar oddamenn í mannlífi hvers-
dagsins þar sem afli dagsins er
það barómet sem allt miöast við.
Það er heldur ekki hægt annað en
að vera stoltur þegar komiö er að
landi eftir liðlega sólarhring á
trollinu meö 90 tonn eins og Erling
Pétursson á Freyju gerði með
sínum mönnum og þannig mætti
halda áfram rööina þessa páska-
hrotudaga.
Aflinn á land á dag var upp undir
þúsund tonn af rífandi góðum
þorski og ýsu og víða var búið aö
kalla út aukamannskap, bæöi (
fiskverkunarhúsin, frystihúsin og
jafnvel i löndunina. Þeir á Helgu Jó
komu sér upp löndunargengi
tveggja 12 ára stráka sem eru
klárir á bryggjunni hvern dag sem
þessi 11 tonna bátur kemur aö
landi, enda ekki vanþörf á því, í 11
róðrum undir stjórn Jóa Kristins
mætti Helga Jó (móöurnafn hans)
að landi með alls 87 tonn. Þegar
viö hittum þá einn daginn vatt
Sigurgeir Ijósmyndari sér upp á
vörubílspallinn til að mynda lönd-
unargengið, en þá var annar á
pallinum, hinn haföi brugöið sér
frá. „Heyrðu,“ sagði sá sem var að
landa, „gætir þú ekki beöið andar-
tak með að mynda, hann skrapp
frá hinn maðurinn.“
Grein: Árni Johnsen
Myndir: Sigurgeir Jónasson
ölduljónið, Árntýr ok Helga Jó á landleið inn Vikina að kvöldi dags.
Þrjár af stelpunum i Fiskiðjunni, Sigga, Stina og Adda, og láta ekki Baldur með fullfermi, 50 ára bátur með 50 tonn.
sinn hlut aldeilis eftir liggja.
Fiskur hér, fiskur þar og allstaðar, enda voru allar fiskmóttökur fullar i ísfélaginu.