Morgunblaðið - 05.07.1981, Qupperneq 26

26
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 5. JÚLÍ1981
Hér áður
fyrr var
niður-
lægjandi
að sjást
á hjóli
Það heíur varla íarið fram hjá neinum að nú á dögum
er mikið sport hér á íslandi. sérstaklega á sumrin, að
fara út helst í góðu veðri, og fara að hjóla. Reiðhjól
standa stutt við í verslunum og heilu fjölskyldurnar
kaupa saman. Rétt eins og skíði. A síðasta ári voru flutt
inn í landið rúmlega 12.000 reiðhjól og á þessu ári er
áætlað að flutt verði inn um 20.000 stykki. Það eru
aðallega þessi fjölgírahjól eins og þau eru kölluð sem
eru með fleiri gíra en þrjá, sem eru mest keypt, enda eru
þau til í öllum stærðum og gerðum. Það er af sem áður
var þegar sást í einn og einn kall vera að burðast,
hokinn í baki, upp einhverja brekkuna á svörtu stóru
þungu hjóli. Nú er þotið um á léttum, gljáandi fögrum
og hraðskreiðum hjólum og virðist lítið þurfa að reyna á
sig til að ná miklum hraða. Það gera gírarnir. Því fleiri
sem þeir eru því léttara er að hjóla. Og fyrir utan nú allt
annað þá er þetta geysilega holl og góð líkamsæfing og
skemmtileg líka.
Morgunblaðið fór á stúfana og
leit inn í reiðhjólaverslanir og
spjallaði við hjólreiðamenn á göt-
um úti og spurði þá spjörunum úr.
í versluninni Erninum hittum
við fyrir Loga Einarsson, sem er
sölustjóri þar, og spurðum hann
fyrst hvers vegna hann héldi að
svona mikill áhugi á reiðhjólum
hefði allt í einu skotið upp kollin-
um hér á landi.
„Það er nú ekki til nein ein
skýring á því,“ sagði Logi. „Ég
hugsa að það séu aðallega þrír
svona meginpunktar: í fyrsta lagi
aukinn áhugi á útivist hér á landi,
í öðru lagi er fólk farið að nota
hjólreiðar meira sem trimm og
líkamsæfingu og í þriðja lagi
hleypti niðurfelling á 80 prósent
tolli, sumarið ’79, flóðinu af stað.
Reyndar er enn 80 prósent
tollur á varahlutum í reiðhjólin
þannig að það gæti orðið dýrkeypt
fyrir reiðhjólaverslun að koma sér
upp varahlutalager."
Logi sagði einnig að mest hreyf-
ing væri á 10 gíra hjólum úr
búðinni enda væri 10 gíra kerfið
langvirkasta gírskipting sem hægt
væri að fá. Það væri besta lausnin
á drifkerfi. Það væri reyndar opið
fyrir öllu hnjaski og kallaði það á
meira eftirlit og viðhald en mestu
máli skipti að halda búnaðinum
hreinum og rétt smurðum. Logi
sagði að dýrasta hjólið sem nú
væri í versluninni væri franskt og
kostaði 3.350 kr. og bætti við að
þeir væru að fá mun dýrari hjól
næstu daga.
Guðgeir Leifsson í Hjól og
vagnar sagði að við íslendingar
værum þremur árum á eftir í
þessu eins og öllu öðru. í Ameríku
og Evrópu byrjaði fólk að kaupa
sér hjól út af heilsufarsástæðum,
enda voru menn þar mikið hvattir
til að hreyfa sig. Einnig kom það í
kjölfar orkukreppunnar og hækk-
andi bensínverðs að fólk fór að
nota hjól meira. Sagði Guðgeir að
það hefði ekki tekið nema tvö ár
að metta markaðinn í Ameríku og
væri hann nú orðinn nokkuð
stöðugur.
„Markaðurinn hér á íslandi er
ekki orðinn mettur ennþá," sagði
Guðgeir. „Hér áður fyrr var það
talið niðurlægjandi að sjást á
hjóli, og voru það ekki nema litlir
krakkar sem hjóluðu eitthvað að
ráði. í dag er þetta öðruvísi. Til
dæmis á tíu gíra hjóli sem fram-
leitt er í dag er hægt að komast
leiðar sinnar á miklu auðveldari
hátt en áður fyrr. Það er mun
léttara að hjóla á þessum fjölgíra-
hjólum. Það er þara svo ferleg
aðstaða hér á höfuðborgarsvæð-
inu. Hún er ekki til.“
Aðspurður um hvort það væri
ekki hættulegt að hjóla á þeim
hjólum sem eru með kappakst-
urstýri þar sem sleppa verður
annarri hendinni til að bremsa,
sagði Guðgeir að flest hjól með
svona stýri væru með tvöfaldar
bremsur þ.e. bremsuhandföngin
væru fjögur þar sem hægt væri að
grípa í bremsurnar þegar fólk
héldi ofan á stýrinu. Sagði Guð-
geir að þetta væru jafnöruggar
bremsur og fótbremsurnar á
gömlu „vísitöluhjólunum" eins og
hann kallaði þau. Hanr. sagði að
það væri svo auðvelt að hjóla á
þessum fjölgírahjólum vegna
farið að draga úr sölu hjá þeim.
Tíugírahjól kostuðu á bilinu 2.900
tl 3.700 í Fálkanum, en hann sagði
að mest væri keypt af venjulegum
hjólum. Það væri þó nokkuð af
yngra fólki sem keypti sér hjól.
Jón sagðist alveg vera til í að hjóla
í vinnuna á hverjum degi, en þar
sem hann ætti heima upp í
Breiðholti væri hann ekki svo
áfjáður að hjóla heim aftur. „Það
væri í lagi,“ sagði hann, „ef hægt
væri að hengja reiðhjólin á stræt-
isvagna."
Niður í Nauthólsvík hittum við
fyrir Sigurð Friðfinnson en hann
er úr Hafnarfirði og var hér á
árum áður mikill frjálsíþrótta-
garpur. Keppti m.a. í landskeppn-
inni milli Dana og Islendinga 1950
og vann þar til verðlauna. Hann
var að fylgjast með skútum á
siglingu þegar við komum að
honum þar sem hann sat á
reiðhjóli sínu.
„Ég er búinn að eiga þetta hjól í
tvö ár. Ég á líka bíl en stundum
skil ég hann eftir heima og hjóla í
vinnuna, sem er svona átta kíló-
metra leið. Maður reynir að hjóla
eins og maður getur, til að fá
hreyfingu á líkamann og áreynslu
á hjarta og lungu auk þess sem
maður er að halda sér við og í
æfingu."
Finnst þér ekki líka gaman að
hjóla?
„Jú, maður er eins og fuglinn
fljúgandi. Þegar maður er ekkert
að flýta sér og getur tekið það
rólega, þá er þetta alveg stórkost-
legt. Mun betra en að hossast í bíl.
Þetta er allt annað líf. Það er þó
svolítil hætta í sambandi við
umferðina, en það er bara um að
gera fyrir hvern og einn að finna
sína leið, til dæmis, í vinnuna.
En það er einn ókostur við þetta
og hann er sá að þegar maður
hefur hjólað í vinnuna þá er
maður svolítið sveittur sem er
hvimleitt. Það vantar eiginlega
sturtu í vinnuna. Svo vil ég minna
fólk á að fara ekki of geyst og
ofreyna sig, heldur taka það ró-
lega fyrst og smá auka við sig,“
sagði Sigurður að síðustu.
Nú er áætlað
að flutt verði
inn 20.000
hjól á
þessu ári
Logi Einarsson i Erninum
gírskiptingarinnar að það væri
hægt að nota þau miklu meira og
væru það því betri hjól þannig.
Verð á hjólunum í Hjól og
vagnar er svona frá 2.400 og upp í
3.200. Svo var hægt að fá hjól á
9.000 en það væri sérstakt kapp-
reiðahjól sem fáir keyptu.
í Fálkanum hittum við fyrir Jón
Jóhannsson afgreiðslumann og
sagði hann að ástæður þess að nú
væri svo mikil sala sem raun ber
vitni á hjólum, væri niðurfellingin
á tollum auk þess sem framboðið
hefði aukist geysilega mikið. „Svo
er þetta nú bara tíska," bætti
hann við.
„Hér á árum áður vorum við
með um 80 prósent af reiðhjóla-
markaðinum á íslandi, en samt
seljum við miklu meira af hjólum
í dag. Aður fluttum við inn varla
meira en fimm stykki af þessum
kappakstursreiðhjólum og áttum
við í erfiðleikum með að selja þau
yfir sumarið. Eftir verðlækkunina
og út af tískunni sem nú er í
gangi, flytjum við inn óhemju af
reiðhjólum og eigum ekki í nokkr-
um erfiðleikum með að losa okkur
við þau. DBS sendir okkur vissan
kvóta á ári eftir því hvað við
seljum vel árið áður og við erum
núna löngu búnir með kvótann."
Jón sagðist halda að markaður-
inn væri að mettast þó ekki væri
í Nauthólsvík tókum við einnig
tali ungan mann, sem sagðist
heita Gauti Þór Ástþórsson og
vera tíu ára. Hann ber út blöð og
safnaði fyrir hjólinu, sem hann
var á, í þrjá mánuði.
„Ég nota það mikið þegar ég ber
út,“ sagði Gauti. „Ég hjóla mikið,
og er mjög gaman að eiga þetta.
Allir kunningjar mínir eiga hjól
og ég er oft með þeim úti að
hjóla."
Gauti Þór sagðist aldrei hafa
lent í umferðarslysi og að hann
þekkti eitthvað í umferðarreglum.
Sagði hann að bremsurnar væru
ekki nógu góðar á hjólinu og að