Morgunblaðið - 20.02.1983, Síða 36

36
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 20. FEBRÚAR 1983
Hvað viltu að
kirkjan geri fyrir þig?
Oddur Albertsson tók þátt í
æskulýðsstarfi kirkjunnar í upp-
vexti sínum og varð síðar starfs-
maður í sumarbúðum KFUM í
Vatnaskógi. Hann fór til Sví-
þjóðar eftir stúdentspróf og sett-
ist í skóla í Sigtúnum, sem
menntar fólk til forystustarfa í
félagsstarfsemi. Hann varð að-
stoðaræskulýðsfulltrúi þjóð-
kirkjunnar eftir heimkomu sína
og er nú kennari í Skálholti og
annast sérstaklega þá nemend-
ur, sem stunda nám í félagsfor-
ystu. Oddur er kominn til okkar
og við spyrjum hann:
Hvers væntir þú af kirkjunni?
Ég held að ég verði fyrst að
skilgreina hvað ég hugsa mér að
kirkjan sé. Kirkjan er gömul
stofnun og hún hefur þegar gert
mikið fyrir okkur. Menning
okkar er öll krydduð af kristi-
legum mannskilningi. Ég vil að
kirkjan haldi áfram að krydda
líf okkar. Ég vil að kirkjan sé
pólitísk.
Hvað áttu við þegar þú segir að
kirkjan eigi að vera pólitísk?
Hún á að fletta ofan af því,
sem er að gerast. Hróp hennar á
að vera hróp um samstöðu frá
Kristi. Verkamennirnir í Pól-
landi fengu t.d. hið andlega ör-
yggi í baráttu sinni frá kirkj-
unni. í Gdansk tóku verkamenn
á móti altarissakramentinu, þar
sem þeir stóðu í langri röð úti á
götunni. í Suður-Ameríku er
kirkjan vettvangur minnihluta-
hópanna. Minn kirkjuskilningur
er ekki sá að stofna kirkjulega
klúbba, kirkjan á ekki að líta á
sig sem aukahópa í samfélaginu.
Hún á ekki einungis að tala um
hvað Kristur er, hún á að vera
Kristur í samfélaginu.
Viltu útskýra það nánar hvernig
kirkjan á að vera Kristur í samfé-
laginu?
Það virðist vera mjög erfitt að
vera bæði kirkjulega sinnaður og
áhugasamur um allt munstur
mannlífsins. Fólki hættir til að
loka sig inni í litlum kirkjuhóp-
um eða þá að stökkva á fulla ferð
út í mammonskapphlaupið. í
skólanum í Skálholti erum við að
reyna að tengja þessa tvo þætti,
að vera venjuleg manneskja með
venjulegar þarfir og veikleika en
hafa samt áhuga á að kynnast
skaparanum. Við viljum byggja
upp hóp ábyrgra þjóðfélags-
þegna, sem eru samstarfsmenn
Oddur Albertsson.
skaparans. Ég held að framtíð
heimsins byggist á hópum, sem
gera sér grein fyrir því að þeir
þurfa að vera virkir, kenna þau,
gildi sem Kristur kenndi okkur.
Hvernig finnst þér þetta takast í
íslenzkri kirkju?
Mér finnst kirkjan kenna
ákveðnar kenningar, kenninguna
Þegar ÉG tek eftir göllum
annarra, stafar það af mann-
þekkingu. En þegar AÐRIR sjá
mína, en það vegna dómssýki.
Þegar ÉG segi eitthvað mis-
jafnt um aðra, fjalla ég einungis
um staðreyndir. En þegar AÐR-
IR segja slíkt um mig, rógbera
þeir mig.
Þegar ÉG bendi öðrum á, geri
ég það af velvild. En þegar AÐR-
IR segja mér til, eru þeir af-
skiptasamir.
Þegar ÉG hvika ekki frá settu
marki, sýni ég stefnufestu. En
þegar AÐRIR gera slíkt hið
sama, stafar það af tillitsleysi.
Þegar ÉG næ því besta, er það
vegna snilli. En þegar AÐRIR ná
því besta, en það vottur um eig-
ingirni þeirra.
um fyrirgefninguna, kenninguna
um upprisuna o.s.frv., en ekki
gera nógu mikið til að gera þess-
ar kenningar virkar í daglegu lífi
okkar allra. Fólk á við margs-
konar vanda að stríða, ofdrykkju
og erfiðleika í hjónabandi og
fleira. Kirkjan þarf að láta sig
allt þetta skipta, hún á að geta
verið svar, aðstoð og öryggi í erf-
iðleikum fólks í daglegu lífi.
Telurðu að fólk taki feginsam-
lega á móti hjálp kirkjunnar?
Ég tel að mikið vanti á að fólk
geri sér grein fyrir því hvað
kenningar kirkjunnar hafa mik-
ið gildi fyrir það, hvað það þýðir
að vera skírður og hvað altaris-
gangan þýðir. Kvöldmáltíðar-
sakramentið gefur okkur styrk
til að fara aftur út í okkar dag-
lega líf og halda þar á loft gild-
ismati Krists og elsku hans. í
altarisgöngunni finnst mér Guð
virða mig þess að fá að taka á
móti honum sjálfum. Um leið
verð ég ábyrgur fulltrúi hans í
verkefnum daglegs lífs, ég fæ ör-
yggi og stuðning til að trúa og
vona. Þess vegna tel ég að kirkj-
an eigi að hafa kiassíska messu á
hverjum sunnudegi svo að við
getum öll tekið þátt í altaris-
göngunni og farið þaðan tilbúin
til okkar daglega lífs.
Þegar ÉG býð mig fram til
einhvers, geri ég það af fórnfýsi.
En þegar AÐRIR gera hið sama,
er það af hroka og valdagræðgi.
Þegar ÉG hrósa sjálfum mér,
er ég einlægur. En þegar AÐRIR
hrósa sjálfum sér, eru þeir sjálf-
umglaðir.
Þegar ÉG tefli djarft, sýni ég
áræði. En þegar AÐRIR eiga í
hlut, eru þeir óraunsæir.
Þegar ÉG dreg úr fyrirætlun-
um, stafar það af skynsemi. En
þegar AÐRIR gera hið sama, er
það vegna ragmennsku.
Þegar ÉG læt aðra sýna mér
yfirgang, er það umburðarlyndi.
En þegar AÐRIR láta sýna sér
yfirgang, er það vottur um rolu-
hátt.
jr
Eg er einstakur!
Hver er mestur?
Lúk. 22:24-32
V.26 er lykilatriði þessa guðspjalls: 1 Guðsríki er leiðin til upphefð-
ar leið niðurlægingar og fórnar. Að því leyti er Guðsríki algerlega
ólíkt veraldlegum ríkjum, þar sem leiðin á toppinn er einungis fær
þeim sem eru nógu eigingjarnir og hæfilega skeytingarlausir um þá,
sem troðast undir í valdabröltinu.
En eins og alltaf segir Krist-
ur ekki einungis að svona skuli
það vera. Hann gefur fordæmi,
sýnir hvernig þessi kenning er í
reynd.
Postularnir höfðu verið með
Jesú mestan hluta starfstíma
hans. Þeir höfðu orðið vitni að
kraftaverkum hans, heyrt
kenningu hans, séð hann eign-
ast fleiri og fleiri aðdáendur
og vini. En gátu þeir ímyndað
sér, hvað næstu klukkustundir
bæru með sér? Höfðu þeir
hugmynd um, að þjónusta Jesú
fram að þessu var einungis
eins og formáli að hinni full-
komnu niðurlægingu eftir
handtökuna og á krossinum?
Og þótt þeir hefðu haft þá
hugmynd, vissu þeir þá, að eft-
ir hámark niðurlægingarinnar
á krossinum, beið fullkominn
sigur og alger upphefð í upp-
risunni?
Nei, en eftir upprisuna sáu
þeir samhengi orða frelsarans.
Og þá urðu þessi orðs hans
þeim svo ljóslifandi, að þeir
voru reiðubúnir að feta í fót-
spor hans. Þeir liðu illt vegna
nafns hans, þoldu niðurlæg-
ingu í nafni hans vegna upp-
hefðarinnar, sem þeir áttu í
vændum með honum í eilífu
ríki hans.
Kristnir menn falla víst oft í
þá gryfju, að metast um, hver
sé mestur. Sá metingur er til-
gangslaus og getur einungis
orðið til ills. Einn er mestur:
Hann, sem gaf líf sitt til lausn-
argjalds fyrir alla menn.
A föstunni minnumst við
þess, sem hann gerði vegna
okkar, t.þ.a. ávinna okkur upp-
hefð með sér.
Mætti sú minning og íhugun
leiða til þess, að við þráum að
líkjast fyrirmynd hans og sé-
um reiðubúin að þjóna og
fórna í nafni hans.
Biblíulestur
vikuna 20.—26. febr.
Sunnud. 20. febr.: Matt. 4:1—11.
a) Jesús er raunverulegur maður. Þess vegna er hans
freistað.
b) íhugum hvernig Jesús stenst aðsteðjandi freistingar.
c) Er hætta á að við tilbiðjum einhvern annan eða eitthvað
annað en Guð?
Mánud. 21. febr.: Matt. 18:21—35.
a) Hvers vegna fyrirgefur Guð mönnum?
b) Hvaða áhrif á fyrirgefning Guðs að hafa á líf okkar?
I’riojud. 22. febr.: Matt. 19:1—15.
a) í augum Jesú er hjónabandið heilagt — hvers vegna?
b) Ath. að Jesús tekur eins á móti börnum og hverjum
öðrum.
Midvikud. 23. febr.: Matt. 19:16—30.
a) Ekkert má vera mikilvægara en Kristur í lífi lærisveina
hans!
b) V.26: Menn gera sig ekki hólpna, heldur er um verk
Guðs að ræða.
Fimmtud. 24. febr.: Matt. 20:1—16.
a) Guð ætlar öllum mönnum starfssvið í heiminum.
b) Laun hans eru gjöf, en ekki verðskulduð af okkur.
Föstud. 25. febr.: Matt. 20:17—34.
a) Jesús kom t.þ.a. þjóna og fórna. Það er einnig hlutskipti
lærisveina hans.
b) Jesús vill einnig eiga samneyti við þá, sem aðrir ýta til
hliðar og telja allsendis ómaklega samneytis við Drott-
in.
ljaugard. 26. fehr.: Matt. 21:1—17.
a) Spádómar GT rættust — Messías var kominn.
b) íhugum, hvernig þetta sama fólk kom fram við Jesúm
fáeinum dögum síðar.
c) Hvað getur frásögnin um hreinsun musterisins kennt
okkur?
Faðir,
þökk fyrir nýjan dag — hlaðinn vonum.
Þökk, að þú vilt nota mig.
Lát mig fyllast kærleika þínum — Jesús, gegnumsýrast
af þér — þú heilagi andi Guðs, svo að ég verði með-
bræðrum mínum til blessunar, svo að égjafnvel líði með
þeim sem líða og þakki með þeim sem gleðjast.
Gef mér djörfung til þess að segjafrá þér — Jesús, deila
með öðrum, því stðrkostlega — þú dóst fyrir okkur.
GUÐ HBVKlRl
S'ftLM. /S: 7